Emigreren

...

 

Je kunt een periode vrijstelling vragen van onderwijs in NL en hen in het land waar je dan heen gaat naar school sturen. Dan krijg je ook meteen een beter beeld bij hoe het echte leven is in jullie eventuele nieuwe land.
Ik denk dat 3 maanden vakantie vieren ook geen realistisch beeld geeft.

En waarom laten weerhouden omdat je kinderen hebt. Voor hen wellicht ook een enorm mooi avontuur.

Ik ben net terug na bijna 2 jaar caribisch gebied. Pakte voor mijn oudste niet zo uit als gewenst. Maar wij hebben het geprobeerd, wij hebben er van geleerd en niemand pakt ons dit meer af. Hoe tof is het om gewoon elders je leven op te bouwen, te leven in een ander land, een andere cultuur etc.

 

In welk land is het? Spreken je kinderen de taal al in elk geval een beetje? Ik weet uit keiharde ervaring dat het 'alle kinderen zijn in no-time twee/drietalig' riedeltje absoluut niet op elk kind van toepassing is.

Maar je moet je droom ook niet direct naast je neerleggen. Veel kinderen hebben die talenknobbel wél en zitten best snel op hun plek in het buitenland.
En ik weet: het is een cliché, maar soms kun je het beter geprobeerd en gefaald hebben, dan je voor altijd afvragen: 'wat áls?'

 

Ik wilde je al taggen (met je oude account), maar had na het lezen van dit bericht al snel door dat jij het was

 

Haha ja kan mijn andere account niet meer in!

 

Kijk eens op de site van de wereldschool. Misschien is dat een optie.

 

Btw heb je insta? Ik volg een aantal mensen die ook vrijstelling van onderwijs hebben gekregen. Je kunt mij een berichtje sturen voor de namen en hen eventueel vragen hoe en wat.

 

Wij hebben het gedaan, voor ongeveer 6 jaar. Onze kinderen waren nog iets jonger, die hebben de taal goed opgepakt. Voor twee/drie maanden gaat dat natuurlijk niet lukken, dat lijkt me voor een kind dus best ingewikkeld. Dan kunnen ze alleen met jullie zelf praten zolang je in het buitenland zit?

 

Je hebt op fb een groep waar ook wel tips op staan.

 

Bij ons was het qua taal geen probleem omdat ze dat door de tweetalige opvoeding al machtig waren. Beide kinderen hadden zelfs de beste cijfers van de klas voor Arabisch afgelopen schooljaar, daar was ik best trots op Ik weet niet over welk land het gaat, maar hier (en in veel andere landen) is het mogelijk om privé onderwijs te volgen. Dan krijgen ze extra begeleiding qua taal indien nodig. Mijn kinderen zitten overigens wel gewoon op een openbare school.

Natuurlijk heb je soms dingen waar je tegenaan loopt, maar ik vind het al met al ontzettend meevallen, en de factoren die het eventueel moeilijk kunnen maken zijn bij ons zeker niet de kinderen. We komen nu op een punt dat vooral de jongste bepaalde dingen van NL niet eens meer herinnert. Dat vind ik soms wel eens jammer hoor, maar ben sowieso blij met hun "geslaagde integratie". En ik snap wel dat het niet bij iedereen een succesverhaal is, zoals @Lola2008 ook al aangeeft. Maar je bent dan wel een ervaring rijker

 

Ik volg op Instagram trouwens veel mede-emigranten. Vind het erg leuk om hun ervaringen te lezen, al wonen ze soms in totaal andere landen.

 

Qua vrijstelling van school: kennissen van me zijn aan het rondreizen met een camper met hun hele gezin en hebben zich gewoon uitgeschreven uit Nederland, dan heb je ook geen school plicht meer. Kun je ook doen als je kortere tijd (lees:half jaar of zo) gaat.

Maar ik ben het eens met @Lola2008 : wat kan er mis gaan? Dat het toch niet was wat je verwachte? Dan kun je gewoon weer terug, een ervaring rijker. Als de wens bij beiden zo groot is zou ik het gewoon doen.

 

Wij hebben een aantal jaren in Nieuw Zeeland gewoond, oudste is er geboren.
Je kunt er idd als een blok tegen aankijken om de stap te maken..
Maar als je eenmaal een keuze hebt gemaakt begint het vooral met goed uitzoeken van de stappen.
Deze stappen zijn per land verschillend.
Vaak is er veel info te vinden op overheids websites wat er voor nodig is om naar het betreffende land te emigreren.

Maar het is idd heel goed om van te voren een poosje in een land te verblijven om te zien hoe het voelt.
Op de fb pagina die ik hierboven heb gedeeld zie je dat veel ouders de kinderen samen met 1 ouder uitschrijven zodat ze langer naar het buitenland kunnen.
Sommige nemen de boete voor lief
Het is jammer dat er zo moeilijk word gedaan, en tuurlijk snap ik wel dat er structuur nodig is.
Maar een (langere) reis is natuurlijk een hele levenservaring, waar kinderen veel van kunnen leren.

 

Ik ben noodgedwongen gestopt met Nederlands spreken tegen mijn zoon toen hij met 2,5 nog practisch helemaal niets zei, in geen enkele taal. Hij heeft vanaf 3 maanden na zijn geboorte (in de UK) in Frankrijk gewoond, heeft hier de creche en de basisschool doorlopen en zelfs nu hij 11 is en naar college gaat in September is zijn Frans nog altijd bij lange na niet perfect. Daarnaast is hij een typisch voorbeeld van 'you can take the boy out of England, but you can't take England out of the boy' en blijft hij een sterke voorkeur houden voor Engels. Maar ondanks de 11 jaar lange kopzorgen zou ik het morgen weer precies hetzelfde doen. We zijn vorige maand voor het eerst sinds Corona weer in Engeland geweest, en hoewel we het op veel vlakken wel missen staat de kwaliteit van leven in geen vergelijking met hier midden in de natuur...

 

Mag ik vragen hoe je aan werk komt?
Dat lijkt mij de grootste zorg, inkomsten.

 

Ik dacht uit je OP op te maken dat het vooral je kinderen waren die je tegen hielden. Daar zou ik op hun leeftijd toch wel serieus over nadenken, welke impact het op hen zal hebben.

Wij zouden qua werk en leven vrij makkelijk weer elders kunnen verkassen (en dat zouden we allebei best graag willen daar we van verandering houden), maar vanwege onze zoon van 11 en zijn ontwikkeling is dit gewoonweg niet aan de orde nu. Wellicht over een jaar of 5.

Mij persoonlijk lijkt 6 en 9 wel vrij laat, tenzij ze de taal al (deels) machtig zijn (of gezegend met een enorme talenknobbel). Je gooit ze anders wel in een enorm gat namelijk.