Pfff.. ik kom even om de hoek kijken. Ben vreselijk moe van een inspannend en emotioneel weekend. Zaterdag middag hadden we een kinderverjaardag. Het was de eerste keer dat de aanwezigheid van zoveel kindjes en ook baby's me vreselijk aangreep. Ik was de rest van de dag niet te genieten.. 's Avonds wil ik even relaxen en Facebooken, staat toch mijn hele prikbord vol met zwangeren en baby's!! De mensen in mijn vriendenlijst reageerden op fotoshoots en berichten en dat stond dus ook zichtbaar op mijn prikbord. Mara dus ineens een heleboel, eigenlijk alleen maar dat. Ik werd ineens ZO boos!! Al die stomme moeders met hun stomme baby's! Heb me 22 minuten afgereageerd op m'n nieuwe crosstrainer. Gisteren een moederdag met dubbel gevoel.. dat hoef ik denk ik niet uit te leggen. Vandaag weer even lekker op kantoor, kijk ik éven op Facebook, alwéér een nieuwe zwangere erbij in mijn omgeving! Wie is mij zo aan het testen? Ben ineens doodmoe.. ga maar even op de bank liggen.. (oh ja, die pijn hè, van vorige week, heeft 5 dagen aangehouden, maar geen menstruatie te bekennen hoor?)
He lieve mama's Ook hier weer een berichtje van de mama van Dani* Net ff alle berichten zitten lezen vanaf 3 mei de laatste keer dat ik een berichtje plaatste. Dan lees je weer mooie dingen en schrikmomenten hier voor sommige. @roompje: He meid lees dat je weer een meisje krijgt, wat een wonder he. Gefeliciteerd meid ben heel erg blij voor je hoop dat allemaal goed verloopt voor je. @Babyengel: Zo wat moet dat schrikken zijn geweest voor je, de angst de kleine te verliezen. Gelukkig gaat wat beter met je houd je maar rustig meid, de rest komt later wel. Jij bent nu het belangrijkste en het wondertje dat je bij je draagt natuurlijk. @Dilani: ik had precies hetzelfde gevoel meid, dat ik eigenlijk nog geen moeder had moeten zijn. Volgend jaar had mijn eerste moederdag pas moeten zijn. Ik had onderweg na mij schoonmoeder met een dikke buik moeten zitten en de zon schijnend op mij gezicht. Zij had tegen mij moeten zeggen en jij volgend jaar he meid! Maar in plaats daarvan feliciteerde ik haar, en zij vergat mij . Heb wel van me moeder een ontzettend mooi kado gekregen, een munt in een hanger, met daarop de voetjes van Dani* gegraveerd. Vond het fijn dat zij er wel bij stil stond. Das dan ook echt mij moeder weer he. @Vlinderevelien: Hoe voel jij je nu weer wat beter meid? Vervelend altijd he dat het je zo kan overvallen die tranen. En dat je er dan geen zeggenschap meer over hebt. Het moet er uit moet je maar denken, en zal ook wel door je nieuwe zwangerschap komen. Hoe was je groeiecho trouwens? kus @Lilalief: he meis, lees van je aanhoudende pijnen. Is jou placenta gewoon los gekomen, of hebben ze die verwijderd? Misschien dat daar nog wat van achter gebleven is, zou dat niet kunnen? Bij mij hebben ze hem verwijderd bij de o.k Ik heb na 26 maart 2 weken bloedingen gehad en toen wat bruinverlies. en 7 mei was mijn eerste menstruatiedag die heeft dan wel maar 5 dagen aangehouden terwijl normaal 7 dagen is. Ik ben ongeveer 4 weken menstruatie vrij gebleven wel met af en toe wat gepruttel. Ik heb nooit geen eisprong gevoeld, dus misschien is dat wel geweest maar denk vraag het maar aan je. Hoe gaat nu verder met je, na die vervelende dag. Kan me voorstellen dat je verdrietig was. Voor de rest ik ga vanavond weer na maatschappelijk werk, ff van me af praten. En ik ben op moederdag voor het eerst weer op het kamertje van Dani* geweest heb samen met me vriend zijn lampenkap opgehangen. Die moest ik nog binnen krijgen, en ben eind april bij een medium geweest en die zei dat Dani* zei dat ik op zijn kamer moest gaan en de kap op moest hangen zodra hij binnen was. Ik mocht zijn spullen dan ook niet weg doen, want erkwam een nieuw leven en dan zou Dani*grote broer zijn Wat is het toch heerlijk om bij zo iemand te zitten en even het gevoel te hebben alsof je kleine er nog is. Dikke knuffel voor jullie allemaal...
