Vlinderevelien: Wens jullie vandaag heel veel sterkte! Ik denk aan jullie! XX Andere meiden, reageer later even op jullie, we hebben vandaag een drukke dag (voor de derde, en gelukkig de laatste keer dit jaar, de verjaardag van mijn vriend vieren) Fijn weekend!
Frenzy, ik heb het knuffeltje inmiddels, maar toch bedankt meid! Was jouw contract niet verlengt dat je nu werk moet zoeken? Hoe lang zit je nu al thuis dan? Hopelijk kun je straks weer snel aan het werk. Al is thuis zitten nu natuurlijk geen straf Lilalief, wat fijn dat je er even tussenuit bent geweest. Efteling is mooi he. Maar al die zwangeren en babys zijn dan wel confronterend. Zeker als je een zwangere vrouw ziet roken... wat je zegt, jij zou er alles aan doen een gezond kindje te mogen krijgen en zij rookt maar door. Zo oneerlijk. Vlinder, feest ze maar weer! Evelien, ik denk aan je vandaag! Hier vandaag een test gedaan, negatief.... :S Mijn hoop ik nu eigenlijk helemaal weg. Het zou natuurlijk nog kunnen zolang ik niet ongi wordt maar ik denk het niet.
@ Lilalief; wat confrontrend, zwangere en baby's en dan ook nog zo een rokende vrouw... Knuffel meid! Vind het het sterk van je dat weg bent gegaan, ik sloot me in het begin liever helemaal af! @ Vlinder1983; weet de familie al dat je zwanger bent of kun je het nog een beetje geheim houden? @ Evelien; hoe is het gegaan gister, is het een mooie en speciale dag geworden? @ Jonneke; ik had al zo een vermoeden dat je al genoeg van die knuffeltjes had . Balen een negatoeve test, maar de kansen zijn nog niet verkeken toch? Ik duim nog keihard voor je! @ Lieve engeltjes; ik heb er ook kort in mee gemaild, de herkennning is er zeker maar het zijn zoveel mailtjes, ik kon het niet daar zoveel reageren. Vind het fijner om hier te lezen en te reageren daar waar ik behoefte aan heb.
@ Jonneke: Ah balen dat de test negatief is! Hopelijk heb je te vroeg getest, want maandag heb je toch je NOD? Ik ga voor je duimen dat het toch nog goed komt deze ronde! Dat lijkt me een interessante tentoonstelling van Body World. Heb het wel eens op tv gezien. Wel heftig zeg, die ruimte met de babys. Ik zou daar denk ik ook niet (te lang) naar kunnen kijken. Fijn dat je het knuffeltje nu thuis hebt. Ik had hem je ook met alle liefde op willen sturen, maar het is volgens mij niet meer nodig lees ik. @ Vlinderevelien: Het jaar inmiddels weer rond en jullie Lieke heeft haar 1e vlinderverjaardag mogen vieren. Jullie hebben er een mooie dag en week van gemaakt zo te lezen! Helemaal in het teken van jullie kleine meid*. Hoe hebben jullie het ervaren? En je zoontje? Hoe voelt hij zich? En nu al bijna 33 weken zwanger. Tjonge meis, het schiet op! Je kunt vast niet wachten tot je jullie dochter in je armen zal hebben. Wat leuk dat je weer tante wordt! Gefeliciteerd! Is het de tweede van je zusje? Ja het is een hele bijzondere datum inderdaad, mijn eigen verjaardag. Wat zou dat een mooi kado zijn! Ik ga het proberen wat je zegt, om te kijken of ik in gedachten Valentijn* kan knuffelen. Het lijkt mij zon prachtige ervaring. Ik laat het je weten hoe ik het ervaren heb. @ Gabrielle: Wat een mooi idee van het tutpoppetje. Het is toch fijn om zon zelfde knuffeltje in huis te hebben. Hecht zelf ook veel waarde aan onze knuffeltjes van Woezel en Pip. Kennen jullie Woezel en Pip in België ook? En mooi ook, die foto van de voetjes op het werk. Fijn dat je er zulke leuke/lieve reacties op krijgt! Inderdaad, van sommige mensen is het onbegrijpelijk en oneerlijk dat zij gezonde kinderen krijgen. Mensen die drinken, roken, drugs gebruiken etc. Maar dat zullen wij toch nooit kunnen begrijpen. Wat dat betreft is het lang niet altijd eerlijk geregeld in deze wereld. En jullie zijn nu bezig met ICSI. 2 dagen geleden ben je behandeld? @ Lara: O meis, wat fijn dat het goed gaat met de zwangerschap en dat jullie een mooi kloppend hartje hebben gezien op de echo! Wat zal dat een geruststelling zijn. Het is zon spannende periode. Ik herken het helemaal. Geen onbevangen zwangerschap, maar vooral veel angst en onzekerheid. En af en toe kun je er even van genieten. Maar het vertrouwen zal moeten groeien. Hoe voel je je? Hier gaat het best goed. Kwaaltjes zijn heel licht aanwezig. Aan de ene kant wel lekker, aan de andere kant geven kwaaltjes mij wel een zekerder gevoel dat het toch goed zit waarschijnlijk. @ Lilalief: Wat fijn een weekend in Bosrijk, even er tussen uit. Ben blij dat het wat beter met je gaat. Logisch dat het moeilijk is zwangeren en babys te zien. En laat staan een hoogzwangere die rookt