Wat ontzettend vervelend voor je! En dan maar een beledigde gyn, gelijk heb je! Het gaat wel even om jou en je baby he! Super dat je daar terecht kan, hopelijk kunnen zij je wel goed helpen! Heel veel sterkte!
Dankjewel meiden! Ik ben benieuwd hoe het maandag gaat, maar ik verwacht al heel anders dan in het ziekenhuis waar ik nu loop! Zo vreemd als je kijkt naar Amerika, bijvoorbeeld op de site van Itching Moms, www.icpcare.org, waar vrouwen al vroeg met longrijpingsspuiten ingespoten worden zodat ze de baby als het nodig is vroeg kunnen halen. En streven naar inleiden met 36 weken.. Daar is zwangerschapscholestase paniek, hier zegt de gyn 'wacht maar even af'. Ik snap dat verschil niet!?
Ik had beloofd verslag te brengen van mijn bezoek aan die professor vandaag. We zijn niet voor niets gegaan, volgens deze meneer hoor ik thuis in een academisch ziekenhuis en niet in de periferie. Mijn dosis medicatie is flink verhoogd! Hij heeft een echo gemaakt van mijn lever en gal en dacht een galsteen te zien. Over 6 weken heb ik een nieuwe afspraak bij hem en hij gaat regelen dat ik binnen een week, anderhalve week, een afspraak krijg bij een perinatoloog. Deze gaat mijn zwangerschap verder begeleiden en we gaan afspreken met welke termijn ik ingeleid ga worden om het zo veilig mogelijk te houden voor de baby. Tot zover, ben blij dat we gehoord worden en dat Lila zo gezond ter wereld is gekomen! Wat hebben we aangemodderd met onkundige artsen destijds zeg..
Wat fijn dat jullie er écht iets aan gehad hebben! Hopelijk kan je zo op een fijne manier de laatste weken in gaan. Nog eventjes.... en dan lekker gaan genieten...
Het geeft inderdaad meer rust! En maar niet meer denken aan het gebrek aan kundigheid bij Lila.. het is goedgekomen!
Hier inmiddels op de hoogste dosis Ursochol gezet, nu geen speling meer.. Ik krab en wrijf en schuur me een ongeluk, 3 nachten nauwelijks geslapen.. Hoop dat de medicatieverhoging aanslaat want de kleine man moet echt nog even blijven zitten hoor!
Lila je klaagt niet hoor! Ik hoop voor je dat de medicatie aanslaat. Hier gaat t ok. Ene moment beter dan de andere. We gaan een grafje uitzoeken voor I* en zie er op zich best wel tegenop. Aan de andere kant heb ik er ook 'zin' in om het allemaal mooi klaar te hebben. Een mooi plekje. Dat verdient ze. Verder bijna de 12 weken grens voorbij. Eerste mijlpaal bereikt. Soms vraag ik me wel af hoe ik al die maanden ooit door ga komen. Ben zo bang om dit nog een x mee te maken. Al weet ik natuurlijk dat die kans nihil is. De gynaecoloog heeft al wel aangegeven rond de 37/38 weken te gaan inleiden. Dat is wel een prettig idee.
Ik kan me goed voorstellen dat je je zorgen maakt, dat blijft ook wel totdat je kindje veilig in je armen ligt. Je bent toch een kindje verloren, die ervaring blijft hangen. Dat de kans nihil is maakt dan weinig verschil, eerst zien, dan geloven, toch? Daarvoor heb je nu teveel meegemaakt, om er luchtig naar te kijken. Goed dat je nu goede begeleiding krijgt, en je komt de zwangerschap door, echt! Het gaat in etappes, maar voor je het weet ben je er.. Veel sterkte met het uitzoeken van een mooi grafje voor I*!
Luvv, een grafje uitzoeken lijkt me ook heel moeilijk. Vooral omdat je nu natuurlijk met I* en met je nieuwe zwangerschap bezig bent. Dat maakt het allemaal ook wel erg dubbel. Zo heb ik dat wel ervaren tenminste. Maar het zal je denk ik ook wel rust geven als je straks een mooi plekje hebt voor I*. Dat is ook wat zij en jullie verdienen. En dan ook bijna die 12wkn grens. Snappend! Natuurlijk is het een mijlpaal en is de kans klein dat het nog een keer gebeurt maar de angst is er wel. En die angst moet langzaam, bij iedere nieuwe stap kleiner worden. Maar dat heeft tijd nodig en is niet gemakkelijk. En wat lilalief ook zegt, evht gerust zijn we pas als de kleine in onze armen ligt.
Bedankt meiden en idd echt rustig pas als de kleine gezond en wel in onze armen ligt. Hoe is t met jou dan Jonneke?? Nog even.....
Ja de laatste loodjes inderdaad. Ik vind het wel steeds spannender worden. Waar het eerst zo onwerkelijk was, zal het nu dan toch echt? Begin ik nu wel steeds meer te geloven dat er dadelijk een klein meisje in het bedje zal liggen. Ik kijk er wel naar uit. Zie ergens wel op tegen de bevalling, weer die herinneringen aan E*... maar ik probeer het echt los van elkaar te zien. Al is het ook wel moeilijk, het idee dat E* nu bijna een jaar had moeten zijn is ook wel moeilijk en dubbel.
Oja dat kan ik me zo goed voorstellen. Daar denk ik nu ook al over na. Word je ook eerder ingeleid of niet??
Kan me voorstellen dat je er nu al over nadenkt. Het is zo veel waar je mee geconfronteerd wordt als je weer zwanger bent. Laat het gewoon op je af komen, stap voor stap. Genieten is moeilijk maar zal steeds een beetje meer komen. Na de 23wkn, de termijn waarop mijn dochtertje* geboren werd en overleed, merkte ik dat ik me meer kon gaan hechten aan dit meisje. Er was niets meer om te vergelijken met de zwangerschap van E*. Dat maakt dat ik nu wel meer rust heb. Ik word niet eerder ingeleid. Ik kan het er wel over hebben als ik dit wil maar voor nu voelt het nog goed om het gewoon af te wachten. Weet niet hoe dit zal zijn wanneer ik meer de bij UD van E* kom of het nog zo voelt. Maar nu heb ik nog de rust en voelt het goed gewoon af te wachten. Maar het is altijd fijn te weten dat er meer mogelijk is als het nodig is. Hoe gaat het nu bij jou met alle spanningen? De combinatietest komt steeds dichterbij. Zie je er tegenop? En is dan al veel uit te sluiten waardoor het vorige keer verkeerd is gegaan of niet?
Ok dat is idd dan een fijn idee. Op zich gaat t wel redelijk hoor. Bij I* waren alle echo's goed en de combinatietest dus ook. Was echt een probleem van de navelstreng waardoor ze is overleden. Dikke pech dus. Zie op zich niet heel erg op tegen de combinatietest. Uitslag was vorige keren goed. Wel een beetje gespannen natuurlijk omdat ik er niet aan moet denken weer een kindje te verliezen...
Maar kunnen ze dat probleem met de navelstreng nu goed in de gaten houden of is het iets wat niet/ moeilijk te zien is? Snap dat een combinatietest dan ook niet zo heel spannend is aangezien het daar niet op fout is gegaan.