Even een snelle reactie. Sorry als ik niet overal op reageer. MOederdag, ja pfff... had niet verwacht dat het me zo zwaar zou vallen. Maar in de avond kwam de klap. Er zijn weinig mensen in mijn omgeving die er aandacht aan besteed hebben dat ik ook moeder ben geworden. Maar wel een van mijn clienten waar ik werk. Zo lief. Ze begon er heel ongemakkelijk over maar vroeg uiteindelijk hoe het voor mij was om moederdag nu voorbij te laten gaan zonder kindje. Aaah... ik had het echt niet verwacht. Maar voor je omgeving ben je inderdaad geen moeder als je geen kindje hebt om vast te houden. Dat herken ik hier wel. Dilani, ik zou gewoon wachten tot jij er klaar voor bent om weer zwanger te worden hoor. Het zou inderdaad wel heel snel zijn nu. Eerst zorgen dat je dit een plekje kan geven. Het is al moeilijk genoeg. En wat babyengel zegt, je cyclus kan makkelijk nog een tijd nodig hebben om op gang te komen. Na mijn eerste menstruatie had ik ook niet meteen een eisprong. Dat is pas een cylus daarna gekomen. Babyengel, doe maar rustig aan meid. Zorg goed voor die kleine! Ja, hier de eisprong gehad. Was manlief ziek... toch maar wel gewoon geklust. Ik reken er dus niet te veel op deze maand. Wel jammer. Evelien, ik was aan het werk, het was rustig en ik kon mijn aandacht er echt niet bijhouden. Dus toen ben ik tussendoor maar op FB wat berichtjes gaan plaatsen. Op dat moment had ik er ook nog niet zo veel moeite mee. Maar die avond dus wel. Bij mij stond de kraan ook een paar uur open. Hoe was de groeiecho? Lilalief, moeilijk he al die zwangeren en kleine kinderen om je heen. En dat lijkt dan altijd allemaal tegelijk te komen. Zo moeilijk en zo oneerlijk, maar je ontkomt er helaas niet aan. Cindy, klinkt als een fijn gesprek bij het medium. En wat goed dat je op zijn kamertje geweest bent. Hoe voelde dat? Wel een fijn vooruitzicht dat Dani* grote broer wordt maar het geduld zal nu het meeste van je vragen.
Lieve allemaal, @moederdag: voor ons allen toch een belanden dag geweest, maar zeker voor jullie die geen andere (levende) kindjes hebben. Het is waar, voor de rest van de wereld telt alleen een kind aan je hand of in je armen, niemand ziet je hart. Ik vond het zeer dubbel. Van de ene kant mijn dochter en haar knutseltjes. Van de andere kant de lege babykamer, zijn kleertje en speelgoed, het gemis, het verdriet. Ik kon niet echt huilen, ik was meer als verdoofd. Een haast claustrofobisch gevoel, heel naar. Mijn dochter heeft het helemaal goed gemaakt door de naam van Felix ook op haar kaartje te schrijven. Haar kaartje was ook van hem. Zo mooi! Ik heb de laatste tijd weer wat minder geschreven hier. Ik merk dat ik toch wel moeite heb met het feit dat voor de meeste van jullie weer zwanger worden geen probleem is, sterker nog, velen van jullie zijn al zover. En, begrijp me niet verkeerd, ik gun het jullie allemaal wel, en ben oprecht blij voor iedereen als het weer lukt. Maar door onze eigen teleurstelling afgelopen weken kruip ik weer in een hoekje en vind de confrontatie met andere zwangerschappen toch best zwaar. Ook in mijn dicrete omgeving komt alles nu ineens extra hard aan. Tot nu toe hield ik me groot, en vond dat ik er nuchter tegenaan moest kijken. Misschien omdat het voor ons nu einde verhaal is wordt alles extra heftig, definiteif. We hebben het nog een keer geprobeerd met, een ivf-icsi behandeling, en we kregen niet eens een volwaardige kans. Dat was het voor ons. Natuurlijk zijn we dolblij met onze dochter, en er zijn hier op het forum genoeg meisjes die het zonder eigen kinderen moeten doen...dus ik reken me nog steeds rijk. Maar ik heb het nu wel overal moeilijk mee. Dus, sorry als ik niet zoveel meer hier schrijf. Het komt wel weer. Ik reageer nu ook even niet op iedereen. @Evelien: het is echt niet persoonlijk bedoeld, ik ben heel blij voor je en dat je 3de baby bijna er is! @Jonneke: meid, houd de moed erin, je gaat binnenkort zwanger raken @Cindy: ik hoop dat de medium je geholpen heeft! @Dilani: ik woon niet in de buurt, maar als je een keer wil chatten, stuur me een pb.
