Heey allemaal, Het is al lang geleden dat ik hier iets geschreven heb. Even een update: Het gaat goed, zit wel vanaf 30 weken thuis met rust ivm voortijdige weeen. Heb wel veel last van klachtjes maar dat komt omdat onze meid groot is, bij de laatste meting was met 33.5 was ze 3 kilo en ligt ze kwa lengte op groei van 37 weken. ik merk wel dat het me lang genoeg heeft geduurd en dat ik haar graaag zo snel mogelijk in mijn armen sluit. De gyn vroeg van de week hoe het ging met de spanningen en de herinneringen van vorig jaar maar eigenlijk heb ik daar geen last van. Ik zie het als een hele nieuwe ervaring maar misschien komt dat nog wel. Over het algemeen kan ik zowiezo zeggen dat ik het er helemaal niet meer moeilijk mwek e
Sorry ging iets fout op mijn tel. Mee heb. En ik zie jullie verhalen en dan denk ik is dat goed of juist niet. Wil niet zeggen dat ik af en toe shit waarom moest dat gebeuren maar het is niet zo dat ik er enorm emotioneel van word. Soms voel ik me wel schuldig omdat ik er zo niet over denk. Raar ? Het is miaschien ook raar omdat als het niet gebeurt.was dan was ik nu niet hoog zwanger van dit meisje van ons. Ik kan er ook heel goed over praten, zeg ook altijd dit is ons tweede kindje, helaas is het de eerste keer niet zo gelopen als we gehoopt hadden. Ik heb geen moeite om erover te praten. Of dit goed is of fout daar kom ik denk ik nog wel achter maar heb al langer het idee dat ik er vrede mee heb, ben ook volgens iedereeen een heel nuchter persoon. Ik hoop dat jullie ook snel een nieuw wondertje in jullie armen hebben. Zal het hier blijven volgen en als er meer nieuws is horen jullie het zo snel mogelijk. Xxxx roompje
Jeetje Luvv kan me voorstellen dat jullie goed geschrokken zijn. Wat voor genetische afwijking was het die ze gevonden hebben? En hoe lang duurt het nu voordat jullie duidelijkheid hebben? Ik hoop niet al te lang. Je zei dat het niet ernstigs was maar wel ernstig genoeg toch dat jullie dochtertje* er aan overleden is. Ik duim voor je meid!
Hey Roompje, leuk weer van jou te horen. Ik had net een heel berichtje getypt, gaat er iets mis met de computer... berichtje weg. Kan ik weer opnieuw beginnen. Wat fijn dat het zo goed gaat. En ook met de beeb, die heeft het wel heel goed bij jou, misschien zelfs te goed? Zijn de weeen nu weer rustig nu je het rustig aan doet? Ik hoop dat het nog even uit te houden is. Gaan ze de bevalling eerder inleiden omdat de kleine meid zo groot is of wachten ze het gewoon af? En dan de gevoelens die je hebt (of beter gezegd misschien het ontbreken ervan) voor Sienna*. Het is de manier waarop jij er nu mee omgaat en die is altijd goed. Het is niet omdat je nu niet emotioneel bent je niet aan Sienna* denkt. Dus geen enkele manier is daarin fout. Je schreef dat je er vrede mee hebt zoals het is gelopen en dat dit mogelijk meespeelt. Zou kunnen. Of het is misschien een manier waarop jij nu het beste door deze zwangerschap komt en die emoties kunnen misschien nog komen. Wat het ook is daar kom je nu niet achter en maakt eigenlijk ook niks uit. Het lijkt me ook wel fijn dat je het zo los van elkaar kan zien. Zelf vind ik dat heel erg moeilijk. Ik heb er vrede mee zoals het bij ons meisje* gelopen is. De beslissing die we toen gemaakt hebben is de juiste beslissing, daar ben ik nog steeds zeker van. Maar ik mis haar nog steeds iedere dag. Het idee dat ik nu een klein hummeltje zou hebben om voor te zorgen wat er niet is blijft soms wel moeilijk. Maar ik denk dat bij mij ook heel erg meespeelt dat deze zwangerschap bijna gelijk loopt met vorig jaar, het scheelt maar 6 dagen. Donderdag heb ik de 20wkn echo, vorig jaar was dat op 26 september. Maar ik heb ook momenten dat ik niet kan huilen of dat ik meer rust heb. Het komt en gaat hier. Maar iedereen gaat er anders mee om. Ik hoop dat je snel je kleine meid gezond en wel in je armen mag sluiten. De laatste loodjes. Geniet er van!
