ben bijna 35 weken zwanger en vandaag weer op controle geweest. ik wil graag poliklinisch bevallen omdat het bij me zoontje zo heftig was en me man het totaal niet ziet zitten om het thuis tedoen. nou vertelde de verloskundige vandaag dat ik waarschijnlijk het ziekenhuis niet ga halen als de bevalling is begonnen en dat het waarschijnlijk gewoon thuis wordt. ik moet wel gelijk belllen zodra ik denk dat ik weeen heb.omdat het bij me zoontje zo snel is gegaan.nou maakt het mj niet zoveel uit maar mijn man schiet gelijk in de stress hahahaha. nou vertelde ze ook nog dat deze beeb waarschijnlijk groter wordt als me eerste zoontje en die was al 4060 gram. heeft iemand ervaring ermee dat je het ziekenhuis niet gehaald heb en het toch een thuis bevalling werd
geen ervaring mee, maar wou even kwijt dat mijn partner ook erg gestressd is... weet niet oftie het wel aankan hij heeft vaak paniek aanvallen waarvoor hij dan een kalmeer tabletje in neemt. begint soms te hyperventileren en weet ik het... ben al bang voor het moment dat de weeen beginnen en hij me naar het ziekenhuis moet brengen (half uur rijden) hoop dat hij zich rustig kan houden
pfff nou dan zou ik zelf maar rijden haha vreselijk zeg moet er niet aan denken om zo'n zenuwlijer langs me te hebben (daar heb je toch niet veel aan dan word je alleen maar gestressed van) heb je niet iemand anders waar je wel op kan bouwen op dat moment (een beetje stressbestendig?) je moeder, zusje, vriendin noem maar op..
ik weet dat als her begint hij er wel voor me is,dat was ook zo bij me zoontje,maar aangezien ik helemaal niet aardig ben geweest tijdens de bevalling,zit hij nu al te schikken en te beven. ben van mezelf heel rustig maar tijdens de bevalling heb ik zijn blouse kapot getrokken hem aan de haren getrokken en voor van alles uitgemaakt,hij had een hele blauwe arm van het knijpen. hahahahhaha. het zal hoop ik wel koudwatervrees zin en nu maar voor hem hopen dat we het ziekenhuis halen en hij niet een tijdje met me alleen thuis zit.....arme man hahaha
mijn moeder en de rest van de familie woont een uur van ons vandaan. mijn schoonouders wonen wel in de buurt maar de band is niet zo sterk, en heb tegen iedereen gezegt dat ik pas belde als de kleine er zou zijn. mijn mannetje moet zich maar 1x sterk proberen te houden vervelende mannen ook he
Ik heb ook het ziekenhuis niet gehaald. Mijn man was niet erg blij met de beslissing om thuis te blijven, maar hij had zich er maar bij neer te leggen. Met vrijwel volledige ontsluiting en in een weeënstorm was ik absoluut niet van plan om de trap af te lopen en een half uur in de auto te gaan zitten. Ik denk dat jouw man zich er ook maar bij neer zal moeten leggen dat het gaat zoals het gaat. En dat het voor jou nog 10x zwaarder is dan voor hem, dus dat ie zich dan maar een beetje stoer moet opstellen. Kom op zeg, is het echt zo'n watje dat ie bang is voor een beetje gescheld en geknijp, haha?
nou een watje is het niet,is denk ik meer bang voor het onbekende,dat komt denk ik ook omdat ik in het ziekenhuis aan alle toeters en bellen lag en hij het maar een eng idee vindt dat als er iets gebeurd je niet in het ziekenhuis bent.mar jij ook t ziekenhuis niet gehaald,ging het zo snel dan
Hoi Bartje, ik zou het ziekenhuis idd niet gehaald hebben, als we de gok toch hadden gewaagd. Dan beval ik toch nog liever thuis in bed, dan langs de kant van de weg, haha. Wat ik van mijn kraamverzorgstervriendin hoor, is het soms best wel eens nodig om alsnog naar het ziekenhuis te gaan, terwijl een bevalling eigenlijk thuis zou zijn. Maar meestal is daar dan ook nog wel gewoon alle tijd voor om dat redelijk rustig te doen. De verloskundige vertelde mij dat als een bevalling zo snel gaat dat het niet meer mogelijk is, dat het dan ook meestal een redelijk probleemloze bevalling is. Dit omdat de kans aanwezig is dat mijn tweede nog sneller komt en ze er dan zelf niet eens bij is. Maar dat soort bevallingen zijn dus ook niet de moeilijkste, anders duurde het wel langer. Misschien dat dat een troost voor je man kan zijn?
mijn zus had een medische indicatie vanwege een vroeggeboorte bij haar eerste die met 34 weken geboren was en ze toen een paar liter bloed heeft verloren. Had neit veel gescheeld of ze hadden haar baarmoeder moeten verwijderen want die stopte dus niet met bloeden... Gelukkig niet gebeurd! maar iig, bij de tweede had ze dus ook de tijd niet meer om naar het zh te gaan. Gelukkig is alles goedgegaan en heeft ze een voorspoedige bevalling gehad die ook heel snel ging, maar het was wel ff spannend omdat je toch weet hoe het de vorige keer was verlopen.. ikzelf ben bij de eerste ook binnen 1.45 uur bevallen. Ik woon hier vlak bij het zh dus mocht er iets mis gaan ben ik er zo binnen 3 minuten, maar ik doe het liever thuis hoor! vorige bevalling was ook zo hectisch en de vk was er pas toen ik al volop in de persweeen zat en manlief was ook erg gestresst moet ik eerlijk zeggen, maar we hebben het wel met zijn tweetjes overleefd! dus dat doen we deze keer ook weer.. Al moet ik nu dus ook bj de eerste wee meteen bellen. nu maar hopen dat ik de weeen ook echt herken...
Ook ik heb het ziekenhuis niet gehaald bij de tweede. Mijn ex-man wou graag naar het ziekenhuis. Toen de verloskundige kwam had ik al 9 cm ontsluiting, toen ze haar spullen ging pakken kreeg ik al persweeen. Ik heb absoluut niet te laat gebeld. Het ging allemaal erg snel. Mijn dochterje is wel met spoed door ambulance naar zkh gebracht omdat ze een erg moeilijke start heeft gehad. Tijdens de persweeen ging het hartje gevaarlijk laag. Verloskundige heeft ook mijn dochterje eruit geduwd door op mijn buik te duwen. Deze keer moet ik bellen na de eerste wee, want moet nu van verloskundige in zkh bevallen omdat ik 2 vleesbomen heb. Hopelijk gaan we dat halen.
Ik mag niet meer naar mn vriend toe haha die vind het vreselijk spannend dus ik wissel zo tussen mn eigen appartementje n mn ouders in (we wonen het dorpje naast elkaar) en mn vriend komt tijdens of na de bevalling. Die neemt valium om te kunnen slapen en stuurt me de hele dag door smsjes of ik de beeb nog voel en of alles goed gaat. hihi, mannen...!
Mijn eerste bevalling eindigde in het ziekenhuis en daar hing ik ook aan allemaal toeters en bellen. Mijn 2e bevalling was een (redelijk) rustige thuisbevalling. Niet hèlemaal volgens het boekje, maar zò ontzettend anders dan mijn eerste bevalling. Dus dat je eerste bevalling niet zo best ging, zegt niet meteen wat over de 2e, hopelijk stelt dat je man een beetje gerust...