@Vlinder, wat fijn dat de 12-weken echo goed was!! En ik snap je helemaal dat je al graag wilde dat je zover was dat je je kindje gezond in je armen mag sluiten. Hopelijk vliegen de weken voorbij! @Evelien, wat fijn dat je de aanwezigheid van jullie Lieke zo goed voelt!! Mijn nicht is illustrator en heeft ons geboortekaartje ontworpen. De voorkant is in graffity-style met allerlei kleuren en een eigenwijs jongetje die Quinten aan het spuiten is. De linker binnenkant van de kaart zitten 2 broertjes op een heuvel met de armen over elkaar en je ziet ze van de achterkant en ze kijken naar een mooie ster aan de hemel. Hierbij staat dan de tekst "Broertje van James". Het is echt super mooi geworden! @Gabrielle, bedankt voor je felicitaties. En wat ontzettend lief van je dochtertje!!! Liefs
Effe snel in korte berichtjes wat reacties Eefje, gefeliciteerd met jullie zoon. Wat een prachtige naam! En wat fijn om te lezen dat het allemaal goed is gegaan. Kan me voorstellen dat het toch allemaal spannend was. Miste je wel ineens hier. Maar leuk dat je nog even iets van je liet horen. Geniet er van. Het klinkt trouwens als een heel mooi kaartje wat jullie hebben gemaakt. Gabrielle, wat een prachtige tekening moet dat zijn geweest van je dochter met haar broertje. Lief hoor! Cindy, zag dat Gabrielle al antwoord had gegeven op de lengte van de cyclus. Maar bij een wisselende cyclus is het zeker goed om ovulatietesten te gebruiken, als je tenminste wilt weten wanneer je eisprong is en je dus vruchtbaar bent. Ik gebruik zelf die van sensitest dipsticks en dan extra gevoelig (kreeg met de normale mijn eisprong niet gevonden, vandaar). Waarom lukte het jou voorheen niet met die testen? Ik geloof dat je tussen 10 en 22 uur moet testen, iedere dag op een vast tijdstip maar niet met ochtendurine. Maar staat heel duidelijk uitgelegd als je ze koopt. Maar ik zou ze dan wel online bestellen, is stukken goedkoper. Evelien, ik las dat je volgende week weer een groeiecho krijgt omdat de kleine meid een beetje achterblijft in de groei. Hoe voel je je daar nu onder? Ben je er nog wel rustig onder? En wat fijn dat je Lieke* af en toe hoort om je toe te spreken. Hou nog even vol meid. Probeer een beetje te genieten van de rust die je kan pakken en het zonnetje wat volop schijnt. Maar die pijn erbij zal niet prettig zijn. De laatste loodjes... En dan die reactie van die moeder op school. Er zijn toch maar veel mensen die eigenlijk zoiets mee maken he. Je hoort het alleen nooit. Pas als je het er over hebt dan hoor je het om je heen. Sinds wij onze dochter* verloren heb ik al 3 situaties in mijn omgeving hier gehoord die het ook meegemaakt hebben. En daarvoor hoorde je het echt niet. Maar het is ook omdat je het zelf mee hebt gemaakt dat het meer inpact op je heeft en je het onthoudt. Vlinder, hoe was het om aan mensen te vertellen dat je zwanger bent? Lijkt me ook best moeilijk of niet? Toch een bepaalde spanning die je nog voelt, je bent blij maar nog voorzichtig. En dat mensen dan ook gematigd positief zijn is dan natuurlijk ook logisch. Sommige mensen weten zich misschien ook geen houding te geven? En fijne reacties op je werk? Gelukkig maar! Je bent dus nog niet ontslagen Voor hoe lang loopt je contract eigenlijk? Wel fijn dat de echo goed was. En een eigenwijsje die niet op de foto wil terwijl papa en mama 'hem' zo graag wilden zien Willen jullie weten wat het wordt? En dan die vriendin die bevallen is. Heftig is dat dan he. Je gunt het haar ook zo natuurlijk maar zelf had je nu ook een kindje in je armen moeten hebben. En dat gemis wordt dan wel weer even vergroot. Heb je haar kindje al gezien? Ik ga snel even in je album kijken naar het fotolijstje, ben benieuwd!
