De nekplooi was echt prima, 1.1mm en verder zag alles er goed uit voor wat ervan te zeggen valt. Ik dacht wel dat er een soort rust over me heen zou komen maar dat is niet zo. Maar misschien moet het nog even 'landen' allemaal. Donderdag as. krijg ik de uitslag van de combitest en met 16 weken krijg ik weer een uitgebreide echo en met 19 weken. Dus ja, op zich wel positief allemaal....
Fijn dat alles goed er uit zag MissJopie! Ik hoop dat je snel de rust ervaart die je verwacht had nu te krijgen. maar het blijft natuurlijk toch nog wel spannend allemaal. Ik snap wel wat je zegt over de bloeduitslag. Die nekplooi is toch het meest belangrijke. Roompje, bij jou zag er ook alles goed uit. Wat fijn! En ook jij binnenkort nekplooimeting. Ook spannend! Bloeduitslag duurt volgens mij 2wkn. Vorige keer hebben wij eerst de echo gehad en is er toen pas bloed afgenomen. Moest daarna dus weer twee weken wachten, terwijl we toen al wisten dat de nekplooi zo verdikt was. Vond dat echt te spannende weken toen! Bij ons hebben ze afgeraden om volgende keer bij de combinatietest bloed te laten prikken. Doordat ons meisje* downsyndroom had hebben wij met de bloeduitslag altijd een verhoogd risico omdat ze daarin meenemen dat je al eerder een kindje met down hebt gekregen. Zo is dat ons verteld. herkennen anderen dat?? Lara, wat fijn dat je twee afspraken hebt staan. Dat wachten duurt allleen dan zo lang he tot het zo ver is. Met je werk meid, ik zou gewoon rustig aan blijven doen. Je kan nu wel sneller opbouwen maar je bent niet voor niks nog niet vol aan het werk. Als je dat had gekund dan had je het wel gedaan. En vertellen dat je zwanger bent lijkt me altijd moeilijk als je er een hele tijd uit hebt gelegen. Maar aan jezelf denken is nu zeker belangrijk! Vlinder, hoe is het nu met je? Trek je het allemaal nog een beetje? Heb je de afspraak nog een beetje kunnen vervroegen? Andere meiden, hoe is het met jullie?
Hoi meiden, Vrolijk Pasen! Ben een tijdje afwezig geweest. Wilde proberen niet teveel met zp bezig te zijn om mijn gedachten op wat anders te kunnen zetten. Gelukkig heb ik deze week veel afleiding gehad, maar op rustige momenten ga je toch weer nadenken. De echo is vervroegd naar a.s. dinsdag. Vind het zo spannend of er nu wel een vruchtje te zien is met kloppend hartje! Ik verlies sinds een aantal dagen gelukkig geen bruin bloed meer. Maar toch...die symptomen. Ik weet dat het mogelijk is dat ik er nog weinig last van heb, maar het zit mij niet lekker. Dinsdag weten we meer. @ Lyn: Vervelend die uitslag van het stollingsonderzoek. Terwijl er nog werd gezegd dat er meestal niks uit de bus komt. Heb je vrijdag de uitslag gekregen? Kunnen ze het goed behandelen? @ Frenzy: Leuk weer van je te horen en fijn dat het zo goed met je gaat. Dus druk aan het moederen. Hoe gaat het met Jort? @ Vlinderevelien: Gefeliciteerd met je 30 weken! Je kunt bijna gaan aftellen. Mooie buikschildering heb je gemaakt! Een prachtig eitje hoor! @ Jonneke: Wat jammer dat je toch ongesteld bent geworden. Ben blij dat je er deze keer positiever in staat en zelfs zin hebt te starten met de volgende ronde. Hoop snel op positief nieuws! @ Cindy: Meis, ik had nog helemaal niet gereageerd. Nog van harte gefeliciteerd en gecondoleerd met jullie zoontje Dani*. Ik heb je verhaal gelezen en vind het zo knap hoe je alles kunt omschrijven en hoe jullie met de situatie om gaan. Je komt over als een sterke vrouw. Ik hoop dat je de dagen een beetje door komt. Is je vriend ook nog bij huis? Op je vraag over hoe snel we weer voor een kindje wilden gaan: na 2 weken dachten we er al aan, maar ik ben heel blij dat we toch een paar maanden hebben gewacht. Zowel om lichamelijk te herstellen, maar ook geestelijk (in hoeverre dat mogelijk is in zon korte periode). Na 3,5 maand zijn we gestart en ik was direct zwanger. @ Lara: Logisch, het blijft super spannend deze zwangerschap. Ik hoop voor je op een mooie echo de 24e! Succes met het opbouwen van je werk. Denk wel om jezelf meid! @ Roompje: Gefeliciteerd met je mooie echo! Hoop dat je er van kunt genieten. @ MissJopie: Gelukkig was de nekplooimeting goed! Zal vast een opluchting zijn.
