Missjopie! Hoop dat jouw testen een duidelijk beeld geven deze maand, ik ben ook zeker zwanger geworden door het in de juiste tijd te doen. Spontaan vrijen wij zeer zeker niet om de dag ( naar volle tevredenheid van beide overigens, we zijn daarin wat lui aangelegd denk, haha) Ook heb ik alle denkbare clichés toegepast tot de kont omhoog na de daad! Lach mij maar uit, misschien iets minder romantisch, maar we hadden wel lol....
Beste dames, ik ben weer even weggevallen stond namelijk afgelopen zondag in de kroeg net trug van een weekend den haag. dacht ga toch even naar het prins uitroepen en kreeg opeens het idee alsof ik in de broek had geplast. was niet maar was alleen maar helder rood bloed. direct naar het ziekenhuis gegaan want het liep er zo uit. echo en ja hoor bleek een stuk van de placenta te zitten dus zondag avond met spoed obder narcose en maandagmorgen mocht ik naar huis. heb toen nog de hele dag geslapen was heel moe en had een hele lage bloeddruk. dat was dus even schrikken maar nu gaat weer alles goed. ben nog een beetje wankelig op mijn benen. zag een aantal dames het over ovulatietesten hebben. ik heb van testjezelf gebruikt vanaf de 10e dag van mijn cyclus en daardoor kreeg ik een heel goed beeld. ik had een onregelmatige cyclus tussen 28 en 33 en daardoor wisten we dus wel wanneer we ongeveer moesten klussen ik ga ze in de toekomst weer gebruiken. ik had ook de zwangerschapstest van testjezelf en die heb ik 5 dagen voor mijn ongesteldheidsdatum gebruikt en teste toen als licht posi. ben er heel erg over te spreken. xxx roompje
Pff wat schrikken Roompje ... dat is niet leuk om nog "eventjes" erbij te kijgen zeg! Fijn dat het alweer iets beter met je gaat. Houden zo! Hier sensitest gebruikt, dus ook pos ervaring mee, maar een beetje regelmaat in je cycles is wel mooi meegenomen natuurlijk...succes meiden! Oh Peet, gelukkig breng jij ons ook nog aan het lachen ha ha met je dikker wordende buik & billen... Ben benieuwd naar je zwembroek, ik had ook de nodige kilo's erbij gekregen met mijn zoon, en heb dus nog 2 mooie " oversize" bikini's van Esprit in de kast liggen, mij leek zwangerschapszwemmen wel leuk.. Jij doet aan yoga las ik, vind je het leuk? Ik ben geslaagd voor een skinny bij H&M zit perfect! Die van de Prenatal gepast, maar die zat al best strak, dat is niet fijn als je nog moet beginnen met groeien.. Nog 12 weken voor Peet, aftellen is begonnen fijn! Nog 2 weken trouwens voor ik weer mag spieken hoe ukkie het doet in mijn buik, 1 dec, krijg het even spaansbenauwd als ik gebeld heb voor een echo.. grrr onzekerheid. Vroeg die mevr goh u bent in februari ook al voor een 12 wk echo geweest, ja dat klopt, maar ons kindje is met 23 wk geboren en overleden... stilte. En u heeft 1 kind? Nee, dat maakt dus 2... Je raakt er soms bijna aan gewend zou je zeggen... rustig uitleggen en verklaren... Maar doe het met liefde Nu eerst duimen voor Eef, maar ga uit van het positieve voor jou en ons allemaal! @Jonneke83, hoe gaat het met jou?