@Jonneke, ben gelukkig niet overbezorgd, maar tja de zorg komt af en toe zeker voorbij, ook als je even geen beweging voelt, dan moet ik d'r ff wakker porren voor mijn gevoel ...(sorry meid) Deze week extra bewust chocoladereep en ijsjes gegeten , en kan wel merken dat ze groeit, gisteren weer flinke indalingsweeen gehad, 's nachts ook regelmatig weeen die later weer afzakken, denk telkens nog 1 week en dan heb ik meer rust, dan "mag" ik thuis bevallen.. Vanacht natuurlijk gedroomd dat ik bevallen was, en m'n buik was weer plat.. Raar gevoel. Ze komt er aan, en toch nog steeds onwerkelijk.. Omdat deze zwangerschap meer gestresst is dan mijn 1e kan het zijn dat ons kindje iets kleiner is, (ivm doorbloeding van de placenta) probeer me daar dan ook niet nog eens druk om te maken, want het is logisch, en ik heb deze 8 maanden heel hard gewerkt om zoveel mogelijk te genieten en te koesteren..dus alles aan gedaan om een prettig plekje in mijn buik te kunnen geven om te groeien.. En.. een meid van 6 pond daar ga ik voor, zo'n buffel als d'r grote broer hoeft ze ook niet te worden ha ha... (8 pond, en ik was 20 kilo rijker) lekker belangrijk Bizar vind ik het ook dat er zoveel onzichtbare kinderen zijn, op school ken ik er gewoon ook 3 die een kindje verloren hebben.. Oh en heb 2 nachten weer beter geslapen, ben weer een hoopvol mens..kom maar op met de laatste loodjes! Omarm die pijn! (mijn tik na jaren meditaties en haptonomie ) @Eef, je had idd al eens verteld hoe bijzonder en stoer jullie geboortekaartje zou worden, klinkt prachtig! En wat ontroerend ook, denk dat jullie veel mensen geraakt hebben met dit kaartje, maar vooral voor jullie zelf zo fijn, jullie beide jongens bij elkaar..Je wilt uiteindelijk James* niet tekort doen, hij heeft zijn plek in jullie gezin, zo ervaar ik het met Lieke* ... Wat heb je een prachtige tijd nu met Quinten, lekker wandelen en trots genieten moeders!
@Eef, jullie geboortekaartje lijkt me prachtig! Ik krijg er kippevel van als ik het alleen lees. Ik had zo gehoopt dat als de ICSI nu wel gelukt was, om met een mooie geboortekaartje bezig te zijn waar felix* ook in voorkomt. Dat zal nu vast niet meer gebeuren, en daar baal zo ik van.
Gabrielle, ik snap dat het voor jou extra moeilijk is allemaal. De wens die er zo duidelijk is, de droom die niet meer uit mag komen. Dat lijkt me moeilijk. Alles wat je voor Felix* had willen doen kan nu niet meer. Ik zag ook dat je de tekst bij je banner aangepast hebt (ik had het althans nog niet gelezen) en vind het toch wel heftig als ik het zo lees. *knuffel* Evelien, zeker kost deze zwangerschap je meer energie. Onbezorgd zwanger zijn zit er gewoon niet in en hoe goed je ook je best doet, dat vreet energie. Het is dus ook wel te verklaren dat deze meid niet zo groot is. Maar dat je soms even extra alert wordt als je haar niet voelt kan ik goed begrijpen. Geniet maar lekker van die chocolade en ijsjes (met dit weer zeker geen straf ) Dat er zo veel vlindertjes daar boven zijn sta ik ook echt van te kijken. Je hoort natuurlijk dat het voorkomt, maar nooit bij jou of in je omgeving. Tot je er zelf mee te maken hebt. Maar jij kent er dus ook al 3. Het komt gewoon dus echt veel vaker voor dan voorheen gedacht. Neem lekker de rust. En als je goed slaapt dan werkt dat ook vast wel positief mee. Ik ga nog eventjes van het zonnetje genieten en dadelijk weer werken... Fijne dag allemaal!!
Dat was confronterend, maar ik wist het eigenlijk al wel. Het past wel bij me, ik ben vanuit mijn jeugd gewend om emoties weg te stoppen en door te gaan totdat ik er bij neerval. Ik ben al blij met het inzicht dat ik dat doe, nu proberen er iets mee te doen. Vorige week was een week vol tranen dus dat was al een mooi begin. Gelukkig heb ik een man waar ik goed mee kan praten inderdaad, blij mee!
Afgelopen week kwam er npog iemand bij, terwijl ik daar een dag eerder nog van dacht; gelukkig, zij is niet zwanger, ik ben niet de enige die niet zwanger is! Kwam als een klap, ook al gun ik het anderen best, het doet gewoon zeer. Ik wil even dat niemand zwanger is in mijn omgeving, maar bijna iedereen is zwanger, echt bizar!! Ik heb er aan gedacht Facebook eruit te gooien, maar het is ook een manier van contact houden, ik ben bang dat ik mezelf helemaal af ga zonderen als ik dat weg doe. Met Lila gaat het wel goed, al heeft het er best ingehakt. Laatst was ik ziek en vroeg ze of ik naar het ziekenhuis moest. Ik hoor nog steeds regelmatig "mama huilen in het ziekenhuis'. Ze is ook erg alert bij iedere beweging die ik maak, ook al sta ik achter haar, meteen "mama buikpijn?". Gelukkig speelt ze verder vrij onbezorgd en is ze lekker vrolijk..
