Hallo dames, Heb al een aantal keer op de site gezocht, maar er bestaan al een aantal onderwerpen die gelijk zijn aan deze. Alleen vaak zijn de meiden hier inmiddels al zwanger of bevallen en kletsen zij al een tijdje met elkaar. Ik ben op zoek naar meiden bij wie hun zwangerschap is beeindigd, hun kindje hebben verloren en nu verder moeten. Hoe doe je dit? Denk je al na over een volgende zwangerschap, wacht je tot je alles een goed plekje hebt kunnen geven??? Of heb je dit zelf al eens meegemaakt en hoe kijk je er nu op terug? Belly
Hoi Belly, klopt inderdaad dat hier veel meiden zitten die al heel lang met elkaar kletsen, dat heb ik ook gemerkt! Ik ben na een zwangerschap van 22 weken bevallen van ons zoontje James. We hebben de bevalling op moeten wekken omdat we er bij de medische echo achter waren gekomen dat ons zoontje een zeer ernstige hartafwijking had. Ik ben eind april bevallen. We zijn nu aan het proberen weer zwanger te worden. Het gaat hier erg met ups en downs. Heb het voor mijn gevoel wel een plekje kunnen geven en heb er ook vrede mee dat het zo is gegaan. Ondanks dat het de meest verdrietige ervaring uit mijn leven is, is het heel gek ook een van de mooiste. Ondanks dat James er niet meer is, ben ik wel ontzettend trots op hem. Vind het alleen wel heel erg moeilijk dat ik niet voor hem kan zorgen en hem geen knuffel kan geven. Je bent moeder geworden maar je kan geen moeder zijn, althans zo voelt dat voor mij. En onze kinderwens is alleen nog veel sterker geworden. Vandaar dat we toch heel graag weer zwanger willen worden. En hoe gaat het bij jullie? Hoe lang is het geleden? heb je zelf weer de wens om zwanger te worden? Gr Eefje
Hoi Eefje, Fijn dat je hebt gereageerd. Ik vond het steeds zo lastig om me bij de andere "clubjes" aan te sluiten omdat zij voor mij gevoel een stukje verder zijn. Zitten wel allemaal super lieve meiden hier! Wij hadden bij ons kindje hetzelfde. Ik ben eind Maart bevallen van een zoon. Hij had ook een ernstige hartafwijking. Hier ook nog steeds ups en downs. Op dit moment even weer de diepe down. Niet omdat we het nog geen plekje hebben kunnen geven, maar dit komt door een omstandigheud in de omgeving. Ik heb er wel vrede mee hoe het verder allemaal gegaan is. Wij hebben het wel gehad over een volgende zwangerschap, maar zijn er nog niet mee bezig. Ben zelf bang dat het allemaal te snel is? Merk wel dat het me steeds meer bezig gaat houden. De twijfel om er weer voor te gaan. Ben nu net weer begonnen met werken dus ik wil dat even rustig houden. En hier weer even mijn draai in gaan vinden. Ben je al op de hoogte hoe het gaat als je weer zwanger raakt? Meerdere onderzoeken? Volgens mij is het bij ons zo dat we al eerder in het ziekenhuis een onderzoek kunnen doen om te kijken hoe het met het hartje zou zijn. Weet alleen niet meer hoe het heette?
