Bij mij voelden ze aan als messteken en enorme kramp in m'n rug.. dat kwam heel langzaam opzetten, werd steeds erger, en zakte daarna weer af. Als een golf van pijn.
De pijn, tsjah dat is een goeie! Bij mijn eerste vond ik de rugweeën hels, alsof er iemand een mes in mijn rug stak. Maar ik was ook pas 16 (dat is dan nog wel weer wat heftiger denk ik). Maar toen ik mocht persen vond ik het geweldig, leek wel heftige diarree aanval ofzo, flink meepersen en met een half uurtje was hij er, geen centje pijn van gehad. Bij de tweede vond ik de rugweeën echt niet leuk maar wel te doen. Ik wist inmiddels dat heel veel druk op mijn stuitje zou verlichten, had manlief al "ingepraat" vooraf dus dat ging echt goed. Maar toen ze de vliezen brak en ik een weeënstorm kreeg met rug-, been-, buik- en persweeën (al duurde het maar 10 minuten) wist ik echt niet meer waar ik het zoeken moest. Man dat was heftig, was helemaal in paniek.. Ik kan het ook nergens mee vergelijken eigenlijk.. Je wordt op dat moment echt overgenomen door de pijn en je moet een manier zien te vinden om het te verdragen. Heel apart.. Maargoed, hoe cliche, toen ik mijn kleine, verfrommelde mannetje op mijn buik had was het ook weer helemaal prima. Je moet maar zo denken (vaak) hoe heftiger de pijn is, hoe sneller het ook weer klaar is en jij je kindje op je buik hebt liggen! Ik kijk wel heel erg op tegen mijn volgende bevalling moet ik eerlijk zeggen. Ik overweeg om naar het ziekenhuis te gaan (beide bevallingen waren thuis) voor een ruggenprik. Maar ik ben bang dat ik dat niet haal, de eerste bevalling duurde 4.15 uur en de tweede iets van drie uur vanaf dat het echt pijn ging doen. Tussen de eerste en de tweede zit 8 jaar, dus ben bang dat het nu wel een flink stuk sneller gaat.. Wil ook niet op de parkeerplaats bevallen
Ik vergeleek het met enorme buikkrampen, maar toch is het eigenlijk iets wat je moet ervaren, wat niet uit te leggen valt. Had bij de 2e rugweeen, en dat wil je niet.. ben benieuwd wat de 3e keer gaat worden
Ik vond net als veel anderen hier de buikweeën inderdaad wel te dragen, maar die rugweeën, daar kon ik dus hélemaal niks mee.... (Ook omdat ik zó misselijk was, dat ik alleen maar op mijn rug kon liggen.... Ik ben dus maar op mijn eigen vuisten gaan liggen, maar dat hielp maar een minibeetje...)
Hoe weten jullie hoe een mes in je rug voelt?Hebben jullie het ooit ervaren ofzo? Bij mij voellen weeen in het begin als menstruatiekrampen,en op het einde alsof m,n stuitje eruit gerukt wordt.Het lijkt bij mij dan net of het kind ervan achter uit wil komen.
Dat is het eerst wat in me opkwam. Heb jij ooit ervaren dat je stuitje eruit gerukt werd dan? Hoe weet jij dan hoe dat voelt? En is je kind er ooit van achter uit gekomen? Hoe weet jij dan hoe dat voelt?
hahahah Ik voelde de baby daar drukken,en ik had een hele erge drang om te drukken/poepen.Na de bevalling heb ik wekenlang met pijn gelopen aan m,n stuitje.Pijn van een stuitje voel je gewoon,ik heb nooit een mes in me gevoeld Bij al m,n andere bevallingen had ik dat gevoel niet,dat het kind er van achter uit wilde komen,ik had gewoon persdrang,en voelde het in m,n vege gee
De vergelijking is al vaker gemaakt, maar bij mij voelde het ook alsof ze met grote slagersmessen in mijn rug aan het steken en wroeten waren (bij beide bevallingen alleen maar rugweeén gehad) en alsof mijn rug langzaam uit elkaar getrokken werd. De pijn was echt hels... maar... ik zou het met alle liefde weer over doen
Ik vind het niet met andere pijn te vergelijken. Zoveel pijn heb ik nog nooit in mijn leven ervaren. Ik had dus ook rugweeen en het duurde zo lang voordat ik voldoende ontsluiting had, dat ik ging smeken om pijnstilling. De persweeen waren een verademing. Ik kon dus eindelijk wat doen ipv van alleen maar pijn te liggen lijden. Ik kon ook geen kant op, omdat ze de baby aan de ctg-scan lag. Dus ik kon me ook geen houding geven om de weeen op te vangen. Hopelijk heb ik wat meer bewegingsvrijheid deze bevalling.