Hier vandaag een dag met gemengde gevoelens, ene moment voel ik me goed en zo ineens kak ik weer in. Hoewel het niet in verhouding staat met het verlies van Juli* besef ik me dat ik, als ik geen miskraam gehad had, deze maand uitgerekend zou zijn. (zwangerschap voor Juli*) Dat voelt ook best verdrietig, ik heb het gevoel dat ik steeds weer achteraan in de rij moet sluiten, terwijl ik zo graag het zwanger zijn af wil sluiten. Ik wil namelijk helemaal niet zwanger zijn, maar wel graag een tweede kindje! Dat klinkt misschien raar, maar ik functioneer niet meer als ik zwanger ben.. door mijn schildklier. Ik kan echt helemaal niets meer, en daarom hadden we ook al afgesproken dat het genoeg zou zijn na de komst van Juli*. Natuurlijk hadden we niet verwacht dat het zo zou lopen.. Daarnaast heb ik mijn pijn weer terug! Ik ben maandag naar de gyn geweest en die heeft bevestigd dat het mijn baarmoedermond is die zo zeer doet. Ik sprong bijna van de stoel toen hij het aanraakte en hij vond dat niet normaal. Bloed geprikt, maar geen ontsteking, en op de echo zag alles er goed uit. Nu heeft hij een kweekje afgenomen en vrijdag, uiterlijk maandag krijg ik daar de uitslag van. spannend.. (Zoveel pijn = niet klussen = geen zwangerschap = ach.. ik moet ook niet zoveel haast hebben.. *snik*)
Lilalief, wat krijg je het toch weer voor je kiezen meid. Weer een zwangerschap er bij. Terwijl je net nog dacht dat die persoon niet zwanger was. De pijn die je lichamelijk nu weer hebt en daardoor ook wetende dat de kans op een zwangerschap er nu niet in zit nu je niet kan klussen. En geduld hebben is dan gewoon zo moeilijk! Makkelijk zeggen natuurlijk, dat je geduld moet hebben, maar in de praktijk wil je het gewoon anders. Wat je zegt, je zou eigenlijk deze maand een kindje krijgen en anders over een paar maanden? van Juli* mama worden. En nu? Nu sta je met lege handen, heb je geen tweede kindje om voor te zorgen. En dan ook nog wetende dat een zwangerschap lichamelijk zo veel van jou vraagt. Maar wat een schattige maar tegelijk ook pijnlijke reactie die je van Lila krijgt over huilen in het ziekenhuis en zo. Wat pikken kinderen toch veel op he. Meid, doe rustig aan, denk goed aan jezelf!
Hoi meiden, weer even een berichtje van mij. Afgelopen dagen weer druk geweest en de tijd dat je dan even rust hebt, vallen de ogen ineens dicht. Maar nu gelukkig bijna vakantie, en vandaag natuurlijk pinksteren dus ook lekker thuis. Deze week nog 2 dagen werken en dan 3 weken vakantie. Gaan we de zolder verven en laminaat leggen (naja, ik ga meer orders geven he ook wel stukje verven). Verder nog echo's gehad, zal er niet teveel over uitwijden maar in het AMC al heel veel van ons kleintje gezien, ziet er al heel goed uit allemaal. Voor ons heel belangrijk dat de navelstreng 3 bloedvaten heeft en het blaasje gevuld is dus er is nierfunctie.. wat een opluchting (ik lag echt te huilen in die stoel daar ). Het was zo beladen om daar weer op de gang te lopen en zat ook een vrouw die slecht nieuws had gekregen volgens mij. Dan ga je ook gelijk weer terug in de tijd hoe je daar zelf toen zat. Heel vreemd, aan de ene kant onwerkelijk en aan de andere kant zie je het weer voor je. Ik verlies nu nog wel telkens oud bloed en mijn HB is te laag (hoe laag weet ik niet, maar de vk belde gelijk dat ze zich zorgen maakten) moet nog even horen wat we daaraan gaan doen. Heb nu wel telkens dat alles zwart voor mijn ogen is. Hematoom was nog te zien op de echo, maar zal wel telkens wat krimpen met dat oude bloed. Heb op mijn werk ook nog te horen gekregen dat ik boventallig word verklaard :x ben er wel een beetje pissig en verbaasd over omdat ik in eerste instantie een andere functie zou krijgen en nu plots niet meer. We maken ons financieël gezien geen zorgen maar ik ben geen thuiszitter en zie mezelf nog niet echt zwanger solliciteren ergens daarnaast nog geen functies gezien op internet. Maar ik ga nog even met een jurist om de tafel zitten en goed mijn opties door. En nog even heibel schoppen op mijn werk (mijn collega's gaan niet blij zijn denk ik zo, het is nl giga druk en ik doe veel). Hebben jullie nog wat leuks gedaan met de warmte? Wij zijn gister op het strand geweest, ik woon vlak bij het strand maar wat een drukte. Mijn zoon vond het wel leuk, maar hij heeft ook wel last van de warmte. @ Cindy, wat fijn dat je moeder wel bij moederdag stil stond, en dan nog zo'n mooi cadeau, wow. Het is jammer dat veel mensen er niet bij stilstaan, maar ik heb besloten dat ik me