O ja, wie maakt zich nou druk over kilo's als je een gezonde baby in de armen mag hebben??? Ik niet hoor, kreeg alleen vanuit de omgeving destijds wel reactie, zo van nou nou, jij hebt het ervan genomen! Zat voor het eerst in mijn leven echt lekker in mijn vel! Duurde ook een poos voordat ik weer in balans was met mijn lichaam, so what! En dat terwijl ik jaren ervoor te dun was... en dus slecht in mijn vel zat... het is ook nooit goed dacht ik toen! En nu interesseerd het me helemaal niets meer, een gezonde baby is het enige wat ik wens, een week na de bevalling in mijn oude jeans is geen prioriteit voor mij.. (zou leuk meegenomen zijn haha...illusies)
Roompje; wat klote! Je hoort wel een vaker dat er een stukje placenta blijft zitten bij vroeggeboortes, ook weer zo gemeen. Nog meer pijn en gedoe aan je lichaam. Ik hoop dat je snel opknapt! Vlinderevelien: ik heb zeer slanke vriendinnen die tijdens zwangerschap 30. T/m 35 kilo aankwamen.... Dit stelt mij inderdaad wel gerust, bij hen kwam het uiteindelijk ook goed. Nu streef ik niet naar de 30 kilo hoor... Maar ik ga wel aardig over het gewenste aantal kilo's heen. En wat je zegt! Er komt gewoon een baby, zo gaaf; ons kindje. Mijn man noemt mij de wandelende babyfabriek, heel m'n lichaam staat in dienst van de kleine. Die kilo's ( en het afvallen dit voorjaar) heb ik er zeer graag voorover! Nog 2 weken voor je echo? Zo spannend altijd. Mijn man had gisteren ineens een verdrietige aanval. Zo bang dat dit mis kan gaan. Zo gemeen dat Christian niet mocht leven. Wat dat betreft zijn we nooit meer onbevangen. Misschien positief denken aan de intense beleving die we terugkregen? Duimen voor de echo! Oja; erg hè dat wij mensen moeten uitleggen dat ons kindje er gewoon voor ons is. Dat ze die niet mogen vergeten. Ergens begrijp ik de reacties een beetje, mensen schrikken, weten even niet wat te zeggen, zijn bang ons te kwetsen waardoor ze juist het verkeerde zeggen.. En sommige mensen hebben dan ook nog eens hun intelligentie niet mee... Word je nu ook al wat dikker? Geen last van misselijkheid?
@Roompje: ow, dat was wel even schrikken zeker! Zo vervelend dat je dat dan achteraf er nog eens bij krijgt. Alles is al moeilijk genoeg en dan dat ook nog eens achteraf! Gelukkig voel je je alweer iets beter. @VinderEvelien: Lastig is het soms he dat je het steeds maar weer uit moet leggen. Idd rustig blijven en nogmaals vertellen. Voor de ander was de situatie waarschijnlijk ook onwennig. @Peet: Inderdaad, schijt hebben aan die kilo's! Ze gaan er straks toch wel weer voor een deel af en daarna maar weer sporten! Zo dacht ik ook toen ik zwanger was. Ik snoepte toen toch wel meer Maar nu baal ik er wel van. Heb geen kindje maar kan ook mijn broeken nog niet aan. Gelukkig zijn bij mij de kilo's die er aan zaten er nu wel weer redelijk af. Verder gaat het hier redelijk. Vandaag is het een maand geleden dat ze geboren is. Heb daardoor wel een moeilijke dag vandaag. Alweer een maand... tijd gaat snel. Gister is de as thuis gekomen. Zo fijn haar nu thuis te hebben. Maar ik merk wel dat ik zelf een beetje als een zombie rondloop, alles is afgevlakt wat betreft emoties. Zal we een stukje zelfbescherming zijn. Volgende week ga ik voor het eerst naar de psycholoog. Hopelijk kan zij mij een beetje verder op weg helpen. Weet ook helemaal niet wat 'normaal' is enzo. Natuurlijk is dat voor iedereen anders, maar het is toch wel fijn om even te horen of de dingen die je ervaart in deze fase erbij horen. Soms heb ik het idee dat ik allemaal te snel wil. Maar van de andere kant wil ik met sommige dingen ook weer helemaal niet vooruit. Beetje dubbel allemaal... Maar ja dat is de hele situatie dus zal dat er ook wel bij horen
Hey meiden Wat voelen jullie de kleine allemaal vroeg! Oh wat fijn lijkt me dat. Ben ff benieuwd wat jij voelt allemaal vlinderevelien, ik voelde onze kleine bij de 1e zwangerschap pas rond de 23 weken! Bij de tweede zwangerschap voelde ik gelukkig nog niks totdat ik beviel met 20 weken.. Beetje zelfbescherming.. Flink ad shop! Peet, ik zwem altijd al veel en had een badpak gekocht in een maatje groter. Ik kon daar prima mee toe tot aan de bevalling. Mss kun je dat ns proberen? Zoiezo is er nu meer keuze online als in de winkels. Nog een kleine maar hele spannende week eef maar hopelijk zie je dan een heel lief klein ukkie dat zich prima ontwikkeld en heel goed thuis voelt in jouw buik. Krijg je daarna ook weer echos om de paar weken? Belly lekker je hart luchten wanneer jij dat wil, en wanneer ff niet... Ok goed! Iedereen verwerkt alles op zn eigen manier. Peet ik kan ok flink ad wijn zitten maar op de 1 of andere manier heb ik er de laatste tijd minder behoefte aan. Das idd goed voor de lijn, ik viel bij beide zwangerschappen eerst af. Waarschijnlijk door minder alcohol-calorien .