als een ketter. Onbegrijpelijk en zo oneerlijk! @ Frenzy: Succes met het zoeken van een nieuwe baan, hopelijk kun je snel iets vinden en dan lekker aan de slag na de zomer! Zoek je een baan op een basisschool? Wat dubbel inderdaad van je vriendin en haar gehandicapte dochter. Zij hebben het destijds niet gehoord bij de 12 of 20 weken echo dat er iets niet goed was? Ik heb het alleen verteld aan mijn moeder en aan mijn beste vriendin. Die weten het al sinds het begin, omdat ik heel erg in onzekerheid zat vanwege bloedverlies. Mijn vader, schoonouders en de zussen gaan we het over 2 weken vertellen. De rest over 3 weken. Dan hebben we de 12 weken echo gehad en weten we zeker of alles goed is (of niet). @ Nieuwe baan: Het is een uitzendbaan, heb geen proeftijd. Dat maakt het extra lastig om het te vertellen , want ze kunnen mij daardoor makkelijker ontslaan. Ook al mag het officieel niet om deze reden. Ik heb nu besloten het te vertellen na de 12 weken echo, die heb ik over 3 weken. Dan hebben ze mij toch 2 weken zien werken. Weet ook niet of die ene week wachten met vertellen nou zoveel uit maakt. Pfff, maar vind het wel eng hoor. Ben zo bang voor rare reacties. Heb nu al een behoorlijke buik. En verbergen wordt al lastig. Bij Valentijn* zag je het ook vrij snel, maar nu nog eerder. @ zwangeren in de omgeving. Ja ik zie er best tegenop dat ze gaan bevallen. Het blijft confronterend, aangezien deze meiden na mij zwanger zijn geworden en ik al had verwacht zelf moeder te zijn van een gezond kindje. @ Fotolijst: Mijn vriend heeft er nog geen tijd voor gehad het lijstje over te spuiten. Ik zal een foto plaatsen als de foto is bewerkt en in het lijstje zit. @ Hier: Een drukke, maar gezellige avond gehad gisteren. Het was uiteindelijk 1.30 uur geworden, dus ben nu een beetje brakjes. Straks een eindje wandelen met mijn vriend. De omgeving wat beter verkennen. Er schijnt hier in de buurt een hunnebeddenroute te lopen, daar gaan we even een kijkje nemen. En misschien vanavond, met Koninginnenacht Meppel in. Er draait een dj, we kunnen altijd even kijken of dat wat is. Morgen schijnt het sowieso gezellig te worden. Leuke bandjes, braderie etc. Dan gaan we ook de stad in. Hebben jullie nog plannen? Is er in de omgeving wat leuks te doen? Gisteren werd ik gebeld door een vriend van mijn zusje. Hij heeft via zijn werk gratis kaarten gekregen van Marco Borsato op 20 juni in het Ziggodome (in Amsterdam). Daar ga ik dan samen met hem heen en mijn moeder en zusje. Lijkt me leuk! Ben vorig jaar in mei ook naar Marco geweest in het Gelredome. En nu al weer Meiden fijn weekend en veel plezier morgen!
Lieve meiden , ik vind het vreselijk dat het me nog steeds niet lukt op jullie te reageren en daarnaast wel zelf de behoefte heb om te ventileren. Mijn hoofd neemt het gewoonweg niet op en maakt dat er geen woorden komen. Ik heb net een stuk geplaatst in mijn eigen topic en wil dat ook graag hier delen. Het gaat moeizaam, en de tegenslagen lijken niet op te houden en eerlijk regelmatig weet ik het gewoon niet meer hoe ik mezelf overeind moet houden. Ik heb hier spaarzaam internet in mijn camping huis en daar baal ik behoorlijk van , niet praktisch maar mis ook iets waar ik ontspanning in kon halen, en kan dus ook lastig op het forum. Er gebeurt zoveel dat het verdriet om Dilana zowat naar de achtergrond wordt geschoven en ik voor mijn gevoel amper tijd en ruimte voor heb. Ik voel me heel onveilig , voel weinig ruimte voor mij en elke dag lijk ik daar wel meer op in te leveren. Mijn omgeving die onstabiel is en weinig kan bieden , sommige die niet willen bieden. En ik die daarin een weg een plekje probeer te vinden om toch hulp te vragen en een weg, waarin sommige kneiterhard zijn en met druk zijn en niet willen schermen. Het is moeilijk te begrijpen dat je zgn beste vriendin 1o dagen niets van zich laat horen , je vraagt of er iets is en dan te horen krijgt ja eh heb ook nog werk hoor. geen tijd. Het is nog niet eens 3 weken geleden. Een andere vriendin heeft zelf behoorlijk wat problemen, doet wat ze kan maar heeft de bijkomende factor dat haar vriend in zijn overspannen toestand elke sec die naar een ander gaat jaloers benadert, met gevolg dat ze nu stiekum om hem heen moet en ik daar niet meer thuis kan komen. Ik werk als zijn trigger voor wat mis is. Het weinige wat we hadden lijkt ook weg te vallen Een andere vriendin vroeg ik om hulp in iets praktisch, waarbij ze aangaf heel eerlijk dat niet te kunnen. Dat ze besefte dat ik er elke dag in zit en ik steeds moet regelen en