Gefeliciteerd Missjopie! Fijn dat alles goed gaat. Bedankt voor alle adviezen meiden. Heb t aangekaard en het is geregeld. Ik kan kerst gelukkig thuis doorbrengen. Bmr vaccinatie ga ik niet doen. Heb overlegd met de gyneacoloog. Risico is zo ontzettend klein dat ik het oploop en nu ik het weet zal ik natuurlijk extra allert zijn. Ik was er zo down van dat we verplicht 3 maanden moesten wachten dat dat t niet waard was. We zijn dus druk bezig haha.. Hoop dat t snel lukt.
Lieve meiden, kom ook even voorbij gefladderd... @MissJopie, van harte gefeliciteerd met jullie dochter! Fijn om te horen dat alles goed is! Fijne kraamtijd met je gezin! @Roompje, van harte gefeliciteerd met jullie dochter Vajen, prachtige naam, vast en zeker een prachtig meisje! En zusje van Sienna* Wat een heftige bevalling heb je gehad, ze is idd een flinke meid zeg, phoe wat schrikken weer met alle complicaties, dat was je anders gegunt meid! Ik wens jou en je gezin een fijne kraamtijd! @Vlinder83, de laatste loodjes wegen het zwaarst, voor jou nu ook emotioneel en mentaal, zo dichtbij, en toch... Fijn dat je met de ctg en extra echo's in de gaten wordt gehouden, gaf mij ook een geruststellend gevoel aan het einde van de zwangerschap. Nou alles staat vast klaar voor jullie baby in aantocht, koester de laatste weken nog even met ukkie in je buik, succes meid je bent er bijna! En een fijne vlinderdag voor V* binnenkort.. @Jonneke, fijn te lezen dat je iets rustiger bent na de mooie 20wk echo, toch blijft de achtbaan aan emoties doorgaan he, inmiddels de eerste engeltjesdag van je dochtertje beleeft, de termijn voorbij, je toekomst is idd heel mooi gekleurd, met straks een wolk van een babygirl, maar alles blijft dubbel meid. Goed dat je aan jezelf denkt, en ukkie, het is moeilijk en hard werken deze zwangerschap, maar het is het ook zooooo waard, als mijn meisje vanochtend in de armen in slaap valt, ooh dat mooie mensje, ik zou het (bijna) weer overdoen, want het is idd hier ook heel zwaar geweest, dat zal ik ook nooit vergeten.. Ik hoop dat de tijd die komen gaat lichter voor je mag worden, succes met alles! @LiLalief, gefeliciteerd met een mooie echo, een broertje erbij...Bijzonder hoor, hij heeft in ieder geval 2 prachtige zussen, eentje hier, en eentje daar, voorbij de sterren en de maan... Succes met de Guo,... Herkenbaar wat je schrijft over berichtje van "onwetenden" mbt tot 20wk echo en reacties, helaas en gelukkig kan men niet weten hoe intens veel dit met je doet, dat gevoel blijft is mijn ervaring, al raakt het me nu milder, maar dat boze en verdrietige gevoel herken ik, en ook de strijd om een ander daarin een "les" te willen meegeven, jammer dat je geen respons hebt gekregen... @Gabrielle, beladen tijd voor jullie, alles herbeleven van een jaar terug, moeilijk en zwaar, maar ook een tijd dat jullie manneke* dichtbij zal voelen, zo verdrietig, je blijft rouwen... Sterkte! @Babyengel, best pittig he een kleintje om voor te zorgen, en zwanger zijn, en je eerste Engeltjesdag... Lees dat alles goed verloopt met de zwangerschap, en 33 wk, dat schiet op! Succes met de laatste loodjes.. @Frenzy, ja heb ik ook hoor, ben al zo gevoelig, en als ik alle verhalen hier lees beleef je telkens alles opnieuw, al lees ik ook nog wel mee, toch is het moeilijker om telkens weer te verbinden met alle diepe intense emoties, vooral als je een kleintje hebt om voor te zorgen, we leren leven met het verlies, maar moeten ook hard werken om in het hier en nu voor onze kindjes te zorgen, en daar gaat ook de nodige energie in zitten...Gelukkig maar! Fijn dat alles goed gaat met je nieuwe baan, inmiddels een ritme gevonden? @hier, best druk met een zoon van bijna 5, en een dochter van 4,5 maand... Daarom ook weinig meer op zp te vinden, alle tijd die eventjes overblijft zijn al gauw besteed aan huishoudelijke zaken, en als ik geluk heb even een boekje lezen maar hoef jullie niet uit te leggen dat ik niet anders zou willen! Al geniet ik in het hier & nu van mijn rijke gezin, toch blijf je bezig met alles wat gebeurd is, ons dochtertje* en zusje* die er niet bij kan zijn, het leven gaat door, maar er gaat geen dag voorbij dat ze niet bij ons is!
