meiden moet het gewoon ff kwijt en wie weet hebben jullie nog aanmoedigende woorden en tips: sinds jamie geboren is, slaapt hij overdag beneden (eerst in mn armen en dan in de box of wandelwagen en toen hij daar te zwaar voor werd, in de buggy en dan in de gang heen en weer duwen tot ie sliep(ikzelf steeds voor en achteruit lopen, heel irritant) ook 's avonds ging hij nooit uit zichzelf slapen. we moesten altijd wat met hem heen en weer lopen en hem in zn bedje nog wat heen en weer schudden (zachtjes dan he ) of zachtjes op zn luier kloppen en wrijven om hem in slaap te krijgen. het was vooral ian, mijn partner, die dit niet anders wilde, hij vond het zo zielig om jamie te laten huilen en ontmoedigde mij ook veel hierin. als ik het eens probeerde zei ian na 5 minuten al; haal hem er maar weer uit, dit werkt niet. nu was ik er al een paar weken zo zat van, had echt zoiets van; jamie is nu 6 maanden, hij moet toch een keer leren dat zn bedje is om te slapen en beneden om wakker te zijn. en ook dat ie zelf in slaap moet kunnen vallen. ik zag mezelf al de komende jaren jamie in slaap wiegen en op handen en voeten zn kamertje uitkruipen... no way!!!! nu is ian sinds maandag niet thuis, hij is de badkamer in ons nieuwe huis er aan het in zetten en slaapt daar, dus ik zag mn kans!!! eerste middagdutje maandag hoppa; jamie in zn bedje en dus niet in de buggy en lekker erbij weg gelopen tv aangedaan en op de computer gegaan zodat ik niet TE veel van zn gehuil hoorde en om de zoveel minuten (ongeveer 10 minuten) ff gekeken, speentje er wer in, doekje in zn handje en weer weg gegaan. na een half uurtje sliep ie!!! ik was helemaal verbaasd. toen hij met een glimlach weer wakker werd wist ik dat het goed was! 2e slaapje viel ie al na 10 minuten in slaap en 's avonds gaf ie na een half uurtje ook op. dinsdag en gister ging ook erg goed, al word ie nu 's nachts nog wel wakker en is wat meer 'ontroostbaar'. vind het moeilijk om hem 's nachts weer in slaap te krijgen. voorheen gaf ik zn speen en sliep ie weer verder maar nu gaat ie echt huilen en vannacht heb ik hem maar gelaten want hij wilde verder niks en viel ie na 10 minuutjes weer in slaap. doe ik het zo goed denken jullie? ben wel heel trots op mezelf en jamie dat het verder zo goed gaat trouwens, merk nu ook als ie in zn bedje gaat dat ie er ook rustig van word en nog een beetje piept en dan in slaap valt!!!! sorry voor het lange verhaal btw!
Hoi! Ik herken wel dingen uit jouw verhaal. Kyra moest ik de eerste 4 maanden ook in slaap wiegen en zachtjes wegleggen. Zij wilde overdag nooit op bed slapen en op een gegeven moment ben ik dat toch gaan proberen en na wat gestrompel en uitproberen, slaapt ze nu altijd in haar bedje overdag als ze moe is Ik denk dat je het goed doet hoor! Het is altijd even wennen als je wat anders gaat proberen en ook voor Jamie zal het allemaal evne wennen zijn en moet hij gaan leren om zelf in slaap te vallen. Ik denk dat als je dit consequent volhoudt, je straks een rustig kindje hebt wat makkelijk in slaap valt. Je geeft zelf al aan dat het gehuil al minder wordt en dat het ook korter duurt voor hij in slaap valt. Even jammeren/piepen mag altijd, dat is ook een teken dat ze de dingen aan het verwerken zijn wat ze overdag hebben meegemaakt. Zolang er maar geen hysterisch gehuil is Wat 's nachts betreft, ik weet dat mijn eigen dochtertje ook weleens wakker wordt en soms zachtjes huilt/jammert of gaat liggen kletsen, maar ik laat haar dan altijd maar even en dan valt ze binnen een paar minuten weer in slaap. Op het moment dat ik dan zou binnenlopen, geef ik haar alleen maar prikkels en dat is niet wat ze op dat moment kan gebruiken. Alleen als ze echt hard/hysterisch huilt, ga ik kijken wat er is.
Hier ook in het begin een moeilijk slaper met de oudste... Kreeg toen een tip van het CB, een beetje wat je nu doet. Dus een ritueeltje erin brengen, bv verschonen, knuffelen, bedje leggen, onderstoppen, aai over bolletje, muziekje aan en weg gaan. Uiteraard begon hij te huilen. Hun gaven mij aan om na 3 pieken in het huilen er heen te gaan weer aai over de bol, bv een kusje, muziekje aan en weg gaan.. Als je het huilen hoort, snap je wel wat ik bedoel met de pieken. ze hebben van die uithalen er in zitten. Maar je kan ook zelf zeggen ik ga om de bepaalde tijd, bv 10 min. Dat doe ik nu ook als de jongste niet wil slapen. Dit ging een paar dagen wat minder, vaak herhalen. maar na paar keer hoefde ik minder vaak terug. en na een week, was het hooguit paar min huilen en hij sliep en hoefde ik er niet meer heen. Het is even volhouden en soms desnoods de tv harder zetten zodat je hem niet kan horen. Maar het loont. Zoals ik je verhaal lees ben je goed op weg! En voor Ian terug is doet hij het misschien wel perfect. Daarbij er zijn veel kindjes die een paar min huilen voor het slapen.
ik merk inderdaad al echt verbetering, ookal huilt ie af en toe overdag weer wat langer (net duurde t weer 20 minuten) hij 'schreeuwt' niet meer zo, t is nu meer jengelen en ontevredenheid dat ie moe is maar nog niet wil of kan slapen. snap je? maar dat 's nachts huilen is nu alleen even irritant omdat ie bij ons op de kamer ligt. gelukkig vanaf volgend week in zn eigen kamertje in het nieuwe huis. dat was ook 1 van de redenen trouwens dat ik het zo heb aangepakt, vanaf volgende week heb ik beneden niet meer de ruimte om hem heen en weer te duwen in de buggy en vind ook dat ie in zn eigen kamertje moet gaan slapen. ik dacht; een nieuwe start in ons nieuwe huis! bedankt voor de fijne reacties!!!
Dat jengelen in bed zwakt ook wel af. Je kunt vaak aan het huilen of jengelen van je eigen kindje wel horen of er echt wat is, bv pijn of zo. Of dat het gewoon aandacht is van ik wil niet.