dat ze bij god niet snapt hoe ik dat doe maar dat zij dat niet kan. Aan de ene kant doet dat wel wat in mijn sterkte, dat je denkt tjee aan de andere kant heb ik weinig keus en moet ik het ermee doen wat er is. Maar het is wel de zoveelste nee in deze periode. Iedereen probeert begrip te krijgen voor zijn onmacht of reden en ik snap dat en tegelijkertijd gaat er elke dag een stukje bij me weg. Schreeuwt het binnen in me waar ben ik dan waar blijf ik dan en moet dit zo moeizaam en zo alleen, en inmiddels ben ik gestopt met dit te ventileren het voelt zinloos. Er is niet eens een keuze een beschikbaarheid om op iemand beroep te doen of even wat afleiding te krijgen. Deze week kwam er opnieuw van alles op mijn bord, -een kroon die opnieuw geplaatst moest worden wat veel pijn opleverde , een flinke rekening en wat niet lukte. vijf uur daar gelegen. -een stucadoor in mijn huis die toch weer even wat duurder uitpakte; -iemand die voor me zou verven , blijkt ziek en kan dat niet op zich nemen dus er moet wat anders geregeld worden; -iemand anders die me aangeraden werd blijkt zo prijzig te zijn dat het niet te doen is; -mijn verzekering die toegezegd had dat kraamzorg vergoed werdt, beweerd nu ineens van niet en komt met een rekening van 900 euro. -De zoon van mijn vriendin in wie haar huis ik logeer, staat ineens zonder overleg voor mijn neus dat hij een week komt logeren , met gevolg weer inleveren op mijn veiligheid en privacy en af en toe wilde feestjes in huis. Ik krijg het gewoon allemaal niet meer aangewerkt, en door al het gedoe voelt het of ik niet eens bezig kan zijn met het verwerken van wat er gebeurd is. En de worsteling met mezelf, en dat is mede een oud gevoel. Als ik de pijn ga voelen duw ik het weg . en een stemmetje in mijn hoofd zegt dat ik me niet aan moet stellen en dat ik drama maak en dat het allemaal niet veel en erg is. Door wat er gebeurd in mijn omgeving krijg ik die boodschap des te harder binnen en is dus hard werken en vechten. Ook het ventileren hier op het forum , waarbij ik weet dat ik het me onnodig moeilijk maak, voelt als klagen en naar doen. Wat niet mag. Bij god weet dat ik dat zeker niet zo bedoel, maar probeer lucht voor mezelf te scheppen. Meer dan ooit heb ik behoefte aan erkenning, bevestiging dat het erg genoeg is , dat ik ruimte mag en dat ik en mijn verdriet er mag zijn. ( zo opschrijvend voel ik me mega kwetsbaar en voelt het te gek voor woorden, maar het is wel wat er is ).
@Jonneke: waarom zo vroeg testen, je maakt jezelf nog meer onzeker. Wacht nog even af, wie weet... Ik duim voor je! @Vlinder: volgens mij zijn Woezel en Pip hier ook bekend. Maar wij komen uit NL, wonen sinds 3 jaar in BE, dus we kenden ze al. Wat klinkt jullie vakantie lekker. En weer naar Marco Borsato, leuk. Wij hebben hem vorig jaar ook gezien, in Antwerpen. Toen zetten hij een vrouw in het zonnetje die haar kind verloren had tijdens de zwangerschap. Toen niet gedacht dat ikzelf maanden later zo'n vrouw zou zijn. Verstandig om toch met 12 weken al te vertellen, als je buik zo zichtbaar is. Anders krijg je misschien wel geroddel of zo. Succes daarmee. @Dilani: jeetje meid, het komt allemaal op je af. Wat een rotgevoel dat je omgeving je niet het veilige vangnet aanbied die je nodig zou hebben. Vooral op emotioneel gebied is dat zo belangrijk. Maar ook met praktische zaken. Ongelofelijk dat je vrienden 10 dagen niet kan bellen, terwijl het voor je pas 3 weken geleden is... Niet echt tactvol en empatisch. ga lekker hier alles van je afventileren...dat gaat vast wel een beetje helpen. Dikke knuffel! Ik wou dat ik dichter bij je was om je een op te zoeken. @ego: gisteren had een vriendin te logeren. Na veel bijpraten en een gezellige dag waren we in de late uurtjes naar mooie liedjes aan het luisteren. Ik liet haar een liedje horen die mij erg aan Felix* en de tijd dat we hem verloren hebben deed denken, waar ik toen ook veel naar geluisterd heb. En ik werd weer zo emotioneel. Maar het was juist fijn, om dat zo te kunnen delen. Ja, we zijn toch weer met ICSI bezig. Ik ben nu al een aantal weken aan de hormonen, en deze week zal de punctie en bevruchting en hopelijk de terugplaasting van een of twee mooie embryo's plaatsvinden. Het is een beetje dubbel, van de ene kant nog bezig met Felix* en van de andere kant toch het verlangen naar nog een kind. Ik heb hoop, maar ook veel angsten. Ik ben toch anders bezig met het hele ICSI gedoe nu, meer zo van....we zien wel... want zelfs als het lukt om zwanger te raken is het nog niet helemaal 'veilig'.
