Hoe verder na overleden kindje (met 23 weken geboren)

Hoi allemaal,

@Eef, laat je maar lekker verwennen, zolang mogelijk gebruik van maken dacht ik zo fijn om te horen dat je alvast duidelijkheid hebt gekregen omtrent de vragen die je hebt, dat geeft wat rust. En ik doe mee met de positieve vibe, vrijdag nog meer goed nieuws & rust, en dan vooral genieten!

@Belly, je vroeg me hoe ik me nu voel, het verbaasd me soms, dat ik me zo lekker voel in deze nieuwe zwangerschap en rustig ben, ik voel al meer voor dit "kleintje" dan ik mezelf zou willen toelaten, de natuur gaat z'n gang, deze gevoelens heb je niet onder controle, en als je het los laat is het heel fijn om te ervaren Soms best moeilijk om toe te laten, ik doe kleine stapjes, toch bang dat ik onderuit ga, en er volgende week niets te zien is op de echo...

Maar het andere moment lach ik omdat het echt moeilijk is om die opgezette darmenbuik te verbergen, al zou niemand het durven te vragen of ik zwanger ben...ha ha. Vandaag voor het eerst weer bij Prenatal geweest met een vriendin, zij is de enige die het weet, en ze stond gelijk bij alle kleertjes te kijken (haar enthousiasme is geweldig) nee zeg ik dat kan ik nog niet, het is al een hele stap om hier weer rond te lopen!!! Stiekem even gespiekt bij de zwangerschapsbroeken, vond een skinny erg stoer, jah zegt mijn vriendin ga toch even passen, nee dat kan ik nog niet hoor was ik maar vast een week verder, weer een stapje dichterbij... Ik begin me erop te verheugen om het "goede" nieuws te vertellen aan de oma's... Ik herken je gevoel, zo spannend om de eerste stappen te zetten, maar ineens kan het zover zijn, en het enige wat je dan kunt doen, is over je heen laten komen, de spanningen moet je echt voor lief nemen merk ik wel.. (makkelijker gezegd dan gedaan overigens)

@MissJopie, je schreef; je bent echt zwanger meid... wel heel dubbel voor jou hoor, jeetje zeg we waren toch echt even samen zwanger.. Ik begrijp ook heel goed dat je het rustig aan doet nu, en het komt idd niet op een maand aan, en dan ineens wil je het gelijk weer.. herkenbaar! Zoals we beiden zeiden, na de zomer dan zien we wel weer verder, en ineens wil je het weer binnen je bereik hebben.. (alsof je de controle zou hebben) Ik voel me best wel zwanger, inmiddels echt wel de vermoeiheid & vlagen van misselijkheid, maar het is hier eerst zien en dan geloven...

@Peet, ik weet niet precies hoe alles met jou en Christian* verlopen is, wat me opviel aan de foto's vooral profiel denk ik, dat er rust in zijn gezicht is, dat had mijn dochtertje ook, dat vond ik zo fijn en geruststellend om te zien & te voelen. Aan Lieke zag je overigens niet dat ze zo ziek was, alleen dat ze zo klein was deed mij beseffen dat er iets niet klopte, en haar daarom moest loslaten.. Ik heb nog een paar weken getwijfeld of we de juiste keuze hadden gemaakt, maar daarna rust gevonden, en met 100% wetendheid nu dat het goed is dat we haar hebben laten uitvliegen, geen pijn, geen leed, geen lijdensweg... Sommige foute opmerkingen van mensen zal je nooit vergeten, ook die neem je met je mee.. Ik dacht weleens, jah jullie zitten samen op de bank met een glaasje wijn erbij te "bedenken" wat jullie hadden gedaan, maar uiteindelijk is het heel anders als het realiteit wordt! Ik dacht vroeger ook veel naiever; een zwangerschap afbreken, nee hoor, zo zit ik niet in elkaar, ook een ziek kindje is welkom... nou daar kun je nu nooit meer over oordelen, onze moedergevoelens hebben moeten strijden, een hele zware strijd is het geweest, alleen wij weten waar we het uiteindelijk over hebben!!!

