Vanaf het begin voel ik mij niet geaccepteerd door mijn schoonfamilie. Er gebeuren steeds dingen die mij keer op keer kwetsen. Nu is er ook weer iets gebeurd en zou ik wel willen weten hoe andere mensen hier tegenaan kijken. Mijn schoonmoeder wilde voor de 1e verjaardag van ons kindje geld overmaken op de spaarrekening dus ze vroeg het rekeningnummer aan mijn man. Wij hebben een spaarrekening geopend die gekoppeld is aan mijn rekeningnummer. Dus als iemand geld op de spaarrekening wil zetten van ons kindje kan die persoon het naar mijn rekening overmaken en ik zet het dan door. Toen mijn schoonmoeder dat hoorde ging ze moeilijk doen. Ze wilde het rechtstreeks en niet via mij. Ze zei dat mijn man een spaarrekening voor ons kindje kon gaan openen dan kon zij het geld erop storten voor de verjaardag. Dat deed mijn man niet en ze werd kwaad. Toen wilde ze het geld wel naar de rekening van mijn man overmaken. Uiteindelijk kwam ze op de verjaardag. Ze negeerde mij, heeft me niet gefeliciteerd en ook niets tegen me gezegd en had een envelop met contant geld bij voor ons kindje. Wij vonden dit behoorlijk denigrerend overkomen om mij zo duidelijk te passeren en man werd heeft er later iets van gezegd. Schoonmoeder is zich van geen kwaad bewust en voelt zich niet gewaardeerd dat ze geld heeft gegeven. Ik voel dit duidelijk dat dit tegen mij gericht is. Maar hoe vinden jullie dit en hoe zouden jullie reageren?
Ten eerste wil ik je zeggen wat fijn dat je man naast je staat en ook bewust is wat je schoonmoeder doet. Ik zou het gesprek aangaan met zijn ouders en je man en jezelf, waarom dit zo moet gaan, het komt uiteindelijk bij hun kleinkind uit. Succes.
Dit speelt al jaren. Het is een gebed zonder eind. Ze weten nooit wat ze verkeerd hebben gedaan. Als je het aangeeft is het niet waar of flauw dat je erover valt. Dit is slechts 1 voorbeeld van velen. Maar ook bij dit voorbeeld is sm gepikeerd omdat ze niet gewaardeerd voelt voor het geld wat ze heeft gegeven. Ze doet zoiets denigrerends en verwacht dan nog waardering te krijgen. Hoe zouden jullie hiermee omgaan?
Ik vind het enorm kinderachtig en al helemaal jou negeren op de verjaardag. Snap dat nooit zo goed. Ik zou denken haar probleem dat ze het niet begrijpt dan heeft ze pech. Wel fijn dat je man achter jou staat!
Ik vind het ook heel kinderachtig. Ik had bij ontvangst dank je wel gezegd, en tegen elkaar gezegd dat je het op je rekening zou gaan storten zodat je het naar de rekening van je kind kon doorzetten . Of dat je het in je portemonnee zou doen voor de boodschappen en hetzelfde bedrag zou doorzetten naar de rekening van je kind. Voor nu kan je natuurlijk hetzelfde doen. Bedanken en zeggen dat het nu via jouw rekening op zijn rekening staat. Als zij flauw kunnen doen, kan ik dat ook!
Het beste is denk ik toch om er boven te staan. Nu laat je duidelijk weten dat het je raakt, en als ze het er echt om doen, is dat natuurlijk de ultieme prijs. Gewoon dankjewel zeggen en idd hetzelfde bedrag naar de spaarrekening overmaken.
We hebben al heel veel van dit soort dingen meegemaakt. Ze blijven steeds aangeven niet te weten wat ze verkeerd doen. Maar gaan wel op deze manier door. Tegenspraak dulden ze eigenlijk niet. Hebben altijd overal wel een antwoord op om hun gedrag goed te praten. En zijn vaak ook gepikeerd omdat ze niet genoeg gewaardeerd enz zijn. Gaat altijd om hoe zij zich gekwetst voelen. Verder wordt andersom zeer veel commentaar op ons gegeven over van alles en nog wat wat niet in hun straatje past.
