Mijn cyclussen komen dus biet op gang.. Viermaal al ckomid moeten bemen en daar telkens wek gied op gereageerd dus. Afwachten..
Net gebeld met het ziekenhuis, bloedwaarden zijn prima! Hcg 130 en progesteron 21. Over 2 weken moet ik opnieuw bloed laten prikken en als dan alles mooi gestegen is; wordt er 2 weken later een echo ingepland. Blijft verdorie wel spannend op deze manier... Ben nu eens zo bang om dat kleine gelukje weer te moeten afgeven. Morgen nod, zal stilaan wel mogen blij gaan zijn zeker? Durf niet goed
Goed nieuws! Ik denk dat de spanning nog wel even zal blijven, sowieso voor de volgende bloedtest en natuurlijk de echo. Maar je mag nu vooral heel blij zijn, want je bent gewoon zwanger!
Dora, denk dat de angst zal blijven, maar probeer ook blij te zijn want je bent hardstikke ZWANGER!! Gefeliciteerd meis! Al dat lange wachten en alle ellende wordt nu beloond!!
Hoi, Ben al heel lang niet meer op het forum geweest en weet ook niet of deze vraag hier het thuis hoort, maar ik probeer het maar even... En kort mijn verhaal.. in 2008 is endometriose na een laparoscopie vastgesteld, 2 maanden later was ik (spontaan) zwanger, terwijl we op de wachtlijst stonden voor IVF (ook bij mijn man was het niet goed). Na de geboorte van ons geweldige cadeautje zijn we alsnog de MMM ingegaan voor een brusje, helaas zijn de 3 icsi pogingen niet gelukt. Inmiddels zijn we een aantal jaar verder,maar nog steeds met in ons achterhoofd het idee dat het dus wel kan.. (het bewijs ligt boven in zijn bedje nu) Op dit moment heb ik zo veel last van de endo, gebruik diclofenac om de pijn enigszins dragelijk te maken. In het laatste gesprek met de gynaecoloog gaf hij aan dat een spiraaltje een oplossing zou kunnen zijn (pil doorslikken wil ik niet meer, word ik depressief van) maar dat voelt natuurlijk niet goed als je nog heel graag een kindje zou willen. Nou heb ik in 2008 die kijkoperatie gehad en daarna is er (buiten inwendige echo's) nooit meer echt gekeken wat en waar het zit. Ik zou eigenlijk heel graag weten wat er precies zit, waar het zit en of mijn eileiders en eierstokken überhaupt schoon zijn. Eigenlijk om echt zeker te weten dat ik niet meer zwanger kan worden en dus een spiraaltje kan proberen...Nou heb ik dat al een aantal keer op het woord gegooid, maar de gynaecoloog is daar niet zo over te spreken.... weet nu niet zo goed wat ik moet doen, toch nog eens terug gaan en er op aandringen? Of heeft het echt geen nut om eens te kijken wat er in die 8 jaar gebeurd is in mijn lijf (na een zwangerschap en 3 icsi pogingen) (ik wil niet weer de MMM in, dus het zou dan echt spontaan moeten zijn) Een second opinion aanvragen of gewoon echt mijn hoop laten gaan en toch dat spiraaltje laten zetten...? Iemand hier ervaringen/tips?
Wat een verhaal, heftig zeg! Zit je nu in een ziekenhuis die gespecialiseerd is in endometriose? Zo nee, dan zou ik zeker een second opinion bij een ziekenhuis aanvragen die dat wel is. Daar kunnen ze je zeker een goed en passend advies geven. Ik kan me goed voorstellen dat opnieuw een laparoscopie een goede optie zou zijn, vooral omdat je vorige keer daarna ook snel zwanger bent geworden. Succes in ieder geval!
Ik ben afgelopen januari geopereerd en had aan mijn arts vorige maand nog gevraagd of ze niet nog eens willen kijken (omdat ik het gevoel had dat er terug iets zat). Ze zeiden dat ze dat niet doen, tenzij er echt een aanwijzing is, bij mij zaten er toen duidelijke cystes op mijn eierstokken en omdat er nu nog geen gystes zijn, zeggen ze dat er geen enkele nood is om opnieuw te kijken of het wel oké is vanbinnen. Gelukkig ben ik ondertussen zwanger, het is nog maar enkele weken geleden dat ik hen de vraag stelde. Enig idee waarom jouw arts er niet voor te vinden is? En wat zegt hij betreffende tot een zwangerschap? Na een zwangerschap zou ik ook ofwel een spiraal moeten ofwel de pil moeten doornemen om de endo tegen te houden.
