Heb je een Doppler? Dan kan je misschien het hartslagje in de gaten houden af en toe, voor je eigen gerustheid.
Ja is misschien een fijn idee voor je. Om te horen dat het hartje gewoon perfect blijft klinken. En mocht het hartje traag lijken, kan je altijd direct bellen voor de zekerheid! Maar maak jezelf niet gek he!
Inderdaad misschien fijn voor je gevoel maar ik zou wel meer op de bewegingen letten.. Hartje kan goed klinken terwijl de kleine het helemaal niet zo goed heeft. Niet om iemand bang te maken, maar zou vooral op de bewegingen letten. Die geven meer aan of de kleine t nog goed heeft in je buik.
Ja, de combinatie van beide is belangrijk denk ik. Genoeg beweging daarbinnen én het hartje klinkt prima...dan zal er niets aan de hand zijn. Genoeg bewegen maar trage hartslag of weinig bewegen en goede hartslag, kan alsnog 'fout' zijn.
*breekt even in* Bij toeval stuitte ik op dit topic omdat ik opzoek ben naar comr70, maar die is hirr ook al even niet geweest. Wil jullie allemaal heeel veel sterkte wensen in deze o zo zware zwangerschappen of met het feit dat je nog steeds met lege handen staat. Wil een gedicht hier achter laten voor degene die zich aangesproken voelt. Sterkte allemaal!! What Makes A Mother I thought of you and closed my eyes And prayed to God today, I asked, "What makes a Mother?" And I know I heard Him say: A Mother has a baby, This we know is true But, God, can you be a mother When your baby's not with you? Yes, you can, He replied With confidence in his voice, I give many women babies, When they leave it is not their choice. Some I send for a lifetime, And others for the day, And some I send to feel your womb, But there's no need to stay. I just don't understand this God, I want my baby here. He took a breath, and cleared his throat, And then I saw a tear. I wish I could show you, What your child is doing here... If you could see your child smile With other children and say, "We go to earth to learn our lessons of love and life and fear, but My mommy loved me so much I got to come straight here!" I feel so lucky to have a Mom who had so much love for me, I learned my lessons very quickly, My Mommy set me free. I miss my Mommy oh so much But I visit her each day. When she goes to sleep at night, On her pillow is where I lay. I stroke her hair and kiss her cheek, And whisper in her ear, "Mommy, Please don't be sad today, I'm your baby and I am here" So you see my dear sweet one, Your children are okay. Your babies are here in My home, And this is where they'll stay. They'll wait for you with Me, Until your lessons there are through, And on the day that you come home, they'll be at the gates waiting for you So now you see What makes a Mother, It's the feeling in your heart, It's the love you had so much of Right from the very start. Though some people may not realize you're a mother Untill their time is done, They'll be up here with Me someday And know that you're the best one! Een gedicht wat mij troost heeft mogen geven, hoop jullie ook! Sterkte met het lange wachten, alle zenuwen, angsten en stress. Op naar prachtige aardse kindjes waar alle (b)engeltjes daarboven trots op zijn! Liefs Chantal
Ik ben niet gelovig etc...dus wat dat betreft heb ik hier niets aan, maar ik vond het toch heel leuk om te lezen! Klinkt allemaal heel lief. Hopelijk hebben hier veel mensen iets aan!
Vandaag de hele riedel onderzoeken gehad, leverwaardes waren nog steeds belachelijk hoog. Galzure zouten komen eind deze week binnen. Nog even gechecked maar dankzij de hoge waardes gaan ze nu definitief inleiden met 37 weken. Spannend, dat is nog maar 3 weken.. Ben ineens ook weer veel met Juli* bezig en ook nog eens bang voor de bevalling.. Dat wordt wat..
dat mag je ook zeggen hoor en zal iedereen begrijpen. Jouw wens is er nog en nog niet vervult en je wilt zo graag. Ook al gun je het iedereen de leegte bij jou blijft. Het onrustige gevoel herken ik ook. Gevoel alsof je tijd in moet halen maar dat lukt niet. Zo frustrerend. Bij mij duurde het uiteindelijk 7maanden maar de meeste meiden hier telden eerder aan. Ik voelde me toen nog meer gefrustreerd. Maar ook jouw tijd komt meid, lastig is alleen dat het tijd nodig heeft die je jezelf en je lichaam nu eigenlijl niet wilt geven. Knuffel!
@ lilialief, nog 3 weekjes spannend! Hopelijk krijgen jullie dan rust. Jammer dat de waardes niet gezakt zijn. Hopelijk zijn de andere beter. Ik duim door hoor!
Spannend lilalief! Nu komt het wel heel dicjhtbij. Probeer de bevalling los te zien van elkaar. Is moeilijk, weet ik, maar iedere bevalling is uniek en bijzonder. Ook dit kindje is bijzonder en je kan het niet meer over doen. Zelf heb ik tijdens de bevalling regelmatig aan E* moeten denken, maar op een goede manier. Ze voelde zo dichtbij, als een beschermengel voor haar zusje. Uiteindelijk heb ik het los van elkaar kunnen zien en ben er achteraf blij om omdat ze dat ook verdient.
Jonneke wat fijn dat je dat zo ervaren hebt! Hoe gaat het met het kleine zusje van E* En met de papa en mama?
