Heey dames, heb.alles de afgelopen dagen een beetje gevolgd maar niet alles. Van vorige week zaterdag tot woensdagmorgen heb ik 24 uur per dag.voor mijn oom gezorgd die terminaal ziek was. om 9 uur stierf hij en vandaag was de begrafenis. toen ik 18 was kon ik niet meer thuis leven en heb ik twee jaar bij hem gewoond dus hij was toch wel speciaal voor me. hij had zelf geen.kinderen maar had ze.wel graag gewild als het kon. heb in de kerk een stuk voorgelezen samen met mijn nicht en tante en hem gevraagd of hij net zo voor mijn mopje wilde zorgen als.voor mij en haar een dikke kus wilde geven. ik ben normaal niet gelovig maar hoop wel.dat ze nu samen daarboven zijn. het geeft me.namelijk een geruster gevoel. nog steeds aan het wachten op mijn ongesteldheid maar dat zou rond de 17e zich aan moeten dienen. hoop dat het snel.komt want dat zou betekenen dat er schot in de zaak zit. hoe lang hebben.jullie moeten wachten op je eerste ongesteldheid? xxx
Hoi lieve meiden Bedankt voor de warme reacties. Dat doet toch weer goed. @jonneke: ja ik heb gelukkig hele lieve familieleden en vriendinnen. Maar ik heb ook professionele hulp. M.n. Ivm de soort shock waarin ik zat. Wat goed dat het werken weer goed is bevallen. Ik zie er zelf best wel tegenop, omdat ik erg moe ben en slecht slaap. @eef:idd de onbekende oorzaak en dat het op t einde misging maakt het allemaal extra moeilijk.hij deed het zo goed, dus het lijkt een dom ongeluk. De navelstreng zat twee keer strak rond zijn buik waardoor de bleodtoevoer misschien is afgesloten. Maar aantonen kunnen ze dit niet. @roompje: gecondoleerd met je oom. Wat erg dat je dit er nu bij hebt. Ongeluk komt vaak niet alleen he? Wat betreft menstruatie: ik ben na 40 dagen weer ongesteld geworden. En nu na 33 dagen. Ik moet wel zeggen dat ik altijd een vrij onregelmatige cyclus heb. Wat bedoel je met schot in de zaak? Willen jullie meteen voor een nieuwe zwangerschap gaan?
@Roompje, gecondoleerd met je oom. Ik geloof ook dat onze kindjes niet alleen zijn, fijn gevoel ieg dat je oom bij jullie mopje is.. Hoop voor je dat de menstruatie weer op gang komt, dat geeft ook weer wat vertrouwen in je lijf terug, dat het weer werkt @Lieke, kan me goed voorstellen dat je hulp hebt ingeroepen na alles wat je meegemaakt hebt, wat vervelend dat je op dit moment met verwerken nog zoveel vragen hebt, ik hoop dat je antwoorden gaat krijgen, zodat je rust kunt vinden. Het verlies van jullie Bart wordt er niet anders van, maar de frustratie lijkt me vreselijk, en zo oneerlijk om er nog bij te krijgen. Zoals Eef ook zei, wij wisten precies hoe ziek onze kindjes waren, vreselijk, maar dat maakt het uiteindelijk makkelijker om te accepteren. Hoe gaat het met jullie dochter? @Peet, gistermiddag was de herdenkingsdienst in het ziekenhuis, dit was het 4e jaar dat ze dat in Enschede doen, in Zwolle en Groningen worden deze herdenkingen al langer gehouden. Er is veel behoefte aan, de opkomst was erg groot, dat was ook voor de organisatie overweldigend, voorgaande jaren ongeveer 4 a 5 gezinnen, ik geloof dat we gisteren wel met ruim 15 gezinnen aanwezig waren... Het was heel bijzonder en fijn, en de herkenning, pff hier op het forum zijn we ook onder lotgenoten, maar om oogcontact te hebben en weten welk verdriet we delen is heel intens! Ik heb dan ook heel wat afgehuilt Na een hartverscheurende powerpoint presentatie met gedichten, muziek en verhalen van neonatologie, werden onze kindjes herdacht, ons meisje was als eerste aan de beurt, en samen met mijn zoontje en mijn vriend hebben we de kaars aangestoken, en een bloemetje geplaatst. De