@Gabrielle, dikke kus voor jou! Ik kan alleen maar met je meeleven en proberen in te denken hoe het voor jou moet voelen, maar zelfs dat is onmogelijk ... Ik begrijp heel goed dat je niets persoonlijks voelt naar mij, maar alles wat in het kader "zwangerschap " hier besproken wordt is heel confronterend en komt wel heel dichtbij jou onbeantwoorde gevoelens, vooral mijn woorden over een 3de baby in aantocht... dat besef ik mij heel goed! Oftewel we mogen hier allemaal zijn met onze eigen gevoelens en gedachtes, en begrijpen veelal elkaar, de herkenbaarheid van onze verloren kindjes, dat hoeft niemand ons uit te leggen, maar onze wegen lopen wel anders, de 1 raakt snel weer zwanger, de ander wordt het geduld meer op de proef gesteld, wij kennen al de rijkdom van 1 gezond kind,en dan gunnen we elkaar alle geluk van de wereld, maar heel eerlijk en oprecht; we gunnen het onszelf! En dat dit jou niet gegeven wordt, een eerlijke kans op nieuw geluk, doet hier ook pijn in mijn moedershart, heb veel respect voor je! Vind het ook heel moeilijk om de juiste woorden voor jou te vinden, want die zijn er gewoonweg niet, wou dat ik hoop kon geven, troost kon bieden, wij allemaal hier. Want dat is wat we hier voor elkaar doen en kunnen betekenen.. Wat zal het veel voor je betekenen dat je dochter tesamen met haar broertje jou een speciale moederdag kaart hebben gegeven! Maar wat moet het vreselijk moeilijk zijn voor je.. ik zou je heel graag ook een 3de baby gunnen... veel liefs!
@Dank je Eveline. Het is mooi en waar wat je zegt, we kenden al de rijdom van 1 gezond kind toen we ons tweede kind verloren hebben. En er zijn hier genoeg meisjes die hun allereerste kind moesten verliezen, dat lijkt me in veel opzichten zoveel zwaarder. Enne, niet stil worden door mij... ik heb gewoon een dipje! Dikke knuf voor iedereen!
Hoi meiden, Inmiddels 1,5 week werken achter de rug. Bevalt mij goed, vind het leuk weer onder de mensen te zijn. Moederdag Ik kan me goed voorstellen dat een aantal van jullie deze dag heel dubbel of verdrietig hebben ervaren. Ondanks dat dit ook mijn eerste Moederdag was, heb ik er niet erg bij stil gestaan. Komt ook doordat we het erg druk hebben gehad dit weekend. Mijn vriend wilde me nog verrassen met een bos bloemen, uit naam van Valentijn* maar wist niet waar hij de bloemen t/m zondag moest verstoppen. Ik krijg nog wat van papa en Valentijn* binnenkort. Wel heel lief! Mijn schoonmoeder had er ook aan gedacht trouwens. Afgelopen zaterdag zijn we naar een kinderherdenking geweest in het UMCG waar ik ben bevallen. Mijn vriend en ik waren in de veronderstelling dat er alleen babys werden herdacht, maar het was voor kinderen tot 18 jaar. Ontzettend heftig, we hebben het niet droog gehouden. Hier gaat het eigenlijk wel goed. Weer een mijlpaal behaald, de 12 weken grens gisteren gepasseerd. Vrijdag de 12 weken echo. Vind het heel spannend. Gelukkig krijg ik steeds meer vertrouwen in deze zwangerschap, alhoewel het genieten nog steeds niet echt lukt. @ Jonneke: Hoe gaat het nu met je? Fijn dat de teamdag je weer wat heeft opgevrolijkt. Probeer moed te blijven houden meid! Begrijp wel dat dat soms heel moeilijk is. Het zou heel bijzonder en dubbel zijn als je volgende maand positief test. @ Babyengel: Tjonge wat schrikken zeg van het bloedverlies. Hoe gaat het nu met het bloeden? Is het inmiddels gestopt? Een hematoom, is dat gevaarlijk? Gelukkig dat de cyste niet meer zichtbaar was, maar nu heb je dit! Jullie zenuwen worden wel op de proef gesteld. Ik heb inderdaad in het begin ook bloedverlies gehad (m.n oud bloed) , maar in de 7e week is het gestopt gelukkig. Hopelijk blijft het zo. @ Roompje: Wat leuk een meisje! Roze verf al in huis? @ Lilalief: Ik kan me het goed voorstellen dat het kinderfeestje je even wat teveel werd. En dan ook nog allemaal van die vrolijke berichten over