op de mensen en de momenten richt waarbij dat wel gebeurt. Moeilijk is dat hè, die eerste confrontaties met anderen die wel kinderen hebben gekregen en dan inderdaad precies het geslacht dat jouw kindje was. Ik had ook moeite met meisjes. Dani* blijft voor altijd jouw zoon. Jouw eerste kindje. Ik weet zeker dat hij trots is op zijn mama. En hopelijk voor jou gauw een positieve test. En ik vind het knap dat je zo positief probeert te blijven, petje af!! De eerste tijd is klussen nog niet leuk he.. nou misschien een opluchting, hier heb ik ook niet altijd met evenveel plezier geklust (bleef met dochterlief in mijn hoofd zitten) maar wel gewoon zwanger geworden, ook al deden we 't niet zo veel. Ik heb trouwens altijd getemperatuurd, jouw cyclus is trouwens wel vrij regelmatig hoor. Als je cyclus 33-39 dagen is, heb je je eisprong waarschijnlijk tussen dag en dag 17-29. In die tijd kan je dan het beste 's avonds een ovulatietest doen (niet teveel drinken 2 uur voor je de test doet). @ Eef5, ik ken je niet, maar wil je natuurlijk wel feliciteren met de geboorte van jullie tweede zoon. Heel veel geluk met jullie Quinten, hij heeft een grote broer die over hem waakt! @ Evelien, toch weer fijn als je in het echte leven tegenkomt die hetzelfde heeft meegemaakt, anders dan op het internet, als je zo in real life erover kunt praten. Ja het komt toch meer voor dan je soms denkt, het verlies van een kindje tussen 18-25 weken. Zie jullie al voor me, beiden zo huilend op het schoolplein! Maar fijn dat je gewoon je emoties kunt laten gaan, moet toch kunnen ook Hoop dat je die laatste weekjes met BI nog vol kunt houden. We dragen deze loodjes graag voor onze kinderen, o zo gewenst, maar betekent niet dat het niet pittig is he. Dus zet je vriend maar aan het werk! Jullie meisje in de buik is dus klein maar fijn, ach hier klopten de schattingen op echo's nooit. Zoon en dochter* werden beiden een stuk kleiner geschat. Bij mijn zoon scheelde het meer dan een halve kilo de schatting. Dus nog maar even afwachten hoe groot of klein ze zal zijn. En 6 pond is genoeg inderdaad om eruit te persen @ Gabrielle, ik wist niet dat dit voor jullie de laatste definitieve behandeling zou zijn, waarom hebben jullie er voor gekozen dat dit de laatste poging zou worden? Ik kan me helemaal voorstellen hoe je je voelt, hoewel je het niet zou zeggen met de snelheid dat ik zwanger word, heeft mijn man heel erg slecht zaad en heb ik voor mijn zoon in de MMM gezeten en zouden wij toen nooit samen kinderen kunnen krijgen. Wat is bij jullie de reden voor icsi, als ik vragen mag? Ik vind het echt heel naar en moeilijk om te lezen dat het nu echt over is voor jullie. Ik gun het alle meiden hier zo erg, een nieuw wonder in ons leven, het vervullen van die wens voor een broertje of zusje. Het is zo pijnlijk, dat het niet voor iedereen zo kan zijn. Soms voel ik me schuldig dat ik wel zwanger ben, en anderen hier niet. Waarom kan het geluk ons toch niet allemaal treffen? Ik ben zo van aard dat ik iedereen het beste wens, en daar ook graag moeite voor doe, maar nu kan dat niet en jouw berichtje, kan ik me zo goed voorstellen, dat het confronterend is dat hier sommigen weer 'gewoon' opnieuw zwanger kunnen worden en/of dat al zijn. Wat Evelien al zegt, de juiste woorden zijn niet te vinden, ik kan wel zoveel woorden hier schrijven maar ik zou gewoon een arm om je heen willen slaan en zeggen dat Felix* in ieder geval nooit vergeten wordt. Knuffel meid en veel sterkte dit is iets zwaars dat jullie moeten verwerken. Ik vind jouw dochter zo mooi bezig zijn met haar broertje*. Dat schilderijtje, kaartje namens hem. Inderdaad zo lief. En lijkt me ook fijn dat je weet dat hij ook voor altijd in haar hart zit. @ Jonneke, ben je nog ongesteld geworden? Zag in een ander topic dat je niet had getest, wel zo handig denk ik. Voor ik zwanger werd van mijn zoon testte ik soms ook iedere maand maar ik vond de teleurstelling van een nega test toch groter dan dat ik ongesteld werd. Ik hoop dat je niet lang meer hoeft te wachten voor je weer een mooie test in je handen houdt. Ik besef me zo telkens weer, wat een geluk ik heb gehad dat ik alweer snel zwanger ben geworden. @ LilaLief, de conclusie van de psycholoog verbaast me niets. Je bent niet gewend dit verdriet toe te laten, naar de buitenwereld doe je alsof alles goed gaat, maar ondertussen ga je kapót van binnen. Heb je ook tips gekregen hoe je het kan aanpakken om wel wat toe te laten, naar de buitenwereld toe? Is het schrijven van de