naam van Lieke stond op het scherm in de wolken geschreven, zo confronterend om alle namen voorbij te zien komen, de hoeveelheid kaarsen, in alle kleuren van de regenboog, het licht, wat een aanwezigheid heb ik gevoelt! Zo mooi verwoord; de navelstreng die blijft bestaan, de verbondenheid die blijft, het achteruitkijken om vooruit te komen... Ik zit er nog helemaal vol van zo te lezen ... Er liepen idd weer moeders rond met mooie buiken, en ik had me ook mooi gemaakt voor ons dochtertje. Na de herdenking zijn we niet gelijk naar huis gegaan, je hebt toch een hele zwaarmoedige sfeer om je heen, in een spaans restaurantje tapas gegeten, hadden het restaurant voor ons zelf... fijn! Ik moet wel toegeven, dat ik vandaag weer zorgelijker ben voor ukkie in de buik, logisch denk ik, zo vreemd om wederom zwanger het ziekenhuis te verlaten, met alle gevoelens van dien, deze week gelukkig naar de vk toe, hartje besluisteren, en datum voor 16 wk echo bespreken.. Ik vroeg me iets af na gisteren, hebben jullie soms ook die behoefte om eens met lotgenoten te praten? Ik ben van plan het ziekenhuis te benaderen, en bij het maatschappelijk werk te informeren naar een bijeenkomst. Als ik al die vragende blikken van moeders gisteren zie, dan merk ik dat we best wel hoog met onze verhalen zitten, gisteren was daar wel de ruimte voor geweest om te delen, maar ieder was nog heel erg met hun eigen bezig. Ben eigenlijk wel benieuwd, misschien kan ik hier iets op gang zetten? Hier gaat het verder best wel goed, deze week gierden de emoties door mijn lijf ivm de herdenkingsdienst, heb veel gehuilt (moet zeggen dat ik dan ook vaak alleen ben) het is ook zo dubbel allemaal, sinds vorige week vertel ik iedereen dat we ons 3e wonder mogen verwachten, en de reacties zijn ook zo overweldigend! Oprechte blijdschap voor ons, en soms de goedbedoelde opmerkingen, aah maak je niet druk, het komt wel goed! Maar vooral de mensen die zo geraakt zijn door ons dochtertje, en met wie je nu je blijdschap kunt delen is zo bijzonder! Soms de opmerking, tjee dat is snel oh ik wist niet of je het nog wel wilde? Herkennen de andere zwangeren dit ook? Hoe dan ook het is een bijzondere maar dubbele maand... Op naar 2012! Voor iedereen een nieuw jaar, een schone lei, nieuwe rondes en nieuwe kansen op geluk, en hopelijk mogen er allemaal gezonde baby's geboren worden! Liefs Evelien
@Roompje: gecondoleerd meid. Wat moeilijk dat je er dit ook nog bij krijgt. Maar ik weet zeker dat jouw oom daar op jullie kindje zal passen. Mijn ongi is nog steeds niet op gang gekomen. Baal er wel van. Heb de laatste maand regelmatig last van steken en buikpijn en denk: nou gaat het komen, maar steeds niet . Baal er zo van dat ik de signalen van mijn eigen lichaam nu ook niet eens meer herken en alles anders voelt. Zou fijn zijn wanneer het weer allemaal gaat funtioneren zoals het hoort. heb wel gehoord dat de eerste menstruatie heftiger kan zijn wat betreft lichamelijke pijn maar ook emoioneel (omdat het niet zo had moeten zijn, nogmaals de nadruk die er op wordt gelegd dat het fout is gegaan). Daar zie ik dan weer wel tegenop... @Lieke: Ja ik vond het ook fijn dat het werken wel goed ging. Ik kreeg er gewoon weer energie van. Maar ik ben ook nog erg moe en slaap ook wisselend. Daarom sta ik 1,5 maand extra ingepland zodat ik in eigen tempo terug kan komen. Ben jij alweer op je werk geweest of heb je plannen om het op te pakken? belangrijk is dat je het in je eigen tempo doet en wat voor jou goed voelt. Je hebt heel wat meegemaakt dus doe het rustig aan meid. @Evelien: Wat fijn dat je zo'n goed gevoel