goedemorgen Ik ben morgen alweer 9 weken... gaat zo hard. Heb echt al een buik, dus valt bijna niet meer te verbergen. Mijn vriendin en zus weten het al. Ook op het werk omdat ik mijnbuik daar niet meer kon inhouden de hele dag.. dat is zo vervelend. Als ik mijn normale kleding draag, dan zie je het echt.. bij de vorige zwangerschap had ik dat ook al heel gauw. Morgen wordt mijn v ader 60 en dan gaan we het mijn ouders vertellen. Maar dat heeft wel moeite gekost om het nog niet te vertellen. Scheelt dat de meeste mensen het niet echt verwachten van ons, dus valt het niet op dat ik geen wijn drink of met de bbq geen biefstuk eet...hahaha Maar ik zal blij zijn als ieder het weet van het weekend.. dan kan ik lekker met mijn buikje showen.Vind het onzin om te wachten tot 12 wkn.. kan altijd nog fout gaan en je moet positief blijven denken... Liever dat ze het weten dandat je achteraf alles moet uitleggen.. dus hoe ieder er bij komt om perse tot 12 wkn te wachten.... Vanmiddag gaan we het mijn zoontje vertellen..dat vind ik wel spannend !
wij hebben het de dichtbijstaande familie wel verteld toen ik de test positief had, maar de rest niet tot 12 weken. ik wou eerst 2 goede echo's gehad hebben (ivm miskraam in dec). vind de uitspraak van ladystuff ook wel een beetje te! ik snap heel goed wat je bedoeld, maar er zijn mensen die gelukkig weer zwanger zijn na een vroeggeboorte of doodgeboorte en denk niet dat je zo'n uitspraak lukraak kunt zeggen. WEet je hoe zwaar het is om iedereen te moeten vertellen dat het niet goed gegaan is? voor mij voelde het als falen van mijn lichaam en als ik eraan terug denk blijft dat gevoel. en vond het daarom ook erg eng om aan anderen te vertellen dat ik weer in verwachting was. maar ik begrijp echt wel waarom je het zegt. het kan inderdaad altijd fout gaan, maar als je een miskraam krijgt of een vroeggeboorte zullen mensen anders met je omgaan. bij een miskraam zul je niet zoveel steun en begrip van mensen om je heen krijgen dan als je kindje te vroeg of doodgeboren is.
Hey meiden, Ik ben 6 weken zwanger en heb het ook nog niemand verteld (behalve man-lief dan ). De vorige keer (misgegaan MA) had ik het wel direct verteld aan mijn ouders en vrienden die dichtbij ons staan. Kon het niet meer verbergen. Was net geopereerd, had veel pijn, en kon dus niet uitleggen waarom ik geen zware pijstillers slikte . Toch was ik achteraf wel blij dat ik het al had verteld, ze zijn een grote steun geweest toen het mis ging. Toch kies ik er dit keer niet voor om het te vertellen voor de 10 weken. Ik wil mensen niet onnodig ongerust maken. Niet dat het niet kan, maar vooral mijn ouders hebben behoorlijk wat te voorduren gehad. In anderhalve maand tijd waren ze 4 keer gebeld met de mededeling dat het helemaal niet goed ging met hun dochter met alle nodige operaties. Ik wil ze nu zo graag alleen maar leuk nieuws vertellen, ipv dat ze zich zenuwachtig maken over een echo die nog moet komen. Toch weet ik heel goed dat ik bij ze terecht kan als het wel mis is. Nu even mijn tips, want ik ga het dus ook nog 4 weken verbergen! - Aangezien ik echt graag een wijntje lust, koop ik nu bij de slijter hele lekkere alcohol vrije wijn (vooral de prosecco's zijn lekker). Valt niet op, zelfs niet als je de gasten hetzelfde schenkt hahahaha! - misselijkheid verbergen is lastig, maar ik heb het gegooid op, iets verkeerds hebben gegeten. En anders buikgriep? - Wat ook echt een hele goeie is: Ik ben aan het Sonja Bakkeren o.i.d. Ook handig met verjaardagen (ivm bepaald eten/ wijn etc.) Ik ben vooral misselijk na het avondeten, en plan dus alles zo dat ik voor het avondeten weg ben. Lukt niet altijd :x Mijn moeder belde van de week overigens wel met de vraag of ik nog leefde hahahahahaah. Maar goed hoefde gelukkig niet oneerlijk te zijn, want ik was echt druk . Dat is ook een goeie! Heeeeeel erg druk, agenda vol andere verjaardagen, werk etc etc.. en dan later dubbel en dwars met goed nieuws inhalen!! Suc-6!!!
