Wat ontzettend verdrietig. Ik ken je nog van zf. Ik heb geen tips maar wil je heel veel sterkte wensen
Wat onwijs erg zeg,zo plotseling. Neem inderdaad de tijd om verdriet te hebben, huis te zijn etc. Ik snap dat je door wilt gaan met leven, maar dat gaat m niet worden. Je zult je leven en van de kinderen opnieuw vorm moeten geven. Als het voor de kinderen lastig is om elders te slapen, misschien kan iemand bij jullie slapen. Dan zijn ze in eigen omgeving, maar kan jij wel ontlast worden.
Ik weet niet wat ik moet zeggen maar ik kon dit wegklikken zonder te reageren. Het is nog maar zo kort geleden, gun jezelf de tijd om het te verwerken. Vreselijk zeg, sterkte
Geen tips voor je sorry, maar ook ik kon niet wegklikken zonder een berichtje achter te laten. Ze is al eerder genoemd, Tienn. Haar man ook vrij plots verloren. 3 Jonge kinderen. Wellicht als zij dit leest dat ze tips voor je heeft. Zij weet als geen ander waar je nu doorheen gaat. Ontzettend veel sterkte, ook voor je jongens!
Ow lieverd ik zou willen dat ik het antwoord voor je had. Dat ik een fix had wat het allemaal beter zal maken. Maar die heb ik niet. Leef per seconde.per vijf , per tien, een halve minuut. Stapje voor stapje. En als je even stilstaat dan is dat ook goed. Wat vind ik dit erg voor jou en je mannetjes.
Ik wil je allereerst vreselijk veel sterkte wensen... een goede vriendin van ons is ook haar man jong verloren, hij was wel al een tijdje ziek. Het eerste jaar heeft zij heel weinig gewerkt en vooral heel veel tijd besteed aan haar zelf en hun kinderen. Samen een nieuw ritme ontwikkelen, op zoek naar een vaste (vertrouwde) oppas, rouwverwerking en meer van dit soort dingen. Dit hebben ze met een kleine cirkel van naaste familie en beste vrienden gedaan. We zijn nu een tijd verder en het gaat, naar omstandigheden, heel goed met hun. Het sociale leven hebben ze langzaam weer opgepakt en hun wereldje wordt weer wat groter. Het verdriet blijft, maar het is nu hanteerbaar. Kies nu voor jezelf en jullie kinderen. Rouw samen, het verdriet mag er zijn. Niet alleen nu, maar ook lange termijn...
Ik heb alleen ervaring vanuit de positie van het kind (middelbare school leeftijd). Als ik het zo lees is het bij jullie niet van toepassing zoals het bij mij gegaan is, maar zorg dat je in verbinding blijft met je kinderen tijdens het rouwen! Mijn moeder regelde alleen hulp voor zichzelf, ging zich richten op mensen buiten ons eigen gezin om het gat op te vullen van de zorg rondom mijn vader die weg viel (aan het einde van positief kanker traject toch nog onverwacht overleden aan een hartstilstand). Mijn broer en ik hebben onze eigen weg in het rouwen moeten vinden en dat hebben we beide op onze eigen manier alleen gedaan. De band tussen mijn moeder en mij is nooit meer goed gekomen. Er is nu minimaal contact, ze is de oma van mijn kinderen, maar er is veel beschadigd... Heel veel sterkte voor jou en je kinderen!
Wat ontzettend verdrietig. Heel veel sterkte voor jou en je kinderen gewenst. Wat je ook doet, je doet het goed!
Verschrikkelijk! Het zal vooral heel veel tijd nodig hebben. Neem die ook zonder je schuldig te voelen. Je zit nu midden in een zware periode en het is heel belangrijk dat je de tijd neemt om te rouwen. Ieder doet dat op zijn eigen manier. Het gat dat jouw man heeft achter gelaten kun je niet opvullen. Jullie zullen daar samen een weg in moeten vinden. Heel veel sterkte!
Wat verschrikkelijk verdrietig zeg...... Ik heb geen tips voor je, wil je heel veel sterkte wensen en veel kracht om hier je weg in te vinden..