Ja maar was wel even bang hoor. Want dan zegt de vk opeens dat de gyn NU moet komen ivm de hartslag. Dan schrik je wel even. Sowieso zijn we bijna een week in het ziekenhuis geweest. Bilirubine was niet goed. Toen mocht hij na een paar dagen naar huis (ik was toen nog op de kraamafdeling met hem). Dag erna kwam vk bloed prikken om Bilirubine weer te testen. Weer niet goed en hij had door de eerste keer onder de lamp uitdroging gekregen. Hij moest dus weer opgenomen worden maar nu op de kinderafdeling. Maar ach, nu is het een beer van een mannetje
1e bevalling 41+2 wkn rond 16:00 uur gestript, daarna een uurtje of 2 harde buiken en bloederig slijmverlies. Daarna rust tot ongeveer 22:00 uur. Wat darmkrampen en diarree, borrelende buik, kon de slaap niet vatten. Bleef maar heen en weer lopen naar WC . Tegen 2:45 uur werd ik opeens ook misselijk, moest spugen. Ik weet nog dat ik dacht: nee he, buikgriep!? Om 3:00 uur, terwijl ik op knieen bij wc-pot aan het uithijgen was van 2e keer spugen, boem! opeens eerste wee en ik vond hem meteen ook al flink pijnlijk. 4 minuten later de volgende en toen ging het loos. Kwamen al heel snel om de 2 minuten en deden flink pijn, moest al flink puffen, raakte een beetje in paniek omdat het voor mijn gevoel veel te snel ging. Waar waren die beloofde weeen waarbij ik nog een dvd'tje zou kunnen kijken??? Tegen 4:45 uur in het ziekenhuis en ik was al heel zwaar aan het puffen, en paniek nam toe. "Ach, mevrouwtje, een eerste kindje, die komen zo snel niet hoor. Als je het echt niet trekt, is er altijd nog pijnstilling." Om 5:45 uur, mede op mijn aandringen, kwam er eindelijk vk kijken hoe ver ik was: 8 cm al! (zie je nu wel!) Toen vliezen spontaan gebroken, persdrang maar niet mogen en ik helemaal in mezelf gekeerd, puffen, puffen, puffen. Om 7:00 uur 10 cm en persen dus. Opeens geen pijn meer, voelde ook de weeen opeens niet meer , op commando van vk pijnloos geperst, binnen 20 minuten zoonlief geboren om 7:17 uur. Vanaf 1e wee tot geboorte dus ongeveer 4,5 uur , maar ik vond het wel erg heftig hoor, dat oergeweld van die weeen ... Toch allemaal anders dan ik me had voorgesteld . Nr 2 en nr 3 verliepen ook weer anders en terugkijkend zou ik van de 3 deze eerste bevalling het liefste overdoen (minus de paniek natuurlijk)
Mijn 1e bevalling ging razend snel! Smorgens beetje geen noemenswaardige weeen. Meer beetje menstruatiepijntjes,meer niet. Maar het kwam wel regelmatig en aangezien ik 3,5 week te vroeg was toch maar de verloskundige gebeld. Dit was om 18:00. Ze kwam om 19:00 even kijken en tot haar verbazing had ik al 4 cm ontsluiting. Ik dacht nog: haha als dit alles is... Wij naar het ziekenhuis op het gemakkie. Ik stap om ongeveer 20:15 de auto uit en toen barste de hel los! Een weeenstorm van heb je u daar! Ik kwam in een kamer en daar werd ik aan de apparatuur gelegd om de weeen te meten of zoiets... nou dat ding kon het niet eens bij houden. Toen moest ik naar de verloskamer aan de overkant van de hal. Eenmaal daar ging ik liggen en ik moest echt persen... ooh die drang.. dat vond ik wel het ergst. Ik perste 1 x en dat leek nergens op ( niet goed opgelet bij de zwangersschapsgym hehe)..Er kwam een soort gegrom vanuit mijn keel...dat ging nergens over haha.. De verloskundige zei tegen me hoe ik het moest doen en toen perste ik nog 1 x en hoppa..daar kwam mijn zoontje.. om 21:50. 2e was nog sneller! Opgestaan met milde weeen. VK gebeld..Die was er om 13:00.. Oeps...6 cm meid... hop hop naar het ziekenhuis jij! 13:50 was mijn dochtertje er.. En ook maar met 1x persen! Ik hoop dat deze ook zo lekker snel ter wereld komt! Gun het iedereen!