Zo bijzonder om te lezen hoe iedereen het ervaart... ik denk dat je 'geestestoestand' er heel veel over zegt. Als je al rustig bent en als de weeen zich opbouwen, ipv dat je in een storm terecht komt of buik- rug- en beenweeen tegelijk hebt (rug- en beenweeen lijken mij ook heel moeilijk op te vangen), ben je zelf ook meer ontspannen en kun je je meer laten 'leiden'. Dat denk ik dan en ik moet nog, dus tja... Een paar jaar heb ik last gehad van hele rare darmkrampen (geen diarree of verstopping, het bleek uiteindelijk stress te zijn) waar ik niks mee kon. Niets bracht verlichting, zitten niet, lopen niet, rustig blijven niet, op de wc zitten niet... tot ze vanzelf afnamen. Nu denk ik, als weeen maar niet zo voelen, want daar kon ik niets mee. Een collega zei ooit: ik baar liever een kind dan dat ik door mijn rug ga, en dat vond ik ook een hele mooie nuchtere vergelijking, dat je denkt: zo kan het ook.
Hier een spastische darm die af en toe helemaal op hol gaat, vond de weeën daar wel iets van weghebben. Maar vooral het wanhopige gevoel wat je kan krijgen had ik dus ook in die weeënstorm, dat is misschien wel vergelijkbaarder.. Maar je zit best wel in een trance hoor. En (althans dat heb ik zo ervaren) als je denkt dat je niet meer kan is het echt bijna gebeurt! Echt waar!! Daar heb ik mijn weeënstorm (ja oke en een hele goede vk!!) mee op kunnen vangen.
De ontsluitingsweeen voelden als messteken in m'n rug. Was niet te harden... Had een weeenstorm van rug- en beenweeen, erg fijn. De persweeen vond ik aanvoelen als overgeven langs de onderkant hahaha
Ik zat gisteren one borne every minute,en die gyno zei zo tegen een dame,zou je je kiezen laten uittrekken zonder verdoving? Heeft me echt aan het denken gezet,ik heb al mijn 4 bevallingen zonder ruggeprik geklaard,met alle 4 weenstormen,elke keer dacht ik ik ga dood.En nu vraag ik me af waarom heb ik eigelijk nooit een ruggeprik genomen.Ik hoor hier in Nl altijd dat het slecht is enzo.En ze geven m ook niet zo snel. Ik denk er nu serieus over om een ruggeprik te doen,wat vinden/denken jullie?
Hoe voelt een wee aan? Grappig zoveel vrouwen zoveel meningen. Ik heb een vrij grote pijngrens maar vond het toch niet te vergelijken met een ongemakje. Ik vond het echt erge pijn. Een combi tussen menstruatiekramp en erge buikgriep en dan 10 x erger. Was blij toen het eindelijk voorbij was. Ik heb wel een ruggenprik gehad omdat mijn ontsluiting niet vorderde en ik door het infuus (ik ben ingeleid) weeenstormen had. En ik heb er geen spijt van. Helaas duurde het maar 2 uurtjes daarna kwamen de weeen er gewoon doorheen maar het waren wel 2 heerlijke uren waarin ik echt even bij kon komen.
Ik ervaar dat er de laatste tijd steeds 'makkelijker' over een ruggeprik wordt gedacht, en ik ben er wat meer over gaan lezen. Door dingen als dit: Ouders Online - serie "Pijn en pijnbestrijding bij de bevalling"- deel 2 - de ruggenprik is mijn gevoel dat ik veel liever zonder pijnbestrijding beval alleen maar vergroot. Vorige keer ben ik thuis bevallen, zonder pijnbestrijding dus, en ondanks dat ik tijdens mijn weeënstorm ook momenten heb gehad dat ik dacht dat ik het niet ging overleven, ga ik het deze keer als het aan mij ligt weer precies zó doen. Ik vind persoonlijk dat men in Amerika een beetje doorschiet. Daar wordt je raar aangekeken als je zonder pijnbestrijding bevalt. Dat maakt de 'drempel' voor veel vrouwen volgens mij lager (net als die vrouw van gisteren, in dat programma). In Amerika geven ze ook nog rustig bij 7 of meer centimeter ontsluiting een ruggeprik, en zetten ze die voor het persen ook niet uit, volgens mij, terwijl ze dat hier in het ziekenhuis eigenlijk bij max. 3-4 centimeter doen (en op dat moment vond ik de weeën nog goed te dragen....)
In de lounge staat een topic over epidurale en rugpijn. En merk dat toch veel vrouwen er wel eea aan over hebben gehouden. Dat maakt voor mij wel het verschil hoe ik erover denk.In Amerika is grens veel lager wbt ruggeprik, maar daar hebben ze ook hogere percentage keizersnedes. Het is bekend dat ruggeprik de uitdrijvingstijd beinvloed, dus kan me voorstellen dat de hogere percentage keizersnedes daar wel mee te maken heeft...