@ Gabrielle; Ik lees met kippenvel je bericht (wat ben ik blij zo blij voor jullie dat jullie het toch nog een kans geven!!!) Ik weet dat het een zware weg is, maar ik ik duim, hoop bid op geluk voor jullie! Ben echt zo blij, had dit niet verwacht! Deze is voor jullie: Bekijk bijlage 241627 @ Dilani; dikke dikke knuffel! Tis zo vers... En wat een pech, vreselijk. Ik herken het zo, nadat we afscheid hadden genomen van Loek, zat hier ook alles tegen, ik viel van de ene ellende in de andere... Merk dat dit vaak gebeurd bij vlinder mama's dat het van alle kanten tegen gaat zitten... Maar het is zo zuur, het maakt alles zo zuur, je hebt al genoeg op je bord! Probeer het licht aan het einde van de tunnel te zien, al is het maar een klein puntje, het wordt steeds meer, maar het heeft zo zijn tijd nodig. En wat ik gemerkt heb is dat veel vrienden mij niet begreoen, me uit de weg gingen etc... Maar voorheen had ik mezelf ook nooit kunnen inbeelden wat een impact het had.. Knuffel meid, lucht je hart hier! @ Vlinder83; Dan kun je het nog goed geheim houden voor je familie! Je moet het toch vertellen op je werk en je hoort ook heel vaak dat er juist niet moeilijk over gedaan wordt. En ik denk dat het voor jezelf fijner is als het eruit is. En tuurlijk is die 12 weken echo straks goed, jullie hebben de beste beschermengel. Veel plezier mrg! @ Baan; ik werk in het onderwijs, docent dier vmbo/mbo. Echter is daar op het moment niet veel werk in, biologie ligt mij ook wel, dus ga daar op proberen te richten. Ik ben vorig jaar eind juni mijn baan kwijt geraakt (heel lullig gegaan allemaal...) Ik wist toen 1 dag dat ik weer zwanger. Ik heb daarna niet meer gewerkt, ook mede omdat er echt niks was, daarbij heb ik vooral achter gezien, het jaar goed kunnen gebruiken om mezelf te resetten.... Heb momenteel 3 leuke vacatures gezien (2 x docent bio en 1x accountmanager onderwijs... )
Dank je Frenzy, je klavertjes zullen vast heel erg helpen! En, wat balen van je werk. Maar, misschien een geluk bij een ongeluk, je hebt jezelf zo de tijd gegeven om alles te verwerken, en van je nieuwe zwangerschap te genieten. Suces met solliciteren! Vanmorgen werd ik toch weer even heel emotioneel. De hormonen doen goed hun werk en (ik moet het nog wel officieel bevestigd krijgen) ...dat betekent dat we woensdag de eicelaspiratie en bevruchting zullen hebben. Woensdag is het 2 mei, een half jaar geleden is onze Felix* geboren en gestorven. Een bijzondere dag om dan bevruchting te hebben van wat hopelijk misschien weer een zwangerschap/baby worden. Ik krijg er kippenvel van. Ik vind zo'n punctie al vreselijk, ik denk dat ik het nu helemaal niet droog ga houden woensdag.
Hey meiden, Ben net thuis van een gezellige en zonnige Koninginnedag. Leuke bandjes zien optreden. Hoe was jullie Koninginnedag? Gisteren even een moeilijk momentje gehad. Ik miste Valentijn* opeens weer zo erg. Over 2 dagen is het een half jaar geleden dat onze zoon* werd geboren. De tijd is voorbij gevlogen voor mijn gevoel... @ Dilani: Wat een moeilijke tijd waar je nu door heen gaat! En wat vreselijk dat je van niemand in je omgeving steun krijgt, terwijl je dat zo hard nodig hebt. Meid je zeurt niet. Lucht lekker je hart, daar is dit forum voor. Ik wou dat ik iets voor je kon doen. Als er in jouw omgeving geen luisterend oor is, is het dan een idee om professionele hulp te zoeken? Ik weet dat hier een aantal meiden gebruik van hebben gemaakt en dat kan echt helpen om je verdriet te verwerken. Bij ons in het ziekenhuis werden we doorverwezen naar een maatschappelijk werker. Ik ben hier uiteindelijk 2 keer geweest, omdat wij wel genoeg van ons af konden praten in de omgeving, maar deze mensen zijn er voor om je te helpen. Bieden jou het luisterend oor dat je zo nodig hebt. Ook dit forum heeft mij erg geholpen, maar face to face contact is ook heel belangrijk. Of meepraten met een lotgenotengroep? Ik hoop dat je de steun ergens kunt vinden. Dikke knuffel! @ Gabrielle: Wat spannende periode voor jullie! Ik hoop dat de behandeling aan slaat. Ga heel hard voor jullie duimen. En natuurlijk, het voelt heel dubbel, aangezien jullie ook nog met Felix* bezig zijn. Maar hij zou vast graag nog een broertje of zusje willen hebben. Bijzonder dat de bevruchting woensdag plaats gaat vinden, precies een half jaar geleden dat Felix* werd geboren (en Valentijn*). Als het aanslaat is dit kindje toch enigszins verbonden met Felix*. Snap dat je tegen de punctie op ziet. Het is geen prettig gevoel inderdaad. Veel succes en sterkte woensdag! @ Frenzy: Lastig is dat he, om in deze tijd een baan te vinden! Maar toch nog 3 vacatures gespot. Succes met solliciteren en hopelijk binnenkort op gesprek!