Hey meiden, idd ben druk aan het moederen... Ben zielsgelukkig met mn ventje, maar tis ook zo wennen... Ik als super duk persoon die heel de dag rent, springt en gaat.... Maar als ik in zijn oogjes kijk... Owh, Jort lijkt trouwens onwijs op Loek, heeft echt hetzelfde gezicht. Heb in de eerste twee weken zelfs gehad dat ik snachts wakker werd, in het wiegje keek (staat naast mn bed) en het koppie van Jort zag en dacht dat ik naar Loek keek... zo mooi...... @ Gabrielle; je bent gewoon super sterk! Tja en accepteren kan je natuurlijk ook rust geven, maar van de andere kant snap ik ook dat het je op sommige momenten extreem kan snijden. Vind het sterk dat je hier meeklets, maar ondanks dat het zwanger worden bij jou zo goed als uitgesloten is kun je hier wel veel herkenning lezen... En koester je dochter, zo bijzonder jullie wonderdochter.... En nogmaals heb het al tig keer gezegd, als ik kon zorgen dat je zwanger zou kunnen raken zou ik het doen, wat het ook zou zijn.... Ik ga je nog even zoeken op FB, vergeet ik iedere keer! @ Vlinder1983; spannend, dinsdag de echo, snap dat je even wat afstand neemt. Hopelijk dan een mooi kloppend hartje, tis je zo gegund! @ Misjoppie; jeetje, wat een mooie neklpooi... Snap wel dat het nog niet helemaal onbezorgd is nu, mss krijg je meer rust als je het termijn voorbij bent? Of pas als je je beebje in je armen hebt? Voel je je wel goed? Pff tja ik herinner het me nog ja, jij was echt al snel aan het werk! @ Lara; snap dat je daar nu zorgen om maakt (zou ik ook doen)... Maar dat is natuurlijk wel het laatste waar je je druk om moet maken! De bedrijfsarts moet het geheim houden he! Nu aanjezelf denk he, ben zo blij voor je!! @ Jonneke; fijn dat je er nu wat makkelijker mee omgaat, bij mij was ongesteld worden zo een teleurstelling! Ik geloof wel dat ze dat mee nemen in een combitest maar heb er geen ervaring mee. @ Roompje; super ook weer een goede echo, en nu op naar de 16e de nekplooi! @ Cindy; gefeliciteer en ook gecondoleerd met je mannetje Dani! Ik ga je topic zo even lezen. Ik wilde al heel snel weer zwanger worden... Deed drie weken na de afbreking al weer ovu-testen... eind mei teste ik positief/ zwanger, echter werd dit begin juni een miskraam. De volgende ronde was ik zwanger en nu ligt dat mannetje te slapen in zijn wiegje (owh als ik er aan terug denk, wat is het achteraf snel gegaan... Maar toen, duurde iedere minuut me te lang...)
