@Mixedbeeb, bij jou ook al verdrietige uitslagen van je zoontjes overlijden, wel duidelijkheid gekregen, hier kun je mee verder, maar blijft gewoonweg vreselijk dat je kindje zo ziek was. Is er over de aandoening meer bekend? Dikke vette pech dus, pff niet leuk.. Gelukkig is er idd nog een positieve kant, de kans dat dit wederom gebeurd is niet aanwezig, dat is een geruststellend idee voor jullie! Wat apart te lezen dat er in het LUMC wel een herdenkingsdienst wordt georganiseerd, maar niet voor kindjes die na de geboorte zijn overleden, alsof er echt onderscheid is. Bij ons hier in het oosten dus niet het geval, ze trekken de grens vanaf 22 wk, er was ook een gezin bij die hun kindje van 5 hadden verloren, en een aantal van de afdeling neonatologie. Zo zie je maar, het herdenken/aandacht geven aan onze overleden kindjes staat nog in de kinderschoenen lijkt het wel. @Peet, wat betreft het aanmoedigen voor de bevalling,kan niets anders zegge dan, zet hem op, je kunt het Ik kan me niet voorstellen hoe het voor jou nu moet zijn, de bevalling van Christian is al zo heftig geweest, deze bevalling zal je hoe dan ook anders ervaren, is het niet alleen al het feit dat je er deze keer "echt" iets heel erg moois voor terug krijgt.. Want als je manneke straks huilend in je armen ligt, dan weet je precies wat ik bedoel hi hi... Vervelende gedachte overigens die navelstreng, tja je houdt nog iets achter de hand he, want het gaat allemaal zo goed! Maar dat mag nu toch ook! Van mijn zoontje thuis bevallen, heftig, een uurtje persen, meneertje was met zijn 4000 gr niet de kleinste, maar de oerkracht heeft me geholpen.. Met Lieke* was het zoveel pijnlijker! Moeilijker, vervelender... Onnatuurlijk! Je baarmoeder is nog niet rijp, mentaal ben je er nog niet klaar voor, en al het verdriet... Het is niet te vergelijken, en zou bijna zeggen, het "ergste" heb je gehad.. Dus bij deze verdedig ik jou/ons bevallingsverhaal ook, plus mijn laatste bevalling wilde niemand over horen, en bij mijn zoontje hingen ze aan mijn lippen, en wilde men alles weten... Ik ben idd heel trots op hem, het is een heerlijk kind... Die zojuist naar de kleuterschool is gegaan...snik snik... Liefs
@ vlinderEvelien Ja vond het ook wel even naar om te horen dat er voor onze zoon misschien geen herdenkingsdienst is, maar de gyn wist het eigenlijk ook niet zeker dus eerst maar weer vragen maandag. Over de hartritme stoornis die onze zoon had is wel meer bekend, het komt in Nederland ongeveer 24 keer per jaar voor (tijdens zwangerschap, het komt ook bij pasgeborenen voor maar ik weet niet hoe vaak), dat kindjes er aan overleden is echter zeldzaam, en dus niet eerder gezien in Leiden. Wat een bijzonder moment lijkt me, dat je zoon naar de basisschool is gegaan, bij ons is dat nog 'ver' weg, maar kan me voorstellen dat het ook een emotioneel moment is. Ik vind het bijzonder om te lezen dat hij zo liefdevol over Lieke praat, lijkt me fijn!