Hoi Belly, Wij zijn al vrij snel weer begonnen om weer zwanger te raken eigenlijk. En we hebben ook al snel weer een go gekregen van de gynaecoloog omdat alles vrij goed ging gelukkig. Ons zoontje had een hypoplastisch linker hartsyndroom. Er is wel onderzocht dat het niet erfelijk is gelukkig. Bij een volgende zwangerschap gaan ze geloof ik met 15-16 weken kijken of het hartje in orde is. Eerder kunnen ze nog niet goed kijken omdat het hartje dan niet groter is dan een erwt. maar bij een volgende zwangerschap kom ik sowieso meteen onder behandeling van een gynaecoloog, maar dat vind ik ook erg prettig. Hebben ze bij jullie gecontroleerd op erfelijkheid? En lukt het weer een beetje om op het werk alles op te pakken? Ik moet zeggen dat ik het heel fijn vond om weer te gaan werken, hoewel ik ook wel veel dagen me niet echt kon concentreren maar vond het wel fijn om niet thuis te zijn en wat afleiding te hebben. Waarom twijfel je om er weer voor te gaan? Toch de angst dat het weer fout gaat? Ken dat wel een beetje hoor, maar moet zeggen dat mijn moedergevoel nu zo sterk is, dat ik niets liever wil dan een kindje om voor te zorgen. Maar het is ook allemaal een beetje dubbel. Vind dat helemaal lastig om uit te leggen aan mensen die niet zoiets hebben meegemaakt, want er is zoveel gebeurd en er gaan zoveel emoties door je heen. Dan moet je gewoon zelf hebben meegemaakt om te begrijpen. Onze beste vrienden hebben ook met 20 weken de zwangerschap af moeten breken. Het is wel heel "fijn" om iemand zo dicht in de buurt te hebben die precies weet hoe je je voelt.
Hoi Eef, Wat fijn dat je vrienden om je heen hebt die helaas hetzelfde hebben meegemaakt. Hoef je niets uit te leggen. En het begrip is er! Ons kindje had ook hlhs. Ook de vaten waren vernauwd. Tot nu toe denken ze niet erfelijk, maar we krijgen nog een eindgesprek. Ik vind het eng om er weer mee te beginnen. Ben toch wel bang het weer mee te maken en angst te hebben of alles wel ok is. De behoefte om te zorgen heb ik zeker. In welk ziekenhuis ben je geweest en loop je bij een volgende zwangerschap de gehele zwangerschap bij een gyneacoloog? Of alleen het ene onderzoek bij 14/15 weken? Ik vind het werken wel fijn, maar de afwezigheid merk ik soms ook wel. Soms ben ik ook wel dubbel zo moe als ik thuis kom. Liefs
Dat is ook toevallig dat jullie zoontje dezelfde hartafwijking had! Dus jullie hebben er ook zelf voor "gekozen" om de zwangerschap vroegtijdig af te breken? Moeilijk en heftig he?! Ik ben onder behandeling geweest in het Elisabeth ziekenhuis in Tilburg. En bij een volgende zwangerschap kom ik meteen onder behandeling van de gyn. En na 20 weken mag je er zelf voor kiezen of je naar de verloskundigepraktijk terug wil of niet. Maar ik weet nu al dat ik dat niet wil! Vind het wel een prettig idee om in het ziekenhuis onder behandeling te zijn! Voelt toch allemaal net wat veiliger! Wil nu ook echt dat alles dan goed gaat en dat ik regelmatig gerustgesteld word, want alleen bij het idee al, moet ik zeggen dat ik het al behoorlijk benauwd krijg. maar moet wel zeggen dat ik al meer vertrouwen heb in een volgende zwangerschap dan ik in deze ooit gehad heb! Ik heb op een gegeven moment een extra echo aangevraagd, omdat ik me zo'n zorgen maakte. En iedereen van onze vrienden zei, "ja hoe groot is de kans dat zoiets 2x in de vriendengroep voorkomt!" Nou je ziet het . Maar moet ook wel zeggen dat ik nog steeds op mijn werk me er soms moeilijk toe kan zetten. Het liefste zou ik in bed blijven liggen met een deken over mijn hoofd en pas wakker worden als ik 20 weken zwanger ben van een gezond kindje .
Moet trouwens ook wel zeggen dat ik het bij andere onderwerpen ook wel een beetje moeilijk vind om er "tussen" te komen. Zijn inderdaad allemaal lieve meiden maar ze praten volgens mij al erg lang met elkaar en dat merkte ik ook wel! Dus als er nog meer "nieuwe" meiden zijn, jullie zijn allemaal welkom hier hoor! En de "oude" natuurlijk ook hoor!! Liefs
Ja we hebben in hetzelfde schuitje gezeten. Ik gun dit niemand! Het is echt een moeilijke tijd geweest en nog steeds trouwens. Zag trouwens dat je over 3 dagen kon gaan testen? Ja, Eef ben het helemaal met je eens! Als er nog meer meiden zijn...