Vanmorgen heb ik de echo gehad. Wat was ik zenuwachtig zeg! Maar...ik heb goed nieuws! Er was een vruchtje te zien van 7,1 weken oud met kloppend hartje! Ik ben dus iets terug gezet, want volgens mijn berekening zou ik nu 7,6 weken zijn. Er valt een enorme last van mijn schouders. Nu proberen te genieten, ondanks ik natuurlijk nog wel voorzichtig blij ben tot sowieso de eerste 12 weken voorbij zijn. @ Frenzy: Wat bijzonder dat Jort zo op Loek lijkt! Ik weet dat je de 2 broertjes niet teveel met elkaar mag vergelijken, Jort is natuurlijk geen Loek, maar het is toch mooi dat je iets van Loek in hem terug ziet. Zodat je je er ook een voorstelling van kunt maken hoe Loek er misschien later uit had gezien.
Dit moet ik even kwijt. Toen ik zwanger was van Felix, en alles nog koek en ei was, kreeg mijn dochter een schrijfboekje. Ze wilde het toen heel graag hebben, want ze wilde verhalen tekenen en maken voor haar broertje. Ik ben dat boekje op een gegeven moment compleet vergeten. Maar vanmorgen kwam mijn dochter ermee, of ik wilde kijken wat ze gemaakt heeft. En ik heb met een brok in mijn keel, maar ook zo trots, alles doorgenomen. De eerste tekeningen van een baby, en haarzelf als grote zus, pagina's vol met getekend spelgoed, wij als gezin van vier, een kort verhaaltje over Felix, zielige figuurtjes toen we wisten dat Felix ziek was, verdriet, maar daarna ook geluk dat Felix in de hemel speelt met de hond en de kat, en dat ze nog altijd met hem speelt. Zo bijzonder en vanzelfsprekend en mooi. @ mossjopie: wat een opluchting. Voorlopig dan wel, nu op naar de 16weken. Geniet! @ vlinder: wat een gezellig nieuws. Gefeliciteerd en geniet ervan!
@MissJopie, fijne berichtgeving van je! Die mooie nekplooi heb je alvast op zak! @Vlinder, gefeliciteerd meid, wat fijn een vruchtje met kloppend hartje te zien! Wat fijn voor je! Elke mijlpaal is er weer 1 @Gabrielle, wat ontroerend het schrijfboekje van je dochter over haar broertje Felix, de vanzelfsprekendheid van kinderen is zo wonderlijk, wat een kadoo! Al herken ik ook dat dit flink confronterend voor je kan zijn als moeder.. je gunt ze zo hun broertje/zusje hier.. @Pasen voorbij, heb geprobeerd iets moois van te maken, in ieder geval een prachtig paasei geschilderd op mijn buik van 30wk... Maar ook pittige dagen, pasen vorig jaar was zo vreselijk, veel aan moeten denken, de voorbereidingen op de bevalling, het innemen van de pil de dag na pasen, het grote gevecht, net alsof er deurtjes worden opengezet en je weer heel tastbaar voelt hoe alles nog maar 1 jaar/alweer 1 jaar geleden was...Nog een paar weken voor wij onze Liekedag* zullen doorbrengen, want de data's vallen nu niet tesamen met pasen.. Deze maand zal veel ups en downs hebben, maar denk wel dat het goed is ze te voelen, de rauwigheid, intens, en niet leuk, maar toch ook goed om te doorleven.. Mijn zoontje voelt het ook, de foto van zijn zusje ligt alweer een paar dagen naast hem in bed, en praat ook meer over haar.. ook heel bijzonder en mooi, maar snik..het blijft toch ook hartverscheurend! Nu mag ik wel trakteren op school he mama als de baby is geboren? @Frenzy, krijg kippevel bij het lezen dat het 's nachts wel leek of Loek in het wiegje lag, kan ik me helemaal indenken dat je soms van die momenten hebt, zijn toch ook bijzondere momenten lijkt me, al denk ik dat ze ook veel verdriet doen... Op onze 3d echo zag ik Lieke ook terug, heel apart, ze zijn niet hetzelfde, maar wel zo verbonden met elkaar! Zo ook jouw jongens, beiden uniek, maar echt wel broertjes, en dat zie je, mij lijkt het zelf ook ergens troostend gevoel, iets van Loek/Lieke leeft voort in hun brusjes, en af en toe een glimpje hiervan opvangen hoort bij ons, en bij hun! @Jonneke, ondanks de teleurstelling van deze maand lees ik alweer positieve berichten over nieuwe rondes en kansen! Joehoe, that's the spirit! Wat ben je toch veerkrachtig meid! Hier wordt aan je gedacht... Heb je nog fijne paasdagen gehad?