@Gabrielle en Vlinder, morgen voor jullie beiden een half jaar geleden dat jullie zoontjes* geboren zijn, een dag waarbij je zeker stil staat! En hoe bijzonder voor Gabrielle, wat een moedige en dappere keuze, maar ook heel begrijpbaar.. Ik wens jullie alle geluk toe morgen bij de terugplaatsing van een wondertje! @Frenzy, wat zagen jullie er mooi uit op Koninginnedag, mooie Jort met zijn bos haar en charming smile ...en moeders ziet er ook toppie uit! Moest gelijk aan je denken, hoe het voor jou een jaar geleden toch ook onvoorstelbaar was om dit jaar op deze manier Koninginnedag te vieren, dat doet me wat, zo hoopvol! Succes met het zoeken naar een nieuwe baan straks! @Vlinder, fijn dat je een mooie dag hebt gehad gisteren, maar dat je Valentijn* ineens zo mist is heel begrijpbaar, waar blijft idd de tijd... Vooral zo'n mijlpaal als een half jaar, en hier deze week 1 jaar.. Heftig! Ben benieuwd of je een mooi moment kunt creeeren met je zoontje in je hart en gedachten, ik heb in het verleden meditatiecursussen gegeven, en pas vaak visualisaties toe in het dagelijks leven, laat je het me weten wat je ervaring is geweest? Jij binnenkort je 12 wk echo, spannend, hoe voel je je verder buiten je al dikker wordende buikje? Mijn zusje is 25 nov uitgerekend, ze heeft een dochtertje van ruim 2 jaar, ze heeft echt gewacht met proberen tot ze hoorde dat ik zwanger was, toen mocht zij voor haar gevoel ook, want ze weet hoeveel verdriet het me deed als anderen allemaal wel zwanger raakten en bij mij het geduld op de proef werd gesteld, lief zusje he Succes met je baan binnenkort! @Jonneke, heb je inmiddels alweer getest? Ik durfde ook nooit zo vroeg te testen, maar tot nu toe gaf het bij jou ook wel gelijk duidelijkheid en daar heb je dan ook behoefte aan, al blijf ik voor je duimen dat je nog te vroeg hebt getest en hopelijk deze week je nod uitblijft... Ik hoop dat *Knuf* vandaag bij je thuis bezorgd is.. Denk aan je! @Dilani, een dikke knuffel voor je meid, zo hartverscheurend om te lezen allemaal, wat kan een mens toch allemaal doormaken, onbegrijpelijk! Sterkte, en veel kracht... Hoe is het contact met je ouders of familie? Ik lees dat je van je vrienden niet zoveel steun ontvangt... Dat maakt het nog verdrietiger, ik hoop dat je ergens een rots in de branding ervaart? Maar voel je idd niet ook nog eens schuldig om je verhaal hier te uiten, dan kun je het in ieder geval even kwijt, en als dat oplucht dat wij meelezen dan is dat heel wat waard! @1 jaar geleden, we hebben bijzonder zonnige dagen gehad, de dagen die vorig jaar ook zo warm waren, alles herinnerde me intens aan die dagen terug, het was moeilijk maar voelden ons ook zo liefdevol verwarmd, dat hoef ik niemand uit te leggen, Lieke* was zo dichtbij, we waren naar het crematorium geweest en daarna naar een stil plekje bij een oude watermolen, daar hebben we bloemetjes in het water gedaan, in het zonnetje op het terras geluncht en met onze zoon bij het water gespeelt, wat zag hij eruit ik genoot van alle vlindertjes die overal vandaan leken te komen.. 's Middags thuis was ik moe en heb ik geslapen, daarna samen met mijn vriend eten gekookt, en ineens was het tijdstop daar 17.07 uur, toen vloog het me enorm aan, was boos en gefrustreerd, wist niet wat ik met al die emoties aan moest! Zo diep.. Dat ene half uur was ik verdoofd, het half uur dat mijn dochtertje geleeft heeft.. Toen ben ik in huilen uitgebarsten, zo verdrietig, en daarna vond ik weer rust, en hebben we een fijne avond gehad op de bank, een alcoholvrije mojito gemaakt, en film gekeken, en de hele kamer gevuld met brandende kaarsen! Koninginnedag ook heerlijk van de zon genoten, maar met een heel dubbel gevoel, voelde me zo teleurgesteld dat ons dochtertje zo ziek was, en niet bij ons mocht blijven.. We zijn door vrienden en fam ook in het zonnetje gezet, een paar lieve kaartjes, en bloemetjes, en veel lieve steunbetuigingen via facebook, jullie meiden ook bedankt daarvoor, heeft me echt getroost! En heb voor mezelf nog een mooi bedeltje gekocht voor aan mijn armband, twee voetjes, liep er "zomaar" tegenaan, toen we op Lieke's verjaardag bloemen kochten.. Ben blij en opgelucht dat de maand april geweest is, heb er alles aan gedaan om bij stil te staan, moeilijk maar ook heel waardevol.. Het jaar rond, die tijd zegt echt niets! Behalve dan dat ik dankbaar ben dat we opnieuw een wondertje mogen verwachten, ukkie heeft ook veel troost gebracht deze dagen, haar getrappel in mijn buik, en gedraai en gepor, het leven is zo kostbaar wat beseffen we ons dat allemaal goed! Weet niet hoe ik deze dagen was doorgekomen zonder haar in mijn buik, en d'r grote broer om me heen...
