Hoe vertel je het?

En dat is dan weer echt iets voor jou

 

ik heb hetzelfde idee, heb het boek al gekocht en klaargelegd tot de dag dat het raak is.. dan geef ik het ingepakt met de test!

 

Wat een leuke verhalen allemaal zeg!
Heb ook al zitten verzinnen, ik vind die met die chocolaatjes met muisjes wel erg leuk om het aan vrienden enzo te vertellen.

Ik denk dat ik het aan mn vader zou vertellen met een folder met kinderwagens en dan vragen welke hij het leukste vind, hij heeft namelijk gezegd dat hij en mn stiefmoeder die zouden betalen.

alleen mn schoonouders en moeder en stiefvader nog dan! (veel opa's en oma's zeg!)

 

Ik heb nu een angelsound klaarliggen, bij mijn eerste zwangerschap heb ik een tweedehandse (hier gekocht) kapot gemaakt en mijn vriend vind het meevoelen en luisteren enorm leuk dus die ligt in een kastje te wachten.. Bij de 1e heb ik een romper en een positieve test gegeven maar aangezien hij kapot was heb ik hem alvast vervangen...

 

Wat een leuke ideeen hier.
Ik denk dat ik de test ga doen en dan laat ik de test aan hem zien.
Als hij positief is dan zeg ik denk ik zoiets van: Ja je wordt papa.

Ik had eigenlijk nog wel een vraag over wanneer jullie het aan de ouders, broers/zussen vertellen?
Ik denk zelf dat ik het echt niet lang voor me kan houden.
Van bekenden hoor ik dat ze echt 3 maanden wachten, omdat er tot die tijd van alles fout kan gaan.
Maar dat deel je toch ook met je dierbaren als het fout gaat?
Graag zou ik daar wat meningen over willen horen.

 

Ik wil het echt pas na 3 maanden aan iedereen vertellen, maar mn vriend is denk ik niet zo lang tegen te houden (en ik misschien dan ook niet meer, hoor... )

Als ik het zou vertellen en het gaat toch mis, dan weten ze dat we er mee bezig zijn en dan is het verrassingseffect bij een goede zwangerschap weg.

 

ik zou het ook niet lang voor me kunnen houden hoor, heb nu al de neiging om er heel de tijd over te beginnen terwijl er nog niets aan de hand is.
Dat je bij je werk enzo wat langer wacht, maar mn moeder weet het toch echt snel hoor!

 

ik hou niet ervan als mensen het voor zich houden je bent er voor elkaar in goede EN slechte tijden je deelt toch zoiets moois (zoiezo met je familie, op het werk kan ik me nog iets bij voorstellen)

Maar je eigen vader en moeder zoiets moois onthouden vind ik echt geen leuke streek als mijn zusje dat zou doen zou ik dat echt niet leuk vinden.

Ik heb het mijn familie op dezelfde dag verteld als mijn vriend met rompertjes voor iedereen (favo oma, opa, tante, oom e.d.) mijn oma viel bijna van haar stoel.

Als het mis was gegaan heb ik hun ook nodig dan weten ze waarom ik op een bepaalde manier reageer (houden dus ook beetje rekening me je hormoontjes en extreem moe zijn)

Ik vind het zo raar als mensen het niet aan hun ouders meteen vertellen (bij een normale band natuurlijk) dat zal ik echt NOOIT snappen ben blij dat ik niemand ken in mijn familie die dat zo doet...

Maar als iemand anders het doet moeten ze dat natuurlijk zelf weten (das niet mijn zaak) maar het zou mijn vriendin/zus e.d. niet wezen...

Mijn hele familie weet zelfs al dat we voor een tweede aan het klussen zijn is superleuk...! Ook wist iedereen wat het werd en wat zijn naam was (bij de eerste) was juist intiemer dan vaag erover doen..(de gyn vond het zelfs geweldig die had het nog nooit meegemaakt en vond het veeeeeel leuker)

 

De meeste mensen weten wel dat we bezig zijn, dus voor de meesten zal het geen verrassing meer zijn.
Het vertellen alleen lijkt me al een feest en ik denk niet dat het dan uit maakt of ze er al iets van weten.
Op mijn werk wil ik ook wel langer wachten.

 

Ik zie het echt als iets van mij en mn vriend. Daar wil ik ook eerst even samen van genieten. De rest komt daarna.

 

verrassingseffect, ik denk dan je doet het voor jezelf toch als de verrassing maar voor jezelf groot is! dat vindt ik. iedereen om ons heen weet ok wel dat we bezig zijn. nu vooral omdat we bent de gyn bezig zijn vindt ik het erg prettig om hier met anderen over te kunnen praten. en we zijn nu zolang al bezig dus iedereen heeft de moed allang opgegeven dus dan is de verrassing des te groter denk ik.

liefs

 

Oh, dat in het zand vind ik ook wel een heel leuk idee zeg!

 

ja wat een giga leuk idee in het zand schrijven ja die vindt ik ook echt super

 

ja idd dan had ik zoiets gezegd van he wat staat daar nou in het zand?
hahaha dan gaan ze goed kijken de bril er natuurlijk bij op hahaha en dan hun gezicht oh geweldig

 

Bij ons was de motivatie om 3 maand te wachten met vertellen, gewoon omdat we dan pas de echo hadden gehad! Dan heb je wat om jezelf te overtuigen dat alles goed is he? En natuurlijk een mooie foto om te showen!
Nu moeten we nog wel wachten tot ná de echo omdat ik de echo weliswaar al met 9 weken krijg, maar dan de helft van de familie nog op vakantie is! Met 13 weken ben ik jarig, dus dan kunnen we het iedereen tegelijk vertellen! Vind ik wel zo eerlijk

 

hebben jullie trouwens dan geen buik ofzo, het was bij mij al zichtbaar met 8-9 weken! enmoest meteen zw.sch.kleding kopen.. enzo was superleuk om te doen

 

Mijn vriend wil graag de test samen doen, ik doe het dan wel nog op de ouderwetse manier door gewoon even privé in een potje te plassen en dan mag hij daarna meekijken
Voor hem is het net zo belangrijk en spannend als voor mij en willen ook dat moment graag samen beleven.

Wij gaan het denk ik wel 3 maandjes verzwijgen, niet omdat wij geen goede band ofzo zouden hebben met onze ouders of wat dan ook , maar gewoon omdat we er zelf eerst van willen genieten en aan het idee willen wennen. Daarnaast wil ik niet iedereens hoofd op hol brengen terwijl er nog vanalles mis kan gaan. Voor ons is het moment van de echo ook een soort mijlpaal, je ziet je kindje voor het eerst en daarna mag iedereen het weten!

Ik wil mijn ouders en schoonouders het persoonlijk gaan vertellen door een roze en een blauw sokje in te pakken met daarbij een gedichtje voor de opa's en oma's (geschreven vanuit het kleintje dus) en een echofoto erbij. Dan dringt het vast wel door