babys op Facebook. Daar was ik ook regelmatig boos over. Als ik mijn Facebook open gaan ook de helft van de berichten hier over. Voor mij een reden om het nieuws niet direct op FB te plaatsen. In ieder geval, nu nog niet. Misschien een tijdje niet op Facebook kijken? Makkelijker gezegd dan gedaan, want het lukt mij namelijk niet. Vervelend van de pijn. Maar het is nu dus over? Ze weten niet wat het is? @ Dilani: Ja de eerste keer ongesteld worden is heel dubbel. Je weet dat je niet meer zwanger bent, aan de andere kant weet je wel dat je lichaam weer normaal functioneert. Ik snap heel goed dat je niet veel tijd meer hebt om zwanger te worden. Toch zou ik wel proberen je lichaam en vooral je hoofd even rust te gunnen. Emotioneel moet je er wel klaar voor zijn. @ Cindy: Wat een mooi kado van je moeder! Het had anders moeten zijn, maar dit is ook jouw eerste Moederdag. Lief dat je moeder er aan heeft gedacht. Wat fijn dat je bij het medium het gevoel kreeg dat Dani* weer bij jullie was. Mijn vriend en ik hebben het er ook wel eens over gehad. Wie weet gaan we er in de toekomst nog een keer naar toe. En wat fijn dat het medium heeft gezegd dat er een broertje of zusje komt voor Dani*! Ze zal vast gelijk krijgen. @ Gabrielle: Wat vind ik het erg voor jullie dat het einde verhaal is. Mogen jullie het niet nogmaals proberen of willen jullie zelf niet meer? Ik had het zo gehoopt voor jullie, vind het echt heel verdrietig om dit te lezen. Ik kan me goed voorstellen dat je nu moeite hebt met andere zwangeren. Het is jullie ook zo gegund. Weet ook niet goed wat ik moet zeggen, maar wil je heel veel sterkte wensen!
@Cindy; Ze hebben een gedeelte van de placenta moeten verwijderen in de ok. Maar ik ben vanochtend ongesteld geworden, dus ik denk dat het dan toch een pijnlijke eisprong geweest is? Wel lang, 5 dagen pijn.. Vandaag 5 weken na de bevalling precies, ik vind het ergens wel "prettig" om te ervaren dat mijn lichaam kennelijk nog "werkt" op dat gebied.. Het gaat nu wel iets beter.. Ben gisteren naar de psych geweest en ben tot de conclusie gekomen dat ik niet rouw maar overleef. Masker op en dóórgaan. Dat breekt me enorm op want er zit veel emotie. Ik heb dat zojuist aan de meiden van de februari 2010 mama's laten weten. Een eerste stap gezet met vertellen dat het helemaal niet zo goed gaat als dat het lijkt. Met de psych heb ik afgesproken om een brief aan Juli* te schrijven zo gauw dat gaat lukken.. en ik heb mijn man gevraagt me af en toe te triggeren om erover te praten, in de hoop dat ik zo toch wat emotie kwijt kan.. Wat mooi en confronterend tegelijk om op moederdag Dani*'s kamertje op te gaan! Goed dat je het gedaan hebt.. Dikke knuffel terug! @Jonneke; Het is erg confronterend, maar het valt natuurlijk ook allemaal extra op in onze situatie! Maar soms, wanneer alles op één dag komt, is het net alsof iemand je zit te pesten.. Wat lief van je cliënt dat ze er aan dacht zeg.. Mensen staan er inderdaad niet bij stil, ik kan me voorstellen dat dat pijnlijk is! @Gabriëlle; Ontzettend lief van je dochter dat ze Felix* bij op het kaartje gezet heeft! Ik begrijp het helemaal dat het te confronterend is. Dat heeft helemaal niets te maken met wel of niet gunnen! Het raakt een stukje van je eigen verdriet.. Een extra dikke knuffel voor jou! @Vlinder; De pijn is nu helemaal weg ja, maar aangezien ik vanochtend ongesteld ben geworden denk ik dat het toch de eisprong was. Nooit eerder zo heftig gevoeld! Ik heb ook mezelf voorgenomen om minder op facebook te kijken, maar dat is inderdaad lastig. Vooral met een iPhone.. Wat knap dat jullie naar de herdenking zijn geweest! Dat is vast mooi maar ook érg confronterend.. Heb je er iets aan gehad om zo met meerdere mensen je verdriet te delen? Ik kan me voorstellen dat genieten lastig is.. ik hoop dat het wel gaat lukken wat relaxter te worden.
