Hallo meiden, We hebben een aantal mensen verteld dat ik inverwachting ben en de reacties van ouders waren super, maar van enkele vriendinnen verwacte ik meer. Ze zeiden dat we het te snel vertelde want het kan nog misgaan . Nou ben ik een nuchtere meid maar dat wil ik helemaal niet horen!, wij zijn er blij mee en moeten we nu steeds in onze achterhoofd houden dat het mis kan gaan en het heerlijke gevoel van zwanger zijn verpesten? Hebben jullie hier ervaring mee, ik vind het om te janken wij zijn zo blij en ik liep vanmorgen met een vriendin in dorp en wilde wat kopen (een paar rompertjes) en ze zei wacht daar nou mee, loop je niet te hard van stapel. Gatver ik heb ze terug gelegd en ben naar huis gegaan en heb nu een rot gevoel. Wie kan me advies geven hierin? liefs
Mijn advies? Gewoon eerlijk zeggen dat je best weet dat het mis kan gaan maar heel blij bent en het leuk vindt om ervan te genieten dat je nu zwanger bent. Jammer dat 'vriendinnen' dat niet snappen. Ik zou zeggen dat ik het lief vindt dat ze je in bescherming neemt en dat er altijd een kans is dat het misgaat.. ook als de de 12 weken voorbij bent. Lekker shoppen dus met iemand die je blijdschap niet probeert in te dammen
Ten eerste gefeliciteerd met je zwangerschap! Je moet het vertellen wanneer jij het wilt vertellen. Het is heel vervelend, maar het kan indd verkeerd gaan. Ik heb dit eind vorig jaar meegemaakt, we hadden het iederen met 6 wk verteld, konden vervolgens bij 8 wk vertellen dat het verkeerd afgelopen was. Maar wij hebben wel veel steun gehad van de mensen om ons heen. Laat je niets vertellen door een ander, doe wat voor jou goed voelt! Ik had ook al veel spulletjes gekocht, vond het gewoon leuk het te mogen kopen. Ik hoop dat ze dit keer wel van pas komen. Geniet van je zwangerschap!
Doe wat je hart je ingeeft. Ik heb vorig jaar augustus en MK gehad en mijn ouders en wat vrienden wisten van de zwangerschap. Daarom hebben we nu alleen mijn ouders het verteld en met 11 weken de andere.
Ik had dit met mijn eigen ouders, zij konden toen niet zo goed blij zijn tot dat ik de magische grens voorbij was! Het was bij hun een stukje zelfbescherming en ik ben ook bijgelovig hoor wat betreft kleertjes kopen voor de 12 weken
Gefeliciteerd met je zwangerschap meid... en idd... geniet ervan! Juist ook omdat het mis kan gaan denk ik dan... Ik heb het ook gehad hoor... Ik was zwanger na 3 miskramen en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap die operatief verwijderd is... Niet leuk... Maar wel was ik weer ontzettend blij dat ik weer zwanger was! En ja.... ik wist dondersgoed dat het weer mis kon gaan... maar dat was niet het belangrijkste.. Ik was blij want ik was zwanger! En ik heb het ook meteen aan iedereen verteld omdat die mensen je ook tot steun kunnen zijn als het mis gaat... Ik ging ook met een vriendin winkelen en die begon ook meteen van: Ik snap niet dat je nu alles al gaat kopen en dat je het tegen iedereen vertelt... Er kan nog zoveel mis gaan... Je moet het lot niet tarten! Etc. Etc. Geen bal aan en idd zwaar deprimerend! Kort daarna raakte zij zwanger... Haar man en zij vertelden het aan iedereen die het wilde horen en zij kreeg al van allerlei cadeautjes van de toekomstige grootouders... maar helaas het ging bij haar wel mis... Ik ben er voor haar geweest hoor... zoveel ik kon... Maar ik heb haar wel even gezegd: "Wat fijn he dat ik weet dat je zwanger was en dat ik er nu voor je kan zijn!" Lekker genieten meid... en kopen wat je kopen wilt! Je kan zelfs al complete babykamers gaan kopen als je dat wilt want als het mis gaat kun je die weer afzeggen zonder dat er kosten aan verbonden zijn (wel altijd even voor zeker navragen natuurlijk), maar het kan... Om maar even in het andere uiterste te vliegen
HAHA, fijn dat anderen dat voor je beslissen. Sommige mensen feliciteren je ook niet voordat de 12 weken voorbij zijn. Dan ben je lekker blij en ga je je wel druk maken door de opmerkingen van anderen.