Ik neem ons Liekeboek (foto's) geregeld mee op visite, mijn meisje hoord erbij, beseffen de mensen vaak echt wat we allemaal mee hebben gemaakt. Heb zelfs een foto op de peuterspeelzaal laten zien aan de andere moeders & oma's ongeveer 8 weken na het overlijden, er werd een broertje geboren, en iedereen was zo blij, toen brak ik, bijna niemand wist dat ik ook zwanger was... Nu weten de meesten dat onze zoon ook grote broer is geworden, dat geeft mij rust. Er zijn nu meerdere zwangere moeders op de psz, en ik vraag dan ook hoe de echo's zijn verlopen, ze vinden het zo lief dat ik erna vraag, dat ze zich weleens schuldig voelen, dan zeg ik dat ze dat echt niet moeten doen, want ik gun niemand dat wat wij hebben mee moeten maken, en wordt juist blij met goed nieuws tenslotte!

Fijne avond allemaal

 

Hej vlinderevelien en missjopie; bedankt voor jullie woorden! Mensen hebben (gelukkig) geen idee. Twijfels over onze keuze zijn er niet, want het kon gewoon niet anders.
Ik herken ook wat jij zegt over het ' vergeten' van onze overleden baby's. Mensen weten het niet en daardoor ontstaan er soms zeer ongemakkelijke situaties. Op zwangerschaps-yoga vertelde een dame over haar eerste bevalling, anderen die nog nooit bevallen zijn luisterden aandachtig naar haar ervaringen. Tja.... Waar blijft mijn ervaring? Behoefte om te delen heb ik op zo'n moment ook niet echt ( drukt ook zo de sfeer..... ) maar pfffff, ik had het echt moeilijk...

Eef5..... Hoop dat het snel vrijdag is.... Laat je inderdaad maar zeer goed verwennen. En dat je op zo'n dag als vandaag ook nog weet te reageren op mijn relaas! Echt superlief! Sterkte..

 

Vlinderevelien; die skinnys zijn helemaal fijn van de prenatal! Ben het met je vriendin eens... En fijn dat je er rustig in zit, je hebt gelijk, je kan niet echt iets doen om de natuur te beïnvloeden. Dus laat los, ik vind het wel knap. Zelf vind ik het moeilijker naarmate de zwangerschap vordert en eigenlijk alles uitgesloten is. Stom hè.

Geniet van je zwellende buik en ik hoop dat die akelige misselijkheid je bespaard blijft.

 

Oh wat zijn jullie allemaal actief! In het andere topic ook al... Als je er een paar dagen niet bent heb je veel te lezen. Dat is super, maar ook veel om op alles te reageren .

Ik ga nog ff aan het werk

 

Hoi allemaal,

Even snel een beerichtje vanaf mijn telefoon. Ik was vanmiddag zo zenuwachtig dat ik zelf vast het ziekenhuis heb gebeld of ze al iets wisten en hoe laat ze morgen zouden bellen. En de uitslag was al binnen, en deze uitslag was vast goed!!!!! Echt zo ontzettend blij! Dat is weer een stapje verder!

En we krijgen weer een zoontje

Echt zo super!!!

Liefs

 

Eef! Wat een heerlijk nieuws! En zo top dat je deze dag niet in spanning hoeft te zitten! Pfff.... Maak er een mooie dag van, inderdaad een behoorlijke stap dichterbij.

 

@Eef, van harte gefeliciteerd met dit mooie nieuws!!! Joehoe!!! En wat leuk dat jullie nog een zoontje krijgen .... Hoop dat je snel weer kunt genieten!

 

Heey dames,

Ik heb jullie verhaal doorgelezen en het raakt me enorm. Ben wel blij dat jullie alweer de stap hebben genomen naar een nieuwe zwangerschap met een betere afloop.

Zelf ben ik afgelopen dinsdag 1-11-2011 bevallen van een meisje met turnersyndroom en HLHS. Ik las dat sommige van jullie een erfelijkheidsonderzoek hebben laten doen. Bij ons hebben ze het er niet over gehad maar denk dat ik dit a.s. dinsdag toch maar eens navraag bij mijn gyn.

Een hartafwijking komt wel 20 tot 50% voor bij kindjes met turner misschien dat ze die link hebben gelegd in plaats van erfelijk. Ik hoop het maar.

Ik mis het zwanger zijn en het zorgen voor een kindje. Heel onnatuurlijk dit allemaal maar dat hebben jullie ook gehad. Ik hoop dat we dit snel een plekje kunnen geven om weer aan een nieuwe zwangerschap te kunnen beginnen die dan beter afloopt.

Fijn om te lezen dat het goed gaat met jullie.

