Na 5 weken in de voorweeen te hebben gezeten elke avond en nacht ben ik op vrijdag 25 januari gestript .. Ik had toen 2cm ontsluiting, na wat rommelen is er niks gebeurt.. Was dus ook compleet verrast toen maandag om 3 uur mijn vliezen braken! (zat op het toilet) was toen 39,4 dagen zwanger Na het breken van mijn vliezen gelijk de VK gebeld om het te melden en had nog nergens last van dus afgesproken om tegen half 6 even weer te bellen over hoe het ging .. Nadat ik opgehangen had kreeg ik mijn eerste wee (tegen kwart over 3) en na 6 minuten weer ... M'n man gebeld en die kwam ook gelijk naar huis terwijl ik gezegd had dat t nog niet nodig was maar na 2 weeën om de 6 minuten kwamen ze al om de 3 minuten en toen m'n man thuis was al om de 1,5/2 minuten, gelijk de VK tegen 4 uur gebeld en aangegeven dat t echt begonnen was, ze vertelde dat ik maar eventjes onder de douche moest gaan staan want dat kon wel wat verzachten, maar dit werd alleen maar erger onder de douche dus een kwartiertje later weer gebeld en toen zei ze dat we gewoon naár het ziekenhuis moesten komen .. Zo gezegd zo gedaan en om half 5 waren we in het ziekenhuis en had ik 4cm ontsluiting. Ze vroeg of ik in bad wilde en dat leek me erg fijn, de weeën kwamen inmiddels al zonder tussenposes, echt super heftig vond ik het! Na een half uur in bad heb ik maar gevraagd om pijnstilling en toen ik haar vroeg had ze het al aan de gynaecoloog gevraagd en lag het dus al klaar voor me, tegen deze tijd had ik 6cm ontsluiting! Tijdens de pijnstilling (pompje) heb ik heerlijk uit kunnen rusten en wat gedronken gekletst en mijn man heeft tegen half 7 gegeten.. Tegen een uur of 8 keek de VK en had ik 9cm ontsluiting, tegen half 9/9 uur kreeg ik enorme persdrang maar mijn ontsluiting bleef op 9,5 cm steken en heb wel 20minuten persweeen moeten onderdrukken wat echt heel tegen natuurlijk is .. Om iets over 9 mocht ik beginnen met persen en na 20 minuten persen kon ik niet meer ik was helemaal op! Mijn zoontje wilde er ook niet uit en het schoot voor mij niks op! Op een gegeven moment wed m'n zoontje z'n hartslag te hoog en mocht ik nog 1x persen wanneer de VK inknipte en de verpleegkundige op mijn buik drukte, toen werd z'n hoofdje geboren en gelijk erna de rest, ook de placenta ging heel snel. Mijn zoontje is om 21:38 geboren na een bevalling van 6,5 uur dus best snel voor een eerste, vond er nu op terugkijkend de weenstorm het aller heftigste maar vond het zo bijzonder en speciaal! Wel ben ik echt heel blijbdat ik pijnstilling heb gehad! Daardoor heb ik nog wat kunnen rusten tussendoor
Hier heel snel en dat voor de 1e sochtends ingeleid het spul was nog niet half ingewerkt of ik had persweeën met 6cm ontsluiting het had met kleine 2 uur er kunnen zijn maar helaas lag het er niet helemaal goed voor dus alsnog KZ gehad totaal kleine 5 uurtjes
Weeen begonnen om 17.00 uur om de 20 minuten. Naveen uurtje was het al om de 5 minuten. Dit duurde 1,5 uur en tien zakte het af en kwamen ze onregelmatiger (tussen de 3 en 15 minuten). Tegen bedtijd waren ze wel al heel heftig en intens en heb ik meerdere keren onder de douche gezeten. De hrle nacht nietvgeslapen omdat de weeen tussen de 3 en 10 minuten kwamen en heftig waren (rugweeen). Om 7.00 kwam de vk kijken en bleek ik nog geen centimeter ontsluiting te hebben. Dat was echt een domper omdat t zo heftig was en ook vermoeiend zonder slaap. Rond 16.00 mocht ik weer bellen hie het ging. Eigenlijk niets veranderd. Heftige weeen maar onregelmatig ( max 