Allereerst een heel dikke knuffel! Wij zijn 11 jaar geleden gestopt met de pil en nooit zwanger geraakt. (maar bewust niet in de MMM gestapt) Zoals Mythique hierboven schrijft zijn wij ondertussen pleegouders van 2 kinderen. Onze oudste kwam 7 jaar geleden als babytje van 2 weken oud bij ons wonen. Voor mijn gevoel ben ik echt haar mama. Je mag me een pb sturen of je kan eens wat rondstruinen op mijn blog (zie onderschrift). Daarin vertel ik alles van onze kinderwens naar de selectieprocedure tot nu. Voor mij was het gevoel om te moederen belangrijker dan het 'hebben' van een kind, bij pleegzorg moet je het ouderschap natuurlijk wel kunnen delen.. Veel sterkte!
Waar ben je het traject destijds begonnen? In Nederland? Welke onderzoeken en behandelingen heb je allemaal gehad? Wat was volgens medici de reden dat je nooit zwanger bent geraakt? Ben je ooit in UZ Gent geweest? Of Düsseldorf? Het zou namelijk ronduit vreselijk zijn als blijkt dat je niet de juiste medische begeleiding hebt gehad
Knap dat je je ziek hebt gemeld! En hoe moeilijk ook, bel echt de huisarts op! Of heb je al gebeld? En blijf hier schrijven, weet dat je het waard bent en dat op een dag ook voor jou weer betere gevoelens komen. Pleegzorg is heus een optie, ik ken het van dichtbij. Maar zoals je al schrijft is het belangrijk nu voor jezelf te zorgen voordat je voor een pleegkind kunt gaan zorgen. Maar weet dat pleegzorg heus een optie kan zijn, niet als vervanging voor het niet mogen krijgen van een biologisch kind maar wel een hele bijzondere taak kan zijn waarin je liefde en veiligheid kan bieden. Dikke knuffel en ik denk aan je
Jeetje ... de tranen springen in mijn ogen bij het lezen van je bericht! Er zijn al veel tips gegeven, ik wil alleen even zeggen dat ik het je heel heel hard gun dat er toch nog een manier is voor jou om de mama te worden die je in hart en nieren al bent, dat je goede hulp krijgt/zoekt en dat je je niet meer zo intens ellendig zal voelen .
Wat een intens verdrietig verhaal... Ik denk dat je baat zal hebben met een vorm van therapie om dit allemaal te verwerken. En ook lijkt pleegouder mij een goede optie want het klinkt alsof je heel veel liefde te geven hebt.
Wat een enorme verdrietige bericht. Wil je ook heel veel sterkte wensen want ik gun dit niemand. Ik had dat ook wat je beschrijft over kinderwens. Ik was jaloers op alle vrouwen met een buikje. En als ik op een babyshower of kraamvisite of met sinterklaas was ik altijd vrolijk eenmaal in de auto begonnen ook bij mij de tranen. Ik weet hoe jij je voelt. En het alleen zijn is ook iets wat ik heel erg vindt. Het geluk en verdriet niet kunnen delen Ook ik liep bij een psycholoog hopelijk komt het wel goed Het is goed om van je af te schrijven
Jeetje... Wat een verdrietig bericht. Heb geen andere tips dan al gegeven zijn. Een hele dikke knuffel !
Sorry voor mijn late reactie. Ik kon afgelopen dagen mijn bed niet eens meer uitkomen, alleen voor mijn werk omdat het moet. Ik voel me heel slecht en zie ik het echt niet meer zitten. Ik wil ook gewoon zo’n lief mooi klein zacht baby’tje . Zelfs de huisarts bellen lukt me niet. Ik weet niet meer wie het vroeg maar ik ben echt uitbehandeld in Nederland. Ik heb alle reacties gelezen en wil jullie daar voor bedanken.
Uitbehandeld in Nederland wil niet zeggen uitbehandeld in Belgie. Heel veel sterkte en liefde toegewenst!
Als bellen en langsgaan te zwaar lijkt, moet je misschien eens kijken naar online therapie als startpunt? Als je op dit forum erover wil praten, dan wil je dat misschien ook tegen iemand die je beter kan helpen dan wij? Je mag hier echt niet mee blijven lopen. Gun jezelf hulp.