Het is inderdaad zwaar depri, mensen die je niet willen feliciteren omdat je de magische 12 weken nog niet gepasseerd bent, nou heb ik gisteren een verhaal gehoord via mijn werk van iemand bij wie bij 23 weken de vliezen braken en ze alsnog hun kindje zijn verloren, wat nou 12 weken het kan altijd misgaan!. Het geeft wel een domper vooral omdat je zelf zo blij bent. En je hormonen gieren door je lijf. je kan al niet zoveel hebben. Ik ben blij met de reacties dat andere meiden dat ook meemaken. liefs
Gefeliciteerd! Geniet ervan. Ik moet zeggen toen ik je berichtje las en er onder zag staan dat je 'pas' 4,5 weken zwanger bent mijn eerste reactie ook was; Oh ben alsjeblieft geduldig! Mijn schoonmoeder heeft me de tip gegeven om er eerst zelf van te genieten. Het is jullie kindje, jullie wens en het is heel speciaal om er juist zelf heel erg mee bezig te zijn. Als je vooral bezig bent met het vertellen aan andere of hun meningen loop je de kans je eigen gevoel minder bewust mee te maken. Ik moet zeggen dat ik het een hele waardevolle tip vind. Wij ben er nu vooral zelf mee bezig en dat voelt heel fijn en speciaal. Binnenkort vertellen we het zo langzaam aan aan meerdere mensen en dan hebben we steeds weer nieuwe impulsen en lopen we minder risico op teleurstellende reacties... Probeer je dus niet te veel te laten leiden door de meningen van je vriendinnen ze hebben echter geen idee wat er in je omgaat! Concentreer je vooral op jullie eigen gevoel voor je het weet zijn die eerste 'onzekere' weken voorbij en dan is er nog steeds tijd zat. Heel veel geduld toegewenst en een hele fijne zwangerschap!
Ik heb die reacties ook gehad inderdaad. Mensen nemen het pas serieus na 3 maanden ofzo. Ik heb toen gezegd dat ik er zo blij mee was dat ik het graag wilde delen, maar dat ik heus wel wist dat het mis kon gaan. Als ze er toch over begonnen (op een vervelende manier) ging ik expres flauw doen: m'n vingers in m'n oren en dan lalala zeggen. Dan heb je geen moeilijk gesprek maar snappen ze toch dat je er geen behoefte aan hebt.
Wij hebben ook al heel snel de opa's en oma's verteld dat ik zwanger was. (we wisten op 31 dec dat ik zwanger was terwijl ik eigenlijk pas op 4 jan mocht testen). Het jaar daarvoor was ik ook zwanger (15 sept uitgerekend) maar dat is een missed abortion geworden. NU was ik 8 sept uitgerekend. Op 21 jan. '08 kregen we te horen dat we een 1eiige tweeling verwachtten. Reactie van mn schoonzus 'nou tweelingspullen hoef je niet te kopen, er gaat er altijd wel 1tje dood. Dit kan gewoon niet goed gaan' En dan later nog tegen haar moeder vertellen dat ze niet weet waarom ik boos was op haar.
Een vriendin van me zei als eerste: Nou maar hopen dat het nu wel goed blijft gaan. Toen ik de eerste keer zwanger was heb ik het tegen niemand verteld. Vreselijk veel verdriet gehad toen ik een miskraam kreeg en ook nog in de steek gelaten door de vader van de baby. Die vond dat het tijd was om aan zichzelf te denken. Dan is het lastig om het nog tegen mensen te vertellen. Nu ben ik zwanger van een hele lieve man en we hebben het ook meteen verteld hoor. Ik was nog niet eens 4 weken zwanger.
Sorry hoor maar dit vind ik echt een uitspraak die niet door de beugel kan! Je kunt het wat mij betreft denken, maar het ook uitspreken , ik geloof dat ik die schoonzus toch echt wel een optater had gegeven!
Allereerst: Gefeliciteerd! Wat een lullige reacties krijgen sommigen! Ik zou het fantastisch vinden om zulk leuk nieuws te krijgen van een vriendin of familielid! Ja, tuurlijk, het kan misgaan. Zeker in de eerste drie maanden, maar daarna ook. En als je het na drie maanden zou vertellen? Of pas na de geboorte? Jeetje, er kan altijd wat misgaan, heel veel zelfs. Maar je kan overal wel beren op de weg zien. Dan kan je het best de hele dag in bed blijven liggen (hoewel, de meeste mensen overlijden in bed) . Persoonlijk wilde ik het graag voor onszelf houden. Maar dat is een persoonlijke keuze. Als het wel was misgegaan had ik me misschien voor mijn kop geslagen dat ik niks gezegd had, omdat ik dan ook mijn verdriet niet had kwijt gekund. Met andere woorden... zijn die mensen die zulke domme opmerkingen maken bang om er dadelijk te moeten zijn voor je als het niet goed gaat? Meisje, geniet lekker van je zwangerschap! Laat al die idiote commentaren lekker van je afglijden. Het wordt dadelijk lente, lekker in het zonnetje lopen, dromen van je kindje, namen verzinnen, kamertje uitzoeken, kleertjes kijken (je druk maken over het feit dat er alleen debiele zwangerschapskleding te koop is). Heerlijk!
