Hallo meiden, Ik heb me vandaag aangemeld en een beetje in dit topic zitten lezen. Fijn om allemaal herkenbare gedachten voorbij te zien komen, ik hoop dat ik met jullie mee mag schrijven... Bijna 10 maanden geleden ben ik na 22 weken en 5 dagen bevallen van ons eerst kindje J*, een meisje. Tijdens de 20 weken echo kwamen we erachter dat ons kleintje een zeer ernstige hartafwijking had, we hebben toen met pijn in ons hart besloten de zwangerschap af te breken. De moeilijkste beslissing die we ooit hebben moeten maken, maar tot op de dag van vandaag hebben we geen spijt van onze keuze. Alleen wat doet het af en toe pijn dat het zo heeft moeten zijn. Op het moment loop ik over van de dubbele emoties want naast al het verdriet is er ook blijdschap, ik ben inmiddels bijna 8 maanden zwanger van ons tweede kindje. Morgen heb ik mijn laatste werkdag en dan begint mijn verlof. Deze zwangerschap kwam totaal onverwacht, na twee maanden al. Het was zo onwerkelijk om zo snel weer zwanger te zijn, we kwamen voor ons gevoel net in wat rustiger vaarwater en hadden zelfs besloten dat het beter was om eventjes te wachten met opnieuw zwanger worden. Maar blijkbaar heeft het zo moeten zijn en ben ik precies 11 maanden na de geboorte van onze dochter uitgerekend van opnieuw een meisje. Inmiddels voelt dat ook echt heel goed, vanaf het moment dat ze ging schoppen voelde het zo anders als bij haar grote zus dat al snel het besef kwam dat dit echt een ander kindje is. Maar nu de bevalling dichterbij komt komt het verdriet om J* ook weer extra heftig naar boven, ik mis haar zo erg. Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik aan haar denk. En eerlijk gezegd zou ik ook niet anders willen, ik ben trots op mijn mooie dochter en hoop dat ze haar kleine zusje een beetje zal beschermen. Tot nu toe heb ik eigenlijk nog geen contact gezocht met lotgenoten via internet maar ik las zulke herkenbare dingen bij jullie dat het me nu toch wel fijn leek.
Vlinder, ik zag het nieuws al op FB en wat een mooie foto, gefeliciteerd meid! Roompje, ik kan me goed voorstellen dat je 'knakte' na de geboorte van Vajen en je dan pas weet wat je mist. Ik merk dat ik er nu ook veel mee bezig ben als het gaat om de tweeling van mijn zusje. Zij zijn twee maanden voor de UD van mijn meisje* geboren. E* had nu bijna net zo oud moeten zijn en dat besef komt steeds meer nu die tweeling begint te lopen enzo. Laat staan als het je eigen kind is wat je nu in je armen mag hebben. Dan besef je pas wat je miste. Doet Vajen het wel goed? Lilalief, ik snap je gevoel wel. Zelf ben ik soms ook wel voorzichtig met nieuws hier te vermelden over deze zwangerschap. Toch, als ik terug kijk naar toen ik hier begon met schrijven, vond ik het ook fijn te lezen dat er weer mamas zwanger waren na hun engeltje. het gaf me ook de moed dat het goed zou komen. maar dat het pijn doet om zwangeren te zien, babys te zien als je zelf nog niet in verwachting bent, ja dat klopt. Maar ik kijk er ook anders tegenaan bij de mamas hier dan in mijn omgeving. Hier gun je het iedereen toch net iets meer omdat je weet wat we allemaal meemaken, heb daar minder moeite mee dan bij mamas om me heen. Babyengel, je beschrijft het inderdaad ook zoals ik het voel ja. Dat dubbele gevoel en het idee dat E* nog in mijn buik zit. Moet zeggen dat het wel steeds minder wordt hoor, dat gevoel. langzaam lukt het een klein beetje te genieten. De echo maandag was goed, ze hebben echt de tijd genomen en alles goed bekeken. De kleine meid ligt goed op schema, dus weer helemaal gerustgesteld. Maar deze week waren we ook met de babykamer bezig, wat dubbel. Zo fijn om er nu eindelijk mee bezig te mogen zijn en resultaat te zien, maar ook pijnlijk, dit hadden we een jaar geleden moeten doen. Het zal dubbel blijven. Bij jou schiet het nu wel steeds meer op. Het einde begint toch wel in zicht te komen. Spannend hoor. Maar fijn te lezen dat je er wel klaar voor bent. En dan ook nog spulletjes uitzoeken die je nu weer gaat gebruiken. Het is ook weer een stapje vooruit. Ik merk dat ik daar nu heel erg tegenaan hik. Wil daar al weken naar kijken maar het lukt me niet en ik kom er niet aan toe. Over twee weken gaan ze hier de vloer eruit breken en moet ik veel thuis zijn. Dan heb ik mezelf gezegd, moet ik er mee gaan beginnen. Wil ook zo graag een keer nieuwe dingetjes kopen voor dit meisje maar ook dat is nog een drempel. Maar dat komt wel. Ook het gevoel dat dit kindje inderdaad zo welkom is maar er eigenlijk niet had moeten zijn waar hier over geschreven wordt herken ik. Maar het voelt fijn dat ik steeds meer van dit kindje kan gaan houden, steeds meer vertrouwen krijg in deze zwangerschap. Het gevoel dat het nu wel goed mag gaan. Ik praat al in de toekomstige tijd over verlof e.d. Dat lukte me eerst echt niet.