8 min ertussen). Ik was kapot ivm het niet kunnen slapen. Om 17.00, dus 24 uur later kwam de vk. Ik mocht slaspmedicatie thuis of in het ziekenhuis zodat ik kon slapen maar bij controle bleek ik 3 cm te hebben. Ze mochtvdys ook vliezen breken. Hier heb ik toen voor gekozen. Ik kwsm gelijk in een weenstorm terecht. Om 18.00 was ik in het geboorte centrum en ben ik in bad gegaan. Om half 8 was de vk er en had ik al 6 cm. Mocht voorzichtig meepersen om de laatste cm te krijgen. Dit was met een paar weeen ook al het geval. Tijdje op de baarkruk gezeten en dat was best fijn, het kaatste stukje op bed gedaan. Na 45min persweeen was hij er om 21.15 uur. In totaal dus 28 uur ruim bezig geweesr maar t laatste deel hing supersnel (4 uurtjes). T was op t moment heel heftig omdat ik de weeen niet weg kon puffen en omdat t laatste deel bijna 1 lange wee was zonder begin en eind. Daarnaast had ik al zo lang niet geslapen dat ik totaal gesloopt was. De bevalling zelf viel me mee maar alleen dat brandende gevoel van onder vergeet ik nooit meer. Maar was t allemaal na de bevalling direct vergeten. Herstel was ook supersnel. Eigenlijk direct op de been. Had 6 hechtingen en hier had ik ook nauwelijks last van.
Hopelijk kan ik het een beetje kort houden.. haha. Met 37+6 lagen we savonds al op tijd in bed. Mijn vriend lag al snel keihard te zagen en daar had ik geen zin in. Opgestaan om beneden op de bank te gaan liggen, maar zodra ik stond braken ineens mn vliezen. Omdat mijn zoontje niet volledig lag ingedaald moest ik plat gaan liggen en meteen naar het ziekenhuis. Ik was bloednerveus, zou het al beginnen??? Eenmaal in het ziekenhuis werden we in een kamer geinstalleerd, een hartslagmeter aan mn buik vast gemaakt en met rust gelaten (achteraf gezien was het gigantisch druk die avond). Heel langzaam kwamen er wat krampjes op gang, maar niks bijzonders nog. Pas na enkele uren begon het was pijnlijk te worden. Rond een uur of 02.00 snachts werd het echt vervelend, toen mocht ik door naar de verloskamers en ben daar onder de douche gaan zitten. Bleek toen 5 cm te hebben. Na nog een keer een uur of anderhalf vond ik het echt niet leuk meer en vroeg ik om een ruggenprik. Dit kon niet, omdat de anesthesist niet beschikbaar was ivm een grote schietpartij diezelfde avond... grmbl. Nouja, dan maar even door.. nogmaals een half uur later was ik er klaar mee, geef me nu die ruggenprik! Even kijken, mevrouw u heeft zeven cm u kan geen ruggenprik meer krijgen.. maar wel een remifentamil (??) pompje. Kan mij t schelen, doe maar, als ik maar van die pijn af ben! Dus op bed, aan het infuus. Dat pompje deed dus niks voor de pijn maar werd er ontzettend suf van waardoor ik in slaap viel tussen de weeën door, en wakker werd op het hoogtepunt van de wee. En dat is niet leuk wakker worden! ben al snel opgehouden met op het pompje drukken, dan maar zonder! Was mn besef van tijd volledig kwijt, zat helemaal in mijn eigen wereldje. Toen ik eenmaal 10 cm had (ging toch wel vrij snel nog) mocht ik gaan persen. Helaas vielen toen de persweeën weg dus kreeg ik weeopwekkers (infuus had ik toch al). Na een uur persen, wat me best wel meeviel, werd mijn zoon op mijn borst gelegd! Had twee inwendige hechtingen, puur omdat het wat sneller zou genezen dan. Viel me achteraf gezien reuze mee, zodra mijn zoon op mijn buik lag zei ik al heel dapper "zo wil ik er nog wel tien!" (maar nu ik daadwerkelijk pril zwanger ben van nummer twee krabbel ik al wel terug. Vind het nu alweer spannend...)