in het kort maandag 11:00 bloeding. was verlies slijmprop ctg en echo goed. 36+6 was ik. U gaat niet snel bevallen mevrouw. uhu jaja dinsdag: 4:15 's nachts braken de vliezen spontaan. wat een stortvloed 5:30 begonnen de weeen 7:30 was vk er. 2cm ontsluiting 8:00 in het ziekenhuis... wat een pijn! 10:00 ruggeprik..hemels! daarna tot 13:00 geslapen 13:00 9cm 13:15 10cm! begonnen met persen. op knieeen en handen.. op mijn rug man man wat zat ze vast! het hoofdje ging niet staan! 1uur en 10min geperst. vk wilde knippen. mooi niet dacht ik! bij de vlg wee alles gegeven en onze dochter floepte er in 1x uit. 15:30 klaar met hechten 17:00 gedoucht. de opluchting was groot! dus toch echt wel met 37+0 bevallen. apgar was 7,9 en daarna weet ik het niet meer. dochter was slap. ka kwam gelijk kijken. later bleek ze heftig hypermobiel en hypothoon te zijn.
Wat een heerlijk topic! Haha... Heerlijk over je bevalling kletsen Tijdens het kerstdiner met de hele familie braken mijn vliezen, toen was ik 34+6..Zat met mn schoonmoeder te praten en dacht: Huh? Zit ik nou in mn broek te plassen??? Veel te vroeg, dus naar het ziekenhuis.. Alles oke met de beeb en mijzelf, dus geen reden om weeen op te wekken maar werd wel opgenomen. Ik zou in het ziekenhuis blijven totdat de weeen uit zichzelf zouden beginnen. Dit kon 2 weken duren, bij 37 weken zouden ze hem gaan halen. Een thuisbevalling gepland... Net een paar dagen met verlof waar ik heel hard aan toe was, dus mijn eerste reactie: Janken! Zo had ik de laatste loodjes niet voorgesteld! Maar heel goed verzorgd en lief ziekenhuispersoneel, dus viel allemaal wel mee. Na 3 volle dagen ziekenhuis, zag ik om 01.00u snacht op het toilet dat ik een klein beetje bloedverlies had. Ik had geen kramp, dus moest maar weer gaan slapen. Zal wel een bloedvaatje zijn...... Binnen 10 minuten kreeg ik toch ietwat kramp, leek meer op darmkramp, maar op de wc gebeurde er niets, behalve dan dat de kramp aanhield. Als het erger werd moest ik maar weer op het knopje drukken.. Na 5 minuten op het knopje gedrukt en tegen de verloskundige gezegt dat het toch wel pijn ging doen, maar krampen waren onregelmatig, dus of ik rustig mee wilde lopen naar verloskamer, want wellicht had ik weeen Nog geen ontsluiting gemeten, want ik had nog geen 2 uur krampen. (wel pijnlijk en snel op elkaar) Ik werd op een skippybal gezet (best fijn hoor!) en de verloskundige zou nog even weggaan om het een en ander te doen... Maar al vrij snel riep ik heel hard door de verloskamer: Ik moet poepen!! (haha... genant zeg...) Verloskundige vond dat gek, want persweeen kon ik helemaal nog niet hebben, dus toch maar ontsluiting meten en ja hoor, om 03.00uur al volledige ontsluiting dus mocht gaan persen.. Baby zakte steeds terug in het bekken, dus de vacuumpomp erbij om een handje te helpen.. Om 3.45 werd onze zoon geboren na 35+3 weken zwangerschap. Na 11 dagen mocht hij mee naar huis en nu, 6 maanden later is er niks prematuur-achtigs te ontdekken aan hem Zo gek hoe het dan ineens kan lopen en hoe snel alles kan gaan.. Hoe dan ook... Mooi en bijzonder om mee te maken! succes maar vooral ook: Geniet!