Hoi allemaal, Paar dagen even niet meegelezen en nu even heel snel. Ben de afgelopen dagen ziek geweest dus niet achter mijn computer gekropen. Er is zoveel besproken dat ik het echt niet allemaal bijgelezen krijg, laat staan overal op kan reageren! Maar ik leef wel met iedereen mee, en hoop echt het allerbeste voor iedereen! @Roompje, gecondoleerd met het verlies van je oom. Knap hoor dat je iets hebt verteld tijdens de mis. En ik weet zeker dat hij nu ook heel goed voor jullie moppie zal zorgen! @Evelien, brok in mijn keel als ik je berichtje lees over de herdenking. Wauw wat mooi! En dan die naam zo groot op het scherm, pffff. Mooi hoor! maandag heb ik de 20-wekenecho. Nu ben ik nog redelijk relaxt, maar nu ik het typ krijg ik wel even een golf van zenuwen over me heen. Pff spannend. Maar ons mannetje laat af en toe al flink van zich horen, dus dat is wel erg fijn. @MissJopie, en al een testje gedaan? Hoop echt heel erg dat je ons leuk nieuws kan brengen! @Belly, ik wilde net gaan vragen hoe het met je gaat. ik hoop echt dat alles een beetje goed gaat . @Jonneke, pfff lijkt me echt behoorlijk moeilijk jouw situatie. Is toch wel heel erg confronterend. De vrouw van mijn neef was tegelijk met mij uitgerekend en daar heb ik het al erg moeilijk mee gehad en die zie ik nauwelijks. Hopelijk gaat het een beetje ok met je! Liefs Eefje
MissJopie: het spijt me enorm... hopen op volgende maand. Dames, hier een top bericht! Ben ongesteld! Nog nooit zo blij om geweest, dat betekent dat mijn lichaam het weer doet en precies 14 dagen nadat ik positief teste... Ik had het al uitgerekend van te voren en dat betekent dat we er vanaf nu weer voor kunnen gaan!!!!!!!!!!!!!! YEEEEEEY!!! Betekent wel een alcoholvrije nieuwjaar voor mij en Roel! maar dat heb ik er graag voor over. XXX
Missjopie, balen dat je ongesteld ben geworden. Succes in de nieuwe ronde. Roompje, jij blij met ongi! Jij ook succes in de nieuwe ronde. Jonneke, hoe is het met je? Is het nieuws al gekomen van je zus? Ik ken je gevoel goed, hier is mijn zus ook zwanger en ik zie nu al tegen het telefoontje op, ook al is dat pas in maart. Mixedbeeb, het zou wel heel raar zijn toch als er voor de kindjes die nog geleefd hebben geen dienst zou zijn. Ik hoop dat je te horen krijgt dat het wel zo is, En wat een moeilijke uitslag ook bij jou, je denkt dan echt ...waarom ?? Ongesteld, nee hier zet het niet door. Precies 6 weken na de bevalling had ik 2 a 3 dagen af en toe weer wat bruinverlies met ongigevoel in de benen, maar het was met een inlegkruisje te doen Dus geen ongi denk ik dan.. Kan me wel herinneren dat de ongi na de bevalling van mijn dochter heel heftig was. Ik hoop wel dat mijn cyclus netjes wordt, na de vorige zwangerschap was mijn hele cyclus anders, ipv 28 dagen iedere keer, zat het tussen de 34 en 40 dagen met verschillende LF dagen. Ook wij willen wel voor een 3e kindje gaan, ook al moet ik eerst nog maar eens geestelijk op orde komen, ook lichamelijk heb ik veel last nog. Ik ben doodmoe bij het minste geringste en mijn bekken lijken steeds lastiger te gaan doen. Maar als het wat opknapt gaan we er zeker voor. Hebben jullie niet dat mensen het te snel vinden om weer voor een kindje te gaan? Ik krijg hier al de opmerkingen van voorlopig zeker niet he,??