Mijn eerste bevalling was heel snel, onverwachts en viel mij alles mee qua pijn omdat het zo snel ging allemaal (2.5 uur na breken vliezen was ze er al). Hierdoor kon ik de weeën goed volhouden. Wel kwamen ze al direct om de 2 minuten en later volgde de ene wee na de andere elkaar op maar toen was ik al bijna zover. Persen duurde 4/6 min ongeveer en vond ik niet heel pijnlijk.
Ik zal het ook kort houden (kan het ook niet langer maken ) Ik was 37 weken en 3 dagen zwanger en ging om 23:30uur naar bed, om 00:00uur kreeg ik een hele vreemde rare buik en daarna kramp. Ik was al aan het mopperen dacht wat verkeerds gegeten te hebben, dus maar even naar de wc misschien ging het dan wel over dacht ik nog. Niet dus werd steeds erger de krampen dus toch maar vriendlief wakker gemaakt, om de vk te bellen want waarom had ik nu toch steeds die krampen....(totaal niet mee bezig dat ik al kon bevallen, dus dat kon het niet zijn dacht ik..) de vk kwam en inmiddels zat ik al op handen en voeten in bed te puffen, nog steeds niks door de vk keek en zei 'je hebt al 6cm' 'shit zei ik ik nu moet ik bevallen' dus snel aangekleed en naar het ziekenhuis gegaan want dat wilde ik heel graag. Eenmaal beneden heb ik nog op de grond gelegen, en daar kwam mijn avondeten eruit...eenmaal in het ziekenhuis zat ik op 8cm en 10 minuten later op 10cm en met een half uur persen was ze er al. Wel met een knip (zonder verdoving) anders was het beetje misgegaan wat betreft scheuren. Die knip boeide me niet die baby moest eruit en wel NU! Het was erg heftig, pijnlijk ook, maar toch alles zonder pijnstilling gedaan, ik ben zo trots op mezelf dat ik geen pijnstilling heb gehad, daar was immers geen tijd voor ook. Van de eerste weeen tot de geboorte 2,5uur.
Mijn bevalling viel me reuze mee. Toen de kleine geboren was, dacht ik : was dit het ?? Ik had namelijk veel meer pijn verwacht, en een urenlange bevalling. Ik begon bij 41.3 weken om precies 04.00 uur, en om 09.10 mocht ik persen, en vervolgens werd onze dochter geboren om 09.14 uur, na 4 minuten persen Vanaf de eerste wee, tot het moment dat ze geboren werd heb ik onregelmatige weeen gehad. En ze deden absoluut geen pijn. Hele bevalling heeft maar een kleine 5 uur geduurd Ideale bevalling dus !!
Bij mijbraken de vliezen op ongeveer 19.10 uur, om 19.50 uur eerste een menstruatiekramp die direct werd gevolgd door de eerste wee, die meteen heel stevig was. Na 5 "losse" en kort op elkaar komende weeén werd het een weeënstorm. In de auto naar het ziekenhuis vroeg ik me nog af of ik nu zo'n watje was, want het deed meteen ook erg pijn. Aangekomen in het ziekenhuis had ik al zover ontsluiting dat een ruggenprik niet meer te doen was. om 21.10 mocht ik gaan persen en 21.22 was ze er al. Ik was totaal overrompeld...en nu nog een beetje. Men zegt dan ook, dat ik nu bij de tweede wellicht nog sneller zal gaan. Eerlijkgezegd slaat dan de schrik me om het hart. Aan de andere kant probeer ik er net al bij de eerste keer maar zo in te staan, dan ik denk: wat komt, dat komt. Maar ik heb wél plan B: want ik moet vanwege mijn gewicht in het ziekenhuis bevallen, maar heb de VK toch bereid gevonden te komen als ik zelf merk dat het deze keer nog sneller gaat. Ik moet er niet aan denken om in de auto, ergens ter hoogte van "hectometerplaatje zoveel"te gaan bevallen
Ik wilde absoluut niet op koninginnedag bevallen (straat afgezet en niet de auto in de buurt en dat soort dingen). aan het eind van koninginnedag moest ik nog even een verjaardagstaart afgeven bij vrienden, want hun tweeling was de volgende dag jarig. Op het moment dat ik bij hun binnen stap 21:00 uur, denk ik: oei.. was dat een wee? Niks aan de hand en gewoon rustig naar huis. M'n moeder belt me nog om af te spreken voor de volgende dag, maar had toen al het idee dat dat hem niet ging worden. Rond 23:00 uur gaan we naar bed en besluiten te gaan slapen. Om half 1 word ik wakker met toch wel weeën die ik wat vervelend vond. VK gebeld, kwam langs 1 cm ontsluiting (ik dacht nog: dat gaat nog wel even duren. om 4 uur hou ik het niet meer en opnieuw de VK gebeld. ze komt langs en inmiddels 3 cm. M'n vliezen braken op dat moment. ze zei: ga je maar rustig aankleden om naar het ziekenhuis te gaan, ik zie je daar rond een uur of 7, dan gaan we weer verder. Zo gezegd zo gedaan, tegen vijven zijn we in het ziekenhuis, maar ik hou het al niet meer. eenmaal in het ziekenhuis krijg ik persdrang, maar de VK is er nog niet... Ze kwam er met spoed aan. Ik heb dus een half uur persweeën moeten wegpuffen.. dat was best heftig. De VK komt binnen om 5:45 uur, trekt dr handschoenen aan en zegt dat ik mocht gaan persen. 5:49 uur ligt mn dochter op mn borst en dat zonder scheuren, gelukkig.