He meiden! Wilde jullie even laten weten hoe het hier op het moment gaat. Gister een comunnie gehad waar ik een taart heb mogen maken voor de communiekant, wat vind ik dat altijd toch fijn even me gedachten op iets anders storten. we kwamen de kerk binnen waar allemaal witte blauwe en roze ballonnen hingen. Toen we zaten keek ik in het rond en zag ik dat er een blauwe balon los was geraakt en omhoog was gestegen, dan krijg ik het koud en heb het gevoel of Dani* even wil laten weten dat hij er ook bij is. Op het feest is het een drukte, overal lopen kleine kindjes en komen er nieuwe moeders met hun kinderwagens binnen. Nu merk ik aan mezelf dat ik goed na de kleine meisjes kan kijken, maar die jongetjes maken me zo verdrietig. Vooral als mij ogen dan op een moeder vallen met een pas geboren zoontje in haar handen. Ik hou het niet meer en ren huilend de zaal uit. Wil me tranen niet laten zien maar ben al te laat. Thuis gekomen probeer ik me weer bij een te rapen, en ben toch weer trots dat ik wel een moeder ben. En ook ik ben blij om te zien dat ook mij lichaam weer werkt en probeer weer moed te houden, dat er ook voor mij (hopelijk) een dag komt dat ik een positive test in handen heb. En dan weer moeder mag worden van een aards kindje. Al zal ik Dani* nooit vergeten... Voor iedereen hier, ik stuur een zonnestraaltje jullie richting op, om een lach op jullie gezicht te toveren. Dat ook voor ons de zon weer zal gaan schijnen.
Gabrielle, ik snap zo goed dat je het moeilijk hebt hier met al die zwangeren. Ik heb zelf ook van die periodes dat ik hier minder actief ben. Vaak ook om diezelfd reden. Zo mooi zoals Evelien het verwoord heeft naar jou toe. Mooier kan ik het niet dus ik sluit me daar bij aan. Knuffel!!! Vlinder, hoe is de echo gegaan vrijdag? Spannend! Ik hoop alles goed. Wel fijn dat je nu de 12 wkn voorbij bent. Toch zo'n periode dat je weer wat meer zekerheid in kan bouwen. En dan die herdenking. Kan me voorstellen dat die heftig was.
Lilalief, je bent aan het overleven ipv rouwen? Hoe was dat om te horen? Lijkt me wel moeilijk. Maar goed, nu kan je er wel aan gaan werken om alles een plekje te geven. En een brief schrijven, ik heb vaker gehoord dat het goed werkt. Ik heb het zelf nooit gedaan. Kun je er wel goed met je man over praten als jullie het er over hebben of is dat ook moeilijk voor je?? Cindy, die babytjes herken ik wel hoor. Mijn zusje is twee maanden na mij bevallen van een tweeling. Nu is het nog steeds zo dat iedere keer als ik ze zie ik eerst aan mijn meisje denk, ze had er nu ook moeten zijn. Maar het verdriet en de pijn worden minder met de tijd al blijft het gemis wel. Dus dat je dan niet weet hoe je emoties moet bedwingen is niet erg. Het is dan ook confronterend, zeker op zo'n dag met zo veel kinderen en babytjes bij elkaar. Maar wel mooi dat je het gevoel had dat Dani* er bij was. En meid, jouw tijd komt ook. Ik hoop snel!!! Hier gaat het eigenlijk wel. Vindt steeds meer afleiding in dingen en ben weer steeds meer opgewekt. Maar zie op tegen volgend weekend. Als ik dan maar niet weer een terugslag krijg. Ach we zullen zien... Lukt me gelukkig wel er deze maand iets minder mee bezig te zijn. Misschien ook omdat mijn man ziek is geweest rondom mijn vruchtbare dagen en ik deze maand minder hoop heb dat het raak is.
hey Jonneke83, Blij te horen dat je weer wat sterker in je schoenen staat. Knap van je meis, kan me voorstellen hoe je je iedere maand weer moet voelen. Het verlangen de hoop en de onzekerheid tegelijkertijd. Ik ben deze maand ook weer aan het klussen, merk wel dat het nu niet meer altijd helemaal om verlangens draait. Maar dat je weet als je niet klust er niks gebeurd. Wel probeer ik er plezier in te hebben, maar het is moeilijk omdat alle gedachten weer door me hoofd vliegen. Wel is het hier wat moeilijker in te schatten wanneer die eisprong nou komt, ik voel hem namelijk niet en ik heb pas 1 menstruatie achter de rug. Maar ik laat het maar gaan en kijken wat het brengt, zolang het niet gebeurd hier zal ik er wel niet klaar voor zijn. De tijd zal het leren, ben wel blij dat we weer wat meer na de toekomst kunnen kijken. En ik hoop voor jou dat je deze maand meer geluk hebt wie weet meid Dikke kus van mij
Cindy, gebruik je geen ovulatietesten dan? Op die manier kan je er meer zicht op krijgen natuurlijk. Maar ik herken het wel hoor dat het genieten van de sex minder is. Je bent toch bezig met het opnieuw zwanger willen worden. Vorige keer was ik daar helemaal niet mee bezig. Toen lette ik er niet eens op wanneer we sex hadden. Het is zo raar dat ik daar nu wel mee bezig ben.