Heeh jonneke, Het gaat bij jou nu ook snel... Wel spannend de 20 weken echo... Tenminste ik merkte wel dat ik daarvoor heel gespannen was, maar bij de eerste aanblik zag ik dat het goed zat. Ik snap dat het gelijk lopen in de zwangerschap moeilijk is. Hier ook op het moment veel datums vab vorig jaar. A.s. Zaterdag op mijn verjaardag krgen we te horen dat zs turner had en toen was ik nog.heel hoopvol dat ze gewoon geboren kon worden. En een paar wkeen erna was opeens alles anders en moesten we die vreselijke beslissing maken. Dat zal deze keer ongeveer zijn als ze geboren word. Mijn schoonzusje is ook voor de tweede keer zwanger en loopt dus ongeveer gelijk met mij vorig jaar. Dat vond ik ook even slikken en dacht toen wat ben ik blij dat ik weer zwanger ben... Anders denk ik dat het heel moeilijj te verkroppen was geweest. Het is niet dat ik haar dat niet gun maar je hebt zo'n Verlangen naar een kindje dat haar zwangerschap te dichtbij was geweest. Nu kan ik met haar meegenieten maar dat had ik anders niet gekunt denk ik. Raar? Dus ik snap zeker wat je bedoeld met het gelijk lopen. Heb je het aangegeven ope het ziekenhuis? Mij leiden ze daarvoor met 38 weken in zodat ik even d
De tijd heb om op adem te komen voordat de datum van sienna eraan komt. Ik vond het wel prettig, de gyn deed totaal niet moeilijk erover. Xxx
Ja Roompje, ik vind het inderdaad ook snel gaan. De weken lijken eigenlijk wel voorbij te vliegen. Hopelijk is dat met de komende weken ook. Wat fijn dat je eerder ingeleid wordt zodat je daarna nog enkele weken hebt om bij te komen voor de datum van Sienna er aan komt. Dus nog maximaal 2,5 week te gaan! Aftellen dus. Snap heel goed dat je blij bent dat jij zwanger was voordat je schoonzus zwanger raakte. Het komt anders inderdaad heel erg dichtbij. En dat zij gelijk loopt met jouw zwangerschap vorig jaar is ook wel bijzonder. Maar je vergelijkt toch en datums van de vorige zwangerschap blijven je toch bij en geven er een andere lading aan. Ik heb het nog niet besproken in het ziekenhuis. Ik wil het tegen die tijd allemaal even bekijken hoe ik me voel. Maar wel iets om zeker over na te denken wat ik daarmee wil.
Wilde even laten weten dat de 20wkn echo goed was en dat we een meisje krijgen! Er is een hele last van mijn schouders gevallen. PFF!
@ Amy, jij wilt ook graag een meisje hè? Ik ook wel, hoewel dat gevoel niet zo sterk meer is, maar durf het geslacht hier ook niet te weten Hoe gaat het met jou, en je cyclus? @ Jonneke, jaaa wat fijn meid echt goed om te lezen, jullie 2e wonder (voor zover te beoordelen) een gezonde meid! Een opluchting, maar genieten zal moeilijk blijven. Voor jou nu ook de laatste maand voor de vlinderverjaardag van E*. Op 24 september is het een jaar geleden dat we de 20 weken echo hadden. Het begin van de ellende. Ik durf er niet aan terug te denken, maar komen toch steeds beelden en gevoelens langs. Ik ben bang soms dat ik het opnieuw zal meemaken door er weer mee bezig te zijn. Ik wil even niet meer huilen erom.. zit ook te tobben wat te doen met haar vlinderverjaardag. Weet het niet zo goed. @ Luvv, Dat is even schrikken die uitslag. Wanneer krijgen jullie de bloeduitslagen dan? Of zijn die al bekend? Als het maar niets in de weg staat voor een volgend kindje voor jullie. @ Roompje, goed om van je te horen meid fijn dat het verder goed gaat. En dat jullie tweede dochter eerder gehaald zal worden. Ik vind het niet raar om te lezen hoe je ermee omgaat. Iedereen doet dat toch anders. Je hebt het geaccepteerd en bent verder gegaan met het leven. Sienna* blijft daarvan deel uitmaken maar niet in levende lijve. Ik ben er zelf ook nuchter onder hier alleen het verschil is dat ik erg emotioneel ben vooral zo met hormonen kan nu sowieso snel huilen dus ja.. Hier gaat het verder wel goed, bijna 30 weken, kan me niet snel genoeg gaan zoals Roompje ook al typt.. wil weer eens een levend gezond kindje in mijn armen houden. Mijn zoon vindt mijn buik zo nu en dan wel interessant, steekt hij zijn vinger erin en komt er soms een bult terug, dan moet hij wel lachen haha. Hoe is het verder met de andere meiden.. Cindy, Evelien?