hebt overgehouden aan de herdenkingsdienst. Ik denk inderdaad dat er wel veel behoefte aan is. Logisch dat het emotioneel is en dat dit ook doorwerkt vandaag in je zorgen rondom deze zwangerschap. En wat mooi verwoord "de navelstreng die blijft bestaan, de verbondenheid die blijft, het achteruitkijken om vooruit te komen" Kippevel... Wat goed dat je gaat informeren in het ziekenhuis naar lotgenoten contact. Ik denk dat er zeker mensen zijn die dit willen en daar naar op zoek zijn. Er is eigenlijk maar weinig bekend over wat er allemaal is voor overleden vlindertjes. Maar misschien is er wel meer als ik weet? Echt geen idee! Op dit moment zou ik nog geen behoefte hebben aan lotgenoten contact in real life. Nog te confronerend. Maar in de toekomst lijkt me dat wel prettig als zoiets hier in de omgeving zou zijn. Maar ja, jij woont een beetje ver bij mij uit de buurt
@ Eef: Leuk dat je al begonnen bent met de babykamer. Klinkt mooi, dat behang. Een lamp, ja moeilijk. Wij hebben destijds een blauw geruite lamp gekocht bij Babyplanet, maar is ook niet echt een lamp met een Wauw-factor. Misschien dat je op internet wel kunt slagen? @ Jonneke: Knap dat je het hebt geprobeerd om op kraamvisite te gaan. De ouders van het kindje begrijpen vast wel dat het voor jullie ook moeilijk is. Wij gaan volgende week ook voor het eerst op kraamvisite. Ben benieuwd hoe dat zal gaan. Net als jij ook van jezelf dacht, denk ik dit ook wel aan te kunnen, maar we zullen het zien. Wat fijn dat alles goed is gegaan op het werk. Succes morgen als je weer gaat beginnen met werken! Ik ga het morgen ook weer een halve dag proberen. @ Lieke: Wat vreselijk dat jullie afscheid hebben moeten nemen van jullie zoon. Je was er al bijna en toch is het nog mis gegaan. Ontzettend verdrietig en onbegrijpelijk. Vooral omdat het allemaal zo plotseling was en alle bloeduitslagen en echos positief waren. Jouw verhaal lijkt wel een beetje op die van mij, alleen ik voelde bij 24 weken plotseling geen leven meer. Wij hopen a.s. woensdag de uitslagen te krijgen. Toch ben ik bang dat hier niets uit zal komen, waardoor ik een volgende zwangerschap straks 9 maanden in de stress zit. Dat slechte voorgevoel had ik ook. Heb zelfs gedroomd dat ik een jongetje in mijn armen had waar het niet goed mee ging. Dus blijkbaar klopt onze intuïtie wel. Ik wens je heel veel sterkte en praat lekker met ons mee. @ Roompje: Gecondoleerd met je oom! En knap dat je hebt durven spreken in de kerk. Ook ik ben niet echt gelovig, maar ik denk dat je oom vast bij jullie meisje zal zijn. Die gedachte, daar hou ik mijzelf ook steeds aan vast, dat ons zoontje bij onze overleden dierbaren zal zijn. Dat geeft toch een stukje rust. Hier ook nog steeds niet ongesteld. @ Evelien: Wat super dat de herdenkingsdienst zo mooi was! Zoals je het omschrijft klinkt het ook erg mooi en emotioneel. Ik heb van het ziekenhuis een folder meegekregen: De Vereniging Ouders van een Overleden Kind (Landelijke Zelfhulporganisatie). Deze organisatie brengt lotgenoten met elkaar in contact en organiseert bijeenkomsten. Misschien is dat iets?
@Vlinder: Dat is dan ook een spannende week voor je: ziekenhuis, werk, kraamvisite. Succes morgen in het ziekenhuis. Zou fijn zijn als er iets uit zou komen zodat je weet waar het aan gelegen heeft. Zou het voor een volgende zwangerschap wel makkelijker maken waarschijnlijk. Maar ja, heb je niks over te zeggen he... En ben benieuwd hoe jou het kraambezoek zal bevallen. Ja ik dacht echt, het gaat wel lukken. Maar gelukkig hebben ze er begrip voor dat het niet lukte. Knap dat je het wel gaat doen!