He jonneke83! Nou ik moet je zeggen die heb ik toen wel een tijdje gebruikt maar had het idee dat dat bij mij niet zoveel uithaalde. je moet dat toch eigenlijk in avond doen zo'n test? Ik ga het nog wel eens proberen als deze maand voorbij is haal ik wel nieuwe, heb ze toen op internet besteld. Welke gebruik jij dan? Heb ook wel een wisselende cyclus heb er dagen bij van 33, 35 39. met de menstruatie week mee gerekent. Dat is toch een hele cyclus ik weet het ff niet meer, nu ik zo kijk ik dacht altijd dat ik een hele lange cyclus had. Maar als ik de 7 dagen menstuatie eraf tel is dat 26, 28, 32. Is dat dan een lange cyclus, omdat ze normaal over 28 dgn praten, zit daar dan je menstruatie bij op geteld? oeps ben ff in de war... En vanaf welke dag kun je dan testen? liefs van mij...
Cindy, een cyclus tel me mee vanaf de eerde dag van je ongesteldheid, tot de volgende eerste dag van je ongesteldheid. Dus, als je cycli van 33 tot 39 dagen hebt, is het wel handig om die ovulatie testen te gebruiken. Krijg je meer inzicht in hoe je lichaam werkt, en wanneer je meestal je eisprong krijgt. Ik heb het ook een tijdje gebruikt en dat was heel fijn. Jonneke, het is idd 'raar' dat hoe liever we iets willen (zwanger raken dus) doe meer je erop gefixeerd raakt en gaat letten op van alles. Het is zo makkelijk gezegd dat je moet ontspannen en nergens aan denken en het komt wel. Tja, als het lang duurt, komt het dus niet ...zo vanzelf.... Mijn dochterlief heeft van het weekend een schilderijtje gemaakt: zij en haar broertje. Ze weet precies hoe hij eruit zou hebben gezien: lichtbruin haar en blauwe ogen, en zou verder wel op haar lijken zodat mensen dat vaak zouden zeggen . Zo lief!
Hoi allemaal, Al heel lang niets van me laten horen, maar eindelijk kan ik vertellen dat op 8 mei onze gezonde zoon Quinten is geboren, na een zwangerschap van precies 40 weken. Ik ben heel lang niet meer op het forum geweest omdat ik zo zenuwachtig was of ons mannetje wel gezond zou zijn en er niet alsnog iets mis zou gaan, dat ik het gewoon niet aan kon om andere verhalen te lezen. Zat er op het einde emotioneel ook helemaal doorheen. Vandaar dat ze met 40 weken (had al wel 2-3 cm ontsluiten) mijn bevalling op gang hebben gebracht. En na een korte heftige bevalling van 3,5 uur is ons mannetje geboren. De eerste dagen een ontzettende ontlading gehad van blijdschap, spanning, verdriet en alles. Maar het gaat heel erg goed nu. Na een ontzettende klote moederdag vorig jaar, nu gelukkig een hele mooie emotionele moederdag. Hoe is het verder met iedereen hier? Ik wil in ieder geval iedereen hier (zag net in een vogelvlucht ook een hoop namen die ik nog niet ken) heel veel liefde en geluk wensen en ik hoop dat voor iedereen de zon ook figuurlijk weer gaat schijnen! Veel liefs Eefje
@Eef: van harte gefeliciteerd met je mooi en gezond mannetje Quintin. Je hebt het zo verdient! Geniet ervan!