@jonneke wat fijn dat alles goed gaat en ook een meisje... Jeejj!!! @ babyengel: hormonen heb ik weinig last van behalve dat ik af en toe heel chaggie ben maar dat is meer van vermoeidheid... 30 weken het einde komt jb zicht... Maar moet zeggen dat ik het vooral sinds die tijd enorm lastig vindde tijd kruipt voorbij. Morgen hebben we weer een groeiecho en een controle, ook de baarmoederhals word weer opgemeten dus ben enorm benieuwd. Hoop eigenlijk dat ze zeggen mevrouw al 5 cm ontsluiting u mag echt niet meer naar huis hahah maar dat is een droom laten we het daar op houden. Xxx roompje
Het is volstrekt onduidelijk of het iets met haar dood te maken had. Uit de obductie bleek ze gezond en dus bij nader onderzoek dit genetische 'foutje' ontdekt. Mijn gynaecoloog denkt zelf dat de doodsoorzaak eerder ligt bij de knik/bloedprop in de navelstreng en dat lijkt natuurlijk ook waarschijnlijker. Uitslag van t genetisch onderzoek kan paar weken duren helaas. Jij hebt een goede echo gehad lees ik. Fijn hoor!! Kan me voorstellen dat er een last van je schouders valt!
Hoe was het in het ziekenhuis Roompje? Mocht je blijven? Zou wel fijn zijn he als het al zo ver was. Luvv, moeilijk dat ze dat allemaal niet kunnen zeggen en die onzekerheid. Nu is het dus weer afwachten. Trek je het wel allemaal een beetje? Lijkt het me allemaal wel wat moeilijker maken. Sterkte!
Ja de momenten van vorig jaar komen nu weer heel dichtbij he! Jij 24 september, ik de 26e mijn 20wkn echo. Merkte gister ook ineens dat de gevoelens mij ook overvielen, alle herinneringen van de vorige keer. Zo heftig, zo moeilijk, zo dubbel. Zoals het er nu uitziet een gezond meisje in mijn buik, zo welkom, maar dat was E* ook. En nu de data weer dichterbij komen wordt het moeilijker. Het overvalt me soms gewoon weer ineens. Gisterochtend nog zo blij en ineens voel ik me ongemakkelijk en opgelaten. PFF! Herken het wel dat je er eigenlijk niet aan wil denken. Maar van de andere kant voel ik me ook ongemakkelijk als ik niet de ruimte neem voor E*. Ze hoort erbij, heeft dat plekje ook nodig in mijn leven. De engeltjesdag vind ik wel moeilijk. Ook hier nog geen idee wat te doen. Maar gelukkig heb ik nog eventjes. Leef gewoon met de dag en kijk wat goed voelt voor je. Jullie meisje* weet toch wel wat je van haar houdt en haar niet vergeet ook als je niet te veel met de dagen en herinneringen bezig wilt zijn. En wat mooi dat je zoontje zo bezig is met je buik. Zijn toch wel bijzondere momenten om te koesteren en van te genieten. *knuf*
Hè meiden, als eerste wat fijn om te lezen dat het met jullie zwangerschappen allemaal zo goed gaat! Zoals het eigenlijk ook hoort maar voor ons niet meer vanzelf sprekend is. Ik ben vandaag weer naar het ziekenhuis gegaan om uitslag te krijgen na 10 dagen aan de medicijnen hebben te gezeten en ondertussen weer drie weken verder. De medicijnen hebben niks gedaan, mijn verdikt baarmoederslijmvlies is nog precies hetzelfde dus nu moet ik weer terug en gaan ze met een camera mijn baarmoeder in. Ze gaan dan kijken wat er voor zorgt dat het zo dik is, een stukje achter gebleven van de bevalling? Of een poliep of cyste? Als ze dat dan weten weer een nieuwe afspraak en krijg ik weer narcose of ruggeprik en word het weg gehaald. Weet je ik word er doodziek van woensdag is het al een half jaar geleden en ik voel me weer terug bij af. Ik kom niet verder.... Sorry voor me geklaag.... Maar weet het gewoon ff niet meer
Ach Cindy.... ik kan me zo goed voorstellen dat je het even niet meer weet. Zeker nu er ook geen vooruitzicht is wanneer je meer duidelijkheid hebt. Ik vind het zo erg voor. Wanneer moet je nu weer terug naar het ziekenhuis? Ik wil je bij deze een hele dikke knuffel geven!