 

Hi roompje, nogmaals gefeliciteerd met jullie dochtertje, maar wat is het vreselijk om je kindje al te moeten verliezen aan een ernstige ziekte voordat we kennis hebben mogen maken ... Bedankt voor jou reactie in dit topic, het is nog zo pril voor je, maar wat goed van je dat je hier wat hoop uit kunt halen. Voor ons is het idd alweer een aantal maanden geleden, de tijd haalt iets van de scherpe rauwe kantjes van je verdriet en gemis.. Alles begint een plekje te krijgen, het lukt me eindelijk een beetje alles te overzien wat we het afgelopen jaar allemaal hebben meegemaakt, het is niet niks geweest, en het heeft een lange nasleep. Zeker de confrontaties met andere buiken/baby's is moeilijk en zwaar, maar weet dat hier op het forum altijd begrip te vinden is of een luisterd oor ... we hebben hier aan een half woord genoeg!

Er is bij ons genetisch materiaal uit de navelstreng opgestuurd en onderzocht op een erfelijkheidsfactor, na 3 maanden kregen wij hiervan uitslag, we zijn gelukkig niet erfelijk belast. Er zijn bij ons in de familie ook geen hartafwijkingen bekend, dat ons dochtertje een ernstige hartafwijking had was "vette pech"... Het gaf me wel rust te weten dat de kans op herhaling vrijwel nihil zou zijn,lijkt me idd goed om je gyn hierover te vragen. Je wilt tenslotte wel weten waar je aan toe bent in een eventuele nieuwe zwangerschap.. Wens je veel sterkte & kracht toe deze tijd, en hoop dat het geluk jullie snel weer mag toelachen! Keep the spirit high!

Om dan nog even wat positief nieuws hier in de groep te gooien; mijn echo was toppie! Al heb ik peentjes gezweet , ben vreselijk zenuwachtig geweest, maar ons ukkie doet het goed, het hartje zagen we kloppen, termijn bepaling klopte exact, nu 8 weken en 3 dagen zwanger van ons 3e wondertje! Morgen naar de vk, het hele team was blij ons weer te verwelkomen hi hi... ik loop rond met een glimlach van oor tot oor.. Maar het was niet niks, zo'n 1e positieve echo, het bracht zeker de nodige herinneringen omhoog..pff Nu kunnen we mijn ouders blij maken, eindelijk!

ps. met rokjes lukt het me mijn snel dikker wordende buik te verbegen, deze week toch echt die skinny gaan passen

Hoe gaat het me jullie?

 

Hoi Dames,

Bedankt voor de lieve reacties! Ben ook ontzettend blij dat we weer een stapje dichterbij zijn.

@Roompje, helaas welkom hier. Het idee dat het nog zo vers is bij jullie doet me echt pijn. Als ik terug denk aan die eerste weken dan is dat niet niks. En je hebt er nu helemaal niks aan maar ik weet zeker dat jullie ook weer zonnige tijden tegemoet gaan met hopelijk ook weer nieuw geluk! Ik merk zelf dat ik het nu echt een plekje heb kunnen geven, maar het is gewoon ontzettend hard en moeilijk. Heel veel sterkte! En ontzettend goed dat je hier mee komt praten!!

@Evelien, Wat ontzettend fijn om te horen!!!! Spannend he, die eerste echo! Maar zo fijn dat het hartje klopt!!! Ik ben benieuwd hoe je ouders reageren, wat fijn dat je nu eindelijk jullie geluk weer met hun kan delen!

Hoe is het met de andere meiden?

Liefs

 

@ eef5; nu er geen chromosoomafwijkingen zijn gevonden, krijgen jullie dan binnenkort nog een echo? Hoe gaat het verder met je?

@ vlinderevelien; gefeliciteerd met je mooie echo! Heerlijk nieuws!

@ roompje25, meid wat kort geleden, pff heftig hoor. Wij hebben ook nog bloedonderzoeken / erfelijkheidsonderzoeken laten doen inderdaad. Er kwam gelukkig niets uit. Verder een vlokkentest en vruchtwaterpunctie. Na de geboorte obductie. Mijn ervaring is wel dat de uitslagen lang duren , pas maanden later was echt alles compleet.