Heey jonneke, ik had ook een slechte dag vandaag. ben gisteren naar het werk geweest (vmbo onderwijs) en dat verliep wat wisselend. vond het heel moeilijk om die drempel te nemen. de vorige keer dat ik er was , was ik 'gelukkig' zwanger. dus het was al zwaar beladen allemaal riep een leerling mevrouw bent u zwanger? De meest leerlingen wisten dat ik zwanger was maar deze had het duideljjk pas.later gehoord. ze zijn ook nog niet op de hoogte van de situatie dus ik verwijd hun niks maar daardoor brak ik wel een beetje. vannacht dua niet geslapen door alle spanningen en dan voel je je vandaag zo k.o.e had ik nog een vergadering op.scouting en dacht nou ff de deur uit. werd er even medegedeeld dat een vriendjn zwanger was. Ze was er zelf niet maar dat was weer een slag in mijn gezicht. ik gun het haar zeker maar het voelt.zo zuur. Jonneke je gaat nu naar de psycholoog, af en toe denk ik misschien is dat ook wel goed voor me maar hoe ben je hiermee in contact gekomen? vandaag is.zo'n dag dat ik.alles mis. mijn kleine meid om voor te zorgen te vertroetelen en vast te houden. het valt me zwaar dat ik graag.snel.verder in mijn leven weer wil gaan.werken en zo.maar dat dit niet lukt. hadden jullie dit ook.? xxx roompje
meiden ik zat hier even te lezen en ik wil jullie toch even zeggen : wat heb ik veel respect voor jullie... echt waar.... veel sterkte allemaal en ook succes met de nieuwe zwangerschappen! en dat er allemaal gezonde baby's bij jullie mogen komen veel liefs
@Roompje, je zit er nog zo pril en midden in, heftig om je verhaal te lezen, haalt me ook even terug, het lijkt soms zo alsof wij hier in dit topic alweer met "alleen" maar leuke dingen bezig zijn gegaan in ons leven, dat is niet zo... Als ik lees dat je je meisje zo mist, het vasthouden en vertroetelen dan breek ik ook... De eerste weken/maanden was elke dag weer anders, net zoals jij vervelende en moeilijke momenten, het valt me overigens op dat er veel dames hier in de vlindertuin voor de klas staan, wat lijkt me dat confronterend idd om daar te moeten uitleggen wat er allemaal gebeurd is, en dat je nu niet meer zwanger bent, maar dat er ook geen baby is om voor te zorgen... respect! Ik heb nog maanden last gehouden van spanningen en moeilijk slapen, ben naar accupunctuur geweest hiervoor. @Jonneke, voor jou ook nog zo moeilijk om je weg te vinden, ik vind het heel knap van je dat je naar een psycholoog toe gaat, het is herkenbaar hoor, niet weten of het goed is zoals je je voelt, of hoe je je moet voelen na zo'n vreselijke ervaring als het verliezen van je ongeboren kindje... Je bent op de 1 of andere manier het vertouwen kwijt geraakt in het leven,tenminste dat is mijn ervaring, ik voelde mij enorm teleurgesteld door het leven, en ben toen aan de slag gegaan om vertrouwen op te bouwen, waar kan ik nog van op aan? Verhoudingen die veranderen, ik heb vaak moeite met grote veranderingen gehad, ben vroeger ook naar een psycholoog geweest toen ik in een moeilijke en vervelende tijd zat, blijkbaar heb ik daar handvaten gecreerd om nu opnieuw te overleven, en daarna weer te leren leven (ben ik nog heel druk mee bezig ) daarom was ik ook zo teleurgesteld, dacht dat ik mijn portie al wel gehad had in het leven... Twee weken na het overlijden van mijn meisje kreeg mijn vader een beroerte, hij is nog steeds herstellende en dat gaat moeizaam.. Zo heb ik wel geleerd dat ik nergens controle over heb, en veel moet loslaten om van de kleine dingen te genieten... Je basis waarop je terug kunt vallen wordt steeds sterker, maar is voor mij lange tijd wankel geweest, hoeft maar iets kleins te gebeuren en ik ben uit balans.. Ik hoop dat je een fijne psycholoog treft, vast wel! @Peet, genieten van de kleine dingen, ze blijken nu de grote dingen te zijn, ukkie in de buik, ik geniet voor twee.. Nee niet qua eten hoor