het ergste moment vind ik gewoon dat je na lang puffen mag beginnen met persen.... dan komt het moment dat het hoofdje eruit wil en die PIJN... pfffff je moet er even doorheen en dan is het ook bijna voorbij, maar ik heb regelmatig op dat moment gezegd IK WIL NIET MEER, IK KAN DIT NIET, AUW DIT DOET PIJN, DOE HET ZELF MAAR..... tja even later was Sem geboren en de pijn zo goed als vergeten.......
bij mijn dochter heb ik het niet gevoeld en bij mijn zoon was het wel irritant maar goed die was er met 3 minuten uit dus dat was zo voorbij.
alsof het er niet doorheen past!!! Zo voelt het hahaha...fijn is het niet maar lang niet zo pijnlijk als je dat van te voren denkt..
de hele bevalling duurde bij mij maar 4 uur en 20 min. en mijn rug weeen waren best heftig en toen ik dat doorstaan had en de vk zei dat ik nog een paar weeen weg moest puffen en toen mocht persen dacht ik van oowww dat kan ik ook nog wel. en t hoofdje is 2x terug t kanaal in gegaan das heel maf want je voelt iets naar buiten gaan en dan weer naar binnen echt heel maf maar niet pijnlijk. toen ik t hoofdje uitperste brandde t maar heel lichtjes ik was zo verdoofd van alle adrenaline die ik aanmaakte dat ik helemaal hyper was dat mn meisje geboren werd. ik heb het niet als pijnlijk ervaren mijn bevalling echt totaal niet., ik ging uit van 1cm ontsluiting per uur en 04.00 uur kreeg ik onregelmatige weeen en om 07.00 kwamen ze iedere 3 minuten en vanaf dat punt mag je rekenen dat de bevalling is begonnen. om 8 uur de vk gebeld en die kwam om 09.00 toen had ik 1 a 2 cm ze zou rond 13.00 weer terug komen. om 9.20 braken mn vliezen en werden de weeen zo heftig dat ik ze bijna niet meer weg gepuft kreeg ik liep maar te ijsberen in de woonkamer 80.000 rondjes rond om de tafel gelopen. om 10 uur heeft mijn vriend de vk gebeld dat ik t niet trok en ze kwam om 10.30 en had dus al 8 cm ontsluiting. dus alles ff in een snelvaart gehad. nog geen uur later was ze er als ik zo nog een paar kids kon krijgen dan teken ik ervoor maar je weet t helaas niet van te voren.
Tijdens de cursus vertelden ze over het branderige gevoel en inderdaad was ik blij dat ik het wist. Denk dat anders je eerste neiging is om tegen te houden maar nu dacht ik ja nog even en het is er. Maar eerlijk gezegd ben ik hoe het precies voelt al weer vergeten en zal ik snel opnieuw ervaren hoe dit voelt.
ik sluit me aan bij veel eerdere antwoorden, maar ik hield me verder vast aan het feit, dat TOEN ik het voelde, dat ik wist, dat dit het laatste stukje pijn was... Want daarna komt je kindje er uit! Dus ik heb het wel als pijnlijk ervaren, maar ook weer niet als vervelend...
in 1 woord: pijnlijk! met een hoofdletter P!! Bij mij bleef het hoofdje lang staan omdat mijn wee weg was en ondertussen ging de VK met een of andere olie/vaseline de boel oprekken daar beneden en dat gruwelijk zeer (ik kan t het beste omschrijven alsof er een mes in je onderkant staat.) Maar het is maar heel even op zo'n lange bevalling en je weet dat je er bijna bent, ik heb volgens mijn vriend geen geluid gemaakt de hele bevalling en was erg in mezelf gekeerd. (die dacht dat het allemaal wel goed te doen was voor me haha!!) En het is echt waar dat je meteen na de bevalling als je je uk ziet die pijn alles waard is en nu ben ik het alweer aardig vergeten. Dus als die 2 min pijn t ergste is om zo'n wonder op de wereld te zetten dan is t alles meer dan waard!!!
hoe voelt het als het hoofdje staat....? Euhmmm niet lekker hahaha. Het voelt als een schaafwond die brand vanwege de prikkende jodium. Ik had ergens de tip gelezen voor een koud washandje, nou dat was zooooo erg lekker!! Dat haalde echt dat brandende gevoel eraf!!