Zucht...was ik een heel stukje aan het typen, besluit mijn pc uit zichzelf te herstarten...alles kwijt. Dus, nogmaals, maar dan in de kortere versie. @Vlinder: morgen is het een half jaar geleden dat onze zoontjes Valentijn* en Felix* geboren en heengegaan zijn. Alvast heel veel sterkte morgen! Maar ook heel veel mooie nostalgische gevoelens. Ik weet niet hoe jij het ervaart, maar ik merk dat ik er steeds meer vrede mee heb, en ook niet meer zo treurig ben dat 'mij dit overkomen is'. Hoe cliche ook, Felix* heeft ons ook heel veel liefde en mooie momenten gebracht, en daar ben ik hem voor altijd dankbaar voor. Jullie Valentijn* heeft vast al meegezorgd dat jullie hem nu een broertje of een zusje gaan geven. Morgen gaat Felix* vast ook zijn best doen als engeltje op mijn schouder. Dikke knuffel voor morgen! Ik denk ook aan je! @Evelien: wat hebben jullie een bijzondere en liefdevolle Lieke* dag beleefd. Prachtig dat het weer meegehopen heeft om Lieke* nog dichterbij te halen. En de bloemen, de emoties, jullie avond met kaarsjes aan, heel mooi! Wat moet je je heftig gevoeld hebben toen dat half uurtje dat Lieke* nog leefde herbeleefde. Ik krijg er traneen van in mijn ogen. En dat bedeltje, ja, dat kwams 'zomaar' op je pad. Geniet ervan! Een hele dikke knuffel! En dank voor je lieve woorden. Goh...afgelopen maand voelde me veel sterker en beter. Maar nu, met morgen in het verschiet, ben ik weer toch heel emotioneel. Ik laat het maar gebeuren.
@Frenzy: ik keek net naar baby van de maand...en zag ineens een bekend fototje. Meteen gestemd op Jort!
Hier helaas ongi geworden zondag. Voel me zo rot. Even geen energie hier op alles te reageren. Maar door alle lieve berichtjes wilde ik dit wel even hier neer zetten. Kreeg vandaag ook nog te horen dat een collega zwanger is. Had het al verwacht maar daar zat ik nu zeker niet op te wachten... Ik probeer snel te reageren op de rest.
@ jonneke, Sterkte meid! Wat moet dat dan moeilijk voor je zijn om ook nog te horen te krijgen dat je collega wel zwanger is! Dikke knuf
@ Jonneke; knuffel! Wat vervelend Vond het zo teleurstellend ongesteld worden... En dan een collega zwanger, bleh, maakt het nog zwaarder voor je! Duim voor je de komende ronde... @ Vlinderevelien; thx voor je compliment, ben ook wel trots, al zitten er nog best wat 'te veel kilo's' aan, maar is op de foto niet goed zichtbaar. Pfff tja bizar, vorig jaar queens day liepen we in A'dam, vedronk ik mijn verdriet en was ik vooral boos, erg boos op de wereld. En nu, tis allemaal nog zo kersvers, maar toch weer helemaal het tegen overgestelde... Merk nu steeds vaker dat het verdriet 'echt' minder wordt, huil steeds minder. Maar soms, heel soms kan ik het toch allemaal niet accepeteren dat het allemaal zo heeft moeten lopen... (de vraag waarom, waar is het goed voor, waarom ik.... ) het litteken blijft he... En wat heb je er een mooie dag van gemaakt, prachtig! En ook zo dubbel he, dat wondertje in je buik, maar je had het Lieke ook zo gegund! Fijn dat er goed aan je gedacht is en die vlindertjes die je dan ziet, kan geen toeval zijn! Heb hier aan je gedacht en een kaarsje gebrand voor Lieke! @ Gabrielle; thx! Hihi denk stuur ook eens een foto in! Owh wat spannend morgen, een heel erg bijzondere dag morgen! De bevruchting gaat dat plaats vinden he? Heb je de punctie dan al gehad, of dat gebeurd ook morgen? (ik ben niet echt bekend met ICSI). En een bijzonder dag, een half jaar na jullie afscheid van Felix*, maar toch ook heel bijzonder, dat het precies zo uitkomt ( ik vind dat geen toeval!) Owh en dan duimen draaien, hopen dat er goede emmy's komen (wanneer weet je dat dan?) want zie dat de TP dan 5 mei is (bevrijdingsdag!!!) Duim, hoop en bid voor je! Nogmaals ben zo blij, las vaal stukjes van je pbtjes aan manlief en dan moest ik altijd huilen omdat ik het zo erg vond dat dit jou moest overkomen (vooral ivm met het niet zwanger kunnen worden...). @ Vlinder1983; ook al weer een half jaar geleden, gaat snel he! En idd dan kan het missen je zo bevliegen en je beseft je ook hoe het anders geweest was... En de tijd gaat hard, alleen in moeilijke tijden lijkt hij trager te gaan, maar tis maar illusie... Fijn dat je wel een leuke Koninginnedag hebt gehad! @ Ego; hier ook een goede koninginnedag gehad, we zijn lekker naar Breda geweest en hebben een topdag gehad, lekker op het terass gehangen en heb genoten van een witbiertje, ondanks de BV vond ik dat ik er wel eentje verdiend had tussen de voedingen door en hij smaakte heerlijk!