Vlinder, ik zag het nieuws al op FB en wat een mooie foto, gefeliciteerd meid! Roompje, ik kan me goed voorstellen dat je 'knakte' na de geboorte van Vajen en je dan pas weet wat je mist. Ik merk dat ik er nu ook veel mee bezig ben als het gaat om de tweeling van mijn zusje. Zij zijn twee maanden voor de UD van mijn meisje* geboren. E* had nu bijna net zo oud moeten zijn en dat besef komt steeds meer nu die tweeling begint te lopen enzo. Laat staan als het je eigen kind is wat je nu in je armen mag hebben. Dan besef je pas wat je miste. Doet Vajen het wel goed? Lilalief, ik snap je gevoel wel. Zelf ben ik soms ook wel voorzichtig met nieuws hier te vermelden over deze zwangerschap. Toch, als ik terug kijk naar toen ik hier begon met schrijven, vond ik het ook fijn te lezen dat er weer mamas zwanger waren na hun engeltje. het gaf me ook de moed dat het goed zou komen. maar dat het pijn doet om zwangeren te zien, babys te zien als je zelf nog niet in verwachting bent, ja dat klopt. Maar ik kijk er ook anders tegenaan bij de mamas hier dan in mijn omgeving. Hier gun je het iedereen toch net iets meer omdat je weet wat we allemaal meemaken, heb daar minder moeite mee dan bij mamas om me heen. Babyengel, je beschrijft het inderdaad ook zoals ik het voel ja. Dat dubbele gevoel en het idee dat E* nog in mijn buik zit. Moet zeggen dat het wel steeds minder wordt hoor, dat gevoel. langzaam lukt het een klein beetje te genieten. De echo maandag was goed, ze hebben echt de tijd genomen en alles goed bekeken. De kleine meid ligt goed op schema, dus weer helemaal gerustgesteld. Maar deze week waren we ook met de babykamer bezig, wat dubbel. Zo fijn om er nu eindelijk mee bezig te mogen zijn en resultaat te zien, maar ook pijnlijk, dit hadden we een jaar geleden moeten doen. Het zal dubbel blijven. Bij jou schiet het nu wel steeds meer op. Het einde begint toch wel in zicht te komen. Spannend hoor. Maar fijn te lezen dat je er wel klaar voor bent. En dan ook nog spulletjes uitzoeken die je nu weer gaat gebruiken. Het is ook weer een stapje vooruit. Ik merk dat ik daar nu heel erg tegenaan hik. Wil daar al weken naar kijken maar het lukt me niet en ik kom er niet aan toe. Over twee weken gaan ze hier de vloer eruit breken en moet ik veel thuis zijn. Dan heb ik mezelf gezegd, moet ik er mee gaan beginnen. Wil ook zo graag een keer nieuwe dingetjes kopen voor dit meisje maar ook dat is nog een drempel. Maar dat komt wel. Ook het gevoel dat dit kindje inderdaad zo welkom is maar er eigenlijk niet had moeten zijn waar hier over geschreven wordt herken ik. Maar het voelt fijn dat ik steeds meer van dit kindje kan gaan houden, steeds meer vertrouwen krijg in deze zwangerschap. Het gevoel dat het nu wel goed mag gaan. Ik praat al in de toekomstige tijd over verlof e.d. Dat lukte me eerst echt niet.