@Eef, van harte meid met Quinten! Wat fijn nieuws voor je, al kan ik me heel goed voorstellen dat je op was van de zenuwen en emoties, maar nu eindelijk je manneke in de armen! Zo rond Moederdag nog wel! Genietse Eef! (wat een mooie naam weer James* en Quinten, met een hele trotse papa en mama) Heb je nog een mooie verwijzing op het geboortekaartje laten zetten? Hier een prachtig gedichtje gemaakt waarin de kindjes benoemd worden.. @Jonneke, fijn te lezen dat je weer wat opgewekter bent, afgelopen cyclus was erg heftig voor je, aankomend weekend ga ik weer voor je duimen natuurlijk, maar het is idd hoe meer je focus erop ligt (alsof je dat in de hand hebt ..) hoe meer de teleurstelling en fixatie, toch worstel je door deze diepe emoties heen.. en de ene keer is het dal dieper dan de andere keer lijkt het wel.. Ik ken die momenten meid, het is niet niks! Je bouwt telkens een spanning op, en die ontlaad zich, de ene keer heftiger dan de andere.. Toch is je eerste zwangerschap spontaan gebeurd, maar ook die spontaniteit is er nu niet meer, hopelijk doen deze zomermaanden je weer wat relaxen, en komt er zomaar weer wat spontaniteit om de hoek kijken, met als subliem resultaat een dikke vette streep!!! @Gabrielle, dan verschijnt er weer een glimlach op mijn gezicht als ik je berichtje lees over je dochter die zo mooi geschilderd heeft! een portret van broer & zus... fijn! @Cindy, ovu testen waren hier een succes, ik geloof dat ik op dag 10 begon met testen, gewoon in de ochtend overigens, op dag 12 nog een keer, en volgens mij teste ik op dag 13 een licht streepje, rond dag 14 zit je (zo uit het blote hoofd ) rond de vruchtbare dagen en had toen een dikke streep, en toen natuurlijk geklust, ik testte voornamelijk om te zien of er idd wel een eisprong was, het duurde bij mij langer om zwanger te worden, en was nogal onzeker. Bij mijn zoon ronde 9, bij ons sterretje rond 12, en onze Lieke* werd ronde 16.. Deze 4e zwangerschap wou ik niets aan het toeval overlaten, als je daar al over kunt spreken natuurlijk ... en heb voor het eerst ovu test sensitest dipsticks gebruikt.. Succes ermee meid! Het is allemaal nog pril voor je, die vreselijke emoties die je hebt bij het zien van babytjes en nieuwe zwangerschappen zijn heel moeilijk, en ik geloof ook dat Dani* jou hierin helpt, al is het heel confronterend, hij is je kindje, en maakt de weg vrij voor een nieuw zieltje, ken jij het boek; Sprookje van de dood? Van Marie-Claire van Bruggen, prachtig boek met spirituele insteek.. Voor jou volgens mij wel een aanrader @Vlinder, hoe gaat het met jou nu? Ik las iets over een herdenkingsdienst voor Valentijn* en andere overleden kindjes uit het UMCG, wij hebben die in december gehad, heel emotioneel he, en al hebben de kindjes verschillende leeftijden, je voelt hoe diep de pijn zit, voor iedereen herkenbaar, het verlies van je kind. Goed te lezen dat jij Moederdag goed bent doorgekomen, en hoe was je 12 weken echo? Was ukkie al lekker bewegelijk, en naar je gezwaaid? Hier was de groeiecho prima, ze lag nu wel onderaan de groeicurve, dus volgende week nogmaals een groeiecho (37wk) mag niet onder de lijn uitkomen, ze was nu ondergemiddeld qua hoofdomtrek en buikomtrek, in verhouding ook niks mis mee, met bovengemiddeld lange benen ... En echt waar, zwanger zijn zal nooit meer hetzelfde zijn, maar genieten doe je echt steeds meer, elke mijlpaal is er tenslotte 1, en als je geniet is dat nog intenser! @LiLaLief, overlevingsmodus is volgens mij heel logisch na alles wat je meegemaakt heb, dat gevoel van overleven houdt je tenslotte op de been, maar idd je moet ook ruimte maken voor de rouw, het verdriet toelaten, hoe moeilijk dat ook is. Ik wens je veel succes toe met het schrijven van een brief aan Juli* misschien zet dat een deurtje open om je emoties toe te laten, dat lucht vast op! Hier hyves de deur uit gegooid toen ik mij zo voelde zoals jij je voelde met alle facebook berichtjes, vreselijk vond ik het, telkens weer wordt je met de neus op de feiten gedrukt, het geluk van een ander, doet juist jou dan zo'n verdriet, het was je ook zo gegunt, en toen liep het anders... Door jou berichtje herinnerde ik me weer hoe heftig het op dat moment allemaal voelde, al slijt het niet, het wordt wel anders.. Hoe gaat het met je oudste dochter? * Verlof; was bang dat ik met een rondlopende kleuter niet mijn rust kon pakken, ondanks dat hij al op school zit, ben ik al heel vroeg druk in de weer, mijn vriend brengt hem nu naar school toe, dus kan ik iets rustiger op gang komen, dat mag ook wel, want de bekkeninstabiliteit is nu erg heftig, de laatste loodjes ik draag ze met liefde, hoor vaak Lieke* mij bemoedigen, kom mam, nog eventjes, al doet het pijn, dit heb je mij nooit kunnen geven..en mijn zusje wel! Dit geeft me kracht, en het zonnetje geeft veel energie! Sprak vandaag een moeder op school, heel spontaan, ons gesprek kwam op onze 2e kindjes, bleek dat we beiden ongeveer hetzelfde hadden meegemaakt, wat was dat fijn! Ze begreep me... stonden we daar beiden te huilen! Hoop dat jullie ook in het hele land zo'n lekker zonnetje erbij hebben gehad vandaag!