precies 38 weken. 7.30 aan de ctg 8.00 balloncatheter en infuus 11.30 balloncatheter eruit en 3 cm ontsluiting. 12.00 begonnen vanzelf de weeen 14.00 ruggenrpik en daarna weeenopwekkers om t allemaal sterkter te maken. 6 cm ontsluiting 17.00 werkte de ruggenprik niet meer weeen kwamen erdoorheen. 17.30 10 cm en mocht op mijn zij meepersen, de kleine lag nog hoog. uiteindelijk 2 uur geperst en om 19.30 is mijn dochter geboren.. ik kreeg haar op mijn buik, en meteen werd ik helemaal onder geplast door haar haha placenta liet op zich wachten, 2x prik gehad ervoor, uiteindelijk moest de gyn ervoor komen, en gelukkig kreeg zij hem eruit.
Mijn bevalling begon eigenlijk al in de ochtend. Ik verloor vocht, maar had nog niet door dat het vruchtwater was. We moeten toevallig voor een gesprek naar het ziekenhuis ivm overtijd lopen. Daar gecheckt, wel vruchtwater. Dat was rond 11.00. 23.00/23.30 Eerste weeën. 3.00/3.15 VK kwam langs, 5cm ontsluiting. 4.00 Aangekomen in het ziekenhuis 4.30 10 cm! 5.45 Na een uur en kwartier persen is ze geboren met een knip. Best snel voor een eerste, maar vooral de laatste 5 cm waren echt een hel
40 wkn precies: ik werd wakker met - dacht ik - gebroken vliezen, het was een klein plasje vocht wat ik verloor toen ik uit bed stapte! IK kreeg direct ook wat wee achtige krampen, nog onregelmatig en niet echt pijn, maar wel die duidelijke pieken .. De vk gebeld dit was rond 6u...ze zou langskomen rond 10 ofzo.. Ze ging eerst even checken of het wel echt vruchtwater was, dmv een wattenstaaf achtig ding en een kleurenindicator ofzo.. Ik had inmiddels niet echt meer iets verloren, dus ze constateerde dat het wel vrcuthwater was, maar alleen een scheurtje...waarschijnlijk boven in.. Maar aangezien gebroken vliezen of scheuren wel de kans op infecties kunnen vergroten, moest ik wel op ctg controle in het zh..Wat betekende dat mijn vk mij doorverwees naar het zh, en ik dus medisch werd. Ik ging smiddags, alles bleek goed na een uur...moest de volgende dag terug.. 's Avonds had ik ineens bloedverlies en sterkere voorweeen, mocht naar het zh komen...weer aan de ctg, maar de zusters vonden het allemaal niet echt heftig, en ik mocht terug naar huis..Alleen omdat ik - als kind niet uitzichxelf kwam en ivm infectie risico- de volgende ochtend ingeleid moest worden. Vond ik het zo irritant, ik wilde gewoon daar blijven..anders moest ik op en neer.. ( dit was om 20u) En dan nog, ik voelde mijn weeën heftiger als dat de ctg aangaf, volgens mij waren ze niet goed geplaatst, voelde me niet zo serieus genomen..naar mijn idee waren de weeen wel al heftig Ze checkte mn ontsluiting toch maar, dit bleek 1 a 2cm...ik mocht blijven Weeen werden heftiger, om 22u braken mijn vliezen alsnog spontaan ( zeiknat bed hihi) Ik kon niet staan of zitten, alleen liggend mijn weeen opvangen, echt een weeenstorm, had buik, rug en beenweeen..maar het was goed te doen! Om 0030, was mijn ontsluiting al 8 cm, mocht naar de verloskamer en om 0130 mocht ik persen...30 min later was mn zoontje geboren ! Had alleen 1 schuertje ergens binnenin, hechting nooit gevoeld, ook niet tijden shet helen ofzo.. Mn zoontje had eerder kunnen komen, maar zn armpje zat wat in de weg...dus duurde wat langer... Had verder geen pijnstilling oid, ik vodn het een super ervaring!! In totaal duurde het dus 4 uur! Nr2 was in 2 uur op de wereld! die was na 5 min eruit! helemaal gene last van iets gehad, geen scheur oid...echt geweldig! hihihi