mijn moeder was erbij toen ik de test kocht en heb me ouders dan ook gelijk s'avonds gebeld met het nieuws dat kleinkind nr 7 eraan komt ahhahaha... ook de rest van me familie en vrienden heb ik het gelijk verteld... ook vanuit de gedachte mocht het fout gaan dan heb je wel de steun van mensen om je heen... ik had het geluk helemaal niet misselijk te zijn geweest dus zou ook geen smoesjes weten anders dan die je al hebt... succes
Oja en wat je dus echt niet moet zeggen op je werk is: We zijn aan het verbouwen, dakkappel, meer kamers de hele reutemeteut! Domme ik! Iedereen vroeg direct ohhh zijn er plannen en daarna zo'n blik naar je buik hahaha. Ik heb me eruit gered door te zeggen dat we na 2,5 jaar het huis wel eens mogen afmaken pffffffvviieeewww
We weten sinds 29-4 dat we zwanger zijn. Zijn nu bijna 5 weken zwanger en hebben het nog aan niemand verteld. Willen het onze ouders over twee weekjes vertellen, (eerste datum dat ze allemaal langs kunnen komen. Voor de rest willen we toch echt wachten tot er meer zekerheid is, daar vind ik 5 weken te vroeg voor. Wil verder niet dat, mocht er iets misgaan, ik het aan iedereen moet vertellen cq uitleggen. Dat is in mijn ogen alleen informatie voor mensen die dicht bij mij staan. Wellicht dat we die 1 voor 1 dan toch inlichten. Dit is uiteraard het plan, ben benieuwd hoelang ik de smoesjes van antibiotica voor blaasontsteking, gisteren teveel gedronken, alweer de BOB spelen volhoudt . Iedereen succes met de zwangerschap!
Mijn moeder vertelden wij het met 6 weken, omdat ik zo onzeker was door bloedverlies. Rest van de familie met een week of 10. Etentjes gewoon bij jou thuis plannen. Ik schonk dubbel fris in mijn wijnglas, terwijl de rest aan de gewone wijn zat haha. Niemand is het opgevallen.
Wij hebben het aan onze ouders verteld meteen als we het wisten (was 5 weken dan) En aan onze vrienden na de eerste echo als we zagen dat alles in orde was en het hartje klopte. (7weken 5 dagen)
Mijn ouders en schoonouders hebben we het verteld met 8 weken...Ik was al vanaf week 6 supermisselijk en moest ook een paar keer ziekmelden op het werk...Ik heb me er toen wel onderuit gekletst maar in het onderwijs werken veel vrouwen dus mijn collega's hadden al lang wat door waarschijnlijk Toch heb ik het pas aan iedereen verteld toen we de eerste echo hadden gehad met 12 wkn. Ik vond dat toch een soort grens waar ik op wilde wachten, maar dat kwam vooral door een collega die het met 9 weken al had verteld en bij de 12 wkn echo bleek dat er niets meer zat. Die situatie wilde ik niet.
Wat fijn om zoveel reacties te krijgen. Het lijkt me idd een nachtmerrie om te moeten zeggen dat je een miskraam hebt gehad. Maar als mijn collega's nog van niets weten en ik krijg een miskraam zal ik toch ook moeten uitleggen waarom ik voorlopig niet op kantoor komt. Hoe dan ook ontkom ik er niet aan om het voor mijn gevoel te vroeg te vertellen. Morgen hebben we de uitslag van de combinatietest en als die goed is lijkt het me een mooi moment om het wereldkundig te maken.. Groetjes, Birgitte
Je kunt tot die tijd nog wel beweren dat je vreeeeselijk last van je buik hebt Die darmen kunnen behoorlijk opzetten
Mn (stief) moeder wist het vrijwel direct na dat ik getest had. Mn schoonmoeder die heeft per ongeluk de test zien liggen, en mijn vader en moeder heb ik het rond 5,5 a 6 weken gezegd. Ook mijn leidinggevende heb ik het direct verteld i.v.m. eerdere miskramen, en nu na de 1e echo weten langzaam aan steeds meer mensen het. Volgende week de termijn echo en dan gaan we er ons ook niet onder uit praten. De reden dat we bewust gewacht hebben met vertellen is vanwege eerdere miskramen. Mensen die dan weten dat je zwanger bent en je x aantal weken niet zien en vervolgs vragen; goh hoe is het met je zwangerschap! Terwijl je net een MK gehad heb, nee niet prettig!