brief gelukt? Ik herken je gevoelens, dat je steeds achteraan moet sluiten qua zwangerschap/kindje krijgen, dat is hier ook telkens. Maar heb het kunnen loslaten, misschien omdat het nu goed gaat. Soms blijft het wel pijnlijk en confronterend, als ik mama's tegenkom uit de maanden waarin ik uitgerekend was (tsja waarom gaat het bij hen wel goed??) Ik denk ook, na alle miskramen, en dan ook nog het overlijden van onze kindjes, dat we klaar willen zijn met het zwanger zijn. Het vergt emotioneel veel van je als er veel zwangerschappen fout lopen. We horen niet meer zwanger te zijn, we horen inmiddels een kindje in de armen te houden, en jij in ieder geval bijna. Jij hoort naar het einde van een zwangerschap uit te kijken, nu is dat niet zo, en dan weer bezig zijn met opnieuw zwanger worden, ik vond het slopend!! Ik heb de eerste 3 maanden ook vreemde pijntjes in mijn buik gehad, dacht ook telkens dat het mijn eisprong was maar ik tempte, en was daaruit geen eisprong te halen. Had op een gegeven moment het gevoel in de overgang te zijn. Het kan nog wel even duren voor je cyclus echt weer op gang is gekomen. *lees nu je bericht over je bmm* heb je de uitslag van de kweek? Kan flink pijnlijk zijn zo'n overgevoelige baarmoedermond. En ah, die kleine Lila van jou, volgens mij is ze ook wel een beetje bezorg om haar mama. Ze voelen het wel aan, die kleintjes, dat hun mama verdriet heeft. Misschien trouwens voor jou toch ook wel beter om gewoon facebook even achterwege te laten. Die baby en zwangerschapsberichtjes kan je er nu niet bij hebben. Facebook komt straks dan wel weer, als je wat meer kracht hebt en positieve berichten van anderen weer aankunt.. Ik keek ook altijd op mijn telefoon op facebook, meerdere keren per dag, in plaats daarvan kijk ik nu op het forum. En heb al 7 maanden geen facebook meer, mis het ook niet! @ Vlinder, wat een eigenwijsje die van jullie, gewoon jullie de rug toekeren haha. Groeit bij jou het vertrouwen ook steeds wat meer? Ik blijf het ook wel eng vinden, ergens blijf je toch gereserveerd ivm het verleden. Maar de mijlpalen blijven toch een mijlpaal. En fijn dat je aan de bloedverdunners bent nu, het moet goed blijven gaan zo! Een hematoom kan gevaarlijk zijn, afhankelijk van de plaats en het formaat. Deze zat gelukkig niet in de buurt van de placenta en ik was de 10 weken voorbij, dus kindje was al best sterk en kon wat hebben. Dezelfde bloeding een paar weken eerder had een grote kans op een slechte afloop. Zag net de foto's in je fotoalbum, wow wat een mooi lijstje, en natuurlijk een nog mooier mannetje erin. Die lieve kleine Valentijn*, zo kijkend naar die foto, ervaar ik een soort rust, alsof het goed met hem gaat en hij daar rustig slaapt.
Ik hoop dat ik niks ben vergeten meiden (maar krijg melding dat ik teveel tekens heb gebruikt!!), wou nog even zeggen dat ik jullie stuk voor stuk toppers vind en allemaal zo sterk in de schoenen, want wat is het toch zwaar als je afscheid moet nemen van je kindje. Mensen begrijpen niet dat dat na het overlijden nog een tijd doorgaat en hoe intens dat is. Het is zo zwaar, hoe jullie dat allemaal doen.. echt diep respect voor jullie meiden, jullie zijn kanjers en wens zo het beste voor jullie meiden!
Babyengel, wat goed om te lezen dat de kleine helemaal is goedgekeurd! Dat moet wel een grote opluchting zijn. Maar wat lastig als je dan naar buiten loopt en een huilende vrouw ziet met slecht nieuws. Maar gelukkig mag je nu de andere kant weer ervaren. Al zal het genieten moeilijk zijn. Maar wat fijn te lezen dat de kleine sterk is en het bloedverlies niet teveel belemmerd. Nu mama nog aansterken maar wat vervelend van je werk. Betekent boventallig dat je er uit moet of niet? En wisten ze al dat je zwanger bent? Succes daarmee en hopelijk kunnen ze iets voor je betekenen. Hier een fijn weekend gehad. Feest van mijn oom waarbij ik lekker heb gedanst. Wilde vooraf een test doen maar mocht niet van mijn vriend omdat als het tegenviel ik een rot avond zou hebben. Uiteindelijk het hele weekend uitgesteld, ik durfde niet, bang voor weer een telleurstelling. Maar gister was hij positief! Ik kon het niet bevatten, nu dringt het langzaam door. Ben blij maar ook bang voor alles wat nu komen gaat. Lig nu ook alweer 1,5uur wakker in bed. Ons meisje wordt grote zus!
Jaaa Jonneke! Van harte gefeliciteerd! Het wachten is beloond en natuurlijk is het nog heel onwerkelijk en spannend! Ik ga heel hard voor je duimen dat het deze keer goed mag blijven gaan! Heel veel liefs!