Hey meiden, woensdag hadden we een gesprek met de gynaecoloog over de uitslagen. Er is tot nu toe wel iets uit de bus gekomen. De placenta was te klein en er hebben meerdere placenta infarcten plaats gevonden, die er voor zorgden dat de placenta deels niet meer werkzaam was. Hierdoor heeft Valentijn te weinig zuurstof en voeding binnen gekregen waaraan hij overleden is. Valentijn zelf was trouwens helemaal gezond, hij had alleen vergrote bijnieren (een teken van chronische stress). Het is verdrietig om te horen wat er is gebeurd, maar we zijn toch heel erg blij met de uitslag. Dat maakt een volgende zwangerschap misschien ietsje gemakkelijker. Het is niet gezegd dat ik standaard kleine placentas aanmaak, maar voor een volgende zwangerschap moet ik sowieso kinderaspirines slikken of bloedverdunners, zodat mijn bloed niet zo snel stolt en de kans op een placenta infarct veel kleiner wordt. In februari krijg ik een bloedonderzoek, waarbij o.a. wordt gekeken naar mijn bloedstolling. Ook moeten we nog wachten op de hersenobductie. Wij mogen er waarschijnlijk pas vanaf eind februari, begin maart weer voor gaan. Na de uitslagen hebben we Valentijns as opgehaald. Hij is nu bij ons thuis en zit in zijn mooie knuffelurn. Deze week voor het eerst 2 halve dagen gewerkt. Er kwam nog niet veel werk uit handen, maar dat kwam vooral omdat ik nog door veel mensen werd aangesproken hoe het met mij ging. Vind het gelukkig niet erg om er over te praten en vond het fijn weer aanwezig te zijn op mijn werk en me toch een beetje nuttig te maken. @ Lara: Heftig om te horen hoe jullie zoon is overleden. Zelf heb ik het als prettig ervaren dat je nu toch weet wat er aan de hand was, anders blijf je het je altijd afvragen. Hoe voel jij dat? Kunnen ze het RTS syndroom een volgende keer ook in een vroeger stadium ontdekken? Het is niet niks wat je hebt meegemaakt en daarom fijn dat je met de psycholoog over je gevoelens kunt praten. Hopelijk kan zij je handvatten aanreiken hoe je het beste met je gevoel om kunt gaan. Als het je niet lukt om over een paar weken weer aan het werk te gaan moet je het niet forceren hoor. Lukt het niet, dan lukt het niet. Denk goed om jezelf. De meeste mensen in mijn omgeving begrijpen gelukkig wel dat we niet lang willen wachten met een volgend kindje. Tenminste, dat zeggen ze. @ Jonneke: Hoe is het met je? Is de tweeling inmiddels geboren? Moeilijk hoor meid, maar laat alles maar gewoon over je heen komen. Meer kun je niet doen. @ Roompje: Ben niet veel veranderd qua persoon. Denk wel dat ik de kleine dingen meer waardeer en me ook minder druk maak over onbelangrijke dingen. Super dat je weer ongesteld bent geworden! En wat fijn dat jullie er weer voor kunnen gaan! @ Vlinderevelien: Hoe voel jij je nu na al die heftige gebeurtenissen van afgelopen week? Fijn dat je weer de bevestiging hebt gekregen dat alles goed gaat met jullie kleine. En jullie zoon is voor het eerst naar de basisschool geweest. Hoe vond hij dat? @ Peet: Succes met de laatste loodjes. Het is ook ontzettend spannend, maar het moet gewoon goed komen deze keer. Hoe lang moet je nog? @ Mixedbeeb: Verdrietig om te horen dat jullie zoontjes hart zo ziek is geweest en dat het zelden voorkomt dat kindjes hieraan overlijden. Maar toch fijn te horen dat de kans bij een volgende zwangerschap ontzettend klein is. Hoop dat zon dienst ook wordt georganiseerd voor kindjes die hebben geleefd. Vreemd dat ze daar onderscheid in maken. @ Miss Jopie: jammer dat je weer ongesteld bent. Hopelijk volgende keer een positieve test. Nou meiden, het is een lang verhaal geworden. Geprobeerd op iedereen te reageren.