Mijn eerste bevalling was helemaal prima. Rond 6 uur in de ochtend moest ik plassen en toen zijn mijn vliezen gebroken op de wc.. dat is met een man zoals ik heb wel de allerbeste plek. Hij was namelijk nogal bezorgd om de houten vloer Ik ben terug gegaan naar bed en heb tot ongeveer 10:00 in bed gelegen daarna maar eens de verloskundige gebeld (het was een zondag). Zij zou eens komen kijken. Er gebeurde eigenlijk niets dus ik ben lekker de Olympische Spelen gaan kijken (2008). Rond 12 uur lag ik in bed (niets aan het handje maar lekker liggen en tv kijken) en toe is de verloskundige komen kijken. Ik heb zelf de deur open gedaan. Nou dat zei haar al genoeg.. dat schoot nog niet op. Ze heeft niet eens een lichamelijk gedaan. Rond een uur of 19:00 zouden ze wel terug komen. Ik heb de rest van de dag eigenlijk in bed doorgebracht. Soms voelde ik wel wat maar ik heb vooral lekker getukt en tv gekeken. Eten hoefde ik niet. Rond 18:00 vroeg ik uit nieuwsgierigheid aan manlief of hij eens wilde informeren welk ziekenhuis aan pijnstilling kon doen. In 2008 was dit een groot probleem in het weekend. Manlief heeft toen de verloskundige gebeld en heeft toen iets gezegd als 'X wil graag weten waar ze pijnstilling zou kunnen krijgen'... hahahahaha, de verloskundige dacht gelijk dat ik volop bezig was en verwachte van mij niet dat ik om pijnstilling zou vragen, dus kwam direct langs. Om 18:30 was Caroline (favoriete vk) er en zij keek en zei "Waarom zou je pijnstilling willen? Het gaat toch prima?" Nou dat vond ik ook maar ik wilde het gewoon weten uit voorzorg. Ze moest lachen en zei dat ze toch even een inwendig zou doen. Ik bleek 5-6 cm ontsluiting te hebben. Toen liet Caroline weten dat zij het misschien wel een idee vond om toch naar het ziekenhuis te gaan. Ik had 5-6 cm ontsluiting gekregen zonder duidelijke weeën en dit kon het werk zijn van de afgelopen uren maar ook van de afgelopen dagen.... Ze gaf aan dat als het laatste het geval zou zijn, ik nog wel eens heeeeeeeeeeeel lang bezig zou zijn en dan mogelijk wel problemen zou krijgen. Prima we hebben ons dus naar het ziekenhuis begeven. Ik had inmiddels wel voelbare weeën hoor maar die kwamen om de 10-20 minuten en duurde maximaal 45 seconden. Moest even stilstaan om te puffen maar dat was het ook wel. Ik ben om 19:25 opgenomen in het ziekenhuis en na een kennismaking met de verpleegster hebben we ons een beetje geinstalleerd. Rond 20:30 kreeg ik een boterhammetje en wilde manlief wel even wat drinken gaan scoren ergens. Iedereen liet me dus even alleen... en toen.. tja, doen kwam er een mini weeënstormpje. Ik wist even niet waar ik het zoeken moest.. het was niet heel pijnlijk maar wel intensief. Ik wilde niets liever dan liggen op het bed (ik stond) en mijn broek uit hebben. Uiteindelijk kwam ml terug en die heeft samen met de hulp van een verpleegster me op bed gekregen en mijn broek uitgedaan. Rond 21:30 moest ik vooral heel erg poepen. Manlief is op zoek gegaan naar de verloskundige maar die was heel druk bezig met een bevalling in de kamer naast me (bleek een buurvrouw te zijn) Pas na 20 minuten kwam er iemand kijken en toen.... toen waren de persweeën weg. Wel 10 cm ontsluiting. Caroline heeft toen besloten (ze was ondertussen nog met de andere bevalling ook bezig) om me over te dragen aan de gyn omdat ik geen weeën meer had. Met heel veel gedoe hebben ze me weeënopwekkers gegeven maar die deden niets. Uiteindelijk heb ik 1 uur en 58 minuten op eigen kracht geperst. Om 23:50 was Caroline weer terug en heeft zij het weer overgenomen van de gyn en om 00:14 is uiteindelijk onze zoon geboren zonder ingrepen. Okay, ik had geen persweeën maar ik heb hem er toch uitgekregen. Schade: één binnen- en één buitenhechting. Zoon 3800 gram en geboren met 38 weken en 5 dagen. Het was dus een lange zit maar eigenlijk met heel weinig pijn. Heel hard gewerkt. Het staan van het hoofdje was het meest pijnlijke. Ik denk dat als ik niet naar het ziekenhuis was gegaan het allemaal sneller was gegaan maar dat zullen we nooit weten. Het was een prima ervaring. Ook mijn tweede bevalling deed nauwelijks zeer.
