Ik ben bijna 41 weken zwanger van ons derde kindje. Op de één of andere manier kan ik totaal niet ontspannen, waardoor ik het gevoel heb de bevalling tegen te houden. Ook ben ik behoorlijk zenuwachtig voor de bevalling. Ook al heb ik het al twee keer eerder gedaan. Gek word ik ervan...Herkennen jullie dit?
Drukte van de andere twee kinderen. Drukte in mijn hoofd: ik wil nog dit en dat en zus en zo....Terwijl alles eigenlijk zo goed als op orde is. Zorgen: als alles maar goed gaat: ik weet wat ik heb en dus ook wat ik kwijt kan raken...En nu krijg ik het gevoel dat ik de bevalling daardoor tegen aan het houden ben. Terwijl ik normaal de rust zelve ben, snap er niks van....
Haj, kan me voorstellen hoor! Ik verlies sinds gister m'n slijmprop en ben op van de zenuwen! Krijg mezelf niet meer rustig. Niet helemaal gestressed, maar gewoon opgewonden, de zenuwen zeg maar. Kan geen afleiding vinden, kan me niet concentreren. Naast me ligt de Grazia, daar kan ik me altijd prima een uurtje mee vermaken, heb hem maar weer dichtgeklapt. Kijk series op tv die ik heb opgenomen (laatste afleveringen van scrubs, Toddlers and Tiaras) kan niet m'n gedachten erbij houden! Haha Normaal (áls ik zo'n zenuwachtig gevoel heb, vaak door het werk als ik veel dingen aan m'n hoofd heb) neem ik een tabletje. Valeriaan oid. Maar hoewel het mag tijdens de zw, neem ik het liever niet. En dan is er bij mij nog niet eens écht iets aan de hand! Kan volgens mij nog weken duren zonder slijmprop. (hoewel m'n gevoel zegt dat het binnen paar dagen gaat gebeuren..) Herken het dus wel. xxx
Gelukkig, ben dus niet de enige! Gek word ik van mezelf...Heb dat ook hoor, me niet kunnen concentreren op een boekje of iets anders. Vlieg maar door het huis. Straks naar de verloskundige. Word ik gestript, hopelijk gaat het helpen. Enne, toen ik mijn slijmprop verloor, ben ik de volgende dag bevallen...Maar goed, wat je zelf zegt, het hoeft niets te betekenen, maar je gevoel klopt vaak wel. Heel veel sterkte!
Hier heb ik het ook. Ben morgen ook 41 weken. De eerste ben ik ingeleid met 42 weken en de 2e met 41+1. Dit keer wil ik geen inleiding en wil alles doen om het te voorkomen. Ik raak met de minuut meer gefrustreerd. Wil zo graag dat het uit zichzelf begint. Heb het weekend zelfs al 2 accupunctuurbehandelingen gehad om het in te leiden maar de baby zit er nog steeds.
Aaaaah binnen een dag! Wil je me gek hebben ofzo!!! haha Ga nu helemaal dood van de zenuwen! Het gaat trouwens toch helemaal anders dan dat ik in m'n gedachten had... Ik had me voorgenomen om tijdens elke wee, elke pijnlijke wee, ik m'n dochtertje een visuele dikke knuffel zou geven, om haar te kalmeren en alvast welkom te heten. Nou, heb m'n voorweeën al gehad. En ben alleen maar bezig met niet dood te gaan van de pijn!!! Haha niks geen visuele knuffel! Overleven! Terwijl naast me m'n man 'Kortjakje' aan het puffen was en m'n rug aan het masseren was. Dat duurde overigens even voordat ik het doorhad. Was helemaal in een roes van pijn, hoorde op de achtergrond m'n man wel, maar duurde even voordat ik hem echt hoorde. Niet echt volgens plan dus En had met mezelf afgesproken zo relaxed mogelijk de bevalling in te gaan. Nou, er is nu eigenlijk nog niets aan de hand en ik ga echt dood van de zenuwen Ach ja. Succes meid! We gaan het gewoon doen, het komt er toch wel uit. Zenuwen of niet! xxx
O, wat naar. Ik ben de eerste keer ook ingeleid en dat was geen pretje. Ben ik nu ook bang voor....De tweede is geboren na strippen, helemaal natuurlijk. Kan me voorstellen dat je gefrustreerd bent! Ik kan alleen maar zeggen: probeer te relaxen, maar ja, kan ik zelf ook niet Hopelijk begint de bevalling snel voor ons!
hahaha! Sorry, moest even om je lachen. Het stond er zo grappig. Ja het moet er toch uit Moielle....We gaan het doen, maar wanneer???? Niet bang zijn voor de pijn hoor! Dan maak je het erger...Ik wil je niet nog banger maken...
Ik ben nog niet zo ver maar kan me je angst goed voorstellen. En die angst schijnt juist weer helemaal niet goed te zijn. Proberen toch wat ontspanning te vinden en ergens de kracht vandaan halen om te kunnen denken: er uit moet het toch! En over het verloop heb ik toch geen controle! Dus dan maar loslaten! Hoop dat dit bij mij ook gaat lukken tegen die tijd! Heel veel suc6!!!!
Ow, ik herken het ook ja. Dan ga ik 's middags even op de bank liggen, en na 5 minuten denk ik 'wat doe ik hier??'. En dan ga ik maar weer eens wat doen. Ik ben deze week wel wat rustiger dan de eerste weken van mijn verlof, maar ik wordt soms ook gek van mezelf. En als ik dan 's avonds met een pijnlijke rug en buik op de bank zit vraag ik me af waarom ik dat dan ook doe.. Angst voor de bevalling heb ik niet echt (of ik verdring het een beetje). Maar echt gerust ben ik er niet op. Denk wel dat de onrust daar wel wat mee te maken heeft.
Fijn om te lezen dst er meerdere dames zich voelen zoals ik. Ik ben er ook gewoon echt klaar mee, mis mijn oude vertrouwde ik en wil het kind eruit!!! Aan de andere kant vind ik het zo spannend. Tis niet ff niks wat ons te doen staat...
Nee ik ben er inmiddels ook achter dat het niet niks is. Heb zoveel info gelezen en weet wat ze allemaal kunnen doen maar je leest ook verschrikkelijke verhalen en het enge is dat je niet weet wat er boven je hoofd hangt en hoe alles uit zal pakken. Ik denk dat dat is waar ik t meest moeite mee heb. Ben nogal een control freak en dit moet je echt op je af laten komen... Moeilijk!