Wat lief dat er zo veel naar mij gevraagd is. Gisteren was het dan zo ver, mijn zusje is bevallen van een jongen en een meisje. Had er voor gekozen dat mijn zusje me zelf mocht bellen, ook al was ik alleen thuis maar dat ze me niet s nachts mochten bellen. Heb mijn nachtrust hard nodig en zodra ik s nachts wakker wordt slaap ik niet meer. Dus om 9uur werd ik gebeld. In het begin kon ik er gewoon met haar over praten maar na een paar minuten hield ik het niet meer droog en ook mijn zusje zat te huilen. Ze vond het volgens mij ook heel moeilijk om mij te bellen, wat ik ook wel snap. Wij zijn peetoom en peettante van het jongetje. Hij ligt nog wel in de couveuse omdat hij te klein is maar doet het verder goed. Meisje ligt al bij hun op de kamer. Gisterochtend er samen met mijn ouders heen gegaan. Ow wat moeilijk! Hele ochtend thuis al lopen huilen. Daar mezelf in het begin groot kunnen houden tot ik het meisje ging bekijken net voordat we naar huis gingen. Werd weer huilen samen met mijn zusje en moeder. Jongetje heb ik niet gezien omdat die dus op de kinderafdeling ligt. Komt volgende keer, dit was even genoeg. Wel fijn dat het gevoel er ook bij hun mag zijn. Ik kan mezelf daar dus gewoon laten gaan maar het blijft moeilijk. Ik wil blij zijn, lukt ook wel een beetje maar verdriet overstijgt alles, wat ze gelukkig ook snappen. Ook nu lopen de tranen weer over mijn wangen nu ik er aan denk. Maar ben opgelucht dat daar alles goed is gegaan. Morgen ga ik er samen met mijn man heen denk ik. Vandaag sla ik even over. Vandaag is het twee dagen geleden dat ik bevallen ben. Ben eigenlijk wel blij dat ze vandaag niet geboren zijn. Ergens werd er gevraagd of mensen de bevalling van onze vlindertjes niet voor vol aanzien. Dat heb ik niet. Maar misschien is het ook omdat ik nog niet zwanger ben van een volgend kindje? Dan zijn ze het misschien wel weer vergeten en stelt dat misschien niets voor? Maar ik krijg nu juist steeds te horen: "maar je bent wel bevallen hoor en dat is niet niks!" als ik zeg dat ik alles onderschat heb. Wil toch even kort reageren op anderen. Sorry als ik niet op alles reageer maar het is allemaal even veel op dit moment. Ik moet wel zeggen dat ik hier zo veel steun ervaar. Dank je wel allemaal!!! @Mixedbeeb: Fijn dat de oorzaak bekend is maar ow zo moeilijk dat ze het nooit eerder mee hebben gemaakt daar. Waarom...? denk je dan he! @Peet: succes met de laatste loodjes. Spannend! @Eef: spannend maandag! Zal aan je denken. @MIssJopie: balen dat je ongi er weer is. Hopen op volgende poging! Maar ja, iedere maand is er eentje te lang als je er voor wilt gaan. Succes! @Roompje: jij juist blij met je ongi. Super dat jullie er nu ook weer voor kunnen gaan. Ik wacht nog steeds en wordt nu toch wel ongeduldig dat mijn ongi er maar niet door komt... @Lara: Ja moeilijk is dat he dat je zus ook zwanger is. Eerst was je nog samen zwanger en denk je: dat is leuk, maar nu is het helemaal niet meer leuk. Sterkte daarmee. Dan komt het toch dichtbij. En dat anderen mensen denken dat je voorlopig er niet aan moet denken dat je kinderen wilt herken ik. Ik denk dan ook: waarom niet? Ik wil zo graag kinderen, mijn moedergevoelens zijn er nu en ik wil voor een kindje zorgen! Dat kun je denk ik ook niet snappen als je het niet mee hebt gemaakt. Gevoelens zijn ook zo dubbel dan. Verdriet en moedergevoelens maar je kan niet zorgen voor je kindje... @Vlinder: Wat een heftig weekje bij jou. UItslag ziekenhuis. Fijn dat ze weten wat het is en dat je extra controle krijgt een volgende keer. Maar fijn dat het deels al met asperine op te lossen is. Vind je het moeilijk dat je nu zeker nog een paar maanden moet wachten voordat jullie er weer voor mogen gaan of niet? En dan ook weer aan het werk geweest en de urn thuis gekregen! Hoe is het om Valentijn nu thuis te hebben, daar waar hij hoort? Ik vond het zo fijn toen mijn meisje thuis kwam! Voor degene die ik niet genoemd heb, ik heb wel alles gelezen maar kon niet overal op reageren.
@Jonneke, ik kan me heel goed voorstellen dat je je mega verdrietig voelt. Ondanks dat je natuurlijk heel blij bent voor je zus, is het gewoon zo oneerlijk en pijnlijk voor jou. Heb er gewoon even geen woorden voor. Wel fijn dat je je gewoon kan laten gaan en dat zij ook heel erg met je meeleven. Knuffel!!