Vlinder, wat een goed nieuws!!!!! Probeer te genieten meid. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Fijn dat je nu dus eigenlijk helemaal geen klachten hebt. Frenzy, wat mooi dat je zo veel van Loek terug ziet in Jort. Hij is er toch bij he! Gabrielle, wat emotioneel van dat boekje. Maar wat mooi dat je dochter er op die manier mee bezig is (geweest). Een mooie herinnering aan Felix*. Evelien, die wisselingen in emoties is heel normaal. En het is logisch dat je het met deze dagen extra beleeft. Laat het lekker zijn gang gaan. Al kost het allemaal wel veel energie. En wat bijzonder dat je zoontje het ook zo voelt. Ja op de een of andere manier voel ik me er vrij rustig onder dat ik ongi werd en kan ik nu denken, op naar de volgende ronde. Stond er zelf ook van te kijken dat ik er nu zo makkelijk overheen kon stappen. Misschien dat ik het onbewust al aanvoekde? Al voelt iedere ronde wel als een gemiste kans en tijd die ik in moet halen. Nu toch maar weer etos zwanger worden tabletten gehaald. Geen idee of het helpt maar kan het altijd proberen Hier de pasen doorgebracht met werken, kopen van een nieuw bed en nieuwe kast voor onze slaapkamer en eten bij mijn ouders. Was erg gezellig, ook met de tweeling van mijn zusje erbij. Moeders extra trots dat ze mij met de tweeling in de hand zag zitten en meteen vast gelegd moest worden op de foto. Ik stond nog niet eerder met ze op de foto namelijk. Vandaag nog lekker een dagje vrij. Lekker niks doen
@ frenzy, wat enorm bijzonder dat Jort op Loek lijkt. Mooi. Natuurlijk zijn het twee verschillende jongentjes, maar het zijn ook echt broertjes, ze lijken op elkaar. Ik vind dat mooi. Felix leek ook best veel op mijn dochter, veel meer dan ik had verwacht. @evelien, wat confrontend moeten de pasdagen geweest zijn, alles opnieuw beleven, alles in alle hevigheid terug. Dikke knuffel! Hoe oud is je zoontje? Fijn dat hij het ook zo beleeft. @jonneke: voor het eerst op de foto met de tweeling van je zus, wow, hoe voelde dat? Hoe oud zijn ze?