Afgelopen vrijdag heb ik de 12 weken echo gehad. Alles lijkt goed te zijn met ons ukkie! Het babytje was heel rustig en had weinig zin op de foto te gaan. We kregen alleen een rug te zien . Maar er werd nog wel even een handje omhoog gestoken: Hallo papa en mama! Over 3 weken mag ik weer heen. Ik slik sinds zaterdag bloedverdunners, om de kans op placenta infarcten nog meer uit te kunnen sluiten. Ben heel blij dat we de 12 weken grens gepasseerd zijn. Weer een mijlpaal behaald. Ik merk dat ons vertrouwen elke keer iets groeit, alhoewel het natuurlijk nog heel spannend blijft. Inmiddels weten de meeste mensen om ons heen dat we weer een kindje verwachten. Zelfs op het werk reageerden ze positief. Ik zag er zo tegenop, omdat ik er nog maar 2 weken werk, maar dat was achteraf niet nodig. De reacties van familie/vrienden die we krijgen zijn vaak gematigd positief. Mensen zijn wel blij voor ons, maar vinden het ook heel spannend. Vooral omdat zon 12 weken grens echt niks hoeft te zeggen. De kinderherdenking was inderdaad heel confronterend. Er hing zon beladen sfeer. Toen ik de zaal in liep moest ik mijn tranen al in bedwang houden. Na de dienst was er de gelegenheid om met lotgenoten te praten. Wij stonden er wel voor open, maar we hebben er uiteindelijk met niemand over gepraat. Afgelopen vrijdag is een goede vriendin van mij bevallen. De eerste vriendin waarvan ik de zwangerschap van dichtbij heb meegemaakt. Het heeft mij de laatste dagen erg bezig gehouden. Vond het zo spannend voor haar. Maar merkte ook dat ik het voor mijzelf ook confronterend vond. Want hoe gek het ook klinkt (ik heb het gevoel dat ik in mijn situatie niet mag klagen), ik wou dat ik al zover was. Met een gezond kindje in mijn armen. In mijn foto album heb ik de foto geplaatst van het lijstje, met Valentijns* foto erin. @ Lilalief: Het is heel dubbel om weer ongesteld te worden, maar toch ook fijn dat je weet dat je lichaam nog goed werkt. Dat lijkt me best moeilijk om te horen, dat je niet rouwt maar overleefd. Ik hoop dat de tips van de psycholoog je zullen helpen beter je emoties te kunnen uiten. Ik vind het trouwens nu al knap dat je steeds meer over jezelf durft te vertellen. Dat is ook een stap toch! @ Cindy: Natuurlijk zal voor jou de zon ook weer gaan schijnen. Buiten gebeurd dat al letterlijk. Ik hoop dat het mooie weer je ook goed zal doen. Natuurlijk is het moeilijk om kleine kindjes en babys te zien, het verdriet is nog zo vers. Ik herken het dat het klussen soms niet alleen maar om verlangens draait, maar omdat je het gevoel hebt: Als ik nu niet klus heb ik weer een kans gemist. Zo heb ik het destijds ook ervaren. In het begin eindigde het klussen bij mij vaak in een huilbui. Je bent nog zoveel bezig met je zoontje en normaal gesproken was je ook niet zo snel na de geboorte van je zoontje zwanger geworden. Heel dubbel gevoel dus. Eigenlijk moet je je er niet teveel op focussen, maar ik weet dat dat heel lastig (en eigenlijk onmogelijk) is. Ovutesten heb ik geen goede ervaringen mee. De streepjes werden nooit donkerder. Wij klusten om de dag, dan schijn je de meeste kans te hebben. Maar daar moet je wel de puf voor hebben. @ Jonneke: Ben blij dat je je gedachten wat kunt verzetten. Het is ook lastig als je elke maand weer teleurgesteld wordt. Wens je veel sterkte voor komend weekend! @ Gabrielle: Wat lief, dat schilderijtje van je dochter! Hoe gaat het nu met jou? @ Eef: Van harte gefeliciteerd met jullie zoontje Quintin! Wat fijn dat alles goed is gegaan en jullie nu een gezond mannetje in huis hebben! Geniet van jullie zoontje! @ Vlinderevelien: Wat fijn dat je je rustmomentjes nog kunt pakken. Die heb je nu hard nodig, vooral met je bekken instabiliteit. Nog maar even en jullie kleine meid ligt gezond en wel in jullie armen. Fijn dat de groeiecho goed was. Hopelijk volgende week nog een mooiere echo en hopelijk zit ze dan boven de curve. Geniet van het zonnetje!