maar omdat ik wel vreselijk ziek ben geweest in Lieke's zwangerschap heb ik vrijwel niet kunnen genieten, de misselijkheid en het spugen overheerde mijn dagen en nachten, ik kon geen boodschappen meer doen, ook de zorg voor mijn zoontje trok ik soms niet, met een emmer om de bank.. Nu voel ik mij weleens misselijk, maar het overheerst niet en heb zelfs nog niet hoeven spugen Ben zo blij! Maar vind het vaak zo rot voor mijn dochtertje, dus ik geniet nu ook nog voor haar erbij, en dat vind ik fijn! Mijn buik is 's avonds goed zichtbaar, niet te verbergen.. @MissJopie, ik voel geen trapjes in mijn buik hoor, dat is nog veel te vroeg, mijn zoontje voelde ik met 16 wk overduidelijk trappen, waren die dag in Venetie, heel speciaal.. Met met dochtertje voelde ik "leven" rond 12 wk, een soort wrijving/tinteling aan de baarmoederwand, en dat voel ik nu ook weer op sommige momenten.. Weet niet precies hoe ik het moet uitleggen.. dit gevoel wordt steeds krachtiger, en voel dus wel vroeg in de zwangerschap leven, dat is fijn die bevestiging.. en dat zijn die kleine momenten dat ik intens geniet! Verheug me dus ook op het echte getrappel, want ik voelde mijn meisje al lange tijd en had veel contact met d'r.. De laatste keer is de ochtend in het ziekenhuis geweest, daarna was het stil en leeg.. Schrijf ik nu met tranen in de ogen, ik mis d'r ook heel erg, heb zaterdag een slofje bij de schoorsteen gezet naast de schoen van d'r grote broer.. Dan heb ik het ook heel moeilijk, de boosheid komt dan weer voorbij, en daarna het verdriet... Wens jullie vandaag een goede dag toe, op zoek naar de kleine dingen die je opnieuw gelukkig kunnen maken... @Sentimentele Vlinderevelien
Hoi allemaal, Hoe gaat het met iedereen? Lastig met de feestdagen in het vooruitzicht? @Roompje, pfff wat lijkt het me ontzettend moeilijk om als je voor de klas staat die drempel weer over te moeten. Ik ben ook heel snel weer begonnen met werken (3 weken na de bevalling al). Ik werd thuis helemaal gek. Heb eerlijk gezegd heel veel weken echt als een zombie op mn werk gezeten hoor. Toen ik de eerste keer ging nam ik mezelf voor om niet te huilen. Een diepe hap lucht en de deur open doen, bij de eerste stap stroomden de tranen al over mijn wangen. Maar gelukkig werd ik heel lief door mijn collega's opgevangen. @Jonneke, goed dat je met iemand gaat praten. Ik ging ook heel erg op de automatische piloot. Onze beste vrienden hadden hetzelfde meegemaakt als wij dus daar konden wij heel fijn mee praten. Dat was zo ontzettend fijn die herkenning. Denk vooral goed aan jezelf! @Evelien, snap dat je het zwaar hebt! Als ik lees van dat slofje voor de open haard, breekt echt mn hart. Ik zou dat niet kunnen, dat zou veel te veel pijn doen. Je moet je niet te schuldig voelen naar je meisje toe!! Ik snap het wel en het is ook makkelijker gezegd, maar ze is echt zo trots op jullie en op haar grote broer!! Wat vervelend dat het niet zo best gaat met je vader! Wij hebben ook niet zo'n best jaar, toen ik net zwanger was van James, kwam mijn vader ook in het ziekenhuis terecht. Met hem is het ook een aantal maanden niet echt goed gegaan (nu gelukkig wel weer), dus dat is ook wel heftig er allemaal nog bij. @Belly, dikke knuffel voor jou!! Ik hoop dat het een beetje met je gaat allemaal en dat je snel weer met ons mee kan kletsen. Wij vergeten je niet hoor! @MissJopie, hoe gaat het met jou? Ik had ook niet zo'n behoefte aan wijn tussendoor. Op een paar ontzettende doorzakmomenten tussendoor . @Peet, nog geslaagd voor een zwemtenue? @f0rever, bedankt voor je lieve reactie! Hier alles goed. Ik begin wel aardig zenuwachtig te worden voor maandag. Pff wat zou ik graag willen dat het zover is! Verder voel ik me prima hoor! Liefs Eefje