Dit kreeg ik via de mail: Vanmiddag op RKK is er een aflevering over wereldlichtjesdag. *Kruispunt TV* laat het bijzondere werk van uitvaartonderneemster Ellen Kruijer zien. Bijna tien jaar geleden richtte Ellen samen met Cornelieke Pieters uitvaartonderneming De Wending op. Zij kiest ervoor om haar werk te beperken tot de uitvaarten van kinderen. In de dagen voor de uitvaart trekt ze intensief met de ouders op. Maar ze betrekt ook de broertjes en zusjes bij het afscheid. In de uitzending blikken drie families terug op het afscheid van hun kind. De 13 jarige Lars mist zijn sprankelende zusje Evi nog elke dag. Ivo (19 ) mist de humor van zijn broer van Floris met wie hij een innige band had. Jessy (10) en Luna (6) praten ontroerend openhartig over de kleine Noah en Iris die ze moeten missen. De kinderen zetten in deze uitzending hun overleden broertjes en zusjes in het licht. NEDERLAND 2: Dinsdag 13 december 15.25 uur
Hoi meiden, Sorry dat ik nog niet gereageerd heb, maar het was allemaal even teveel afgelopen week. Vlinder, wat goed dat je weer op je werk bent geweest. Had je er al behoefte aan om weer te gaan werken? Kraamvisites, wat dapper zeg, ik moet er niet aan denken om bij een klein babytje in de buurt te zijn.. Heel begrijpelijk dat het niet ging Jonneke, het is nogal wat. Lieke, jeetje, wat een heftig verhaal ook,Ik herken er veel in. Heel veel sterkte .. Het is lang wachten he op de uitslagen, maar wat een onverwachts overlijden ook van je zoontje Bart. verschrikkelijk.... Roompje, gecondoleerd met het overlijden van je oom. Wel fijn dat hij over je kindje kan waken hierboven... Sterkte Vlinder, wat een prachtige dienst volgens mij,. Ik denk dat er best wel behoefte is om lotgenoten te zien. Je hebt toch oogcontact met iemand die weet hoe je pijn voelt. Als er inderdaad via hier ooit een komt ben iker bij... Verder hier.... Moeilijk... Vandaag heb ik een gesprek gehad met de psycholoog. Ik ben al de tijd mijn verdriet aan het wegstoppen en wegslikken geweest en de bom staat op klappen. Ik zit met mijn gevoel in de knoop en ben blij dat ze mij kan helpen mijn gevoel te accepteren. Hopelijk kan ik met haar adviezen mezelf weer vinden EN een goede moeder blijven. Verder afgelopen maandag een deel van de uitslagen van de obductie gekregn over de telefoon. Onze jongen had een syndroom, Het RTS syndroom . Opzich goed mee te leven als je het niet erg hebt, ok hij was sowieso gehandicapt geweest, maar door dat hij de tumor in zijn buik erbij had had hijgeen kans. Zijn longen waren onderontwikkeld omdat de tumor in de weg zat. De uiteindelijke doodsoorzaak is dus dat de tumor is gaan bloeden en hij in principe doodgebloed is. Heel hard om het zo te horen. We weten wel dat het voor hem beter is zo, hij was door het zuurstof tekort vanaf geboorte niet "gewoon"gehandicapt geweest, maar ernstig gehandicapt. Maar liever had ik hem natuurlijk nog bij mij gehad. Vandaag ook een kop koffie gaan drinken op mijn werk, was heel pittig om binnen te stappen, en ik zou nu ook absoluut echt niet kunnen werken. Over 4 weken eindigt mijn verlof, maar ik weet niet of ik dat kan........