@jonneke: balen meid. Het is zeker twee keer slikken als je nu ook hoort van je collega. Sterkte. En dikke knuf. @frenzy: dank je. Ja morgen is eerst de punctie, en de eitjes worden dan meteen bevrucht. Ik hoop dat er genoeg rijpe eitjes tussen zitten, maar nog meer hoop ik op goeie zwemmers. Want die moeten er wel zijn, en goed van vorm en beweeghelijkheid om de eitjes te kunnen bevruchten. Ik vind het dus spannend. Ik krijg meestal de dag zelf, morgen dus, of overmorgen te horen hoeveel eitjes bevrucht zijn. Maar pas op de dat van tp weten we hoeveel er doorgedeeld zijn, want vaak gaan sommigen verkeerd of helemaal niet meer delen. Het blijft toch een wonder hoe dat werkt. En ja, je zag er super uit op de foto, zo een maand na de bevalling, om jaloers op de zijn @vlinder, nog een dikke knuffel voor morgen. @ ego: ik maak me toch heel druk om morgen. Van alles, over de punctie, maar ook over Felix*. Vandaag toch heel veel aan hem gedacht en vaak ook traantjes in mijn ogen gekregen. Maar, alsof mijn dochter dat aanvoelt, vanavond heb ik bij mijn dochter in haar kamer een heel leuk gesprek met haar gehad. Dan praat ze lunchtig en vrij en ongedwongen over haar broertje, en zegt ook tegen mijn dat ze aan me ziet ik hem mis..... Ik kan bijna niet uitleggen wat dat dan met me doet, het is zo mooi, en dat maakt me weer blij.
Ik kom weer even om de hoek kijken.. hoe is het hier nu dames? Het lukt me niet om aan te halen bij Lieve Engeltjes, ik kijk het nog twee weekjes aan en als het dan nog niet lukt ga ik dat gewoon eerlijk zeggen. Gisteren en vandaag af en toe heel pijnlijke buikkrampen gehad, zo'n gevoel alsof je ongesteld wordt maar dan 10x heftiger. Zou de boel weer op gang komen na de bevalling? Vrijdag voor controle naar de gyn.. daarna even terug naar de afdeling om een nagesprekje te hebben met de verpleegster die ons bij de bevalling begeleidde. Vind het nog maar spannend allemaal, ik red me heel goed maar merk dat ik ook enorm de emotie zit te verdringen.
@LilaLief: die nagesprekken zullen je wel goed doen in het hele rouwproces. Dat zal misschien je emoties ook een handje mee helpen. Kunne jullie in het ziekenhuis ook psychische begeleiding krijgen? @gisteren was het een half jaar geleden, en toch werd het een beetje overschaduwd door de punctie. Die viel me toch tegen, veel buikpijn gehad en ik heb zowat de heel dag geslapen daarna. En ik kon het niet laten om te denken dat door de vorige punctie Felix* ontstaan is, maar dat dat niet goed gegaan was, en misschien gaat het nu weer niet goed. Irrationele angsten, ik weet het. Maar dat is het erge van als je niet op natuurlijke manier zwanger raakt, elke poging, elk sprankje hoop, wordt extra vergroot, en daarmee ook alle angsten die daarmee gepaard gaan.