Snel... 5 uurtjes vanaf dat mn vliezen braken toen ik in de vroege morgen ging plassen...het overviel me compleet maar beter dan uren bezig zijn haha.
22.00 uur braken mijn vliezen, kon ook opspringen van de bank toen ik wat voelde lopen 23.00 groenig vruchtwater dus naar het zkhuis 0.00 uur begonnen de eerste rugweeën (pffff) 6.30 volledige ontsluiting, maar geen persweeen. Infuus om de weeën krachtiger te maken, maar ze kwamen alleen maar sneller 1,5 uur op eigen kracht geperst, toen besloten de vacuümpomp erbij te halen.. Toen was ze er in 3 weeën (wel erg pijnlijk om deze te zetten) Vond de rugweeën wel slecht op te vangen... Hopelijk deze keer meer buik weeën en pers weeën
Hier kwam de eerste lekker snel. Ik was 38 weken zwanger en zat thuis te werken voor mijn kantoor, de nieuwsbrief met eindejaarstips. Ik moest rond 9 uur plassen en toen verloor ik de slijmprop. Ik had alleen geen idee wat het was (brrr.....) en moest het eerst even opzoeken in zo'n zwangerschapsboek. Aangezien daar ook in stond dat het geen teken van het begin van de bevalling hoefde te zijn, dook ik maar weer terug achter mijn computer. Een kwartiertje later kreeg ik een beetje buikpijn. Het werd steeds erger, het voelde niet als krampen, maar een constante pijn die gewoon steeds feller werd en niet afzakte tussendoor, dus ik dacht niet dat het weeën waren. Nog een paar keer naar het toilet, maar dat hielp niet. Om kwart voor 10 kon ik echt niet meer werken, ik ijsbeerde een beetje door het huis, heel onrustig. Om 10 uur lukte dat ook niet meer, ik had het zo ontzettend warm en ging op de grond van de badkamer liggen om verkoeling te zoeken. Toen dacht ik ineens dat ik wel gek leek, ik kon beter even de verloskundige bellen of dit wel normaal was. De verloskundige was niet bereikbaar, ik kreeg een boodschappendienst. Mijn man was ook niet bereikbaar. Om half 11 belde de verloskundige terug en ze zei dat ze wel even langs zou komen. Ik kreeg mijn man eindelijk te pakken via zijn werk en die zou vervanging zoeken en ook naar huis komen. Om 11 uur kwam de verloskundige. Het voelde nog steeds niet als weeën en ik verontschuldigde me bij voorbaat vast dat ik haar lastig had gevallen. Dat bleek wat voorbarig. Ze toucheerde me en ik had 8 centimeter ontsluiting, haha. Mijn man kwam daarna binnenstuiven, raakte enigszins in paniek en begon van alles in een tas te gooien, omdat ik eigenlijk in het ziekenhuis zou gaan bevallen. Maar ik was niet van plan om nog van dat bed af te komen voordat die baby eruit was. Ze prikte mijn vliezen door, want die waren nog niet gebroken. Om kwart over 11 had ik volledige ontsluiting en mocht ik gaan persen. Toen was ik zelf een beetje ondersteboven van het tempo en ik wilde nog niet persen. Ik had ook nog geen persdrang. Het hoefde gelukkig niet, man en ik mochten even een kwartiertje samen blijven om aan het idee te wennen en daarna nam de vk de leiding en loodste ze me door het persen heen. Na drie kwartier persen werd onze oudste zoon geboren. Precies 3 uur na de eerste buikpijntjes, dus lekker vlot en eigenlijk heel makkelijk. Dit was denk ik mijn makkelijkste bevalling. De tweede kwam nog sneller en was heel heftig. En de derde was op zich ook heel makkelijk, maar toen raakte ik zelf aan het eind even in paniek, omdat de herinneringen aan de tweede ineens terugkwamen en ik vreesde voor een herhaling.
