wil nog even zeggen... het is de zwaarste en pijnlijkste dag van mijn leven geweest...heb 30 uur voorweeën gehad zonder ontsluiting en vervolgens 3 uur in een weeënstorm gezeten...maar het moment dat ik mijn mannetje vast had was alles vergeten! ik kijk nu terug op de pijnlijkste, zwaarste dag in mijn leven als de mooiste dag van mijn leven! echt waar!
Ik heb mijn ruggenprik gehad bij krap 3 cm. Maar toen waren mijn weeen al niet meer te doen. Ik lag aan het infuus dat hoger en hoger werd gezet en mijn ontsluiting vorderde niet. (nog geen 2 cm in 6 uur) Als mijn ontsluiting door had gezet had ik de weeenstorm ook wel aangekund denk ik dan weet je waar je het voor doet maar nu was ik echt blij met de ruggenprik. Dat neemt niet weg dat ik de volgende keer liefst ook zonder alle toeters en bellen zou willen bevallen. Maar dan moet de situatie er wel naar zijn. Als mijn 2e bevalling hetzelfde verloopt als de 1e kan ik nu al zeggen dat ik weer voor een ruggenprik ga. Ik ben wel met je eens dat het in Amerika een beetje doorslaat. maar anderzijds vind ik dat ze in Nederland soms een beetje moeilijk doen. Edit: Sorry voor off topic trouwens.
oke dan,geen ruggeprik hierzo,pffffffffffffff zie er zo tegenop.En dan vooral die weeenstorm,mijn God wat staat me te wachten,wat mankeert ons vrouwen dat we toch weer zwanger raken hahahah...
Tja, hoe voelt het? goeie vraag, de echte pijn ben ik nl. wel vergeten Ik weet wel dat het vreselijke pijn deed, maar HOE het ECHT voelde? tja, dat ben ik wel kwijt. Wat me het meeste bijstaat is de wanhoop die ik voelde. Alsof ik dood ging, het kon steeds niet erger en het werd dus steeds wel erger. Ik moest enorm goed puffen, mijn man dwong me, vooral bij onze tweede, naar hem te kijken om juist te kunnen puffen, echt als een hondje die hijgt, en mijn lippen sprongen er steeds door. Mijn 2e was een sterrekijker en daarom duurde de bevalling een beetje onnodig ruim 11 uur. Mijn eerste duurde 48 uur.