Momenteel zit het me weer even heel hoog, de heimwee en ook toch wel de irritatie. Ik lig al ruim 7,5 week in het ziekenhuis omdat ik vanaf 24 weken flink bloedverlies heb. Al een aantal dagen daarvoor begon het met regelmaat harde buiken waarna ik dus uiteindelijk ook bloed ging verliezen. Een oorzaak kunnen ze niet vinden. Er zijn al talloze echo's gedaan, onderzoeken, maar niets wat het kan verklaren. Dus inmiddels hoor ik hier bij het meubilair, heb ik nog steeds bloedverlies, heb ik regelmatige harde buiken (de hele dag door á 3-4 minuten) zonder een oorzaak. Zolang er bloedverlies is mag ik niet naar huis en mag ik dus ook niets doen, alleen maar op bed liggen. Ze houden het op een fragiel bloedvat in mijn baarmoeder dat door de harde buiken open wordt gehouden en ik spuit antistolling, waardoor ik dus nog makkelijker en meer bloed. Maar dat is en blijft gissen. Ik mag van geluk spreken dat de kleine nog zit waar hij hoort, dat de harde buiken geen groot effect hebben op de cervixlengte en er geen afwijkingen worden gevonden in de placenta. Door de hoeveelheid bloedverlies en soms afwijkende CTG's heb ik al regelmatig op de nominatie gestaan voor een sectio, maar is dat steeds toch uiteindelijk niet nodig geweest. Natuurlijk ben ik blij met elke dag dat hij nog veilig in mijn buik zit, maar aan de andere kant ben ik er wel heel erg klaar mee. Zo had ik mijn zwangerschap niet voorgesteld. Ze vermoeden dat ik niet meer naar huis toe ga mogen voor mijn bevalling, wat inhoud dat ik dus nog 6 weken te gaan heb (ervan uitgaande dat ze met 37 weken wel zullen gaan inleiden), tenzij het bloedverlies stopt. Nu wordt het wel iets minder (ze gissen omdat het kindje groeit en dus dat bloedvat regelmatig dichtdrukt?!) maar nog steeds blijft het een reden om te blijven. Wie is er ook zo lang al opgenomen (geweest) in het ziekenhuis? Wat doen jullie om je nog te vermaken na zo'n tijd? Of herkent iemand zich in dit verhaal?
Hier sinds week 28 een aantal keren bloedingen. Vanacht ook opgenomen. Ben inmiddels weer thuis. Ik kan me je frustraties begrijpen. Ik vond 1 nacht al lang genoeg... Nu 32 weken zwanger. Lage placenta... dus dat zou de bloedingen kunnen veroorzaken. Sterkte ermee!
Ik heb geen ervaringen om met je te delen maar heb wel bij mn zus gezien dat het afzien is. Zij lag de laatste twee maanden ook plat. Wil je veel succes wensen. Misschien iets leuks voor de kleine breien?
*knuffel* wat een vervelende zwangerschap zo, joh. Dat is stevig balen. Qua vermaken: lezen, handwerken, bloggen, tvkijken, veel bezoek krijgen, telefoneren... (dat zijn de dingen die ik deed vorige zwangerschap, toen ik platte bedrust voorgeschreven kreeg). Qua herkenning... Ik had bij de laatste zwangerschap vanaf 't begin bloedverlies en zeer veel harde buiken en werd doorgestuurd naar de gyn. voor algehele check up. Mijn uitstrijkje bleek niet "goed" te zijn en vermoedelijk is dat de oorzaak van het bloedverlies. (dat weet ik nog niet zeker, want vervolg onderzoek moet over paar weken plaatsvinden) Wegens dit (en wegens vorige zwangerschap met vroegtijdige weeën) rust voorgeschreven gekregen, maar thuis mogen zijn. In elk geval, omdat ik in de voorlaatste week ineens veel heviger bloedverlies had en de CTG's en echo's telkens minder positief waren, ben ik uiteindelijk nog vrij abrupt ingeleid en gelukkig mogen bevallen van een kerngezonde baby. Maar ik kan mij voorstellen dat je he-le-maal klaar bent met de situatie. Ik ga voor je duimen, voor een gezonde baby en een hoop geduld voor de laatste weken!
Gelukkig geen lange zh bezoeken voor mij. Ik wilde je wel even sterkte wensen Jeetje zeg dat je er al zo lang ligt een misschien nog lang niet blijven. Lijkt me echt verrot. Hopelijk stopt de bloeding en kun je nog paar weekjes naar huis