Dank je wel vlinder! Het is inderdaad nog onwerkelijk. Ik had gister met k2v5 getest, maar urine was vrij licht. Dus wilde vanmorgen nog een keer testen en verwachtte een knaltest. Dit keer sensitest gebruikt, had ik nog liggen, nooit eerder gebruikt. Maar deze gaf maar een heel licht streepje. Dus meteen in de stress. Las nadien wel hier op zp dat het vaker voorkomt bij sensitest. PFF gelukkig! Mijn vriend moest vandaag naar de HA dus ben meteen meegegaan en verwijzing voor gyn is binnen. Snel een afspraak maken!
YES YES YES Jonneke een posi test mijn super geduim heeft geholpen gefeliciteerd meid hoop heel erg dat dit een aards broertje of zusje voor E.* gaat zijn! Wat zal ze trots zijn. Vind je het dubbel dat je bijna rond dezelfde tijd als vorig jaar positief hebt getest? Ik denk er telkens aan nu, denk jij ook wel. En ook goed om te lezen dat je een fijn weekend hebt gehad. En wilde het gister niet zeggen, maar dacht: een positieve test komt soms op het moment dat je het niet verwacht. Als een cadeautje.
Ja babyengel, het is allemaal best wel dubbel inderdaad. Toen ik vorige maand ongi werd toen dacht ik al, als het volgende maand wel lukt loop ik ongeveer gelijk. Maar beladen wordt het toch, dus dat het dan gelijk loopt vind ik niet zo heel erg. Het is gewoon al een groot cadeau op zich dat ik weer zwanger ben! Een collega zei ook al: als het dan zo moet zijn is het misschien ook wel dat het zo moet zijn, een extra mooi cadeautje. En zo probeer ik het dan ook maar te zien. Bij mij begint volgende week de hele film weer vanaf het moment dat ik positief testte. Ik loop dus ongeveer een weekje achter op vorig jaar. Ik zie wel hoe ik het allemaal ga ervaren. Voor nu gewoon blij dat het eindelijk raak is maar ook zo bang. net het ziekenhuis gebeld, 15 juni kan ik terecht. Ben dan ongeveer 6w5d. Hopelijk dan een knipperend hartje! Aaah als ik er aan denk krijg ik het al benauwd! Zo lang wachten...
Hey meiden, Hoe was jullie Pinksterweekend? Wij zijn een weekend weg geweest naar Nieuw-Heeteren met mijn schoonfamilie. Een gezellig weekend gehad, met prachtig weer. Gisteren nog wel in de stress gezeten. We zijn met zn allen naar de kinderboerderij geweest. Er waren ook geiten die de kinderen hebben geaaid. Ik ben bewust niet mee naar binnen gegaan, schijnt ivm ziektes die de geiten bij zich kunnen dragen niet goed te zijn hier als zwangere naar binnen te gaan. De kinderen hebben hun handen wel gewassen ( zonder zeep, dus of de handen echt schoon waren betwijfel ik) en een aantal hebben mij daarna aangeraakt. Het werd mij opeens even teveel in die kinderboerderij. Het voelde niet goed dat ik mee was gegaan. Dus daar kwamen de tranen. Ik probeer alles zo goed mogelijk te doen voor dit kindje, maar dan merk je dat je soms niet alles in de hand hebt. Weet wel dat een kans op een besmetting heel klein is, maar toch het zat mij niet lekker. Hopelijk volgende week weer een mooie echo. Dan ben ik weer gerustgesteld (voor even) @ Jonneke: Met Sensitest heb ik ook geen goede ervaringen. Bij mij bleef het streepje ook altijd heel licht. Maar een streep is een streep! En je bent natuurlijk nog maar net overtijd, dus de hormonen zullen nog toenemen de komende tijd en als je over een paar dagen weer test heb je waarschijnlijk wel een knaltest. Had er nog niet eens bij stil gestaan dat je bijna gelijk loopt met de vorige zwangerschap. Dubbel, maar heel bijzonder! Ook doordat je het nu totaal niet had verwacht. Fijn dat je 15 juni al terecht kunt! Het wordt een spannende tijd! Het was best spannend om het goede nieuws te vertellen, maar inmiddels weet iedereen het. Vooral op het werk, daar zag ik erg tegen op, maar gelukkig viel het uiteindelijk mee. Mijn contract loopt volgens mij t/m augustus, maar als ik goed beval wordt t verlengd. Het zal dan nog gaan om 1,5 maand, want half oktober ga ik met verlof en dat betekend direct het einde van de baan (uitzendcontract). Volgende week donderdag heb ik weer een echo. We willen deze keer wel weten wat het wordt. Hopelijk is het volgende week al te zien! Niet dat het ons uit maakt hoor, maar we vinden dat er nog genoeg verassingen overblijven. Kindje van mijn vriendin heb ik nog niet gezien. A.s zaterdag gaan we op kraamvisite. @ Vlinderevelien: Haha, een goede reden om nu extra chocola en ijsjes te eten! Jee, al 37 weken! Voor je het weet is het zover! Nog heel even geduld! En dan die moeder die je op school sprak sinds wij onze zoon zijn verloren horen we ook van heel veel mensen dat ze iemand kennen die een zelfde soort situatie hebben meegemaakt. Best bizar eigenlijk hoe vaak het voor komt. @ Lilalief: Wat vervelend die pijn! Alsof je emotioneel gezien al niet genoeg pijn ervaart. Heb je de uitslag al terug van de kweek? Heel begrijpelijk dat het zo voelt dat je steeds weer achter in de rij moet aansluiten. Het had anders moeten zijn Wat vervelend dat je lichaam niet goed functioneert tijdens de zwangerschap. Dan is het logisch dat je het hoofdstuk zwangerschap liever helemaal wilt afsluiten. Maar in dit geval is dat heel moeilijk. Ik hoop dat je over een tijdje weer vooraan in de rij mag staan en daar ook mag blijven staan! @ Babyengel: Wat een opluchting dat alles er op de echo goed uit lijkt te zien! Ben heel blij voor je! Gelukkig zit het hematoom niet in de buurt van de placenta. Hopelijk is het oude bloed snel je lichaam uit! Maar een te laag HB gehalte? Daar kunnen ze vast iets aan doen toch? Dan heb je toch een tekort aan ijzer? Lastig om op de gang een verdrietige vrouw te zien. Dan komen je eigen beelden ook weer omhoog. Maar probeer positief te blijven. Deze keer komt het vast goed! Balen dat je boventallig bent verklaard terwijl je eerst een andere functie zou krijgen. Hebben ze je verteld waarom ze hiervan hebben afgezien? Of denk je dat het komt doordat je zwanger bent? Verstandig dat je een jurist hebt ingeschakeld.