@Vlinder, is het goede nieuws geland? Weer voorzichtig aan genieten ... Hoe staat het met het zoeken van een nieuwe baan, al weer nieuwe sollicitaties op je pad? @Gabrielle,bedankt voor je knuf mijn zoontje is 4 jaar en 3 mnd, een echte kleuter op dit moment, wijs en leergierig.. Toen zijn zusje overleed was hij 3,5 jaar en heeft het toen heel bewust meegemaakt.. Ik heb samen met hem een boekje getekend, ons hele verhaal staat erin getekend en geschreven, hij heeft meegeholpen inkleuren... Heel kinderlijk de emoties weergegeven die hij ook diep ervaarde, open en transparant, bijzonder om terug te lezen.. Daarom ook zo herkenbaar van je dochter die haar boekje heeft bijgehouden met de tekeningen, dat ontroerd me, zo belangrijk voor de ontwikkeling, en ondanks dat we het ze anders hadden gegunt, zijn ze al zoveel rijker in het leven.. Bijzonder hoe ze ermee om is gegaan, wat een trotse grote zus! @Jonneke, dankje voor je lieve woorden, ik besef me goed dat deze emoties bij deze tijd horen, en dat ze weer als een achtbaan aanvoelen, maar er zijn zo weinig mensen die dit inzien om me heen, en natuurlijk is het dan heel fijn als jullie die deze gevoelens kennen en ook doormaken je toch even bevestigen, dit hoort zo, en is goed om te voelen... Beter doorleven, dan opkroppen he! Mijn vriend en ik staan hier sterk in, ben dan zo blij dat we elkaar hebben, zo trots op hem als vader van onze kindjes.. Ooh wat me zo is bijgebleven, en die herinneringen krijg ik nu ook weer, dat hij het mandje van zijn dochtertje wit heeft laten spuiten, en de dag dat we met de post kleertjes binnen kregen in mt25 wat heb ik toen wat afgejankt... Het had maat 50 moeten zijn... Maar vooral de trotsheid blijft me bij, papa die voor zijn dochter kleertjes had uitgezocht... Zo bijzonder! En wat de mensen in de omgeving betreft, ze weten zich geen houding te geven, neem het ze niet kwalijk,het is ook moeilijk, ben wel heel open tegen de juiste mensen, dat het verdriet en gemis juist deze maand weer heftiger is, en dat alleen maar de focus leggen op mijn zwangerschap nu en de aankomende baby voor mij geen toegevoegde waarde geeft, in de zin van; laten we de aandacht daar maar op leggen, want ik weet dat na deze maand weer heel wat van me af zal vallen, en het zonnetje straks heel mooi gaat schijnen! En onze dag zal een bijzondere herdenkingsdag worden, zonder verwachtingen van anderen, misschien wel naar de vlindertuin in Emmen toe, maar weet nog niet hoe ik me dan voel.. Zal een paar foto's van ons boekje uploaden.. Fijne dag meiden! Hoe gaat het met alle andere meiden?
Het is rustig hier, zo gek, het ene moment kan ik het niet bijhouden en nu is het zo rustig! Gabrielle, de tweeling van mijn zusje zijn nu bijna 4 maanden. De eerste twee maanden heb ik ze eigenlijk maar amper aangeraakt. Daarna ging ik ze steeds vaker vast houden, eerst alleen met mijn zusje erbij, en nu sinds een paar weken ook met anderen erbij. Het is raar om met ze op de foto te gaan, dat voelde heel onwennig. aan het vast houden ben ik nu gewend, dat stukje is geaccepteerd, maar het op de foto gaan vond ik wel moeilijk eigenlijk. Evelien, moeilijk lijkt me dat dat mensen in je omgeving er eigenlijk niet mee bezig zijn of het niet snappen dat het zo'n moeilijke tijd voor je is. Zelf ben ik er ook wel bang voor dat mijn meisje* straks vergeten wordt. Zeker als je weer zwanger bent is het voor de omgeving mogelijk allemaal weer goed, je hebt toch weer iets om naar uit te kijken? Maar het verdriet blijft natuurlijk. Fijn dat je het er met je vriend wel over kan hebben en dat je van die mooie herinneringen hebt. Zelf was ik erg bang toen ons meisje* werd geboren dat de relatie met mijn man er slechter om zou worden. Maar we zijn er eigenlijk alleen maar sterker uitgekomen, herken jij dat ook? Wat een mooi idee om naar de vlindertuin in Emmen te gaan. Ik hou die even in mijn gedachten Is een hele mooie plek daar. Maar gewoon op het moment zelf kijken wat goed voelt, dat weet je dan wel.