MissJopie, van harte gefeliciteerd! Wat een geluk voor jullie! Geniet ervan. Luvv, goed gedaan meisje. Gewoon voor jezelf opkomen en eerlijk zijn over je verdriet! En straks toch ook een beetje genieten van een emotionele Kerst. Ego-verhaal: Een paar dagen geleden was mijn man jarig. Maar, behalve taart, kaarsjes, feestje, heb ik mijn man ook een brief geschreven. Maar 4 kantjes, ook al had ik veel meer kunnen schrijven, maar ik heb geprobeerd om al mijn gevoelens en worstelingen de laatste tijd heel trefzeker weer te geven. En dat is denk ik gelukt, want hij was in tranen na het lezen van mijn brief. Mijn boodschap was in het kort: het is goed zo. 10 jaar bezig met kinderen krijgen, 10 jaar in de MM (medische molen), de hoop, de vrees, de wanhoop, de vreugde, de teleurstelling, ... zijn schuldgevoel, ons. Het is goed zo. We hebben veel meegemaakt, er is ons veel ontnomen, maar we hebben ook zoveel gekregen; we hebben het gehaald. Ik wil nu uit de molen, want ik werd hoe meer hoe duizeliger. We zijn gezegend met een prachtdochter en we mogen ons rijk rekenen. Er zijn zovelen die niet zo'n geluk hebben als de onze. Ik wil weer volop genieten van ons drietjes, van ons sterretje daarboven, van elkaar, zonder het zwaard van Damolkes steeds ergens op de achtergrond. Zeker de afgelopen 3 jaar ben ik (hij wellicht minder) alleen maar met zwanger raken en behandelingen bezig geweest. Ik werd ook meegezongen op het ivf-forum. Elke teleurstelling van een van de wensmama's trof me hard aan en werd ik ontmoedigd, elke zwangerschap en wonderbaby gaf me weer zoveel hoop. Ik wilde weer helder en alleen nadenken, over mezelf en ons, zonder beïnvloed te worden. Daarom ben ik de laatste tijd ook afstand genomen van dat forum. En dat hielp. Ik weet nu dat ik geen behandelingen meer wil. Dat ik daar klaar mee ben. Die behandelingen hebben ons Felix* gegeven, en daar zal ik altijd voor dankbaar blijven. Maar nu wil ik de medische molen laten voor wat het is, me niet meer laten leiden door cycli en andere planningen, gewoon genieten van wat we hebben. Ik heb ook heel veel gehad aan zo'n forum, aan de verhalen en begrip van die meiden die weten wat het is, hoe het voelt, maar ik wil daar nu uitstappen. Ik heb dus mijn man als cadeau gegeven het afscheid van de MM. Mijn kinderwens blijft onveranderd. Mijn drang om weer zwanger te worden is niet weg. Ook mijn diepste wens om nog een baby van ons in mijn armen vast te houden, gezond en wel (want dat is voor ons ook zo niet meer vanzelfsprekend), een broertje of zusje voor ons steeds groter wordende dochter, is even sterk. Ik kan het niet zomaar later verdwijnen, maar ik kan de krampachtigheid los laten. Ik ga weer genieten van het leven, wij samen, en neem al onze ervaringen gewoon mee en koesteren het. [FONT=arial,helvetica,sans-serif]Ik heb een foto gemaakt van een bronzen beeldje wat we een paar jaar geleden samen gekocht hebben in Honfleur. Een mama en een papa pinguïn, en een baby pinguïn aan hun voeten. Mijn man had toen ook gezegd dat hij vreesde dat we zo, met z'n drietjes zouden blijven. Ik heb van die foto briefpapier gemaakt en mijn brief daarop geschreven. Zelfs mijn vond het heel mooi en riep: dat zijn wij, mama. Die foto staat op mijn facebook pagina vanaf vandaag samen met een liedje van Nina Simone: Its a new day, it's a new life....[/FONT] Het hoofdstruk (meer) kinderen krijgen is zo goed als gesloten. Want de kans op een natuurlijk zwangerschap is nihil. Ik zal er nog een tijdje het heel moeilijk mee hebben. Zeker omdat ik er nu van baal dat ik geen geboortekaartje voor Felix* heb gemaakt. Ik had Felix* graag bij zijn nieuwe broer of zusje op het kaartje een ereplaatsje gegeven. Maar voor Felix* weten we nu ook wat we gaan doen. We gaan in het voorjaar, rond zijn uitgerekende datum, een boom planten in een herdenkingsbos. Dan hebben we ook een plek om naar toe te gaan. Ik kijk er nu al naar uit!