Hey meiden, Heb jullie berichten gelezen en heb veel respect hoe jullie met de hele situatie om gaan. Wat fijn dat een aantal van jullie weer zwanger zijn. Gefeliciteerd! Het is jullie ontzettend gegund. Ook fijn te lezen dat er meerdere dames zijn die er straks voor willen gaan. Zelf ben ik er nog niet aan toe, ben namelijk op 2 november 2012 bevallen van onze zoon Valentijn* Bij 24 weken en 1 dag bleek Valentijn* plotseling overleden te zijn. Ik voelde al een aantal dagen geen leven meer in mijn buik. Onze wereld stortte compleet in. Je verheugd je zo op je kindje en je blijft met lege handen achter. Het klinkt misschien raar, maar we hebben de bevalling en ook de uitvaart als iets heel moois maar toch verdrietigs ervaren. Inmiddels zijn we bijna 3 weken verder dat we het slechte nieuws te horen hebben kregen. De scherpe kantjes van het verdriet lijken langzaam minder scherp te worden, hoewel er nog geen dag voorbij is gegaan dat ik het 'droog' heb gehouden. Het gemis wordt niet minder. Ik betrap me er zelf ook op dat ik al weer fantaseer over een volgende zwangerschap. We wilden zo graag voor een kindje zorgen en dat gevoel lijkt alleen maar sterker te zijn geworden. Ik besef dat het nu nog veel te vroeg is, bovendien vind ik het nu nog niet eerlijk tegenover Valentijn*. Een ander kindje kan hem niet vervangen en dat gebeurt ook niet. We willen sowieso de uitslagen afwachten, die krijgen we over een maand. Daarna zien we wel verder. Vind het erg spannend of er iets uit de bus komt. Hopelijk is de kans bij een volgende zwangerschap bijna uitgesloten. Het jaar eindigt voor ons erg raar. Ik zie op tegen de feestdagen. Rond die periode krijgen we ook de sleutel van ons nieuwe huis. In je hoofd heb je het huis al ingericht met een babykamer etc. Helaas moet dat nog even wachten. Ik ben bang dat de periode t/m 14 februari (de dag waarop ik eigenlijk uitgerekend was) nog zwaar gaat worden. Liefs Vlinder
@Roompje: knap hoor dat je alweer naar je werk bent geweest! Ik dacht daar eerst ook aan om te doen maar ik vind de stap nog te groot. Idd die reacties die je kan krijgen uit onverwachte hoek vind ik nog te confronterend. Ik werk met jong volwassenen met autisme en die kunnen niet altijd aanvoelen wat goed of onhandig is om te zeggen Ze weten daar gelukkig wel allemaal dat mijn zwangerschap fout is gelopen maar dat geeft geen garanties dat ze er niets over zeggen. Je kan je leerlingen ook niks verwijten maar voor jou is het wel zwaar k*t. Lukte het wel om met de situatie om te gaan? Zoiets zal natuurlijk nog wel vaker gebeuren in je omgeving, mensen die het nog niet weten. Ik ben via het ziekenhuis aan de psycholoog gekomen. Mijn huisarts raadde het ook aan het via het ziekenhuis te regelen omdat die mensen net iets meer ervaring hebben met dit soort situaties. Ik weet niet of ik er veel aan zal hebben maar ik wilde het wel proberen. En wat je schrijft over snel verder willen gaan want niet lukt herken ik helemaal. Zo frustrerend! Zelf dingen die ik voorheen leuk vond kosten nu moeite. En als het dan al lukt kost het soms zo veel energie dat ik de dag erna weer een terugval heb. Dan baal ik nog meer. Is het gelukt iets te doen en dan voel je je daarna weer zo... @Evelien: wat je zegt over vertrouwen dat klopt denk ik wel ja. Niets is meer zeker, dingen die voorheen vanzelfsprekend zijn, zijn dat niet meer. Ik dacht ook mijn portie voor dit jaar wel gehad te hebben met 4 begravenissen in een jaar, waarvan ook mijn opa en oma. Helaas kwam daar dus nog een vijfde bij van ons meisje*. @Missjopie: ik voelde mijn meisje* ook niet vroeg hoor. De placenta lag bij mij aan de voorkant dus voordat ik haar voelde was bij 19 weken. Het lijkt me wel speciaal als je al vroeg in de zwangerschap iets voelt, zoals Evelien beschrijft. @Eefje: dan duurt wachten lang he. Kon de tijd dan maar vooruit gezet worden. Fijn dat je je verder wel goed voelt. Succes voor maandag!