Hallo, ik ben vandaag bij de specialist moeten gaan voor mijn endometriose. De dokter klonk best positief. De graad van endometriose viel best nog mee. Hij spreekt enkel dat ik de operatie niet mag onderschatten qua pijn.. Dat schrikt me wel beetje af. Hij spreekt dat ik 1 nacht misschien twee in het ziekenhuis moet blijven. Nadien ziet hij het positief en acht hij de kans heel groot dat ik spontaan zwanger geraak. Hebben ze bij jullie dat ook zo uitgesproken? Ik vroeg dan aan de dokter wat moeten we doen als het niet spontaan zou lukken? Toen zei hij dat er heel veel manieren bestaan bv ivf maar dat ik daar absoluut nu nog niet moest aandenken. Dat was op dit momenten zeker niet nodig.. Dan was het kijken wanneer we de operatie konden inplannen.. Het was vrij druk zei hij.. Maar de 29ste december kon wel nog.. Anders was het februari.. Dus ik heb gekozen voor 29 december. Het nieuwe jaar zal voor ons dan in alle rust ingezet worden maar anders was het wel heel lang wachten.. Als jullie nog raad hebben voor mij in aanloop van de operatie of na de operatie is die altijd welkom!
Ik heb mn operatie in augustus gehad, en moest 2 nachten blijven, maar het viel mee met de pijn hoor... je krijgt goede pijnstilling hihi dus daar hoef je zeker niet bang voor te zijn! Waarschijnlijk gaan ze tijdens de operatie met een blauwe vloeistof kijken of je eileiders nog toegankelijk zijn, is dat wel zo dan heb je waarschijnlijk nog een goed kans op een natuurlijke zwangerschap bij mij bleek dit niet zo te zijn helaas.. en nu ga ik beginnen aan ivf... bij mij hielp het heel erg de ziekte te accepteren, en er van uit gaan dat het slecht kan zijn, dan kan het alleen maar meevallen maar zo sta ik in het leven.. probeer alles positief te zien.. maar dat doet iedereen op zn eigen manier natuurlijk succes!
Hier ook in januari geopereerd geweest en 1 nachtje moeten blijven. Ik heb veel last gehad, maar vond de pijn eigenlijk best te doen. Ik vond dat je elke dag wel veel verbetering voelde tov de dag voordien. Ik raad je gewoon aan om het nadien vooral rustigaan te doen, goed liggen, rusten etc. Tijdens de operatie hebben ze ook mijn eileiders doorspoelt omdat ze tijdens het onderzoek voordien niet goed doorgankelijk bleken. Na de kijkoperatie was dit toch wel in orde. Tegen mij hebben ze ook na de operatie gezegd dat door het verwijderen van de cyste, we het half jaar na de operatie 50% kans maakten om spontaan zwanger te worden. We mochten zelf kiezen of we het zelf nog wilden proberen ofdat we meteen voor iui wilden gaan, maar ik was zelf ook nog niet helemaal klaar om met de behandelingen te starten. Na 4 maanden zijn we dan toch overgegaan op iui en tijdens de iui bleek de kwaliteit van mijn vriend zijn zwemmers niet zo goed; dus maakten we met iui eigenlijk ook helemaal geen kans. Dus in augustus verder gegaan met ivf en nu toch wel een klein succesje geboekt! 29 december lijkt me geen leuke datum. Wij kregen 23 december net voor Kerst te horen dat het niet zou lukken en dat ik eerst een operatie moest ondergaan, ik ben dan half januari ook geopereerd. Gaf me wel een slag in mijn gezicht zo rond de feestdagen... Hopelijk kunnen we komende feestdagen mooi nieuws aankondigen aan de feesttafel
Ik kan eerlijk gezegt echt niet begrijpen waarom artsen nog over 'zelf proberen' en 'spontaan zwanger worden' beginnen na een operatie. Endometriose kan zo agressief zijn, dat is binnen de kortste keren weer terug en dan kun je weer van voren af aan beginnen. Advies aan mij was: opereren, tijdelijk kunstmatige overgang dmv medicijnen (lucrin), aansluitend ivf. Dus: cyclus platleggen, zodat endo zo weinig mogelijk kans heeft.