He meiden, net even de laatste berichtjes zitten lezen hier en met sommige verhaaltjes weer een brok in me keel... Maar wat heerlijk om te lezen dat het de meeste hier weer zo goed vergaat. Maar ook dat ik dus ook lees dat de meeste hier gewoon na 1 ronde weer zwanger waren..... wat is jullie geheimpje??? Ik heb de dag na pasen geprobeerd weer een ei te bevruchten, haha maar dat werd niet echt een succes de avond die volgende werd ik ziek en nu 3 dagen later zit ik nog steeds ziek te zijn. Vaak hoger dan 39gr koorts ben vandaag dan ook maar na de de dokter geweest bleek ik een ernstige keelontsteking te hebben..... fijn... dus zit nu weer aan de antibiotica alsof ik de afgelopen weken nog niet genoeg medicijnen ophad? Nou iedereen toch een fijne avond en alvast weekend gewenst, en jullie geheimpjes zijn van harte welkom bij mij... knuf van mij
Nou hier duurde t ook wel even hoor cindy. Vandaag uitslag combitest 1 op 1600 en absoluut geen reden om vwp te overwegen. Ik moest maar n flesje alcoholvrije bubbels opentrekken.... Het voelt steeds beter!
1 op 1600 super meid echt heel fijn zon uitslag he!!! Ja ook dat was bij mij toen slecht vond ik ik weet het niet precies meer wat je scoort als je op de rand zit van slecht? weet jij dat? maar ik scoorde er daar toen maar 70 boven Dat vond ik toen al zo raar, ik ben 25 toen dan ( nu 26) dus eigenlijk hartstikke jong en ik scoorde op dat vlak toen zo slecht... Volgens mij verloskundige was dat prima ik had een kans op 1 van ... dat het kindje niet gezond zou zijn dus veel meer kans op een gezond kind. Nou laat mij nou net die gelukkige zijn van dat ene niet gezonde kindje.
Ja vanaf 1 op 200 spreken ze van een 'verhoogde' kans. Als je 1 op 200 hebt, is dat dus uiteindelijk 99,5% kans op een gezond kindje! Maar ja, het blijft een kansberekening dus uiteindelijk zegt het niet veel. Vorige x kwam er bij ons 1 op 5 uit en werd vooral veroorzaakt door de verdikte nekplooi. En er was dus wel veel mis maar niet met de chromosomen. Ik ben 36 dus mag best blij zijn met deze uitslag... Zoiezo verdienen wij allemaal een nieuwe fijne zwangerschap en echt feen herhaling van wat we al ns hebben meegemaakt, toch?
MIssJopie, wat een super uitslag! Dat moet een hele geruststelling zijn! Mijn uitslag was de vorige keer 1:5 en ik behoor ook echt niet tot de risicogroep. Maar ja, dat wil dus helemaal niks zeggen. Cindy, wanneer er hier door sommige wordt gesproken over de eerste ronde meteen raak dan zijn hier bij sommige meiden toch al enkele maanden overheen gegaan hoor. Die hebben gewoon pas na een paar maanden besloten er weer voor te willen gaan. En toen was het meteen raak. Bij jou is het nog zo kort geleden, je lichaam moet eerst herstellen. Hoe moeilijk ook natuurlijk want je wilt zo graag weer een kindje. Ik hoop dat het snel weer mag lukken bij jullie.