Hoi allemaal, Sorry dat ik zo lang niks Van me heb laten horen, ik heb het druk gehad met alles wat weer gebeurd is. Nou 2 okt ben ik dus geopereerd, het is allemaal mee gevallen met niet te teveel pijn, weekje thuis en ik kon er weer tegen aan. Ze hebben de baarmoeder leeggeschraapt in de hoop dat mijn cyclus zich weer gaat normaliseren. Ik bleef toch de angst houden is het nu wel goed? Dus ben dinsdag na het zh geweest en ze hebben een echo gemaakt baarmoeder zag er perfect uit en eieirstokken ook! Gelukkig dacht ik! Ook een eitje in mij linker eierstok aanwezig met een grote van 12 mm het groeit elke dag 2 mm en bij 20 mm springt het eitje dus je eisprong. Zaterdag zou mij dag zijn om te klussen. Maar nu kreeg ik gister gigantische pijn aan de linkerkant van mij buik onderin. Kon niet zitten helemaal niks, verloor in een keer meer bloed. Heb vandaag gebeld na het zh maar die zeiden dat wanneer ik niet meer vloei dan bij een normale menstruatie en geen koorts heb ik me geen zorgen hoef te maken. Maar goed ik heb dus al ovulatie testen besteld voor dit weekend zodat ik precies kon zien wanneer nou mij eisprong is? Wat denken jullie maak ik nu toch gewoon kans om in verwachting te raken ondanks de menstruatie? Er is wel een ei in ontwikkeling? Weet je het Zou geweldig zijn als het raak was, vorig jaar teste ik namelijk ook in nov positief. Ik weet het niet meer. Ik was zo blij met deze kans. Ik hoor graag van jullie. Dikke kus
@ Luvv; Dankjewel! Ik hou jullie uiteraard op de hoogte.. @ Jonneke; Tnx! Inderdaad bijzonder.. @ Babyengel; Ik vind het ook erg moeilijk (langdurig) contact te maken en me te binden.. Ik mis ons meisje nog steeds. Ik krijg de GUO ook op dezelfde prenatale diagnostiek afdeling als de GUO van Juli* en ik zie daar érg tegenop. Ik vraag me af wat de emoties en de zenuwen met me doen als ik daar weer ben.. Mijn vakantie was ondanks allerlei gevoelens wel fijn, al ben ik blij dat ik weer thuis ben, thuis is toch het fijnst. Eigenlijk gingen mijn gevoelens op vakantie niet eens over Juli*. Dat is er nu ineens.. het besef dat de 20 weken dichterbij komen, ineens weer meer verdriet en gemis. De behoefte om haar terug te krijgen terwijl ik ondanks moeilijk hechten dit kindje niet meer kwijt zou willen. Het zal altijd wel een achtbaan van emoties blijven wat dit betreft, denk dat de bevalling ook érg emotioneel zal zijn.
Achteraf denk ik er ook zo over.. ik heb me teveel door emotie laten leiden. Gelukkig heb ik het er nog wel met mijn vriendin over gehad en ze begreep me volledig, ze is zelf ook een kindje verloren (met 16 weken). Ze wilde alleen even geen 'negativiteit' tussen haar berichten en heeft het daarom verwijderd.
Hoeveel kan een mens hebben? Na woensdagavond flinke pijn in mijn buik te hebben gekregen , heb ik het ziekenhuis gebeld aangezien ik daar dinsdag nog geweest was voor na controle voor mijn operatie op 2 okt. Ik begon die avond meer bloed te verliezen. Zolang ik geen koorts had was er niks aan de hand. Donderdag was de pijn zo goed als verdwenen, met mama vloerbedekking gekocht en de pijn die aanwezig was, cindy niet aanstellen ...doorgaan! Vrijdag ochtend zit ik helemaal klaar om na mij werk te gaan weer diezelfde pijn maar dubbel zo erg, toen heb ik toch maar de dokter gebeld. Eenmaal daaraan gekomen dacht de dokter aan me blinde darm die gesprongen was of bloed in mij buik, de ambulance was al gebeld. In het ziekenhuis aangekomen lig ik op de spoedeisende hulp en krijg ik te horen dat ik een positieve zwangerschaptest heb??? Dat kan niet ik ben 2 okt nog geopereerd? Ik krijg een klap ik mij gezicht, dit is toch was ik zo graag wil? Waar komt die pijn dan verdaan, en ik begin te hopen. Een nieuw kindje voor mij en Frans een broertje of zusje voor Dani* Bij de echo zie ik meteen dat er iets mis is vlekken op het beeld, verschrikkelijke pijn. Dan krijg ik te horen dat ik zwanger ben maar buiten mijn baarmoeder daar zit alleen maar heel veel bloed. Ik heb een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Kun je mijn kindje redden? Nee ik het antwoord, en ook misschien mijn eileider niet. Weg hoop, weg kindje, weg toekomst. Alweer.... Na de operatie word mij verteld dat ik 300 ml bloed in mij buik had zitten, en dat mijn linkereileider weg gehaald is. Daar zat ons nieuw begin ik was 6 weken zwanger. Symptomen had ik niet net zoals bij dani* dat mijn buik wat dikker was en ik in gewicht alweer wat toenam, gaf ik de schuld aan die steeds maar blijvende menstruatie. Weer zijn we een kindje kwijt ook al was het nog maar zo pril, je vraagt je af wanneer het genoeg is voor iemand? Daar krijg je geen antwoord op, en ook hier moeten wij mee verder. Dat doen we ook, ik laat me niet uit het veld slaan. 3 maal scheepsrecht.... Toch??