Jonneke: wat heftig, ik weet niet hoe ik zou reageren maar het is inderdaad een moeilijke situatie. Wel wil je toch proficiat wensen met je nichtje en je neefje. Wel fijn dat je je gevoelens gewoon kan uiten tegenover je zus. Iemand vroeg nog of mensen niet reageerden dat het te snel was? Ik heb hier nog bijna niemand over gehoord, iedereen is juist enthousiast. Wel is de moeder van mijn vriend een beetje sceptisch. Ze heeft gezien welke stress het heeft meegebracht en is bang dat mijn vriend een nieuwe stresssituatie niet aan kan. Hij heeft er zelf echter geen problemen mee en wil er ook graag voor gaan. Jonneke volgens mij was jij bang voor een erge ongi met veel krampen. Ik heb tot nu toe nog maar weinig bloedverlies en totaal zonder krampen. Het bloed is wel helder rood dus denk dat het morgen wel een stuk erger is. Maar geen krampen dus het hoeft niet. Even een vraag aan de experts: dinsdag moet ik voor het eerst sinds de bevalling terug naar de gyn. Wat gaat of moet hij doen dan? XXXX
Bij mij hebben ze bij de gyn bloeddruk gemeten en hechtingen bekeken. Verder het hele verhaal besproken en ze geven voorlichting.
Bij mij was het eigenlijk alleen bespreken hoe het nu met ons gaat. Hoe we de afgelopen periode hadden ervaren e.d. Ik had verwacht dat hij ook lichamelijk dingen moest checken maar dat was niet. Geen bloeddruk of ijzergehalte meten en dat soort dingen. In dat gesprek heb ik toen zelf om een psych. gevraagd. Ik vond het weinig voorstellen en had er meer van verwacht eigenlijk... Ik had toen nog een tweede controle staan maar die heb ik afgezegd. Maar het is natuurlijk ook per gyn verschillend.
Meiden bedankt voor jullie berichtjes! Ja moeilijk is het wel, inderdaad komt de vraag 'waarom...?' regelmatig in mij op, maar ik probeer dat ook van me af te zetten, het antwoord krijg je nooit. @Jonneke goed om te horen dat het met je neefje en nichtje goed gaat, al kan ik me goed inbeelden dat het ook een heel dubbel gevoel is voor jullie. Wat betreft de reacties van anderen over een gewenste volgende zwangerschap, die zijn over het algemeen positief gelukkig, maar er zijn inderdaad ook mensen die het wat vreemd lijken te vinden dat je vrij snel weer wil nadenken en proberen om zwanger te worden. Ons is geadviseerd door de gyn om het liefst een jaar te wachten i.v.m keizersnee, maar in ieder geval 6 maanden, nu hadden we zelf ook in gedachte om er rond april weer voor te gaan. Een jaar vind ik wel heel lang om eerlijk te zijn..... Hier ook geen lichamelijk onderzoek of bloedtesten bij het nagesprek, alleen gepraat. Fijn weekend allemaal
He meiden, voel me rot met het forum. Weet niet of jullie het topic over "schokkende fotos"gelezen hebben in "over de site", maar wat doen sommige opmerkingen pijn. Net als dat er in een ander topic "rapley"gesproken wordt over (sorry voor het volgende woord) dooie babys. Ik zeg daar wat van en moet me eigen gewoon verdedigen....... Dat ze niet eens begrijpen dat dat woord heel hard aankomt zeg, en dat zijn dan allemaal moeders... Of ben ik nou echt zo moeilijk aan het doen>??
Hey meiden, Breek hier ff in Ben helemaal met je eens meid, na aanleiding van je bovenste post ben ik even gaan kijken en ik vind het echt niet kunnen! Schokkende foto's OMG! Ik heb toevallig de hele discussie in het 'je eerste foto topic' gelezen en ik vind het erg frustrend dat daar zo raar wordt gereageerd! Wij moeders van engeltjes hebben hier niet voor gekozen en mogen nog net zo trots zijn op hun! Voor iemand die daar geen ervaring mee heeft is het nogal makkelijk en vooral kwetsend om daar het kaartje 'schokkende' foto aan te hangen. Lara, ik heb de foto van je ventje gezien en hij is prachtig, wees er trots op! @ Eef; vlgs mij heb jij mrg de 20 wk echo! Spannend meid! Veel succes mrg, denk aan je!
)Lara je hebt helemaal gelijk maar ik maak geen woorden vuil aan zo'n mensen... dames een vraag: vrijdag voor het eerst ongesteld en nu sinds gisteravond al niet meer , raar of niet ?