Welkom hier mamabeer. En wat is het bij jullie allemaal snel gegaan. Heb je het daar niet heel moeilijk mee ghad in het begin? Nog zo vers met alle emoties van verdriet en dan alweer blijdschap maar ook onzekerheid voor een nieuwe zwangerschap. Het gemis om jullie eerste kind zal altijd blijven, ze hoort er gewoon bij, zij heeft jullie papa en mama gemaakt. Nu mag ze waken over haar zusje, hoe bijzonder toch. Geniet lekker van je verlof en de laatste loodjes. Het zullen fijne maar ook dubbele momenten zijn. Blijdschap en verdriet liggen gewoon heel dicht bij elkaar.
Vlinder; gefeliciteerd met Nina!! Mamabeer (helaas) welkom hier. Hoe herkenbaar, ik was ook tegen alle verwachtingen in 2 maanden na de bevalling alweer in verwachting. wat moet je dan eigenlijk voelen?? En dan die confronterende 20 weken echo. Ik denk dat ik tijdens jouw termijn ook wel weer tegen die dingen aan ga lopen, ik wordt regelmatig ineens terug geslingerd naar een bepaald moment in de zwangerschap van Juli*. Herkenning is hier wel te vinden denk ik..
Vorige week donderdag ben ik naar ZwangerFit gegaan. Ik wilde bewegen, maar door bekkeninstabiliteit wel verantwoord.. en ZwangerFit wordt door een bekkenfysio gegeven. Ten eerste deed het vreselijk pijn! Drie dagen lang.. Maar nog erger; het was VEEL te confronterend. Eenmaal daar besefte ik pas hoe erg ik nog niet met zwanger zijn bezig ben. Er werd gekeuveld over baby's, kindjes, echo's, 20 weken screening, bevalling... Eind van de les zat ik overvol en toen de fysio vroeg hoe ik het vond ben ik in huilen uitgebarsten. Ik heb in de groep ook maar verteld waarom. Deze week zou ik nadenken of ik terug kom maar ik weet het al wel, het is echt too much.. Langzaam geniet ik van de trapjes in m'n buik en maak ik voorzichtig af en toe contact, maar volop zwanger zijn en genieten is er gewoon niet. Ik moet het op mijn tempo doen dus, niet ineens in een zaal vol zwangere vrouwen.. Ondanks mijn zwangerschap kan ik zelfs niet tegen zwangere vrouwen.. Eyeopener dus, pff..
Confronterend he Lilalief hoe je soms weer op je plek wordt gezet. Ik merkte het ook bij een avond over houding en tillen. Ik ging er 'gewoon' heen maar merkte wel dat iedereen zo vol trots daar kon vertellen over hun zwangerschap en ik zat er maar bij. Uiteindelijk ben ik ook huilend naar huis gegaan, zo moeilijk. Genieten lukt steeds een beetje meer, maar je moet het in je eigen tempo doen.
@lilalief wat dapper van je en van jou @Jonneke83, ik heb het voor ik begon afgezegd. Het leek me te confronterend en idd al die blije zwangere. En dan mag je je verhaal doen, tja wat moet je dan zeggen. Ik volg nu fysio voor mijn bekken, want heb veel last. Maar ja hormonen gespoten om zwanger te worden, zwanger geweest, weer hormonen gespoten en nu zwanger. De verloskundige zegt ook dat het niet zo gek ik, want mn lijf is nog niet hormonen vrij geweest. @lilalief Jonneke83 doe rustig aan
Heey allemaal, Hier gaat gaat het goed. vajen is nu al 7 weken en heeft vandaag de eerste spuitjes gehad. Zo zielig... Met mij gaat het ook een stuk beter, voel me weer goed in mijn vel en ben vorige week begonnenn met sporten. Heerlijk! Kan me het goed voorstellen tussen zwangere vrouwen zitten leek mij ook niks toen ik weer zwanger was. Vond het heel mooi om te zien maar om er tussen te gaan zitten en leuk te gaan doen... Nee hoor! Comr: onze dochter had het syndroom van turner in combinatie met hlhs. Vreselijk maar ook ik heb nooit spijt gehad van onze beslissing. ( die hadden we niet volgens mijn idee) Ik neem zelf voorlopig een time out met zwanger zijn. Ga eerst genieten en me dan bedenken of ik er nog wel 1 wil, want of ik het wil of niet je bedenkt je toch welk risico je loopt of de zwangerschap wel goed gaaat en de bevalling. Ik wil beide nooit meer zo mee maken.. Dus misschien willen we wel alleen van onze meid genieten... Maar dat is voor latere zorg. Iedereen die inmiddels bevallen is proficiat en er staan er nog veel op de planning.zie ik... Geniet ervan! Xxx
Hoi lieverds gisteren bevallen van een gezonde zoon! Zondagavond kwam er zo nu en dan een wee, 's nachts kon ik er niet meer van slapen en om half 5 was de vk er had toen 5 cm ontsluiting. Om half 6 was ik in het ziekenhuis, Joah is om 09.41 geboren. Na de geboorte was wel even pittig emotioneel gezien hij lijkt weer enorm op A.* en ik dacht oh had ik ze maar allebei kunnen houden die twee schatjes. Maar verder ook wel vrede mee gehad. Ik weet dat ze trots is en wij op haar. En op Joah zo'n lief mannetje. Meiden knuffels en ik weet hoe moeilijk de zwangerschap is, ik ben blij dat ik ben bevallen en het moedergevoel nu weer helemaal mag proeven, doet me zo goed. Ik had gelijk een band met mn mannetje! En A.* was erbij! Liefs
Lieve babyengel van harte gefeliciteerd met jullie zoon. Wat een mooie naam!! Heel veel geluk en natuurlijk is A.* erbij. Dikke knuffel..