Oh nee Cindy, wat een vreselijke ervaring! Dat dit nu juist elkaar op moet volgen.. Heel veel sterkte! Ik hoop op spoedig herstel en vlot daarna een nieuw kindje voor jullie..
Jeetje Cindy wat heftig allemaal, wens je veel sterkte. Idd hoeveel kan een mens hebben. Ik hoop dat je herstel voorspoedig gaat en je wens in vervulling gaat komen. xC
@ Cindy; lieve meid, wat een pech! Blehhh wordt er gewoon helemaal naar van dat dit op je dak beland, gatver!! Dikke dikke knuffel, hoe gaat het nu met je, tis niet eerlijk! @ Babyengel; is je zoontje alweer opgeknapt? Hoe voel jij je? Kun je nog een beetje genieten van het zwanger zijn? @ Gabrielle; wat een mooie woorden, je bent een krachtige en prachtige vrouw! En ik zou het je zo anders willen gunnen, maar helaas Wat een mooi gebaar van de boom, leuk! @ Roompje; gefeliciteerd met jullie dochter, geniet ervan! Prachtige naam. Wat heftig dat de bevalling zo tegen zat, wat zal dat spannend zijn geweest @ Misjopie; gefeliciteerd met jullie dochter, is het allemaal goed gegaan? @ Luv; goed dat je het geregeld hebt, Het wordt vaak onderschat door buitenstaanders hoe het is om een kindje het verliezen en vaak wordt het ook vergeten dat de schade blijft... @ Lilalief; gefeliciteerd metd e goede echo en wat leuk een knul! gaaf hoor na twee meiden, geniet ervan! @ Vlinderevelien; fijn dat je zo geniet, en herken het, de drukte hier ook zo extreem. Hoe gaat het met schrijven, heb je daar nog tijd voor? @ Ego; Met Jort gaat het prima, knul doet het super. Ik merk dat er toch af en toe nog wel vedriet zit, leg vaak de link naar Loek, of denk veel aan hem, terwijl ik merk dat in mijn omgeving 'Loek' steeds meer vergeten word. Doet me pijn, denk bij alles wat ik met Jort doe, dit had ik Loek ook zo gegund... Hier lezen, merk nog steeds veel herkenning en dat vind ik fijn. Maar wat ik nog fijner vind en leuk vind om te lezen is het goede nieuws, ik wil graag weten hoe het met jullie gaat, ken jullie niet persoonlijk, maar ben wel erg begaan.
