hmmm even denken. Ik herinnerde me dat het me verbaasde dat ik zag dat mijn buik samentrekte. Het voelde alsof ik platgedrukt werd zeg maar. En dan steeds erger tot het weer over gaat en tussendoor heb je helemaal geen pijn. Ik vond het niet echt als menstruatiepijn. Ook niet als erge menstruatiepijn.
nou... ik vond mijn galaanvallen toch echt wel een graadje erger dan de weeën... heb liever nog 10 keer weeën dan dat ik 1 keer zo een aanval meemaak...
jeetje... wat ik hier allemaal lees. Het lijkt wel alsof het vreselijk is om te bevallen. Zo heb ik het niet ervaren. Ik had wel pijn natuurlijk, heel veel ook (heb zelfs later een ruggeprik gehad omdat het echt pijn deed) maar zelfs zonder ruggeprik was ik telkens gewoon heel blij dat ik dit mee mocht maken. Geweldig om te beleven dat je lichaam dat kan... En zo spannend... nog een paar uur en dan is de kleine er!
Grappige omschrijving?nee sorry... Het voelt alsof ik doodging..jeetje.. Maar ach, we hebben t overleefd. Ik kon alleen niet blij of dankbaar zijn..
Mensen die last hebben van niersteen krijgen ook heftige pijn wanneer de niersteen gaat bewegen of plaskanaal komt, nou vraag die mensen eens hoe dat voelt het is bijna hetzelfde als weeen. Ik vond de weeen voelen of er iemand tegen je onderrug met volle kracht schopt, je kan jezelf naar alle kanten gooien de pijn blijft op dezelfde nivo tot dat het weer wegzakt.
Het begon met menstruatiekrampen en ik heb het later tegen mijn schoonzusje omschreven als: je bent ongesteld maar dan doet het 100x zoveel pijn! Waarop zij zei: "maar ik heb wel eens heel erge menstruatiekrampen dus ik snap het wel" Dacht het niet! Ik was in 4 uur bevallen, dus heb het relatief "makkelijk" gehad, van 4 cm naar volledig in een dik half uur geloof ik. De pijn die ik toen had kan ik me ook niet meer herinneren gelukkig!
Ik vond het op buikkrampen lijken die ik krijg als ik diarree heb. Een week na mijn eerste bevalling kreeg ik dus diarree en het was net alsof ik weer aan het bevallen was . Alleen kwam het toen uit een ander gat en was het geen kindje.
hahahahaha..... hier kan ik me wel bij aansluiten (iig bij nummer 1 en 2)... ik beschrijf het altijd als... (plat gezegd) heftig buikkrampen maar niet mogen schijten.= meer krampen. en als je mag gaan persen is het: wel mogen schijten, maar niet meer kunnen.... (verstopping=persdrang+ krampen) nummer 3 was lichte ongikramp...
Lastig om te omschrijven omdat ik het op het moment zelf als meest vreselijk ervaarde, nooit weer willen meemaken etc. Maar nu... ach ik had het ook niet willen missen! Een mooie ervaring rijker. Had zelf van te voren wel soortgelijke topics gelezen en dacht toen van 'ow dat valt misschien nog wel een beetje mee'. Het is mij wel tegengevallen kan ik zeggen.. Een wee; ik denk als de ontsluiting niet vordert dat het tegen kan vallen en als met de pijn en de weeen de ontsluiting een beetje vlot vordert dan is het te overzien... maar dat is mijn mening! Ik heb 48 uren in de weeen gezeten! En dat is niet gemiddeld, dat is volgens mij heeel erg lang.
de ergste pijn die je maar kan bedenken.. de gewone weeën waren nog wel te doen maar de rugweeën voelde aan alsof mijn rug heel langzaam aan door midden werd gebroken, en dat heel wat keren achter elkaar.
Pff ik kan het niet eens beschrijven... Ik vond het verschrikkelijk!(beenweeen) Ze kwamen elke 2 minuten anderhalve minuut lang ofzo... Ik dacht echt dat ik gek werd... Daarom 4 uur later naar het ziekenhuis gehaan voor pijnstilling
Niet te omschrijven, maar ze zijn vreselijk Het enige dat ik kan zeggen is dat ze scherp zijn. Dat is iig de beste beschrijving die mij te binnen schiet. Absoluut niet te vergelijken met menstruatiepijn, vond ik. Dit geldt trouwens vooral voor de 2 helft ongeveer. De eerste 5 cm vond ik wel goed te doen, deed mij denken aan een soort darmkrampen. Maar die laatste 5... Man, andere koek hoor. Pijn heeft voor mij een nieuwe betekenis gekregen... Maarreh, geniet er van he!
Hier ook alleen maar uit mij rug,.alsof ze met messen stuk voor stuk erin aan steken waren. mijn man moest ook contenu stompen op mij rug. Ook bij mij 2e voledig uit mijn rug. Nu denk ik, nu dat ik zwanger ben van de 3e ,.dat ze dit x wel uit mijn buik mogen komen! Lijkt me minder pijnlijk.... LIJKT me eh haha Het is zoizo niet pijnloos bevallen maar ondanks dat komen er steeds weer wondetjes ter wereld!!!
Als het echt zo vreselijk is (ik zie dames die het omschrijven als doodgaan), waarom zijn er dan zoveel vrouwen met meer dan 1 kind? Je zou toch denken dat ze er dan geen tweede keer "intrappen"??!!
de begin weeen voelen aan als heftige menstruatiekrampen, maar toen de laatste onsluitingsweeen kwamen voelde het alsof iemand mijn ingewanden naar buiten aan het trekken was door mijn navel.
als je baby er eenmaal uit is dan voel je zo`n enorme opluchting, maar je krijgt er ook zoiets bijzonders voor terug dat je het echt heel snel weer vergeet. Daarbij komt ook dat je wordt meegenomen in een nieuwe stroom van allemaal bijzondere dingen die op je af komen dat je ook geen tijd hebt om erover na te denken. Verder is de pijn eigenlijk met niks te vergelijken. Omdat ik nooit iets heel heftig hebt meegemaakt, bijv. dat mijn darmen door mijn navel naar buiten getrokken worden, maar dat lijkt me ook heeeeeeel erg pijn doen. ALs ik me nu voor geest probeer te halen hoe het ongeveer aanvoelde dan is dat gewoon heel lastig. de weeen bij alle drie de bevallingen waren ook niet met elkaar te vergelijken ze deden allemaal op een andere manier pijn. De ene weer wat meer dan de andere.