Ik heb een super eerste bevalling gehad! Op vrijdagochtend ben ik een beetje van de slijmprop verloren, zaterdag begin van de avond (was op de uitgerekende datum) ben ik de rest van de prop verloren. Later die avond rommelde het wat en rond 2uur 's nachts had ik krampen waarvan ik dacht dat het weeën waren. Uit eindelijk nog prima kunnen slapen. 's ochtend lekker lang in bad gelegen. Begin van de middag had ik echt buik en maar vooral rug weeën die ik ook het beste kon hebben. Heb heel wat km ronde de eettafel gelopen terwijl ik hard over mijn onderrug wreef. Om ongeveer 15.30 was de vk er en had ik 4cm ontsluiting ze zou rond 18.30 terug komen als ze verder niks zou horen van mij. Ben daarna in bed gaan liggen waar ik tot ongeveer 18uur wat heb geslapen/gedommeld. Ik had al snel door dat hoe meer ik mij ontspande hoe beter ik de weeën kon opvangen! Rond 18.30 had ik 5/6 cm ontsluiting. De vk heeft toen mijn vliezen gebroken, ik had een soort vloedgolf verwacht van vruchtwater... niks! De vk zag gelukkig wel een beetje helder vruchtwater. Rond 19.uur werd ik ineens heel misselijk wat gelukkig snel over ging ben toen onder de douche gaan staan. Kreeg toen een weeën storm die niet weg te puffen viel maar wel weg te schreeuwen, en de buren hebben niks gehoord!! Kreeg al vrij snel persdrang en heb mijn man de opdracht gegeven om de vk te bellen dat ik naar het ziekenhuis wou voor een algehele narcose (haha) tegen 20uur was de vk er en had ik volledige ontsluiting mocht mee gaan met de weeën en rond 20.15 mocht ik echt mee persen... heerlijk!!! Serieus! Wat een kracht komt er dan vrij zeg! Had begrepen dat je met ontsluitings- weeën vooral in je zelf gekeerd bent en met de pers weeën juist niet. Ik had het precies andersom! Tussen de onstluitings weeën door was ik grapjes aan het maken enzo en tussen de pers weeën door concentreerde ik mij op mezelf en mijn lichaam door mijn ogen dicht te houden en af en toe ff door mijn wimpers te spieken. Mijn pers weeën waren onregelmatig waardoor Tim na iets meer dan 1.15 uur is geboren om 21.33. Het allerlaatste stukje was ook pittig omdat bij de ena laatse wee het hoofdje stond (dus al iets naar buiten stak) toen moest ik een wee weg puffen en mocht ik pas bij de volgende wee persen zodat de kans op uitscheuren het kleinst is, duurde het bijna 4 minuten voor die aller laatste wee kwam!! Maar ben niet in geknipt of uit gescheurd gelukkig! Zie nou ook niet tegen de bevalling op, weet dat een tweede bevalling totaal anders kan gaan dan een eerste maar heb er alle vertrouwen in dat dit ook prima gaat. Mijn tip : Probeer om je zo goed mogelijk te ontspannen, op die manier kun je de weeën het beste opvangen en zal de bevalling iets sneller verlopen dan wanneer je gestrest bent omdat de adrenaline je ontsluiting "tegen houd" Ik vond het erg fijn om te lopen en te bewegen dus als dat kan zeker doen. En mijn laatste tip... geniet! Ja het doet zeer maar bij iedere wee wist ik dat ik weer een stapje dichterbij de ontmoeting was. Een bevalling is (niet voor iedereen helaas) zo'n mooi moment, geniet van de kracht die in je vrij komt en wees je bewust van wat voor prestatie je lichaam levert. Klinkt zweverig maar als het qua bevalling kan moet je er ook echt van genieten!! Nadeel van tussen je wimpers doorspieken, ik dacht dat de vk haar schaar aan het checken was of hij wel soepel liep hihi dacht dat ik met de schaar in de lucht zag knippen. En ik wou beslist niet ingeknipt worden dus dacht dat ik nou maar heel goed mijn best moest doen. Bleek later dat ze een injectie aan het klaar maken was zodat de placenta snel los zou laten ofzo haha!