@MissJopie, de kans idd dat je opnieuw een ziek kindje zou krijgen is vrijwel nihil, maar ik denk dat je nu ook wel merkt dat de onbevangenheid toch weg is, elk positief bericht maakt je zekerder, tenminste dat is mijn ervaring tot nu toe.. Fijn dat de kansberekening zo gunstig is, dat geeft weer vertouwen! Wens je ook een fijne zwangerschap toe! @Cindy, ik denk niet dat er hier geheimpjes te verklappen zijn in het vlotter zwanger worden, ik begrijp er zelf amper wat van waarom ik eerst vele rondes van teleurstellingen te verwerken kreeg, en deze zwangerschap zo vlot zwanger werd? In ieder geval geloof ik wel dat je er lichamelijk en geestelijk weer aan toe bent als het op je pad komt, ondanks het graag willen, wat zooo begrijpelijk is, wij hebben 5 maanden gewacht, maar had de eerste maanden ook niet zo nodig de behoefte om zwanger te zijn, was er zelfs bang voor moet ik toegeven, dus ieder zijn eigen verhaal en redenen.. Ik hoop dat het geluk je weer snel mag toelachen, ik las op het andere topic mee dat je je weer iets lekkerder in je vel voelt, het is vast goed om daar nu je focus op te leggen, want uiteindelijk verdient een nieuw kindje in je leven ook een mama die zich wat happier voelt .. @Jonneke, weet je meid, andere mensen kunnen zich gewoon moeilijk voorstellen dat, ons kindje, zo tastbaar gemis is, voor hen zijn ze nooit zichtbaar geweest, ja het bolletje in onze buik, en misschien een foto van ons dochtertje, en ondanks dat mensen in onze omgeving ons meisje echt gezien hebben, hebben alleen mijn vriend en ik haar levend gezien, dat is zo'n verschil.. Mijn moeder kwam vlak na het overlijden in het ziekenhuis, en zag nog een glimpje van haar bezieling, daar is ze zo dankbaar voor, want ze begrijpt daardoor beter hoe levend en echt ze is! Deze dagen ben ik daar veel mee bezig, afgelopen vrijdag 1 jaar na dato van de 20wk echo, spookt veel door mijn hoofd, hart en ziel.. Ik kan hier idd ook merken dat wat mijn vriend en ik meegemaakt hebben ons nog meer verbonden heeft met elkaar, we hadden al het 1 en ander meegemaakt en wisten dat we samen sterk stonden, dat heeft ons er toen ook doorheen geholpen, al was ik soms ook bang dat we dit niet samen konden, omdat het bij tijden zo anders was voor mij als voor hem.. Zo stoer te lezen dat je op de foto staat met de twins, het heeft zeker de tijd nodig gehad, wat zal je moeder idd trots zijn geweest..En ik hoop dat het niet lang meer hoeft te duren tot ze een foto kan maken van jou en een nieuw wondertje.. Hoe staat het deze maand? Toch weer de kriebels van de nieuwe rondes, en nieuwe kansen he! Voel je je goed? @31 weken zwanger, morgen een groeiecho, ukkie even zien.. Vorige week flinke schrik gehad, kreeg onregelmatige weeen, heb veel op bed gelegen, vk is komen controleren, gelukkig geen ontsluiting, heeft lang aangehouden het flinke gerommel, urine gechecked op blaasontsteking, kwam niets uit, inmiddels gaat het weer beter, maar doe het heel rustig aan met alles.. Pff...wel vreemd het was de donderdag na Pasen, de dag dat ik vorig jaar lag te bevallen in het ziekenhuis, tja die stressfactor is niet zo'n fijne bijkomstigheid, maar logisch, hier is het genieten maar er hoeft maar iets te gebeuren en de schrik zit er goed in.. Ukkie doet het overigens goed in mijn buik, ligt al diep in het bekken, draag heel laag, heel bewegelijk kindje, ooh het verlangen groeit met de dag.. Babykamer zo goed als klaar, af en toe al wat wasjes draaien, tussen de middag als mijn zoontje weer op school zit ga ik rust pakken en val zo in slaap.. gelukkig wel even een wekker zetten ... want het is dan zo drie uur! Krijg veel reacties dat ik er goed uit zie, in de zwangerschap van mijn zoontje was ik erg dik geworden, who cares? En bij Lieke* werd ik steeds dunner vanwege het spugen, zag er niet uit.. En nu is alleen mijn buik zwanger, ha ha... grappig hoe verschillend dit kan zijn.. Hier is het zonnig in het oosten, lekker even genieten vandaag, groetjes