Babyengel, gefeliciteerd met jullie zoon. Ik zag het al op FB. Wat een mooi mannetje. En wat bijzonder dat hij op A* lijkt. Geen toeval toch? En wat fijn dat ze er zo dichtbij jullie was. Ik hoop dat dit veel zorgen wegneemt en je nu lekker kan genieten. A* zal ook heel trots zijn, net als haar broer trouwens. Roompje, wat fijn dat alles goed gaat en je nu kan genieten. Snap je wel met het zwanger zijn. Maar het is ook nog maar zo kort geleden. nu eerst inderdaad gewoon lekker genieten en daarna maar verder kijken. Comr, ik dacht het wel aan te kunnen, was immers 'maar' een informatie bijeenkomst over houding en tillen. Het vertellen dat dit mijn tweede zwangerschap was vond ik niet zo moeilijk. Maar wel als je daarna iedereen trots hoort vertellen over alles toen dacht ik: auw! ik ben hier niet aan toe. Nu ook de informatiebijeenkomst over bevallen en kraamzorg afgezegd. Ik trek het denk ik niet daar vrolijk tussen te gaan zitten. Ik doe het wel lekker op mijn manier. Hoe is het nu met jou? Trek jij het allemaal een beetje? begin december moet je weer terug voor een onderzoek/echo toch?
even snel.. ik had er totaal geen vertrouwen meer in deze maand door een aantal factoren, maar heb net een test gedaan, omdat mijn ovulatietesten weer steeds donkerder werden en zie hier het resultaat. Ben helemaal in shock en ben zooo bang dat het alsnog misgaat!! Zit op 12 dpo..
Van harte gefeliciteerd BabyEngel! En Luvv ook alvast voorzichtig gefeliciteerd, rustig door blijven ademen!
@ babyengel; Van harte gefeliciteerd met jullie mannetje! GEWELDIG! Geniet van hem, wat een prachtige naam ook! Ben super blij voor je! Geniet van je mannetje!
Spannend Luv, houd hoop. Natuurlijk is het spannend en dat zal het altijd blijven. Voorzichtig gefeliciteerd!
Gefeliciteerd Luvv met je zwangerschap, nette test hoor! Daar hoef je je niet druk om te maken in ieder geval! Hier gaat alles goed hoor. Beetje druk, ben nog aan het bijkomen van alles. Heb ook fotootje in mijn avatar nu! Joah heeft best wat overeenkomsten met mijn dochtertje.. dezelfde oortjes, die (dons)haartjes, mondje.. soms ook wel moeilijk hoor. Maakt me ook wel verdrietig als ik de foto's bekijk hoor.. had ze zo graag allebei bij me gehad.
Hoi meiden . Ook ik wil jullie melden dat ik vorige week vrijdag bevallen ben van een kerngezonde zoon S.enno. Het was een emotioneel heftige bevalling maar gelukkig is alles goed gegaan en ligt er nu een wolk van een jongen naast mij in de wieg. Net als bij babyengel ook hier veel gelijkenis met zijn broertje. Af en toe is het net alsof R* in het wiegje ligt. Maar 1ding is zeker , wij genieten enorm en wij voelen R* zijn aanwezigheid ok sterk. Hij is echt onze beschermengel.