@Cindy, heel veel sterkte meid, wat een doffe ellende vreselijk... @Gabrielle, ook ik vind je een krachtige vrouw, respect, en wat prachtig idee voor de herdenkingsboom. Hier in de buurt is een park waar je een boom kunt planten, maar daar zijn nogal wat kosten aan verbonden. @Frenzy, ik schrijf idd nog wel, maar met tussenpozen, blijft heftig alles te omschrijven, en daar moet je de energie voor hebben. Op dit moment is het druk genoeg, maar heb geen deadline, dus dat scheelt Genieten is intens he, maar idd je denkt vaak aan Loek* hoe je hem dit moois ook wilt geven, denk dat je dat ook doet, de liefde die je Jort geeft voelt Loek* ook dat geloof ik zeker! Maar denk dat we beiden kunnen beamen, dat het besef van zoveel moois overweldigend is en blijft, en dat zal in je hart ook pijn blijven doen. @LiLalief, ik merk hier ook nog steeds die emoties hoor, ik hou ze denk ik nu meer voor mezelf, als ik anderen hoor klagen over het nieuwe moederschap, de gebroken nachten, de drukte, dan denk ik ook, wat wil je dan? Omarm het, wees gelukkig en vermoeid dat mag ook... Daar krijg ik dus weleens de kriebels van. Fijn dat je vriendin je begreep. We hadden onze GUO ook in dezelfde kamer als de GUO van Lieke* ik vond het heel moeilijk, de herbeleving, alles deed me denken aan toen, kon moeilijk ademen, beetje hyperventilatie, mijn vriend hield mijn hand vast, net als toen... Deze keer kregen we felicitaties, jeetje wat intens, het drong pas tot me door in de auto naar huis, het heeft allemaal veel tijd nodig, je moet er opnieuw doorheen... Aan het eind van mijn zwangerschap, toen lag ik inmiddels al een kleine week in het ziekenhuis vanwege een groeiachterstand, en ik werd dit maal met bed en al dezelfde kamer binnengereden, wel spannend, maar was nog nooit zo relaxed geweest, dat zal wel met de termijn te maken hebben gehad, 37wk, 2 dagen erna ben ik bevallen van een gezonde dochter. De bevalling was ook heel emotioneel, ik lag 2 deuren verder, dan waar ik het jaar ervoor was bevallen, ik heb de verpleegkundigen op de hoogte gesteld van mijn verhaal, ze zat gewoon met me mee te huilen die ochtend! Diezelfde middag nog is mijn dochter geboren, een hele fijne bevalling, heel snel, heftig, maar de pijn is zo anders vond ik, met de eerste kleertjes in de hand heb ik de weeen weggepuft, ze vonden me super gemotiveerd, dat was het halve werk! Om de zwangeren onder ons even een hart onder de riem te steken, dat het vreselijk moeilijk en zwaar is om alles opnieuw te beleven, je hebt zoveel te verliezen, maar heb vertrouwen dat je dit maal beloont mag worden voor het harde werken... Dat is jullie zo gegunt!
MissJopie: wat leuk van je te horen met zulk goed nieuws. Gefeliciteerd met jullie dochter. Geniet er lekker van! Het is jullie gegund. Gabrielle, wat mooi maar ook moeilijk om die brief te schrijven met al die emoties. Maar wat knap dat je toch de beslissing hebt genomen om voor jullie gezin te kiezen zoals het nu is. Zal niet gemakkelijk zijn. Hopelijk geeft het je een stuk rust op de langere termijn. En heel mooi dat jullie een boom gaan planten voor Felix*. Frenzy, natuurlijk denk je nog vaak aan Loek*. Je bent blij met Jort maar het had anders kunnen zijn. Dingen die je Loek* ook graag had willen geven maar niet kunnen blijft soms pijn doen. En dat je omgeving het dan vergeet is misschien nog wel moeilijker. Ik merk het nu al, nu ik de 20wkn voorbij ben. Het lijkt wel of steeds meer mensen nu E* al vergeten zijn, want het gaat nu toch goed. ja zo werkt het niet, dat weten wij, maar voor de omgeving is het toch een beetje 'wat je niet ziet bestaat niet meer' en dat is wel moeilijk. Luvv, wat fijn dat je de kerst toch nog vrij hebt kunnen regelen. Goed dat je het gevraagd hebt. En wat fijn dat je de bmr niet hoeft te hebben. geeft het rust dat jullie er nu weer voor kunnen gaan? Hopelijk snel positief nieuws! Cindy, ik las het al op FB. Heftig hoor. Hoeveel kan een mens inderdaad hebben. Hoe voel je je nu? Zal allemaal niet gemakkelijk zijn met die pijn en die klap die je iedere keer weer krijgt. Ik duim hard voor je meid dat het snel een keer goed mag gaan voor jullie, het is jullie ook zo gegund. *knuf* Hier de eerste engeltjesdag van ons meisje* gehad. Ik ben blij dat die dag voorbij is. Achteraf wel een fijne dag, die we eigenlijk heel rustig door hebben gebracht maar wat wel heel prettig was. Merk dat ik daardoor nu ook wel iets positiever in deze zwangerschap sta. Alleen de vermoeidheid blijft wel, al is het in mijn hoofd wel een stukje rustiger.