In een woord: snel. In nog geen 6 uur was hij er. Ik had de strepto bacterie en moest bij het breken van de vliezen dag en nacht gewoon bellen. Zondag 6 januari braken om 7 uur mijn vliezen tijdens het schoonmaken. Gelijk VK gebeld. Moest de tijd opnemen en ze zou later wel komen kijken. In een uur had ik al veel weeën gehad, maar allemaal net geen minuut. Moest ze soms wel wegpuffen maar heb gewoon nog wiegje en ledikantje kunnen opmaken. Ik voelde de kleine niet meer zo goed, dus na een uur toch de vk gebeld. Had al 5cm ontsluiting. Hartje sloeg soms even over. Moest gelijk naar het ziekenhuis voor de antibiotica en CTG. Kwam daar om half 9. Infuus gekregen en weeën kon ik goed opvangen. Na een tijdje werden ze toch vervelend. Zij toucheren. Al 9,5cm en mocht dus geen prik meer. Achteraf waren het nog 3 weeën. Hierna mocht ik persen. Hartje zakte soms meer weg en hij kreeg het moeilijk. Knipje gekregen en vacuumpomp. Was eigenlijk amper nodig want het persen ging goed. Achteraf bleek dat de navelstreng achter zijn schouder vast zat. Heb niet zoveel pijn gehad en om 22.54 werd hij nog op 6 januari geboren.
Afgelopen maandag ben ik voor het eerst natuurlijk bevallen na een geplande ks bij ons 1e kindje. Ik heb bij hem ook nooit weeën gehad. Afgelopen zondag ben ik ingeleid dmv een ballon ivm overtijd lopen. De dag erna kon ik de ballon er voorzichtig uit halen en had ik 3 cm ontsluiting. Hierna heeft de vk mijn vliezen gebroken en kreeg ik weeënopwekkers via het infuus. Rond 12.00 kreeg ik de eerste onregelmatige, lichte weeën. Rond 13.00 werden ze regelmatig en pijnlijker. Om 14.00 had ik 5 cm en werden de weeën echt heftig, er zat ook nog geen halve minuut tussen de weeën. Toen ik na een half uur dacht dat ik het niet meer trok en om pijnstilling vroeg (met de gedachte dat het gemiddeld 1cm per uur zou vorderen) bleek ik al nagenoeg 10 cm te hebben! Dat het een heftig half uurtje was van 5 naar 10 was dus niet zo gek Snel naar de verloskamer en na 19 minuten persen was onze dochter al geboren! Wel een flinke knip gehad, door de snelheid van de bevalling had onze dochter ook geen tijd meer om bij te komen en dipte de hartslag steeds flink. Al met al een super snelle bevalling, tussen de eerste echte pijnlijke wee en de geboorte zaten slechts 2 uurtjes! Ik vond het een geweldige ervaring, ik ben blij dat ik het ook op deze manier mee heb mogen maken! Ik vond de bevalling heel goed te doen, alleen het weeenstormpje van een half uur vond ik heftig. Super positieve ervaring dus