Ik zou gewoon zeggen zoals het is en dan de dag van of de dag voor de voorlichting. In die voorlichting leggen ze over het algemeen heel duidelijk uit hoe alles werkt. Mijn dochter is met 3,5 en 4,5 naar die voorlichting geweest en ze begreep het daarna uitstekend. Beide keren vond ze het enkel spannend, maar ze wist precies wat er ging komen, dus ze accepteerde het allemaal. Hier in het ziekenhuis werd narcose het overigens 'doktersslaap' genoemd; een slaap waarin je niets ziet, hoort en voelt zodat de dokter je beter kan maken (zelf heb ik wel gezegd dat het kon dat ze zich niet direct veel beter zou voelen oid, want dat viel hier erg tegen...zeiden ze tegen haar 'dan heb je buisjes en dan kun je weer goed horen', mjah, dat duurde dus echt wel een aantal weken voor dat dat zo was...kind helemaal gefrustreerd... bij keelamandelen zou ik dat helemaal aangeven, want dan voelen ze zich na de operatie echt niet 'beter'...).
Mijn zoontje van 6 kreeg een duidelijke uitleg van de anesthesist tijdens de pré operatieve screening een week voorafgaand aan de operatie, heel duidelijk en hij kon ook al zijn vragen kwijt ("Kan ik ook wakker worden tijdens de operatie?") We kregen toen een soort stripboekje mee wat we thuis nog doorgenomen hebben. Wij hebben het ook slaapdokter en slapen genoemd trouwens.\ Op de dag zelf werd hij ook goed voorbereid door de pedagogisch medewerkster van het ziekenhuis.
oo hartstikke bedankt voor alle reacties. we krijgen de 28e een gesprek over de narcose. 2-3 weken erna is de operatie geloof ik. ik zal wel een in de bieb gaan zoeken naar boekjes hierover. vindt het echt heel moeilijk, ik denk ook dat mijn angst er wel een rol in speelt. ik moet er niet aan denken om onder narcose te moeten (nog nooit gedaan) ik wil wel eerlijk tegen hem zijn want ik wil het vertrouwen wat hij heeft in ons niet beschadigen. maar ik blijf het moeilijk vinden om hem te vertellen wat er gaat gebeuren. mijn man gaat mee de operatiekamer in omdat ik het niet kan, ben bang dat ik mijn angst overbreng op mijn zoon. vandaar dat wij hebben besloten dat ik niet mee ga, ik ben er wel in de uitslaapkamer. helaas is mijn zoon niet echt een held, hij is ook bang bij de dokter, dus ik ben ook bang dat hij dat nu helemaal zal zijn als hij hoort van het slapen en de keelpijn etc. maar jullie zeggen dat ik duidelijk moet uitleggen wat er gaat gebeuren? op zijn niveau. ik zal eens wat gaan google-en voor tips ofzo over wat ik dan wel en niet moet vertellen
Ik zou een kind van 6 duidelijk uitleggen wat er gaat gebeuren. Op de dag van opname komt er nog een verpleegkundige of pedagogisch medewerker die het uitlegt en dat kan nog rauw op je dak vallen als hij opeens schrikt en denkt: wtf? Je begrijpt hopelijk wat ik bedoel. Blijf rustig en laat jouw angsten niet merken aan je kind. Via de site van het Sophia of via Youtube kan je de anesthesiefilm voor kleuters bekijken.
Hebben ze bij jullie in het ziekenhuis ook een voorlichting echt voor kinderen? Want het gesprek met de anesthesist stelde bij ons echt niets voor...dat was meer voor mij dan voor mijn dochter. Mbt de narcose: ik ben zelf twee keer onder narcose geweest en ik vond er niets ergs aan. Bij mij voelde het net als gaan slapen. Mijn dochter heeft nu twee keer een roesje gehad ivm buisjes en die vond er ook niets ergs aan, het wakker worden vond ze wel heel vervelend (ze had zo iets van 'laat me met rust, ik wil slapen!'). Bij haar heeft de duidelijke uitleg en het vooraf zien van de bedden, het schort dat je als ouders aan krijgt en de muts, het kapje (en bij andere kinderen het infuus) ed er voor gezorgd dat ze niet gestrest was: ze wist precies wat er ging komen. Ze vond het wel spannend, maar meer ook niet. Als je zelf angstig bent, probeer je uitleg dan zo neutraal mogelijk te houden. Vraag hoe hij er zelf tegen aan kijkt, misschien vindt hij het spannend, maar meer ook niet (hij weet immers ook niet wat hij moet verwachten). En als je het zelf niet kunt, dan is het misschien handig om het een ander te laten doen? Vind het ook al heel goed dat je je man mee laat gaan naar de operatiekamer! En sommige kinderen zijn inderdaad angstig ed, maar dan nog (of eigenlijk: juist dan), zou ik wel uitleg geven, anders wordt het alleen nog maar enger, denk ik. Maar je kent je eigen kind het beste! Wat vindt je man ervan?
Hier 2 weken terug onze zoon inder narcose geweest. van te voren veel uitgelegd. Samen op youtube ook filmpjes gekeken. uiteindelijk verzon onze zoon er ook zelf rollenspellen over. heel duidelijk verteld wat er gaat gebeuren. Ze brengen je in slaap, gaan je opereren. het kapje krijg je op je mond en neus, en dit stinkt. In het ziekenhuis noemden ze het olifanten poep stank, mijn zoon vond het meer zweetsokken van papa stank Verteld dat hij heel rustig moet ademen, ook als het vies ruikt. Dan ga je rustig slapen, en word je geopereerd. Mama is erbij als je gaat slapen, en is erbij als je wakker wordt. Van de operatie voel je niks, als je wakker wordt ben je moe en heb je last van je keel. Dat doet pijn en soms zijn kindjes dan verdrietig, dat mag. ook werd er door een pedagogisch medewerker nog geoefend de dag zelf. Ook aangegeven dat hij daarna goed moet drinken en als dat goed gaat hij een ijsje mag eten. werkte hier prima. Ging rustig slapen, werd wel boos en verdrietig wakker maar dat weet hij zelf niet meer. hij kijkt er positief op terug. we hadde ook eem cadeautje meegenomen voor wanneer hij wakker was. Gewoon een kaartje en een klein autootje.
Hier gaven ze als tip bij het kapje om te blazen alsof je de vieze lucht weg blaast. Dan hebben ze wat te doen en krijgen ze een klein beetje het idee dat ze ergens een beetje controle over hebben. Onze dochter wil altijd graag en ballon in het ziekenhuis (waar ze thuis vervolgens niet meer naar om kijkt, maar goed ), dus die heeft ze beide keren na de operatie uit mogen zoeken. Verder heb ik gezorgd voor extra lekker drinken (zo'n flesje met verrassingsei erbij) en een leuk tijdschrift (al had ze die niet nodig, want ze kreeg ook een boekje van het ziekenhuis en er was daar een leuke speelkamer).