Ik heb de uitzending nog niet gekeken. Heb hem opgenomen. Ben benieuwd maar stel het nog even uit om hem te kijken. Voel me op dit moment even heel k*t. Net te horen gekregen dat mijn zusje morgen ingeleid wordt. BAM! Dat was toch effe een klap. Ook al weet je dat het er aan zit te komen het is toch weer even een grote schok, waarbij de feiten heel duidelijk zijn en het gemis des te groter Mijn zusje vroeg ook al wie ze moest bellen als ze 's nachts bevalt. Wil ik dat? Ik weet het niet! Als ik s morgens gebeld wordt ben ik alleen thuis, dan is mijn man aan het werk. Mijn ouders willen het ook persoonlijk aan mij komen vertellen. Maar ja die gaan eerst naar het ziekenhuis. Dan weet ik het misschien een halve dag later pas? Wil ik dat? Ik weet niet het! Ik weet ook niet hoe ik ga reageren. Als ik's nachts gebeld wordt slaap ik die nacht niet meer terwijl ik mijn rust wel nodig heb. Maar overdag ben ik alleen thuis als ze me dan belt. Wat zouden jullie doen? @Lara: jij hebt het op dit moment ook niet gemakkelijk. Wat goed dat je hulp hebt gezocht bij een psycholoog. Ik hoop dat je je snel een beetje beter voelt en er iets mee kan. Wat vreemd dat je de uitslagen via de telefoon hebt gekregen. Of was dit vooraf zo afgesproken? Lijkt me inderdaad kei hard om te horen dat jullie mannetje doodgebloed is. Maar hoe vindt je het dat er wel een oorzaak gevonden is? Lijkt me wel prettig te weten wat de reden is, hoe moeilijk ook. En ondanks dat je het zo moeilijk hebt ben je vandaag wel naar je werk geweest? Wat knap hoor! Maar het is wel weer een stap vooruit. Denk je er wel aan dat je nu niet te snel gaat? Je zegt dat over 4 wkn je verlof erop zit maar als jij dan nog niet kan werken dan ga je toch gewoon in de ziektewet? Je moet nu wel aan jezelf denken, wat niet gaat dat gaat niet. En wat je zegt, je wilt ook een goede moeder zijn, maar dan moet je nu wel aan jezelf denken en alles op zijn tijd. Kun je daar met je werk wel goede afspraken over maken of voel je wel een bepaalde druk? Sterkte!!
Lieve meiden, heb wel meegelezen, maar had het ff moeilijk en dus vond ik het lastig om te reageren. Sorry als ik niet op iedereen reageer, maar er is zoveel te lezen en schrijven Ik vind het echt knap dat sommigen van jullie al wel 'snel' aan het werk zijn gegaan, zoals Lara ook al zegt, ik zou nu echt nog niet kunnen werken, mijn hoofd is gewoon nog zo vol dat ik vanalles vergeet en daarnaast nog zo emotioneel ben. Gelukkig is er van de kant van mijn werk geen druk om weer te beginnen, ik hoef pas begin maart weer te beginnen, heb dus nog even de tijd. Roompje, gecondoleerd met het verlies van je oom. Ik kan me helemala vinden in wat je zegt, ook ik ben niet echt gelovig, maar het geeft wat rust als je denkt dat onze kinderen bij onze dierbaren zijn. Evelien, watfjn dat de herdenkngsdienst zo mooi was, ik krijg er een brok van in mijn keel. Ik denk ok zeker dat er veel behoefte is aan lotgenotencontact! Ook ik ben iemand die dat misschien wel zou willen over een tijdje Peet, ben jij ook bekend bij het LUMC? Ik ga er morgen naartoe voor een van onze nagesprekken, ik ben ook benieuwd naar een herdenkingsdienst dus zal het morgen eens vragen Jonneke meid wat een spannende tijd voor je. Ik begrijp dat je het lastig vindt om te kiezen wat je wil. Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik zou doen, maar ik denk dat ik liever niet alleen zou zijn.
Hoi dames, heb al veel gelezen, maar reageer later uitgebreider. @mixedbeeb, ik ben in het lumc bevallen van Christian. Nu onder controle en ik zal er weer bevallen. Ik vind dat ze zeer veel rekening met me houden. Heel tevreden ( behalve over het lange wachten op de patholoog anatomen ..... Maar ik geloof dat de maatschappelijk werkster onze ergernis deelde daarover, ook weer zo'n fijn mens) Ik hoor graag het antwoord op jouw vraag over de eventuele herdenkingsdienst. @ Lara, ik volgde even de discussie in een ander forum over het plaatsen van foto's van de eerste momenten met je baby. Ik ben het helemaal met je eens en vind het super dat je daar je stem hebt laten horen! ( prachtfoto trouwens!!!) Meiden tot snel!