Ja kan inderdaad over 3 dagen testen. Spannend, maar ook erg zenuwachtig. Ben gewoon heel bang om weer teleurgesteld te worden. Hier is het ook nog erg moeilijk allemaal hoor! Moet zeggen dat het nu minder goed met me gaat dan in het begin! Nu komt echt het besef dat je "niks" meer hebt. Klinkt misschien wel heel pessimistisch maar zo voelt het wel! Hoop ook dat jullie eindgesprek goed is!! Misschien dat jullie je daarna ook weer een stuk beter voelen en er weer vol goede moed voor willen gaan!
Tuurlijk is het spannend om te testen.Heb je een beetje een voorgevoel? Zal voor je duimen!! Volgens mij is het eidngesprek ok. Hebben jullie jezelf nog laten onderzoeken?
Voel wel vanalles, maar dat had ik de aflopen maanden ook haha. Wij hebben bloed moeten laten afnemen en ik heb een vruchtwaterpunctie gehad. Op basis daarvan hebben ze gekeken of het erfelijk was. Heb wel nog een eindgesprek gehad, maar dat ging eigenlijk meer over hoe het psychisch met ons ging. En heb nog wel een nacontrole gehad van de verloskundige om te kijken of mijn baarmoeder weer op de goede plek zat. Maar dat was allemaal goed. Hebben overigens geen autopsie (als ik dit goed schrijf) meer laten doen. De gyn had ook gezegd dat de kans ook maar heeeel klein was dat hierbij iets te zien was, en ik wilde dat niet. Vond ik niet zo'n fijn idee. Hoe hebben jullie eigenlijk het afscheid geregeld? Bij ons in het ziekenhuis worden 1 keer in het kwartaal alle te vroeg geboren kindjes tegelijk gecremeerd. Er is dan ook een dienst en dat krijgt je kindje een steentje bij de vlinderboom in het ziekenhuis. We mochten ook zelf iets regelen, maar ik vond dit wel een mooi idee. Helemaal omdat dat kindje van die vrienden van ons ook daar zijn steentje had liggen. Die steentjes liggen nu naast elkaar dus dat vind ik wel fijn.
Hey Belly, Volgens mij had ik al welleens met geklets in een ander topic.. We zijn ongeveer in dezelfde periode bevallen (ik begin maart). Je bent vanharte welkom om in ons topic te komen klesten hoor, nieuwe poging na doodgeboren? Begrijp dat jullie er ook weer voor gaan? Ik ben inmiddels 12 weken zwanger, maar als je dat lastig vind....Er kletsen meer dames (nog niet zo lang) die weer proberen om zwanger t worden. Wat apart dat jullie kindjes dezelfde aandoening hebben... Is fijn denk ik om herkenning te zoeken. Verder lees ik veel herkenning in jullie verhalen.... @ eef, wat apart weer om te lezen dat jij ook een voorgevoel had... Ik had dit ook... Ik heb zelf diverse keren gedroomd (toen ik nog maar net zwanger was van Loek) dat ik met een dood kindje in mijn handen zat.... Belly sterkte meid, hoop dat je je plekje om te kletsen kunt vinden! Is belangrijk dat je ergens je ei kwijt kunt!
@Eef wel een mooie gedachten zo met die steentjes. Wij hebben ons kindje thuis. Alles verder klein gehouden. @Frenzy, Ja klopt heb al eens eerder met je zitten kletsen. Ik ben er zelf nog niet helemaal uit of we er nu weer voor gaan. Het kriebelt wel een beetje. Zal eens kijken bij jullie op forum. Liefs
Mochten jullie willen. Er bestaat een site lieve-engeltjes en daar zijn groepen waar allemaal mensen zitten die het zelfde meegemaakt hebben. Ook wij hebben een afbreking van de zwangerschap gehad met 23 weken en ik had en heb daar ontzettend veel steun en herkenning gevonden. Het is een tip, je wordt daar echt begrepen en kan er alles kwijt. Ook onzekerheden over een nieuwe zwangerschap etc. Sterkte allemaal.