@Vlinder1983, Helaas welkom hier! Ik had verwacht dat mijn bevalling me enorm zwaar zou vallen, maar ik moet zeggen dat ik naast mijn verdriet het ook als iets heel moois heb ervaren. Mijn man had de navelstreng door mogen knippen en ik was ook zo ongelooflijk trots op ons mannetje. Ik was ook al heel snel met een volgende zwangerschap bezig. Door me daar ook een beetje mee bezig te houden kon ik toch weer een klein beetje positief naar de toekomst kijken. Ik zag ook ontzettend op tegen de datum dat ons manneke eigenlijk geboren had moeten worden. Maar ik moet zeggen dat ik 's ochtends even heel hard heb moeten huilen en dat de rest van de dag heel vredig is verlopen. Ik wist toen net weer dat ik in verwachting was (en nog steeds ben) en ik had echt het idee dat James bij ons was. Heel veel sterkte en klets lekker mee hier!
@Peet, ik zag deze reactie van jou ergens anders staan. " je kindje verloren in de zwangerschap? Bevallen? Huh lost je baby dan niet vanzelf op....... )". Zo herkenbaar!! Hoeveel mensen het wel niet hebben over een miskraam. Of wanneer hebben ze het weggehaald (het is verdomme geen wrat!!). Of wanneer is het er van af gekomen ??? Ik kan me daar heel kwaad om maken. Heb dan ook heel vaak het idee gehad om mezelf te verdedigen. Maar goed, kan er nu beter mee omgaan. Sommige mensen weten niet beter, maar kan er soms nog steeds boos om worden. Laatst was ik op een feest van mijn oom en tante en toen vroeg een broer van mijn oom (aangetrouwd) hoe het met me ging. En wat erg allemaal en verdrietig. Maar wel leuk dat je nu weer zwanger bent. En vraagt vervolgens over mijn zwangerschap "is het het eerste kleinkind van je ouders?" Nee het tweede kleinkind dus!!! Snap wel dat zij er niet zoveel mee bezig zijn als ik hoor! En ze bedoelen het ook heus niet verkeerd, maar toch irriteerd het me. Sorry hoor maar moest het een kwijt
@Eef: heel herkenbaar wat je schrijft ja! Mensen staan er niet bij stil dat je eerste kindje ook echt blijft. Dat je nu dus zwanger bent van je tweede kindje en dus ook het tweede kleinkind. Ik kan me daar zo kwaad over maken als ik dat soort dingen hoor. Omdat het niet levend geboren mocht worden is het er ineens maar niet meer?? Idd ze zullen het goed bedoelen maar daar heb je op zo'n moment niks aan. Ik vond het bevallen ook een heel mooi iets. Wel zwaar en heftig maar achteraf ook heel bijzonder en mooi. Zeker als je dan je kindje in je armen hebt liggen. Mijn man was er heel erg bang voor. Hij was bang er een soort van trauma aan over te houden en het moeilijk zou vinden aan een tweede kindje te beginnen. Maar gelukkig vond hij het ook heel erg mooi en speciaal.