Maar dit is al van een tijdje terug toch? Tenminste als ik kijk naar de data in jouw onderschrift. Zit het je nu nog zo enorm dwars? Is er iets nieuws voorgevallen? Want het heeft toch weinig zin het nu te hebben over hoe je had kunnen reageren toch? Doet niets af aan het feit dat ik het enorm kinderachtig gedrag vind en dit ook absoluut niet had kunnen waarderen. Aan de andere kant snap ik het idee ergens wel dat ze het bedrag wil storten op de spaarrekening van haar kleindochter en eigenlijk niet op die van jou (ook al zet jij het dan door). Mijn eigen moeder gaf dit ook aan en ik snap dat op zich ook wel: ze vertrouwt ons prima, maar ze wil het gewoon daar naartoe overmaken. Haar verdere reactie is natuurlijk belachelijk zo op die verjaardag.
Het stapelt zich steeds op. Het is al meer dan 10 jaar van dit soort dingen waarin je nooit gehoord wordt. Maar als je hetzelfde terug zou doen dan is het een groot probleem. Tot schreeuwen aan toe. Binnenkort hebben we een laatste poging met een bemiddelaar om het contact nog te kunnen verbeteren ivm ons kindje. Maar ik verwacht daar eigenlijk niks van. Ik plaat hier dan een voorbeeld (zou er nog veel meer kunnen plaatsen) om te peilen wat andere mensen hier nu van vinden. Omdat ik steeds te horen krijg dat ik het allemaal verkeerd zie, dat ze het allemaal goed bedoelen en geen idee hebben wat ze verkeerd doen.
Het is denk ik lastig voor ons als buitenstaanders hier echt iets van te zeggen, het gaat toch allemaal om interpretaties en voorstellingen van de situatie die nu eenzijdig belicht wordt. En wat betreft het geld willen overmaken naar een spaarrekening voor hun kleindochter, nee ik denk niet dat die bedoeling verkeerd is. De manier waarop het nu liep is gewoon niet fijn (en in mijn ogen niet ok). Het niet feliciteren is natuurlijk enorm kinderachtig. Wel denk ik dat je je af moet vragen hoe graag jullie willen dat het goedkomt. Je zegt dat voor jullie dochter te willen. Maar als je er zelf niet echt achter staat en schijnbaar dit soort zaken nog vrij hoog zitten, dan zou ik mezelf afvragen of ik die 10 jaar van hiervoor kan loslaten, om vervolgens met een schone lei te beginnen en ook niet bij de eerste de beste situatie (die mogelijk niet optimaal verloopt) meteen allerlei 'oude' gevoelens terug te laten komen. Ik zou dat zelf bijvoorbeeld heel moeilijk vinden en vrij snel denken 'zie je wel, gaan we weer'. Kan je die zaken loslaten? Kan (en wil!) je dergelijke situaties niet op jezelf betrekken (hoe moeilijk ook), alleen omdat jullie het contact goed willen hebben m.b.t. jullie dochter?
Dit is niet iets wat ze onbewust doen hoor. Als ze vragen hoe ze geld over kunnen maken en dan zeggen dat ze dat niet via jou willen doen, dan is dat een bewuste keuze van ze. Vragen aan je man om een rekening te openen zodat ze het geld niet via jou rekening hoeven te geven is echt een hele rare reactie in mijn ogen en geeft echt aan dat ze niets met jou te maken willen hebben. Wat een vervelende situatie, maar wat fijn dat je man aan jou kant staat en dat ook duidelijk laat merken naar zn ouders toe.
Voor mij zijn er alleen mogelijkheden wbt ons kindje als ze oprecht inzien wat hun eigen aandeel is in de situatie. Zolang ze alles ontkennen, niet weten wat ze verkeerd hebben gedaan, houdt het al snel op. Ons kindje heeft niets aan opa/oma die zo met ons omgaan. Zo sta ik erin. Maar omdat ze nog nooit hebben toegegeven iets verkeerds te doen, verwacht ik niet dat ze het inzicht in eigen aandeel hebben. Een ander vb: een paar weken na de bevalling kwamen ze hier. Zeggen ze tegen ons kindje: je krijgt een onderkinnetje. Dat is het kinnetje van mama. Dat soort dingen dus. Het is wel genoeg geweest. Als je er iets van zegt is het flauw dat je er iets van zegt.