Hoi meiden, druk hier weer ineens, gezellig! Hier alles goed. Druk bezig met de kamertjes van de kids. Vandaag ook wat van de babykleertjes gewassen. Alleen nog de witte unisex kleertjes. Ik durf de kleertjes die ik voor mijn dochter* had helemaal niet uit te pakken.. is dat vreemd?? Voor mij zijn ze van haar ook al had ze ze nooit aan kunnen hebben. Ik weet nog niet hoe ik dat ga doen. Als dit een meisje is laat ik haar ook gewoon de unisex kleding dragen denk ik.. kan 't namelijk niet over mijn hart verkrijgen. Ik ben wel erg moe, verklaring daarvoor is dat mijn HB alleen maar aan het zakken is (5,6 recentelijk ) slik gewoon mijn ijzertabletten trouw maar het gaat langzaam kennelijk. Als de kamertjes af zijn komt er ook nog een extra gedenkplekje voor ons mooie engeltje. Moet nog even kijken wat ik wil en hoe we dat gaan doen maar we gaan er wat moois van maken. Dat verdient ze. En het is fijn. Verder flink aan het aftellen hier, kan echt niet meer wachten, ik vind het emotioneel allemaal zo zwaar! Soms dan hoop ik dat mijn dochter* weer in mijn buik zit, en zij straks geboren wordt gezond en al.. dan neem ik het dit kindje kwalijk dat hij/zij niet zijn/haar zus is. En dan word ik zo boos op mezelf. Ben ik nou zo ondankbaar ik wil ze allebei zo graag. Maar ik mis haar zo. @ Cindy, ik las het op facebook, vind het zo erg voor jou en je vriend! Een bbz, en je eileider kwijt.. nu kan je nog wel zwanger worden met 1 eileider maar wellicht wordt het moeilijker . Dat is toch het laatste waar je nu aan wilt denken. Zou je graag een hart onder de riem willen steken maar ik weet niet hoe. Herken het gevoel wel van hoe vaak zal het nog mis gaan voor het eens goed blijft gaan? Maar ik had slechts een vroege miskraam na de geboorte van mijn dochter*, de maand erop was ik wèl goed zwanger. En dat hoop ik voor jou ook heel erg meid. Weg met de ellende, op naar het geluk.. knuffel en sterkte! @ Frenzy, ja gelukkig is hij weer helemaal beter. Hij zit zich vol te stoppen met eten en is lekker aan het spelen, was alweer een tijd terug dat ik zo'n tevreden mannetje had. Ik voel me vooral erg moe, heb dan ook een HB van 5,6 , verder gaat het wel.. genieten doe ik niet erg, maar zit wel echt vol verwachting en spanning naar de geboorte uit te kijken. Het genieten komt dan wel, dat heb ik geaccepteerd nu. Jammer hè dat de omgeving je vlinderkindje dan vergeten lijkt te zijn.. omdat er een volgend kind is en dan denken ze dat dat alles goedmaakt ofzo. Natuurlijk had je Luuk* alles gegund wat Jort nu krijgt. Ik denk er ook regelmatig aan, had ik dit mijn dochter* ook maar kunnen geven, had haar zo graag alles gegeven wat mogelijk was.. @ Gabrielle, ik kan me voorstellen dat het heel moeilijk is om het los te laten. Natuurlijk blijft de wens altijd aanwezig, maar dat je die krampachtigheid kunt loslaten, is belangrijk en ook erg knap dat het je lukt! Heel goed om een brief te schrijven.. dan weet je zeker dat je alles hebt neergezet wat er in je hoofd zat te malen. Mooi om zo'n boom te planten voor F.elix*.. enne dat beeldje is niet helemaal waar, Felix* is er ook, die moet ook op het beeldje staan. @ Jonneke, hier was dat ook, dat na de bewuste dag je wat rustiger wordt. Op een één of andere manier loop je er toch tegenaan te 'hikken' om het zo te zeggen. Je bent extra veel bezig met je overleden kindje. Is de vermoeidheid geestelijk of misschien ook lichamelijk? (misschien is je HB wel beetje laag). Ben je nog thuis of weer aan het werk? Lukt 't allemaal? @ LilaLief, ja deze termijn is het toch allemaal weer even moeilijk, iedere keer denk je terug aan vorige zwangerschap hoe het toen ging.. dat toen nog alles goed leek te gaan, maar het al zo erg mis was. Zal nog wel een paar weken zijn, ik vond het raar toen ik de 23 weken gepasseerd was, want voor je gevoel houdt het daar op terwijl het dan gewoon doorgaat natuurlijk. Ja ik zou er bijna alles voor overhebben om mijn dochter* ook terug te krijgen en soms ben ik even boos op dit kindje dat hij/zij niet haar is, terwijl ik dit kindje toch ook echt niet kwijt zou willen en het superwelkom is natuurlijk. De emoties zijn gewoon verwarrend zo een volgende zwangerschap na een overleden kindje. Het zal straks een grote opluchting zijn als je de GUO hebt gehad en alles is goed (want daar ga ik vanuit hoor!!). @ Luvv, ik snap dat je de vaccinatie toch niet wilt. Daar had ik zelf ook naar geneigd. Vooral als je in een omgeving woont waar de vaccinatiegraad hoog is. Hopelijk ben je gauw zwanger. Eisprong gevonden deze maand? @ MissJopie, van harte met de geboorte van je dochter! Fijn dat het goed gaat! @ VlinderEvelien, lang niet gezien hier. Het zal vast erg druk zijn zo met die kleine Lynn! Alweer 4,5 maand oud jeetje.. en Lieke* is er altijd bij natuurlijk. Ik had je een tijdje geleden op facebook uitgenodigd maar je herkende me vast niet misschien kan je zien dat ik ook Lara, Jonneke en Cindy als vriend heb..