@Belly, wat fijn dat jullie je kindje thuis hebben! Kan me voorstellen dat het toch weer begint te kriebelen. Ik hoop als jullie er zo meteen weer helemaal achter staan om ervoor te gaan, dat jullie snel zwanger zijn van een gezond kindje! Dat hebben jullie echt verdiend! Ik ben afgelopen weekend erachter gekomen dat ik zwanger ben. Vind het reuze spannend, durf ook nog niet zo goed blij te zijn.Ben zo bang om teleurgesteld te worden. Denk als ik straks de eerste echo gehad zou hebben dat ik dan er wel vertrouwen in heb! @ Frenzy, hoe waren jouw eerste weken van je zwangerschap? Was je niet doodnerveus? En hoe gaat het nu? @me24, bedankt voor de tip! Zal eens kijken!
@ Eef, van harte gefeliciteerd met je positieve test! Wat fijn voor jullie! Ik hoop je dat heel voorzichtig aan kunt genieten, ondanks alles @ Belly, wat spannend die kriebels... herkenbaar Hier ook bevallen (28 april) van een dochter met 23 weken, complexe hartafwijking, een zeer gewenste en lang gehoopte zwangerschap afbreken.. afgelopen weekend was de uitgerekende datum, als een berg tegenop gezien, maar uiteindelijk heel vredig en speciaal ervaren..
@Vlinderevelien, leuk je hier weer te spreken. Komende zaterdag zou ik eigenlijk uitgerekend zijn. Maar zie er ook als een berg tegen op. Ben eerlijk gezegd wel blij dat ik zwanger ben, dat troost me nog een beetje op die dag. Ik denk dat we die dag lekker uit eten gaan ofzo. Hoe gaat het met je? Bij jullie begint het ook weer te kriebelen begrijp ik? Spannend zeg! Ik hoop zo ontzettend dat iedereen hier (of die uberhaupt zoiets heeft meegemaakt) weer een hoop geluk en liefde tegemoet mag gaan! Het is zoiets intens verdrietig om mee te maken dat we het allemaal verdienen om weer blij en gelukkig te mogen zijn!
@Eef, het kriebelt al een tijdje, was enorm verrast toen ik ze weer voelde, maar was er nog niet klaar voor, mentaal veel bezig geweest met de uitgerekende datum, en nu we die voorbij zijn kan ik open staan voor een nieuw wonder..Ben ook uiteten geweest op die dag, was echt heel speciaal, ik voelde onze dochter zo dichtbij... Aan het einde van de dag heb ik me zo gelukkig gevoelt, dat was lang geleden! De spanning zakte van me af! Ik hoop dat je ook een gedenkwaardige dag zaterdag zal ervaren,voor jullie en voor jullie zoon, wel heel bijzonder hoor, met een brusje in je buik! Succes! Groetjes Evelien
@Eef, Gefeliciteerd hoor! Geniet er maar lekker van! Ben wel benieuwd hoe het nu allemaal verder gaat met je. Onderzoeken ed. Liefs
Dank jullie wel! Zaterdag was wel even moeilijk maar we hebben er toch een mooie dag van gemaakt! Ben ergens wel blij dat de datum voorbij is. Heb ook wel sterk het gevoel dat james nog bij ons is. Ik heb 19 sep de eerste echo. Zo ontzettend spannend. En dan 2 of 3 weken later een 3 dubbele afspraak bij gyn, verpleegkundige en nog iets. Ben wel heel blij dat ze in het ziekenhuis er echt heel fijn mee omgaan! Ook dat ik met 7 weken al een echo mag om te kijken of het hartje klopt. Zo spannend! Ik hou jullie op de hoogte. Ik ben ook benieuwd wanneer jullie je weer goed genoeg voelen om ervoor te gaan. Hoop dat jullie ook weer een hoop geluk op je oad mogen krijgen! Belly wanneer was voor jou de uitgerekende datum? En hoe voelde je je toen? Liefs