Heb ook heel lang niet met haar gesproken. Even heb ik erover nagedacht toen ze haar excuses aanbood. Maar toen ze daarna zei dat ze haar excuses maar aanbood omdat het van haar moeder moest, was ik er ook meteen klaar mee! En jammer voor haar heb ik wel een gezonde tweeling gekregen!
wij hebben die reactie sook gekregen en ik wist ook niet zo goed wat ik er mee moest.. schijnbaar denkt iedereen dat je niet weet dat het mis kan gaan. Het waren trouwens meestal wel die mensen die zelf geen kinderen hadden die het zeiden. De gene die wel kinderen hadden waren gewoon blij voor ons. Ik zei meestal als ze zeiden zo vroeg al vertellen? ja wij zijn er blij mee, gaan er niet vanuit dat iets fout kan gaan , maar mocht dat toch gebueren hoeft dat niet perse in de eerste 12 weken het kan ook fout gaan bij geboorte ofzo.. moeten we dan maar wachten met vertellen tot kleine 1 jaar is?
Persoonlijk vind ik de MANIER VAN VERTELLEN heel veel uitmaken. Als je met vier en een halve week al door de kamer danst, mensen opbelt en rompers koopt, wek je de indruk dat je je afsluit voor de mogelijkheid dat het misgaat. Je gevoel blijft je gevoel, dat wil ik daar niet mee afdoen, maar de reactie van je omgeving vind ik dan logisch... Ik heb in augustus een miskraam gehad. Ik had tot dan niet veel mensen wat verteld. Ik hield niet mijn mond, maar bracht het meer als: Tja, afwachten he! of ik moet nog een echo krijgen, dan weet ik pas meer! Daardoor kon ik wel met mensen erover praten, maar zagen ze dat ik er wel rekening mee hield. Toen het misging heb ik daar ook heel veel steun aan gehad. Direct daarna werd ik weer zwanger. En omdat ik nu ECHT niks van datums of termijnen wist, heb ik weer op dezelfde manier erover gepraat. In situaties met drank zei ik gewoon, nee ik sla over want ik weet niet zeker of het mag of niet. Toen het echt duidelijk was dat ik zwanger was, heb ik ook iedereen het echt zo verteld. Ik bleek al 10 weken te zijn en de echo was goed, dus de kans dat het misging was ook heel klein. En dan staan mensen daar heel anders tegenover. Dus ja, ik vind het persoonlijk heel erg logisch dat een vriendin je waarschuwd als je met 4 weken al rompers gaat kopen. Ik had er gekregen van iemand. Was er ook heel blij mee, maar dat doet ZO'N ZEER als je dan ineens niet meer zwanger bent en je er dan toch weer mee in je handen zit... Niet dat je niet mag genieten, maar verplaats je in anderen, want die waarschuwen je misschien niet om je bang te maken, maar om je te beschermen.
vriendinnen zijn er voor leuke momenten te delen en minder leuke momenten.Je weet dat het mis kan gaan maar daar wil je liever niet aan denken iedereen hoopt toch dat het goed blijft gaan en daar ga je uiteindelijk ook vanuit.Dus ik had zoiets ik vertel het niet aan jan en alleman dat ik zwanger ben omdat het mis kan gaan en je niet jan en alleman dat oh zo vervelende nieuws wilt vertellen, maar familie en vrienden daar wil je dat toch wel mee delen, samen zwijmelen samen de eerste rompertjes kopen en als het dan mis gaat samen huilen.Ik snap de reactie van je vriendinnen niet, ik zou het juist een eer vinden als een vriendin mij dat zou teovertrouwen. Gefeliciteerd en ga lekker die rompertjes kopen!Geniet ervan.
Hoihoi, een bekend fenomeen alhier Je hebt een beetje het gevoel dat je zwangerschap wordt ontkend... vervelend. Ik vertelde iemand wanneer ik naar de VK moest voor het eerst, waarop zij antwoordde: Ja, als je bij de VK bent geweest is het pas "echt" he. Ik zei, nou ik vind het nu al echt genoeg (was zo ziek als een hond).
Mijn beste vriendin (nog helemaal niet met zwanger en kindjes bezig) zei toen ik het vertelde met 7 weken: "ik feliciteer je nog niet, want de kans dat het misgaat is nog zo groot...." Was ik natuurlijk ook niet blij mee, maar mensen die er niet mee bezig zijn reageren denk ik wel nuchterder dan de mensen voor wie het zo belangrijk is op dat moment. Maar leuk is anders.