Met mij gaat het. ' behalve die vervelende bekkenpijnen' eigenlijk goed. Nu een half jaar zwanger van deze kleine. Gezellig vind ik het, dat getrappel!
Greets peet

 

Hey meiden, nou " eindelijk" weer goed nieuws mogen brengen in de familie, ouders, schoonouders en zusjes... Iedereen is zo blij, zo fijn! Ze vonden het knap dat we het weer aandurfden! Heb de namen van mijn zoon, dochter* en "ukkie" in het zand geschreven en daar een foto van genomen, deze op een plak & knutselwerkje van mijn zoon bevestigd met de tekst; wat ben ik stoer, ik word opnieuw grote broer. Wat zijn we blij, in juni komt "hopelijk" ons 3e wonder erbij! Iedereen reageerde zo verrast! Tranen...en nog eens tranen...

Gisteren bij de vk geweest. daar waren ze ook al zo lief voor me, intake gehad, ik voelde ons dochtertje* heel dichtbij me die ochtend, ze is ook heel blij voor ons, dat weet ik zeker! Wij gaan overigens geen verdere onderzoeken doen, ik trek al die extra spanning niet, en uiteindelijk kunnen ze geen zekerheid geven of ons kindje gezond zal zijn of niet, met 20 wk weten we meer. Wel wil ik tussen de 12 wk echo en de medische 20 wk echo een extra echo hebben, rond 16 wk, voor eigen gemoedsrust, het duurt me te lang en de spanning wordt me ook te groot om tot 20 wk te moeten wachten.. Tussen de afspraken bij de vk mag ik tussendoor langskomen om het hartje te beluisteren, fijn... Het was wel confronterend om in de praktijk rond te lopen, maar viel achteraf best mee, het is een onafgevoel dat je de vorige keer niet hebt kunnen volbrengen, maar daarintegen was het nu een kado om hier opnieuw te zijn... Zat ik naar de geboortekaartjes te kijken van eind augustus, en dacht tja daar had ons kaartje ook kunnen hangen, dat moet je toch niet doen zegt de vk! Tja, zoek nou eenmaal de confrontaties op...

@Peet, balen van je bekken zeg, ik ken het helaas, alleen had ik er pas in een later stadium last van, doe maar rustig aan, en wat fijn dat je zo kunt genieten van het getrappel in je buik, zo fijn! Heb je een bekkenband of fysio?

@Eef, ben je al aan het shoppen gegaan? Had je ook al veel kleertjes die je bewaard hebt? Hoe gaat het met je buik? Groeit ie lekker?

En andere meiden, denk ook aan jullie...Groetjes

 

Hey dames!

Nou vlinderevelien, ik zou dat ook doen als ik bij de vk was. Tuurlijk denken wij nog wel eens aan het feit dat we 'eigenlijk' opnieuw moeder hadden moeten worden in augustus. T doet me wel wat. Jj was ook in augustus uitgerekend en heel even samen met mij zwanger. Hopelijk doe ik snel weer mee. Hoe oud is jouw zoontje?
Wel toevallig hoor. Wij hebben ook een zoontje, ons sterretje was ook een meisje. Wel enorm fijn dat de echo goed was. Ik weet ook niet of ik door die molen zou gaan, alhoewel ik zeker wel rondom 12 weken zou willen dat men de nekplooi heel goed zou bekijken. Die betekende toch wel teen en tander bij ons kleintje.

Roomje, helaas welkom hier, goed dat je al zo snel je hart komt luchten. Ik heb er wel veel steun aan gehad! Hoe oud was jullie meisje?

Eef, ik heb je nog helemaal nie gefeliciteerd! Wat een goed nieuws heb jij gekregen he. Ik hoop dat je je goed voelt en je je wat meer kunt 'berusten'.

Hier eigenlijk weinig te vertellen.... Mn cyclus ligt volgens mij een beetje overhoop. Heb wat ovulatietesten gedaan maar volgens mij was ik al te laat , dus nu weer een veel kortere cyclus. Dus ja, dan maar weer op naar de volgende ronde.

 

@MissJopie, fijn je weer te zien op het topic, onze meiden* leven voort in ons, we zullen idd altijd herinnert blijven aan het feit dat ze niet bij ons konden blijven, augustus '11 zal altijd een brok in mijn keel geven.. Mijn zoon is een kleuter in spe, januari mag hij naar de kleuterschool, dit weekend fietste hij zonder zijwieltjes weg... hij wordt groot! hi hi.. mijlpalen!
Ik kan me heel goed voorstellen dat jij de nekplooi opnieuw wilt zien tzt want het kan je ook een bevestiging geven dat het voor zoverre goed mag zijn... Bij jullie dochter hebben jullie dat ook gedaan, of niet? Dat was ook mijn twijfel, zou zo graag wat zekerheid willen krijgen, en het liefst zo snel mogelijk.. Maar het besef dat er geen zekerheid gegeven kan worden, overigens wel chromosoomafwijking vaststellen, mijn angst is voornamelijk het hart, maar we proberen te geloven dat het deze keer wel goed mag gaan.. en niet te veel energie steken in alles wat mis zou kunnen gaan.. Mijn zoon was een goede en gezonde zwangerschap, daar kunnen we nog op terugvallen, dat geeft wat extra vertrouwen.. Ik hoop dat het geluk je snel weer toelacht! En dat geldt voor iedereen hier!

