Er is weer een week voorbij na de bevalling met 19 weken. Een week van onmacht, het gevoel niet verder te kunnen met je leven. Hoe ga je terug de wereld in? Hoe vecht je tegen jezelf, ik voel me onzeker, en ben mezelf kwijt. Wie heeft nog meer problemen gehad weer terug te komen, het leven weer op te pakken?
Lieve Likaloetje, het is pas een week geleden dat jullie je kindje verloren. Het is bij ons ruim 3 jaar geleden dat wij hetzelfde mee maakten en er zitten nog dagen tussen dat ik het allemaal even niet meer weet. Weet dat alles wat je voelt en ervaart normaal is en ook mag. Je bent in een diepe rouw en erger leed dan een kind verliezen is er niet. Ga je nog met iemand praten? Dat heeft mij heel erg geholpen. Ook contact met lotgenoten via lieve engeltjes (ze hebben speciale mailinglijsten voor mama's die voor dezelfde onmogelijke keuze hebben gestaan) en hier heeft mij erg veel geholpen. Vraag niet teveel van jezelf, een week is te kort om het leven weer op te kunnen pakken En het zal in kleine stapjes gaan. Ik wens je heel veel sterkte en als je over je kindje wil praten, dan kun je me een pb sturen.
Ja ik ga met iemand praten, en dan eens kijken. Ik heb wel eens emdr gedaan, dat wil ik hierbij ook wel doen. Groetjes
Het duurt even voordat je de draad weer op kunt pakken. Neem er de tijd voor, neem aan dat je ziek gemeld bent op werk. Zoals vlinder al zegt zijn er speciale lotgenoten groepen. Lieve engeltjes of CZB, bij CZB organiseren ze 1 a 2 keer per jaar ook een bijeenkomst. Ik heb de eerste 2 maanden erg veel steun gehad aan de verhalen van iedereen en hun reacties. Het is inmiddels bijna 5 maanden geleden en we durven weer naar een nieuwe zwangerschap uit te kijken. Nu vind ik het prettig om met lotgenoten hier op het forum te praten over de toekomst. Je vergeet het nooit, met op een gegeven moment kun je de draad weer oppakken om door te gaan. Sterkte de aankomende tijd. Als je iets wilt lezen kan ik je Stille Baby's aanraden, gaat over rouwverwerking bij het verlies van een kindje tijdens of voor de geboorte. Ook bij zwangerschapsbeeidiging.
Hier even een berichtje hoe het me vergaat. Ik heb sinds het gebeurd ontzettend veel gedaan al, en gewerkt. Soms doe ik echt teveel. Mezelf voorbij rennen, erg gestresst en onrustig. Maar de psyq afspraken naderen dus hopelijk op naar verbetering. Ik heb wel zin in het leven weer, nu de rust nog vinden.
Neem vooral de tijd voor jezelf meid! Alle gevoelens moeten wel hun plaatsje krijgen, dus ik zou niet te snel rennen als ik jou was... ik wens je heel veel sterkte toe!