Vlinder, wat fijn dat jullie een gezellig weekend weg hebben gehad. Maar ik snap dat je je zorgen maakt. Alles wat je kan vermijden vermijd je en dan faal je voor je gevoel door iets waar je zelf niets aan kan doen. Maar zoals je zegt is die kans wel heel klein, zeker omdat je de geiten niet zelf aan hebt geraakt. En weet je, vroeger werden er ook zoveel gezonde kinderen geboren en waren al die regeltjes er echt niet. Soms vraag ik me ook wel af of het allemaal klopt wat ze zeggen. Maar alles wat je kan doen om de kleine te beschermen dat doe je, dat is logisch. Fijn om te horen dat jij ook geen goede ervaringen hebt met sensitest. Ik vertrouw op die van kruidvat en die was gewoon duidelijk positief! Dus ik laat me nu niet meer gek maken. Je hebt me gelukkig een beetje gerustgesteld. Ik weet ook wel dat het nog maar pril is en dat het daar ook aan kan liggen. Maar vond het zo raar dat het met lichte avondurine wel duidelijk positief was en met donkere ochtendurine zo'n licht streepje, dan zou je andersom verwachten leek me. Wat fijn dat je op je werk vooruitzicht hebt dat je kan blijven tot je verlof. Dat het daarna stopt is natuurlijk logisch. Maar dat is dan toch wel een fijn vooruitzicht. Ik hoop het voor je! Groeit je buik nu nog zo hard? Ik zag die foto in je fotoboek maar wow wat was jij al rond met 10 wkn! Zie je op tegen het kraamvisite of niet? Misschien is het nu ook wel anders nu je zelf weer zwanger bent. Aftellen tot de volgende echo maar weer!
@Babyengel: dit was onze laatste poging omdat we nu besloten hebben om ermee op te houden. Waarom? Omdat we al 10 jaar in de MMM zitten, omdat we het nu niet meer trekken om keer op keer teleurgesteld te worden, omdat we op zijn en omdat je een keer een lijn moet trekken. 10 jaar geleden kregen we te horen dat mijn man zee slecht zaad heeft (minder dan 100.000, bewegelijkheid 2%, morfologie 8%). Het enige wat we konde doen, was IVF-ICSI. We waren best geschokken, maar bij mij was alles in orde, ik was nog jong, ik had alle vetrouwen in dat het goed kwan. 2 jaar verder en verschillende pogingen zonder resultaat hebben we een pauze ingelast. Hoe nu verder. Totdat een wonder geeburde... (je hoort het vaker, maar toch), en ik bleek natuurlijk zwanger te zijn geworden. Zijn dode zaadjes hebben toch een sterk zaadje doorgelaten, we kregen een dochter. Toen ik mijn dochter in mijn armen had wist ik het ook zeker; dit wil ik vaker meemaken, ik wil zo graag meer kinderen. Maar toch, we waren zo verwonderd dat wij een 'spontane' zwangerschap hadden meegemaakt, we waren zo blij en dankbaar dat het ons gegund was, dat we de eerste 2 jaar nog niet aan icsi hebben willen denken. Ik hoopte wel elke maand op nog en wonder, 'wist' het zeker dat het nog eens ging gebeuren. Als ik maar postief dacht. Ja, we hebben ons 'sufgeneukt' . We vreeen vaak, en zeker wanneer ik wist dat ik mijn eisprong had. We hebben een tijdje zo'n eisprong test gebruikt, maar mijn gevoel bleek altijd wel best goed te koppen, ik wist wel wanneer ik mijn eisprong had, dus na een tijdje weer gestopt. Ik heb een tijdje een homeopatische behandeling gedaan, en mijn man een tijdje een bepaalde thee gedronken. Ook ben ik naar een chinese arts geweest. Klinkt misschien naief, ik weet het, maar ik dacht toen: als het een keer gelukt is op natuurlijke wijze, misschien gebeurt het nog een keer. Maar nee, helaas... en ergens 'wist' het ook wel. Een keer de hoofdpijs winnen is al veel, 2 keer gebeurd het vast niet. Na 2 jaar zijn we weer over icsi gaan praten, maar ik twjfelde. We hebben uiteindelijk een afspraak gemaakt in een nieuw ziekenhuis (Voorburg, we waren verhuisd), maar we vonden het niet zo goed 'kloppen", werden daar heel afstandelijk behandeld. Nog meer twijfels of we het daar moesten doen. Inmiddels waren we 3 jaar verder en ineens een