Ik denk dat dat ook zeker gaat lukken, maar de traumatische bevalling was van Lila en niet die van Juli* gek genoeg. Er is toen vanalles mis gegaan en ik werd niet serieus genomen en er werd niet gecommuniceerd. Ik heb 5 maanden lang nachtmerries gehad na de bevalling. Omdat dat mijn enige referentie is van een 'normale' bevalling blijf ik angstaanvallen krijgen. Vandaag moest ik aan de CTG en er was alleen plek in de verloskamer. Dat was dezelfde kamer als waar Lila geboren is en ik kreeg bijna geen lucht meer toen ik binnen stapte. Heb er dus echt een trauma aan overgehouden.. Gelukkig ga ik woensdag met de gyn mijn bevallingsplan bespreken en weet ze van mijn eerste bevalling af en heeft ze toegegegeven dat ik niet netjes behandeld ben toen. Ik heb vandaag na 10 maanden eindelijk de handdoeken en koelelementen teruggegeven in het ziekenhuis, van na de bevalling van Juli* toen we haar mee naar huis namen. Ik vond het gewoon moeilijk om er afscheid van te nemen, alsof het een stukje houvast was aan haar.. Er speelt teveel om er heel erg mee bezig te zijn maar het sluimert en de tranen zitten vlak aan de oppervlakte. Ik ben er niet klaar mee.. ik mis mijn meisje nog steeds.. Hopelijk kan ik er na de bevalling een weg in vinden hoe ik er mee om moet gaan want negeren is niet de oplossing.
Dat is dan wel moeilijk als je een trauma hebt van de bevalling. Ik hoop echt dat je goede begeleiding krijgt en nu een positieve ervaring op kan doen. Maar dat ze op de hoogte zijn en weten hoe en wat scheelt natuurlijk. Voor mij voelde deze geboorte ook als een stukje wat ik weer af kon sluiten van E*. Hopelijk geldt dat voor jou ook. Vergeten doen we het natuurlijk nooit en het zal ook weer herinneringen oproepen maar hopelijk kan je het naast elkaar en los van elkaar zien, dat verdien jij maar ook die twee kindjes van je.
Yvon, zusje van E* doet het super goed. Ze lijkt al een beetje een ritme in haar voedingen te hebben. Ze huilt weinig en drinkt goed. Een voorbeeld baby ook met papa en mama gaat het goed. Het kost veel energie maar krijg er zo veel voor terug. Vooral die gebroken nachten ben ik niet zo goed in, helaas zij wel. haha.
Fijn Jonneke dat ze het zo goed doet! En gebroken nachten...ja... helaas zijn de babytjes daar beter in dan ons haha. @ Lilalief; Wat enorm heftig dat je er een trauma aan over gehouden hebt. Kan me goed voorstellen dat je dan enorm opziet tegen de bevalling! Ik hoop dat je alsnog een fijne bevalling zult hebben, zodat je angst wat weg gaat. Hier een beetje onzekerheid. Maandag is mijn NOD maar heb toch vandaag al getest. Na 5 minuutjes wachten voorzichtig gekeken en er stond een héél licht streepje. Maar nu ben ik dus bang dat het loos alarm is ofzo, dat het helemaal niet klopt. Maargoed, ik denk dat ik dinsdag voor de zekerheid nog een test doe en als die echt posi is...dan mag ik blij gaan zijn!
Hallo allemaal, Vervelend zeg alle berichten op deze site. Ik wens jullie allemaal sterkte. Ik zal in het kort mijn verhaal vertellen. We zijn in okt 2010 de trotse papa en mama geworden van ons zoontje Daan*. We moesten de zwangerschap afbreken i.v.m. verschillende afwijkingen bij bijna 24 weken. Dit was de moeilijkste beslissing in ons leven. Ik blijf dit na zo veel jaar nog steeds moeilijk vinden. Daarna vonden er verschillende onderzoeken plaats. Hier is niets uitgekomen. In 2011 heb ik twee miskramen gehad (prille zwangerschap). Ook hiervoor onderzoeken. Tot nu toe is er niets uit de onderzoeken gekomen. Aan de ene kant erg prettig maar aan de andere kant ook lastig. Waarom gaat het steeds fout? Nu ben ik al heel lang niet meer zwanger geworden wat het nog moeilijker maakt. Nu vindt er een vruchtbaarheidsonderzoek plaats. Maar de arts zei al dat hier waarschijnlijk niet uit komt. In de tussentijd is iedereen om mij heen zwanger geworden en sommigen beginnen al aan hun tweede. Dit vind ik erg moeilijk, maar ik begrijp ook dat hun leven door gaat. Maar dat neemt niet weg dat ik hier niet goed mee om kan gaan. wij hebben na de zwangerschapsafbreking 3 maanden gewacht met zwanger worden. Dit is ook goed geweest want je hebt zo veel meegemaakt. Na de miskramen heb ik volgens mij een maand gewacht. Oeps volgens mij is het toch nog een vrij lang verhaal geworden...
Logo; wat verdrietig voor jullie zeg! Vooral omdat in de omgeving ook gewoon iedereen verder gaat.. Terwijl jullie ook zo graag een kindje willen! Ik hoop dat jullie ondanks alles snel zwanger worden en een gezond kindje krijgen..