Hè Jonneke, Ben gister weer na het zh gemoeten, en ik word nu dinsdag alweer geopereerd. Zie er wel een beetje tegen op, het voelt alsof ik weer terug in de tijd ga. De tijd dat ik hier stond met een dikke buik en het moeilijkste uit heel mij leven moest gaan doen. Maar weet je het moet, anders heb ik helemaal geen toekomst meer. Hoe gaat het nu met jou meid. Dikke knuffel terug....
Ja cindy ik kan het me zo goed voorstellen dat het moeilijk is. Zelfde ziekenhuis zeker? Al die herinneringen van toen en na al die tijd weer terug. Alleen nu met weer onzekerheid. Ik hoop zo dat ze je dinsdag kunnen helpen en het snel beter gaat. Gun het je zo. Hoe is die verder? Krijg je veel steun uit je omgeving? En lukt werken wel? Hier alles goed. Enorme opluchting nog steeds na 20wkn echo, blij dat het een meisje is. Wel moe maar ook veel werken nu. Dus daarnaast weinig energie. Maar als dat het ergste is. Hoe is het met de andere meiden?
Hier een up-date... vandaag naar het ziekenhuis geweest, heb ik een ctg gehad omdat ik de baby minder voel en soms bijna niet. Alles was goed, ze beweeegt goed maar ik voel het niet. Waarschijnlijk is ze zo verschoven dat ze tegen de moederkoek trapt zodat ik het minder tot niet voel. Naja, morgen mag ik nog een keer aan de ctg maar meer voor mijn eigen gerustheid. Heb de laatste week veel last van angsten in de vorm van bang zijn dat er nog iets mis gaat en je weer dat hele traject in moet en afscheid moet nemen van iets waarvan je zoveel bent gaan houden. Ik probeer zoveel mogelijk bezig te blijven waardoor ik er minder aan denk en dat lukt redelijk maar denk dat het alleen over gaat als ze gezond in mijn armen ligt. Nog 10 dagen waarschijnlijk, volgende week vrijdag krijg ik te horen wanneer ik word ingeleid en hoe ze het gaan aanpakken. Of ik met gel begin of direct met het breken van de vliezen. Als er niet nog twee andere vrouwen ingeleid worden, word ik 8 - 10 ingeleid en anders de dag erna of twee dagen erna. Laten we dus hopen op 8 - 10 of natuurlijk eerder als ze zich meld. Heb wel al wat slijm verloren maar ja dit zegt natuurlijk niet veel. Ik hou jullie op de hoogte als ze zich eerder meldt
Dat zal wel even schrikken geweest zijn Roompje! Als je de kleine niet meer voelt, of nauwelijks ga je toch van alles denken. Zeker met onze voorgeschiedenis. maar gelukkig gaf de CTG aan dat het allemaal goed was en mag je nog een keer terug voor je eigen geruststelling. Probeer vertrouwen te houden meid! Al snap ik dat dat heel moeilijk is. Het is allemaal gewoon even extra spannend nu. De laatste loodjes zijn nu extra zwaar. Ik zou willen dat ik je zorgen weg kon nemen maar dat kan helaas niet. Afleiding kan inderdaad goed helpen. Denk je goed aan jezelf? En gewoon extra bellen als je het niet vertrouwt. Fijn vooruitzicht dat je weet dat het niet zo lang meer hoeft te duren. Maar dat het spannende dagen/weken zijn is zeker. Ik denk aan je! *knuf*