pfoee lara wat heavy! ik vind het heel erg meid meer weet ik er niet goed over te vertellen. afgelopen zondag ben ik naar een babyborrel geweest. op zich denk ik minder confronterend als kraambezoek. maar het ging heel goed. wel merk ik dat ik veranderd ben. ik ben veel rustiger geworden en minder impulsief. weet niet goed of dit noi goed is of slecht ? morgen ga ik weer een morgen aam het werk en hoop zo dat ik deze week nog ongesteld word... ben het wachten wel beu! merken jullie dat je als persoon veranderd bent ? xxx
@MissJopie, ik duim voor jou en een positest! Wanneer kun je testen? Succes!!! @Lara, jij ook de uitzending gezien lees ik, ik vond het ook erg indrukwekkend, en respect voor uitvaartcentrum " De Wending"... En een moeder die 2 kindjes moest afgeven, vreselijk, wat heb ik zitten huilen... Trotse zus verteld hoe ze 's avonds met d'r tweelingzus kletst, grote broer vind het maar raar, je praat toch in jezelf... Nee zegt zusje, ik praat echt met haar, kleine wijsneus! Dat was mooi om te zien... Mijn zoontje vertelde gisteren, mama ik heb gedroomd dat ik naar Lieke* ben geweest in de hemel, en hoe vond je het daar? Hoezo, jij was er toch ook bij mama? Vol verbazing... Hey wat heb je een pittige uitslag ontvangen van het ziekenhuis, het doet me verdriet te lezen hoe ernstig ziek je ventje was. Ik kan me goed voorstellen dat je er doorheen zit deze week, pff... Het is idd zo dat je verdriet eruit wil, dat is makkelijk gezegd dan gedaan, het is zoveel! ik hoop dat je bij de psycholoog kunt leren hoe je dit het beste kunt doen. Ieder heeft haar eigen weg te vinden, en dat gaat stapje voor stapje, hier ook, zit er deze week ook doorheen... Overigens hielp het mij ook om eens boos te worden op de situatie, de boosheid kan soms je verdriet blokkeren, omdat je het gevoel hebt dat je niet boos mag of kan zijn, mede omdat je ergens ook dankbaar bent dat je moeder bent geworden.. dat zat mij in de weg, de natuur die zo wonderlijk maar ook zo grillig kan zijn, en het leven dat geeft en neemt... Reden genoeg om eens :x boos om te zijn! @Roompje, hier ook een veranderd persoon, ik voel me zeker niet meer dezelfde, de onbevangenheid probeer ik weer terug te vinden. Ik voel me wel rijker aan levenservaring, en heb meer acceptatie dat het leven komt zoals het komt... Maar ben soms ook angstiger, herken jij dit ook? En het zelfrespect neemt toe, laat me door niks en niemand meer vertellen van hoe&wat, mijn vriend merkt dat ook, we zijn assertiever geworden. @Jonneke, ik leef met je mee, je zus wordt vandaag ingeleid.. Heel verdrietig moment komt eraan voor jou,(en zo dubbel voor je zus) idd het telefoontje van geboorte, je wilt er niet op zitten te wachten, en wanneer is het goede moment? Denk niet dat die er is, wat ik wel weet, uit eigen ervaring van een vriendin die beviel van twins, dat de spanning ernaartoe vreselijk is, en als je dan hoord dan ze geboren zijn voelde ik even blijdschap, en daarna de klap, die komt, en daar moet je doorheen, laat het maar over je heen komen, ik hoop zeker dat je man of een goede vriendin dan bij je is, laat het verdriet er maar uit, daarna zal de spanning afzakken, het is gebeurd.. daar heb je al die tijd tegenop gezien. Ik schrijf maar even uit mijn eigen gevoel op hoor, weet natuurlijk niet hoe het voor jou zal zijn. Ik wens je heel veel sterkte toe, en als je eraan toe bent, kun je het misschien met ons delen, dikke knuffel in ieder geval! Maar even stapje voor stapje doen, pas goed op jezelf! @Eef, wanneer is je 20 wk echo? @Peet, beginnen de laatste loodjes in te zetten? Hoe voel je je? Hier dus ook een rotweek, pff de herdenkingsdienst heeft er ingehakt, emotioneel sta ik op de kop, ben gisteren naar vk geweest om het hartje te horen, had bevestiging nodig, voelde me zo leeg na dit weekend... Na 3 zenuwslopende minuten eindelijk het hartje gehoord, lukt me nu ook niet om happy zwanger te zijn hoor, er komt veel verdriet uit, morgen weer naar de vk toe, die afspraak stond al, maar kon gewoon niet meer wachten...spanningen. Volgende week een paar dagen weg met mijn mannen, daar verheug ik me alvast op Liefs voor iedereen die ik " vergeten" ben, maar lukt me ook niet overal op de reageren.....