enorme dip in onze relatie. Toen hebben we besloten om eerst aan onze relatie te werken en dat heeft toch met ups en downs ruim 1 jaar geduurd voordat we zeker wisten dat we samen bleven en weer voor icsi gingen. En toen kwam ook ineens het bericht (en besluit van onze kant) om naar Belgie te verhuizen. En toen wist ik het zeker: we gaan het in Leuven doen, UZL staat goed aangescherevn, dat moest het zijn. Inmiddels was mijn dochter bijna 5, het werd tijd. Maar ik Leuven bleek dat ik me niet inbeelded at ik me de laatste tijd zo moe en futloos voelde: mijn schildklier werkte niet goed. Ineens liet mijn lichaam me in de steek: tot die tijd had ik me daar geen zorgen over gemaakt, bij mij werkte alles wel prima. En toen moest ik eerst maanden doktoren en uitvogelen hoe en wat voordat mijn schildklierwaardes goed waren. Waren we weer een jaar verder. En toen, bleek dat ze in Leuven ineens de spermakwaliteit zo laag/slecht vonden, dat ze het ons niet aanbeveelde om het te proberen: grote kans dat op de punctie/bevruchtingsdag geen enkele levende zaadcel gevonden zou worden. Onze wereld stortte in. Gelukkig kwamen ze toen met het voorstel on een Amerikaanse behandeling te proberen, dat heeft resultaten geleverd: we konden gerust weer icsi doen. En weer met een positieve instelling de behandelingen in. In Leuven leverde de eerste ICSI geen zwangerscahp op, maar de tweede was raak. Ik was in de wolken. Maar helaas... dat was Felix*... en het kwam zo hard aan dat na al die 7 jaar hopen en proberen het nu zo moest eindigen. Iedereen die een kind verliest is verslagen, maar we hadden hiervoor zo hard gevochten, het blijft verschikkelijk oneerlijk. En na de UD van Felix* hebben we besloten om het weer te proberen, we vonden allebei dat we het aankonden. Maar, zoals geschreven, hadden we deze keer geen enkele embryo, alle bevruchte emmy's waren gestopt met delen, dood... Er was geen teruglaating en dus geen enkele kans op een zwangerschap. Waar we altijd voor gevreesd hebben, is gebeurd, een hele ICSI behandeling voor niks. Dat was de zoveelste teleurstelling, dat het echt te veel werd. Ik ben normaal niet bijgelovig, maar ik zag dit ook als een soort teken: meid, het is goed zo, je hebt alles geprobeerd het heeft geen nut meer. Mijn gevoel zegt dat we het nu moeten laten rusten. En ik moet zeggen, het voelt wel bevrijdend. Natuurlijk kijk ik nog steeds met verlangen naar een kinderwagen, en als ik mijn dochter hoor vragen om een broertje of zusje breekt mijn hart. Maar we kunnen haar later zeggen dat we veel geprobeerd hebben. Mijn positieve instelling hierin is dus weg. 10 jaar in de MMM is lang, en laten we zeggen zeker de laatste 7 jaar na de geboorte van onze dochter...7 jaar is ook heel lang. Ik heb jaren lang al mijn vriedinnen 2 of meerdere kinderen zien krijgen, (sommige ook in de MM maar toch snel gelukt, gelukkig voor hen) ik ben op tig krambezoeken geweest, ik ben oprecht heel blij geweest voor iedereen, maar ik ben nu op. Het is niet makkelijk om te stoppen, en het voelt soms ook als opgeven, zeker omdat ik de laatste jaren in een soort hoop/vrees/bid/droom modus heb gezeten...en maar doorgaan. Maar, ik reken me nog steeds rijk. De zus van mijn beste vriendin heeft ook 10 jaar lang alles aan gedaan, en ze zijn met legen handen gebleven. Kibnderlos lijkt me verschikkelijk. We hebben het bijzondere geluk gehad om onze dochter op een normale manier te ontvangen... wat een geluk...wat een rijkdom. Mijn kinderwens blijft, en mijn hoop op nog zo'n wondertje ergens stiekem diep in mijn hart ook, maar ik weet wel beter na al die jaren: het was ons gelukslootje. En Felix* blijft altijd een broertje voor onze dochter, en een zoontje voor ons. Het is niet anders, en we doen het maar hiermee. @iedereen: sorry voar mijn lange verhaal. Ik regeer straks op jullie