Och nee toch lieve Cindy. Wat rot en inderdaad hoeveel kan een mens hebben. Voor de geboorte van onze 1e dochter heb ik ook een bbz gehad. Toen alle hcg uit m'n lichaam was verdwenen en wij er weer voor mochten gaan was ik meteen weer zwanger, 2 maanden na de operatie had ik een positieve test. Ik hoop voor jou hetzelfde! Sterkte voor nu en hopelijk snel een goede zwangerschap.
@ babyengel ik snap heel goed wat je bedoelt. Daar heb ik t hier ook al over gehad. Ik had voor I* ook wat nieuwe kleertjes gekocht. Zei al tegen m'n vriend dat ik t heel lastig zal vinden om die kleertjes uit te pakken voor een evt ander meisje. Het is ook heel gek. Aan de ene kant hoop ik bij een volgende zwangerschap weer op een meisje, omdat dat gewoon al het toekomstbeeld was. Aan de andere kant hoop ik op een jongen, omdat t dan heel anders is. Terwijl ik diep in mijn hart natuurlijk weet dat het helemaal niets uitmaakt. Als het maar gezond te wereld komt.... @ bmr: geeft zeker rust. We zijn druk aan het klussen en hopen dat t gelukt is. Bij beide dochters 1e ronde raak. Zitten nu in de 2e ronde, maar m'n cyclus is nog niet helemaal de oude. Vorige maand positieve ovulatietest op dag 14 bij een cyclus van 25. Vrij korte luteale fase. Nu pas een positieve test op dag 17. Hoop dat mijn cyclus nu weer wat langer is. Wachten maar even af.
babyengel, fijn dat je met de kinderkamers bezig kan zijn. Lekker afleiding. En dat het spannend is en je veel met je engeltje bezig bent is logisch. Je zit nu in een periode die je toen niet mee hebt mogen maken. Maar ze hoort er gewoon bij. En fijn ook dat je een plekje voor haar gaat maken op de babykamer, is ze er toch een beetje bij, op het kamertje wat eigenlijk voor haar had moeten zijn. Zelf heb ik dat ook gedaan door een vlinder op de muur te schilderen, ik wilde haar er toch bij hebben. En van die kleertjes, ik snap het wel hoor. Misschien is het ook omdat je niet weet wat het wordt? Zelf heb ik nooit zoiets gehad van die kleertjes horen bij E*. Ik heb eigenlijk ook nog niet gekeken wat ik allemaal heb liggen. Toen was het allemaal unisex, misschien heeft het daar ook mee te maken? Ik denk wel dat ik iets apart houd wat van E* blijft en in haar gedenkkistje komt te zitten. De andere kleertjes krijgt deze kleine meid straks wel aan denk ik. Maar wie weet denk ik er straks wel anders tegen aan als het zo ver is. Doe gewoon wat voor jou goed voelt. Luvv, ik hoop voor je dat het snel raak is. Maar je cyclus moet inderdaad weer even op gang komen en kan soms even duren.