he meiden, Van mij ook al weer ff geleden sins mij laatste bericht. sorry daarvoor! heb ook weer echte rot dagen gehad ( en nog steeds) probeer er uit te klimmen maar het is zo moeilijk soms. Vandaag hebben we een gesprek met maatschappelijk werk. Wie weet helpt dat iets. @jonneke: wat vervelend meid dat je weer ongesteld bent geworden, kan me heel goed voorstellen dat dat je een rot gevoel heeft. Een knuffel van mij voor jou.. en meiden hoe reageren jullie altijd zo goed op iedereen, ik wil dat ook maar kan alle namen en verhalen bij de personen niet onthouden. Lezen jullie dat dan ergens terug? Toch voor iedereen veel liefs van mij voor jullie, ondanks geen persoonlijk bericht... kus van mij
Ik ga weer proberen te reageren. De afgelopen dagen heb ik me echt rot gevoeld. Die leegte, het gemis om mijn meisje* en de ongesteldheid, alles bij elkaar was het weer even te veel. Ik merk dat iedere ongi zo veel van me vraagt, lijkt wel iedere keer zwaarder te zijn. Ik weet niet hoe lang ik dit ga trekken. Nu lukt het me langzaam aan weer om verder te kijken en op een nieuwe poging hoop te zoeken. Vlinder, alweer een half jaar geleden dat Valentijn* geboren is. Waar blijft de tijd he. Hoe heb je die dag ervaren? Knap hoor dat je het nog maar aan twee mensen hebt verteld dat je zwanger bent. Lijkt me zo moeilijk als je zo veel spanningen er om hebt. Hoe is je nieuwe werk? Je bent vandaag of gisteren begonnen toch? Daar vertellen dat je zwanger bent is natuurlijk spannend. Ik denk dat zowiezo vertellen dat je zwanger bent extra spannend is na een afgebroken zwangerschap. Vond je niet? Koninginnedag klonk gezellig daar. Ik moest helaas werken... En wat leuk dat je naar Marco Borsato gaat. Ik heb op de computer zo veel liedjes van hem staan die me aan ons meisje* doen denken. Hij heeft zo veel toepasselijke liedjes. Dilani, schrijf hier lekker van je af meid. En geeft niks dat je niet kan reageren op de rest. Ik hoop dat het je een beetje oplucht. Zo moeilijk dat je niemand om je heen hebt die er echt voor je is. En dan ook al die andere dingen die niet mee zitten. Dat maakt het extra moeilijk. Zelf kreeg ik na de bevaling ook allerlei extra dingen te verwerken. Wist even niet meer waar ik het moest zoeken. Maar het licht aan het einde van die tunnel komt, echt! En ik geloof dat Vlinder het ook al zei, misschien dat professionele hulp je kan helpen? Zelf ben ik ook een paar keer bij de huisart gaan praten en heb ik een paar gesprekken bij de pscholoog in het ziekenhuis gehad. Dat heeft mij echt geholpen. Gabrielle, voor jou ook alweer een half jaar geleden dat Felix* is geboren. Wel een hele dubbele dag dan met de bevruchting. En dan die pijn. Ik snap dat het voor jou dubbel zo spannend is doordat je niet 'normaal' zwanger kan raken. Legt er natuurlijk nog meer de nadruk op. Ik hoop zo dat het meteen lukt! Ik duim voor je. En ik heb helemaal niet zo vroeg getest hoor, 2 dagen voor de NOD. Dat zou normaal gewoon goed moeten zijn. Misschien volgende ronde... Welk liedje doet jou aan Felix* denken? Frenzy, wat spannend dat je 3 vacatures gezien hebt. Hopelijk wordt je ergens uitgekozen. Al ergens uitgenodigd om op gesprek te mogen? En wat fijn dat het biertje lekker smaakte!! Wil je lang borstvoeding blijven geven? Evelien, klinkt als een heftige maar hele fijne Lieke* dag die jullie hebben beleefd. En dan ook al die vlindertjes die er ineens waren. Zo bijzonder! En wat mooi dat je toen ook tegen dat bedeltje aanliep. Een mooi aandenken aan Lieke* haar eerste verjaardag. En wat lief van jouw zus dat ze gewacht heeft tot jij zwanger was voordat zij het weer wilde proberen. Kunnen jullie kindjes straks mooi samen spelen! Al op pad geweest voor het geboortekaartje? Lilalief, ongesteldheid inmiddels doorgezet? Zou best kunnen dat het op gang komt nu je zo veel buikpijn hebt. Die eerste ongi vond ik zo dubbel. Vervelend omdat ik helemaal niet ongi zou moeten zijn geworden, ik had nog zwanger moeten zijn, maar ook opluchting dat mijn lichaam weer werkte. Met LE moet je gewoon kijken wat voor jou goed voelt. Zelf schrijf ik daar ook nog mee. Maar eerlijk gezegd vind ik het hier veel fijner. Ik ben hier ook meer actief. Daarin herken ik wel wat Frenzy er over zei. Cindy, in het begin vond ik het ook heel moeilijk om alles te onthouden hier. Ik schreef ook wel dingen op. Nu ik hier al langer mee lees en schrijf gaat het steeds beter. In het begin haalde ik ook veel dingen door elkaar. En ik moet eerlijk zeggen dat ik ook niet alles van iedereen weet, waarom ieders kindje een vlindertje is e.d. Maar om te reageren hoef je ook niet altijd alles te weten en dat lukt ook gewoon niet.