@Vlinder83, wees welkom hier, gefeliciteerd met jullie Valentijn* wat is het moeilijk en verdrietig dat hij niet bij jullie mocht blijven... lees net je verhaal op het andere topic, vreselijk dat ook "zomaar" het hartje kan stoppen, kan me voorstellen dat je in afwachting bent van de onderzoeken hoe/wat.. Krijg kippevel bij de naam van jullie zoontje, zo bijzonder hoe jullie hem vernoemd hebben.. Veel sterkte in deze moeilijke tijd.. Wat dubbel dat je volgende maand de sleutel van je nieuwe huis krijgt, wat een nieuw begin had mogen worden.. en nu moet je puin ruimen.. Ik zag ook erg tegen de uitgerekende datum op, maar uiteindelijk bracht het me rust en vrede, dat het is zoals het is.. soort van acceptatie denk ik. En was ik niet meer mentaal bezig met de zwangerschapsweken, want die heb ik als zwaar ervaren, vooral als je anderen wel dikke buiken ziet krijgen, en rond die tijd bevallen.. Maar daarna kon ik wel verder, hoewel ik minder moeite kreeg met de dikke buiken, bleek de wandelwagen een nieuwe confrontatie met een huilende baby... Toch veranderd het telkens weer, en zoals jezelf ook al zegt, de rauwe scherpe kantjes worden steeds minder intens.. @Eef, bedankt voor je lieve woorden vanochtend, hoewel ik geen groot schuldgevoel ervaar, gun ik mijn meisje nog zoveel liefde in het heden, dus geniet ik van deze zwangerschap voor twee, gewoon omdat haar zwangerschap zo shit is geweest.. Ik voel d'r nog dichtbij me.. En haar grote broer spreekt nog elke dag over zijn zusje in de hemel, we hebben allen onze eigen confrontaties, en een slofje voor de schoorsteen is hartverscheurend, maar een Sint die zijn zusje vergeet kan toch ook niet! Ze hoord erbij! Had overigens ook nog een hartje van pepernoten gemaakt, die liet mijn zoontje ook echt liggen, die zijn voor Lieke he mama zo lief! Heeeeel herkenbaar trouwens; onze kindjes die niet bij ons kunnen zijn moeten wel benoemd worden, heel graag zelfs! Denken mensen misschien als je het niet erover hebt, dan doet het vast geen pijn.. @Jonneke, oef jij hebt idd je portie ook wel gehad dit jaar, alsof alles in veelvoud op je af komt..het wordt je niet gevraagd he, wat je op je bordje krijgt.. Heeft je zus je al gevraagd als peettante? Zie je er tegenop dat je weet dat het niet lang meer hoeft te duren dat de baby's worden geboren? Mijn vriendin was tegelijk zwanger met mij, en kreeg er ook twee, en ik stond met lege handen, ze voelde zich heel schuldig naar mij toe, wat ik natuurlijk niet nodig vond.. Toen ik dacht ervoor klaar te zijn ben ik op kraamvisite gegaan, heb zelfs het meisje een flesje gedaan en mee geknuffelt, vond het zo fijn en vertrouwd, eenmaal thuis en later op de dag kwam de klap voorbij, mijn eigen gemis dat zo tastbaar werd, maar merkte ook dat ik hier doorheen moest, en dat heeft me goed gedaan. De confrontaties gingen me beter af met andere baby's en bij het tweede bezoekje van de twins heb ik weer iets meer kunnen genieten.. en nadien geen last van gehad.. Maar kan me ook goed voorstellen dat je niet weet wat je moet verwachten, het blijft altijd maar de vraag hoe of je reageerd, dat is zo nieuw allemaal..