@MissJopie: bij ons was ook de uitslag 1 op 16, maar bleek geen chormosoonafwijking te zijn. De andere aandoeningen waren de oosdoener. Bij onze dochter hadden we ook geen superuitslag, 1 op 186, maar dat vond ik toen geen reden tot paniek, en terecht @VlinderEvelien: jammer als mensen zich geen houding kunnen geven en ook alleen kunnne doorratelen over de nieuwe zwangerschap. Ook begrijpelijk van een kant, maar soms ok zo moeilijk. Positief zijn is mooi, en nodig, maar stilstaan bij je verlies of je verleden is ook erg van belang. Het moeilijke is dat het soms voor mezelf ook moeilijk is te begrijpen wat en hoe ik precies het allemaal voel, laat staan voor een buitenstaander. De enigen die ik kwaalijk neem dat ze daar zo weinig rekening mee houden zijn mijn ouders. Hun houding is van 'niks meer over zeggen dan hoeven we daar niet meer aan te denken'. Hoe duidelijk is ze ook gemaakt heb dat we dar wel graag over praten, ze doen alsof hun neus bloed. Dit weekend nog, mijn dochter begon over haar broertje, ik reageerde daarop, en mijn moeder veranderde snel van onderwerp. Ach...daar leer ik ook mee te leven. Maar, geniet maar lekker van je mooie buik (met weinig extra kilo's, wat fijn) , de babykamer, de wasjes en het dagdromen. dat heb je verdient! @Jonneke: het moet ook zo heftig zijn voor je, terwijl je je kindje verlor, kreeg je zus nota bene een tweeling. Ik kan me er iets bij voorstellen, het moet zo zwaar voor je zijn geweest en nu bouw je dat langzaam op. Knap van je! @ego: ik was vorige week weer eens op kraambezoek. En ik had er geen moeite mee, zeker niet omdat dit een vriendin was die al 8 jaar bezig was en na 7 ICSi's eindelijk een een baby kreeg. Dus, die gun ik het helemaaaal. Ik heb de baby vastgehouden, gevoed, geknuffeld, en het enige nare wat ik dacht was: ik kan dit zo goed, ik ben een goeie mama, waarom mag ik dit niet weer.... Stom? Of niet....ach ja.
hoi gabrielle, Ik weet het niet zeker of je dit op mij bedoeld? Maar voelde me een beetje aangesproken: @VlinderEvelien: jammer als mensen zich geen houding kunnen geven en ook alleen kunnne doorratelen over de nieuwe zwangerschap. Misschien gaat het niet over mij maar wilde even laten weten, dat ik hier misschien positief praat maar me zo vaak niet voel. Vaak voel ik me leeg en alleen, zo ook weer vandaag! Vraag ik me vaak af of dit gevoel ooit nog minder word, want ik kan dat bijna niet geloven... Het eenigste om me nu dan ook op de been te houden is een nieuwe zwangerschap, weer een lichtje aan het eind van deze lange en donkere tunnel. Dus niet om Dani opzij te zetten voor iets nieuws absoluut niet maar om me weer een beetje fijn te laten voelen. Me het gevoel terug te geven dat eigenlijk niet van me ontnomen had mogen worden! liefs
@Cindy, dit ging helemaal niet over jou!!!!!!!!!! Het was bedoeld voor Evelien, dat mensen haar alleen aanspreken over HAAR nieuwe zwangerschap, en niet meer durven te vragen over haar gemis. En meid, ik snel heel goed hoe je je voelt, ik snap dat je je alleen en eenzaam voelt, en leeg en verloren. En dat je hoopt dat een nieuwe zwangerschap je je beter zal doen voelen. Maar geloof me, het in-verdrietige gevoel van nu stijt met de tijd, en ooit zul je je weer iets beter voelen. Of het gevoel helemaal wegtrekt, dat is voor iedereen anders. Maar bij jou is het pas 3 weken geleden, neem je tijd. Rouw om je kindje, om je kinderwens, om alles. En als je mijn mening wilt weten, denk ik dat een nieuwe zwangerschap nu dat gevoel zal versterken als je niet eventjes de tijd voor neemt. Want een nieuwe zwangerschap roept weer heel veel herinneringen op van de vorige, en angsten, en verdriet. Dus neem je tijd. Bovendien, je bent net bevallen, het kan even duren voordat je menstruatie weer normaal/regelmatig is. Bij mij duurde het 3-4 maanden.