Ik strooi alvast wat HCG hormoontjes rond, a la zwarte piet wie weet mag het helpen?? Groetjes

 

Hoi allemaal,

Had ik net een heel lang verhaal getypt, wil ik mijn reactie versturen. Ligt internet er opeens uit :x

@Evelien, Ik kreeg echt kippevel toen ik net je verhaal las over hoe jullie het de ouders hebben verteld. Echt zo fijn dat jullie je geluk nu kunnen delen!! Hier alles een stukje beter hoor! Heb inderdaad nog een hoop spullen. Een aantal dingen niet hoor, had bijvoorbeeld een verzilverde spaarpot waar we de naam in mochten laten zetten. Daar hebben we ook gewoon James in laten graveren. Zijn naam zou daarin komen en het zou voor mij niet goed voelen om dat te bewaren voor een tweede kindje. En mijn buik groeit inderdaad hard, echt niet normaal zeg .

@Peet, Wat vervelend van je bekken. Maar wat heerlijk dat je lekker kan genieten van dat getrappel in je buik!! Echt zo fijn is dat.
Hier gaat het al wel een stukje beter. 21 november hebben we een uitgebreide echo van het hartje. Daar maak ik me nog wel bezorgd om. Sowieso omdat James natuurlijk een zware hartafwijking had, maar ook omdat we door de verdikte nekplooi een verhoogde kans van 5% hebben op een hartafwijking. Rond die tijd krijgen we denk ik ook de uitgebreide uitslag van de vlokkentest. Dus het is nog wel 1,5 week spannend. Maar op zich voel ik me wel goed dus dat positieve gevoel moeten we maar gewoon vasthouden !

@MissJopie, dankjewel! Ben wel heel blij dat deze uitslag vast goed was. Maar als over 1,5 week alles goed is, dan ga ik helemaal uit mijn dak! Dan ga ik ook echt lekker shoppen voor een kamertje en dergelijke . En dan gaan we het vieren onder het genot van een lekker sapje (Hoezeeee)!
Ik hoop dat jij binnenkort ook weer mag genieten van het geluk om zwanger te zijn! Het is je zo gegund!

@Roompje, hoe voel je je? Stomme vraag natuurlijk want je zal je wel ontzettend kl*te voelen. Maar hopelijk trek je het een klein beetje. En ben je nog wat wijzer geworden van de gyn?

@Belly, hoe gaat het met je? Voel je je een beetje goed?

Ik weet niet of ik nog mensen ben vergeten (sorry dan), maar hoe is het met de "rest"?

Liefs Eefje

 

Eef, ff een korte vanaf mn tel;

Bij james was toch n hartafwijking geconstateerd en verder geen chromosomenafwijking? Bij ons kindje waren er nl heel veel afwijkingen waaronder een hartafwijking. Maar dus geen afwijking in de chromosomen. Was dat bij James ook zo? Want dan zegt dat yoch niet heel veel? Ik weet t alleen niet meer prcies.

Peet, hopelijk gaat t weer wat beter met je bekken...

 

Bij James is verder geen afwijking op de chromosomen geconstateerd, dat klopt. Maar wat bedoel je met dat zegt dan toch niet zoveel?
Bij deze zwangerschap is er een verdikte nekplooi gemeten van 4,1 mm. Op basis daarvan hebben we een verhoogde kans op een hartafwijking van ongeveer 5%. En het hartje is sowieso al heel spannend, omdat dat hetgeen was wat er vorige keer niet goed was. Er is toen wel onderzocht en gezegd dat het niet erfelijk is. Maar er is ook bij gezegd dat ze dat ook niet kunnen uitsluiten. En het zoontje van mijn tante (mijn neefje dus) is ook overleden door een hypoplastisch linker hart syndroom. Dus de angst zit er toch wel in. Ik weet niet of dit een antwoord op je vraag is?

Liefs Eefje