Eva lag inderdaad anders dan de bedoeling was, namelijk met haar gezicht naar boven. Het waren geen echte persweeen die ik had, maar wel persdrang en dat deed niet echt pijn, maar mijn god, wat was dat moeilijk tegen te houden! Het persen zelf heeft bij mij dus wel wat langer geduurd, mede doordat Eva het zwaar had. Maar ik vond het echt een eitje! En je laatste alinea is precies zoals het was... gek he.... het is gewoon overleven en je bent op dat moment zo in een roes.
Dit klinkt wel herkenbaar... ook al ben ik met 41 weken bevallen. Op een gegeven moment denk je dat je nooit meer gaat bevallen en ik was er ook helemaal niet zo mee bezig. Toen ik opeens wakker werd omdat mijn vliezen braken, was ik ook totaal overdonderd. Maar was wel blij dat het eindelijk ging gebeuren. Ik heb het ook maar over me heen laten komen, maar ben inderdaad blij dat het persen gefilmd is.
hmmm, hier nog een met een traumatische ervaring. ben bevallen in 4,5 uur. ja fijn zulllen sommigen denken, maar fijn is anders. het ging te snel, ik had rugweeen die ik niet kon wegzuchten, had 19 minuten persweeen en daarna een totaalruptuur. het ergste waren toch echt de weeen. ik heb gesmeekt om hulp, gevloek, gehuild, geschreeuwd. ik had in 1 uur 6 cm waardoor ik niet meer naarhet ziekenhuis kon voor pijntilling. ik zou graag een 2e willen, maar ik durf het eigenlijk niet meer aan.