Bij mij brandde het echt heel erg. Ik heb niet alle reacties gelezen, dus misschien heb je deze tip al gehad. Een koud washandje er tegen aan houden helpt echt!
Bij de eerste wel goed gevoeld en de vk deed juist een warm washandje erop. Heerlijk! De pijn was direct weg. Maar het hoofdje heeft toen ook een poosje gestaan, ging wat langzamer. Bij de 2e heb ik het maar heel even gevoeld en toen mocht ik weer persen. Eigenlijk voelt het alsof het niet past en heb je de neiging om tegen te houden. Niet doen, want het past dus wel! Gewoon persen als een dolle als je mag persen, is het het snelt voorbij en ik heb er bij de 2e dus weinig van gevoeld. Komt goed hoor, hoef je je echt niet druk om te maken!
ik kan me tijdens het persen geen branderig gevoel herinneren, maar wel toen kleine geboren was... (staat nl op video haha)
Bij ons eerste zoontje heb ik niets meegekregen van het gevoel bij het staan van het hoofdje. Bij ons tweede zoontje wat meer, maar dat vond ik eigelijk niets vergeleken bij de ontsluitings weeen! En het duurde maar zo kort, toen het ongemakkelijk werd was hij er al uit. Duurt echt maar zo kort en echt enorm pijnlijk kan ik het niet noemen.
Ik vond het in verhouding met de hele bevalling echt het meest pijnlijke moment (en ik had alleen maar zeer pijnlijke rugweeen). Met recht een K** gevoel gelukkig niet te beschrijven. Ik zei bij de eerste ook heel lullig... ohhh dit doet echt zeer terwijl ik probeerde stil te zijn en te concentreren
Voor mij was het ook het meest vervelende moment van de bevalling (weeën en persweeën vond ik ook prima te doen). Het is je huid die optimaal opgerekt is (hier geen hechtingen e.d.) en dat voel je wel. Trek maar eens de hand van je huid omhoog en dan flink. DAT en dan wel veel erger. Dat doet dus zeer maar het is vaak ook van heel korte duur. Geen enkele bevalling is het zelfde omdat geen enkele vrouw hetzelfde is. Hoe jij (TS) je bevalling zal ervaren is een unieke en niet te vergelijken ervaring. Laat het vooral gebeuren en denk er niet te veel over na. Het is een instinct wat de ruimte moet krijgen. Meestal doen wij 'Mind over body" maar nu moet je dan vooral niet doen.. laat je lichaam het bepalen!
Toen het hoofdje stond bij de tweede heb ik op m'n gemak gekeken hoever hij was. Er kwam even geen volgende wee... Geen branderig gevoel! Toen hij geboren was voelde ik dat wel aan 1 kant! Maar volgens de vlos was er opdie plek niets te zien! Maar volgens mij ben je op dat moment zo in je zelf en met je zelf bezig, daardoor kun je het helemaal aan! Niet bang worden van video's ed, bij iedereen is het weer anders!
Bij mn 3 kids brandde het heel erg, brandde in de vorm van 'het leek net alsof er tientallen speldjes in werden gestoken' hahaha Waren gewoon speldenprikjes die ik voelde, net zoals een tattoo alleen op een andere plek haha Ik had daarbij ook t gevoel van 'doorperssen en niet stoppen' hahaha
Ik heb niets gevoeld eerlijk gezegd. Ik ben zelfs niet verdoofd voor de knip en die knip heb ik ook niet gevoeld....
Het branden echt heel erg!!! Ik greep met me handen naar beneden en dacht mijn god als het nu zo veel pijn doen, komt het dan wel goed! Het hele hoofd moet er nog uit! Maar daarna vond ik het weer wat mee vallen. Maar inderdaad op het moment dat het hoofdje staan brand het gewoon heel erg!