De eerste 2 verlofweken zitten er op en ik heb mij nog geen seconde verveeld. Ik was vandaag bij de gynaecoloog en er werd mij verteld dat ze over iets meer dan 2 weken willen beginnen met inleiden (als de baarmoedermond week genoeg is)! Tjonge nu gaat het echt snel! Ik ben dan 38 weken en had echt verwacht dat ik wel tot de 40 weken door zou moeten, maar dat hoeft gelukkig niet. Het is vandaag trouwens precies een jaar geleden dat ik V* niet meer voelde bewegen. 2 dagen daarna kregen we het slechte bericht dat hij was overleden. Ik ben blij dat ook die termijn bijna voorbij is, want onbewust heeft het mij best bezig gehouden de afgelopen dagen. @ Jonneke: Fijn dat jullie een mooie en rustige 1e vlinderdag hebben beleefd. Hoe gaat het nu met de vermoeidheid? @ Lilalief: Fijn dat alles goed gaat met jou en de baby. Natuurlijk is de GUO heel spannend! Maar ga van het beste uit. Het komt vast goed! Jammer dat het je nog niet lukt te genieten van de zwangerschap. Ik hoop dat het na de GUO wel gaat lukken, maar dat zal moeten groeien. En waarschijnlijk, als je je kindje steeds duidelijker gaat voelen, zullen er meer momenten komen dat je kunt genieten. Tenminste dat is mijn ervaring. Maar optimaal genieten is mij tot nu toe ook nog niet gelukt. Wat leuk, een jongetje! Je voorgevoel klopte dus toch. @ Roompje: Gefeliciteerd met jullie dochter! Mooie naam! Het was dus nog even spannend, maar fijn dat het nu goed met jullie gaat. Lekker genieten van elkaar. @ Missjopie: Jullie ook gefeliciteerd met jullie dochter. Super dat alles goed gaat! @ Luvv: Goed dat je het toch bespreekbaar hebt kunnen maken op het werk, wat betreft de Kerst. Fijn dat je nu lekker thuis mag zijn met je gezinnetje. Na zon moeilijke periode is dat wel heel fijn om juist op die dagen heel dicht bij elkaar te zijn. @ Gabrielle: Ook voor jou is het jaar weer bijna rond. 2 november, de dag dat we onze kindjes hebben moeten laten gaan. Gaan jullie nog iets speciaals doen op deze dag? Knap dat je je man een brief hebt geschreven. Lekker alles van je af schrijven en hij weet exact wat er in jouw koppie omgaat. Het is een hele stap om nu afstand te doen van het zwanger raken en nu echt te gaan genieten van jullie 3tjes. Heb heel veel respect voor je. @ Babyengel: Heb je inmiddels ook verlof? Het schiet bij jou ook aardig op meid! Hebben jullie het al gehad over een eventuele inleiding of willen ze alles op zn beloop laten? Ik begrijp heel goed dat je af en toe zou willen dat jullie meisje nog in je buik zat. Wat betreft de kleertjes, dat begrijp ik wel. Ik heb het zelf ook wel met bepaalde kleertjes, maar heb destijds unisex kleertjes gekocht. En wat Jonneke ook zegt, misschien is het dan iets minder confronterend. Dit kindje krijgt het wel gewoon aan, hoewel ik soms wel denk: V* had ze eigenlijk eerst aan moeten hebben. Heb je even toegevoegd op FB. Kunnen we elkaar daar ook volgen! @ Vlinderevelien: Leuk weer van je te horen. Lynn is al weer 4,5 maand! Waar blijft de tijd. Zie af en toe leuke fotos voorbij komen op FB. Super te horen dat alles goed met jullie gaat. Jouw bevalling van Lynn klinkt heel positief. Deze keer weet ik dat ik een levend kindje op de wereld ga zetten en dan zal de pijn vast ook anders zijn. Je weet waar je het voor doet, een gezond kindje! Ik hoop dat ik het net zo mag ervaren als jij. @ Cindy: Heel veel sterkte! Dit is niet eerlijk. Vind het knap hoe sterk je er onder blijft! @ Frenzy: Goed te horen dat alles goed gaat met jou en Jort.Natuurlijk zal het gemis om Loek blijven. Hij zal altijd deel uitmaken van jullie gezin.
Vlinder, alweer twee weken met verlof. Tijd gaat toch snel he! Fijn dat je je niet hoeft te vervelen En wat een leuke verrassing dat je over twee weken ingeleid wordt als het goed gaat. Van waar die keuze eigenlijk? Volgende week de engeltjesdag van jullie mannetje. Hoe kijk je er tegenaan? Zie je er tegenop? Al snap ik wel dat je blij bent als die termijn voorbij is. Onbewust levert het toch wel veel spanning op heb ik ook gemerkt. Hier nog wel steeds moe al merk ik dat de vermoeidheid wel minder wordt. Deze week ben ik na een week werken minder moe dan vorige week. Ook al iets meer zin in andere dingen na mijn werk maar kost wel moeite. Wilde op het werk bespreken om evt 4 dagen per week te werken (werk nu 36 uur) maar zag dat dit de komende 3 weken ook het geval is. Dus ik wil eerst dat uitproberen en anders kijken of ik me deels ziek kan melden. Liever niet natuurlijk maar als het beter voor me is dan moet het gewoon. Maar het lijkt weer iets beter te gaan.