Die mensen sporen niet, dat is duidelijk. Zou nog eenmaal in een gesprek aangeven hoe jullie dit vinden. Zeggen dat het niet waar is of dat jullie overdrijven negeren. Het is overduidelijk wat ze doen en dat dan ook nog ontkennen is wel heel zielig.
Pardon? Ze komt op een verjaardag in jullie huis op de verjaardag van jullie kind zonder jou te feliciteren? Ik had haar 'JIJ OOK VAN HARTE PROFICIAT MET JE KLEINKIND HE' toegebeten en wel op zo'n luid en duidelijke manier dat de rest van de familie het ook zou horen. Dat kan echt niet gewoon.
Ik heb ook zo'n schoonmoeder. Ik kan me er helemaal niet meer aan storen. Ik ga er niet meer zomaar heen, alleen met verjaardagen en kerst en verder mogen ze er in zakken. Ik zou het geld gewoon op de rekening storten, geen woorden aan vuil maken. We feliciteren, dat is hier ook wel eens gebeurd. Ik zeg dan heel overdreven "gefeliciteerd met je zoon/kleinzoon" dan moet ze wel wat terug zeggen. Zou ze me dan nog negeren dan hoeft ze niet meer te komen want ik laat me niet negeren in mijn eigen huis waar mijn kinderen bij zijn. Ik denk ook wel dat ze dat haarfijn doorheeft
zo gaat het al jaren. Man heeft haar daar ook op aangesproken. Dan zegt ze dat het zo druk en trubbelig was dat ze me daarom niet gefeliciteerd heeft. Onzin natuurlijk. En nu is ze dus gepikeerd omdat ze zich niet gewaardeerd voelt om het geld wat ze heeft gegeven, dat neemt ze ons kwalijk.
Helaas in het zelfde schuitje gezeten...... Belangrijk om te weten dat zij mag doen wat ze wil (ook al is het respectloos) je kan helaas niet voorschrijven hoe een ander zich moet of hoort te gedragen. Maar jij mag ook weten hoe jij reageert!!! Dus zet een grens of zelfs buiten de deur als ze je zo respectloos behandeld. Dit is iets waar je samen met je man kan bepalen. Bij ons heeft het uiteindelijk geleid tot geen contact meer. Ze maakten me echt kapot. Heel veel succes.
Heel eerlijk? Die waren hier niet meer welkom. Als je je niet op een respectvolle manier kan gedragen tegen mij of mn man dan heb jij niks te zoeken in mijn huis. Dr geld had ze van mij ook zo hop terug gekregen en ik had haar zo de deur uit gebonjourt. Je kunt niet altijd alleen maar blijven vechten. Tuurlijk gooi je niet bij de eerste de beste keer de deur dicht maar ik blijf niet bezig. Als mensen geen positieve toevoeging zijn in mijn leven en alleen maar energie kosten dan mogen ze van mij vertrekken. Heel sneu meis. Maar wel enorm fijn dat je man je steunt hierin. Dat maakt het zoveel makkelijker.
Wij hebben een soort gelijk iets, wil je best vertellen hoe wij ermee omgaan maar dit doe ik niet openbaar. Je mag me gerust een pb sturen.
Ik zou toch nog eens goed het gesprek aan gaan. En het daarbij vooral bij jezelf houden. Wat jij voelt bij het gedrag wat ze vertonen. En daarbij gewoon op de man af vragen wat precies het probleem is met geld storten via jou rekening. Je zou nog kunnen benoemen dat ze dit wellicht niet bewust doen (wat ik niet denk als ik je verhaal lees) maar dat je graag had dat ze bewust worden van wat het met jou doet. En als dat echt helemaal tot niks leidt dan zou ik voortaan de eer aan mezelf houden en haar niet uit huis zetten. Maar dat is voor iedereen anders.