Hoi vlinderevelien, Emotionele week heb je achter de rug. Ik kan me voorstellen dat je je even niet zo vrolijk voelt. Wel vertel je steeds prachtig over de onbevangenheid van je zoontje tov Lieke. Hoe natuurlijk hij ermee omgaat en over vertelt. Fijne knul moet dat zijn! Ik vind het spannend worden. Vandaag al het een en ander gewassen ( hydrofiele luiers gevouwen etc). Zo langzamerhand moet alles een beetje klaar gaan liggen. De kleine krijgt t wat krapper in m'n buik, hij schuift lekker langs m'n organen en ik kan zo nu en dan z'n voetje bijna pakken. Ik vind t geweldig! Ik voel me verder nog wel goed. Een beetje oppassen met de bekken, maar verder gaat t wel. Vandaag sprak iemand mij bemoedigende woorden in voor de bevalling, lief bedoeld, maar ik moet mensen er dan toch aan herinneren dat ik wel weet hoe weeen voelen. Dan zie ik ze ook wel schrikken (zo van; oja.....) op de zwangerschapscursus vind ik dit ook nog wel eens lastig communiceren. Ik heb al gebaard, maar heb niet altijd het idee dat mensen deze bevalling voor vol aan zien. Nu was Christian natuurlijk klein en hoefde ik maar een keer te persen zonder risico op verwondingen zeg maar. Maar toch; ik lag ook te spugen van de pijn op de badkamervloer van het lumc van de stormweeen. Soms heb ik het idee dat ik mijn bevallingsverhaal moet verdedigen. Is dit herkenbaar? Of zit dit tussen mijn oren? Mijn man en ik worden wel wat ongeruster, het gaat zooooo goed, dus, brrrr, stel je voor dat...... Denk dat we dit ook even gaan bespreken. Hoe kun je eigenlijk weten dat een navelstreng op de juiste plek zit tijdens een bevalling? ( ik droom steeds over dat kolereding Veel liefs aan iedereen! Mixedbeeb; hoe was je gesprek vandaag?
@ Peet Het gesprek ging 'goed', het was fijn om over onze zoon en de bevalling te praten. Er is bevestigd wat men al eerder verteld heeft, het hartje van onze zoon bleek echt te ziek, wat niet zo verwacht was. Ze hebben in het ziekenhuis nog niet eerder meegemaakt dat er een kindje is overleden aan deze stoornis, dat is wel hard om te horen, wat ging er bij ons mannetje dan mis? Het veranderd echter ook niets aan onze situatie, maar verklaard wel warom ze tot het einde redelijk positief zijn gebleven. Wat wel vrij goed nieuws was is dat de kans dat dit nog een keer zal gebeuren zo goed als 0,0 is, dat is wel fijn om te horen voor de toekomst. Ik mag ook bij een volgende zwangerschap in het LUMC onder controle blijven en mag dan ook vaker op controle komen. Bij jou is dit ook zo geloof ik he? Ik heb navraag gedaan over een herdenkingsdienst, de gyn zei dat dit inderdaad bestaat, in ieder geval voor kindjes die in de buik zijn overleden of voor ouders die de zwangerschap voegtijdig hebben afgebroken (tenminste dit is wat ik he begrepen), de maatschappelijk werkster zou hier meer van moeten weten. Voor ons is het dus niet zeker of er voor onze zoon ook een herdenkingsdienst is, omdat hij op de NICU is overleden, we hebben maandag een gesprek met de kindercardioloog en de neonatoloog en zal het daar nog eens vragen. Maar goed voor jullie is de mogelijkheid er dus wel, misschien kun je eens contact opnemen met de maatschappelijk werkster. Fijn dat je naar het gesprek gevraagd hebt trouwens.