Wat kunnen mensen dan vervelend reageren he, hoewel goed bedoeld. Heb nu 2 rare opmerkingen gehad. Ik werd vorige week gebeld door een mevrouw van de GGD: ' Spreek ik met de moeder van Valentijn? Van harte gefeliciteerd met uw zoon! Hoe gaat het met Valentijn?' Op dat moment kon ik wel janken! :x Ze heeft zich wel 10 x verontschuldigd. Weet nog steeds niet waarvoor ze belde en van wie ze de gegevens heeft gekregen. Ik vermoed van de gemeente. Vind het echt een grove fout. En toen we met de uitvaartverzorgster bespraken hoe het einde van de uitvaart er uit zou gaan zien zei ze: ' Je kunt er voor kiezen het mandje op het einde te laten staan in de aula, maar je mag het ook aan mij geven dan zet ik het in de oven' . Mijn mond en die van mijn vriend vielen letterlijk open! Heb er ook wat van gezegd toen ik van de schrik bekomen was. Tjonge jonge jonge...Natuurlijk weet ik wat er mee gaat gebeuren maar ik wil het niet horen! @ Eef: Ik hoop ook dat de uitgerekende datum mee gaat vallen. Mijn vriend heeft ook de navelstreng doorgeknipt. Het was een mooi ontroerend moment. We hebben ons mannetje een hele tijd bij ons gehad en vast kunnen houden. We zijn ook super trots op hem. Wat fijn dat je weer in verwachting bent. Van harte gefeliciteerd! Ik hoop voor je dat alles voorspoedig blijft verlopen. Ik wens je veel succes maandag! Spannend allemaal! @ Roompje: Knap dat je weer naar je werk bent gegaan. Was dit je eerste dag weer? Het is logisch dat je verder wilt met je leven, maar doe alles op z'n tijd. Ik wilde eerst ook weer zo snel mogelijk aan de slag, maar ben er wel van op terug gekomen. @ Jonneke: Goed dat jullie naar een psycholoog gaan.Wij hebben morgen voor de eerste keer maatschappelijk werk. Ben benieuwd hoe dit bevalt. @ Vlinderevelien: Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik hoop zo voor jullie dat het deze keer goed gaat. Daar gaan we natuurlijk vanuit! Hoe voel je je verder? De naam Valentijn vonden we in deze situatie het mooiste passen. Het was zijn koosnaampje en dan vallen opeens alle andere namen af. De confrontatie met andere baby's en zwangeren ga ik zoveel mogelijk uit de weg. Alhoewel dinsdag een vriendin van mij op bezoek was, zij is ook zwanger en we zagen er erg tegenop elkaar te zien. Gelukkig viel het mee. Ik zal er mee om moeten leren gaan. Wat ontzettend mooi dat je Lieke's slofje bij de open haard hebt neergezet en wat lief hoe je zoontje over haar praat. Zo wordt ze niet vergeten en dat zal ook nooit gebeuren.
@Evelien: Wat lief van die pepernoten. En dat haar broertje er zo mee omgaat, echt heel mooi! Lieke* hoort er gewoon echt bij, ook voor hem. Ik zie er best wel tegenop ja dat mijn zusje gaat bevallen. Maar zij vindt het daarentegen net zo ongemakkelijk. Natuurlijk ben ik nogsteeds heel blij voor haar maar het zal straks heel dubbel zijn. Ze heeft me nog niet gevraagd als peettante dus ik wacht geduldig af Gisteren is een vriendin van mij bevallen. De eerste confrontatie van een nieuwe baby in mijn omgeving. Was wel even slikken. Naast alle dingen die er de afgelopen dagen gebeurd zijn (as is thuis gekomen, fotoboek was binnen, moeite bij de gemeente ivm evt inschrijven van mijn dochter* bij de gemeente) zat ik er gister dan ook echt doorheen. Gelukkig gaat het vandaag weer een stuk beter. @Vlinder: Wat vervelend zeg die opmerkingen. Vooral dat telefoontje over Valentijn* is wel echt heel vreemd en confronterend. Je hebt het niet altijd in de hand maar een telefoontje over Valentijn* hadden ze echt wel iets beter kunnen bekijken voor ze je uberhaubt gingen bellen! Schandalig! Heb er geen woorden voor.
Vlinder wat vervelend zeg... Van de gemeente en die opmerking bij de begrafenisondernemer... Soms zijn mensen zo raar... mijn vriend wilde heel graag weten hoe laat ze gecremeerd werd want wij hebben geen ceremonie gedaan en waren ze vergeten te bellen en belde ze later dat het al gebeurt was... ook zo'n actie wel fijn dat jullie goed begeleid worden vanuit het ziekenhuis ik heb hier niemand meer gezien of gehoort van enige begeleiding in het natraject wel beetje vervelend eigenlijk.. hoe red jij je een beetje de dag door ???? xxx roompje