Ik ben het eens met Stiertje73. Tegen mij zeiden ze ook dat ik na de operatie een goede kans op een natuurlijke zwangerschap maakte. Helaas is dit niet gelukt en het heeft me vooral veel onzekerheid en verdriet gebracht. Ik ben toen voor een second opinion naar Dusseldorf gegaan en zij stonden er ook heel anders in: ik had na de operatie zsm aan een ivf traject moeten beginnen, daarmee zijn je kansen een stuk groter. En hoe langer het duurt voordat je zwanger wordt, hoe sneller de endometriose terugkomt. Achteraf had ik dus eerder met ivf willen starten, had me een hoop gedoe bespaart. Via ivf ook snel zwanger geworden. Ik geloof best dat er uitzonderingen zijn van mensen met endometriose die wel na een operatie op de natuurlijke manier zwanger worden, maar het is voor mij niet meer een gok die ik zou nemen.
O ja en de operatie is mij erg meegevallen. Ik mocht dezelfde dag naar huis. De eerste dagen pijn gehad maar dat was prima te doen en het herstel ging snel. Na 2 weken ben ik weer volledig gaan werken.
Ik sluit me ook aan bij Stiertje en DR87 Ik had eerlijk gezegd ook verwacht dat we (als we met behandelingen wilden starten) dat we meteen voor ivf zouden gaan omwille van de endometriose; maar mijn arts zag nog een goede kans met iui. Ik heb toen heel erg getwijfeld, heb mijn arts dat ook duidelijk laten horen, maar ze stond er niet achter om meteen met ivf te starten, omdat die hormonen blijkbaar ook een uitwerking hebben op de groei van endometriose... Maar ik wist op voorhand dat we ivf/icsi zouden nodig hebben en dat iui het voor ons niet zou zijn. Om eerlijk te zijn ben ik ook de hele tijd na de operatie bang geweest, gewoon bang omdat die er terug zou kunnen zitten, bang dat er misschien sneller dan verwacht terug een operatie zou moeten gebeuren. Als ik hetzelfde nog eens zou voorhebben zou ik echt harder op de tafel slaan en duidelijk laten blijken dat ik geen genoegen neem met iui ondanks de endometriose.
Daarmee dat ik jullie raad vraag want je leest hier genoeg dat het op een natuurlijke wijze vaak niet lukt. Nu de dokter zei ook dat endometriose niet altijd moet terug komen. Maar jullie raden me aan om niet via de natuurlijke weg te proberen en meteen via andere weg te starten? Als we eens wisten wat we niet wisten.. Mijn vriend is hierdoor echt helemaal op zijn gemak gesteld en dat maakt me zorgen..
Vind het lastig want kan niet voor jullie spreken natuurlijk.. maar na mijn operatie had ik niet gewild dat de endo weer kans had on terug te komen en ik weer een operatie had gemoeten.. dus was eigenlijk blij dat we door mochten met IVF... ben ondertussen in de 'overgang' gehouden dmv decapeptyl.. dus heb de grootste kans nu omdat ik nog niet ongesteld ben geworden en er dus nog geen endo terug is kunnen komen..
Het kan zeker wel lukken op de natuurlijke manier, maar zoals je zegt, helaas weet je dat op voorhand niet. Ook niet of de endometriose zal terugkomen, want ook dit laatste hoeft niet persé... Maar, ik zou het risico zelf zeker niet willen nemen. Maar het is natuurlijk ook belangrijk dat je samen met je vriend overeen kan komen, want jullie moeten het natuurlijk wel samen doen. Misschien kan je onderling overeen komen dat je bv. nog 3 maanden zelf probeert en anders nadien start met de behandelingen? Of een ander soort afspraak? Ik heb na 4 maanden aan mijn vriend laten horen dat ik het niet meer trok en dat ik verder wilde... Toen stond hij er ook meer voor open.
Ja op dit moment denk ik dat mijn vriend het eerst zo nog wil proberen maar we zullen eerst de operatie afwachteen en de uitleg van de dokter nadien want dan zien ze ook nog beter in welke graad ik endometriose heb. Ik ben het dit weekend tegen mijn ouders gaan vertellen. Ze zijn bezorgd natuurlijk maar geven ook moed.. Het is afwachten. In tussen tijd moet ik de pil orgametril nemen tot aan de operatie..
Idd, orgametril is een pil die vaker wordt gegeven om endometriose te onderdrukken. En afwachten tot met de operatie is zeker niet slecht; dan zal jouw arts ook wel zeggen wat hij denkt dat het beste is en kunnen jullie het nog samen bekijken. Wanneer staat de operatie alweer gepland? Veel succes gewenst!