Nou, inderdaad.... Beetje op adem kunnen komen tussen de weeen door was ook leuk geweest, maar heel fijn dat het zo gepiept was!
De 1e heeft langer geduurd,maar wel erg snel voor de eerste zei ze,deed in totaal 7 uur lang over vanaf de eerste weeë Ik ging zonder bijzonder pijn naar het ziekenhuis,daar had ik 4 cm ontsluiting , een uur later geen verandering, hebben ze mijn vliezen door geprikt,toen begon na ruim 2 uur de echte pijnlijker rugweeen ,maar de cm kwamen niet zo snel,zowat een cm oer uur :0 Maar toen ik eindelijk mocht persen was het zo gebeurt,had zon 10 min persweeen suc6
Een hel, details bespaar ik maar. Onder andere dat ik ontdekte dat ze me in het ziekenhuis een uur persween weg hebben laten wegpuffen, maakt voor mij mijn bevalling tot een traumatische gebeurtenis. Ik vroeg om een arts, maar ivm overdracht kon die niet komen. En persweeen weg puffen, die pijn vreselijk!
Mijn eerste ging vlotter dan ik had verwacht Van 36 en een halve week tot 37.6 redelijk wat gerommel, indalings weeen, oefenkrampen enz. Zelfs een keer een uur in de auto pijn om de vijf minuten, maar ik zag er niks ergs in. Precies met 38 weken: alles rustig! Terwijl ie toen juist wel mocht komen van mij. Met 38.3 controle vk, bloeddruk te hoog, even voor controle langs het ziekenhuis. Eenmaal in het ziekenhuis: bloeddruk te hoog en pols te hoog dus even ontsluiting ckecken. Wat bleek, 2,5 cm ontsluiting al (bleek dat gerommel de week daarvoor toch iets gedaan te hebben), dus meteen gestript, baby was groot en gezond dus ik moest blijven en zou de volgende dag ingeleid worden! Daar was ik even verdrietig over want wilde heel graag thuis bevallen en had erg slechte verhalen gehoord over inleiden dus zag daar erg tegenop. Maargoed, vriend gezegd dat ie uit zn werk moest komen (werkt drie uur reizen afstand), hij heeft spullen thuis opgehaald en is naar het ziekenhuis gekomen en toen heb ik me er maar bij neergelegd dat het een ziekenhuis bevalling zou worden. Volgende ochtend om 6.30 aan de ctg, baby schopte keihard tegen de doppen dus resultaten leken nergens op haha.. 7.30 gecheckt (3cm ontsluiting), vliezen doorgeprikt, elektrode op hoofdje baby gezet en weeen opwek infuus aangesloten. Toen kwamen al snel regelmatige krampjes opzetten. 8.30 leek het op flinke menstruatie krampen, maar gewoon goed te doen. rond 10 uur werden het pittige krampen maar nog steeds goed te doen zittend (liggend was het niet te doen!!) zolang ik goed op mijn ademhaling lette (diep naar buik ademen en daarna goed volledig uitademen!). Vriend moest op mijn rug drukken en ik was niet meer in voor praatjes maken, maar in mezelf gekeerd vond ik het allemaal nog best te doen dus. Om 11.30 weer gechekt en toen zat ik op 5,5 cm. 11.40 kwam ik in een weeen storm en kon ik er niks meer mee! Heb toen om een pompje gevraagd en die zouden ze gaan halen. 11.50 kwam het pompje, toen zei ik al "ik moet poepen, kun je checken". Maar dit werd niet gedaan onmdat ik nu hooguit op 6cm zou zitten. Was toen heel blij met het pompje eerlijk gezegd want daardoor kon ik toch nog op mijn ademhaling letten en enigzins ontspannen. Om 13.00 kwamen ze weer checken en schrokken ze toen ze binnen kwamen. Wat bleek: helft van het hoofdje stak al naar buiten!! Had waarschijnlijk toen ik riep dat ik moest poepen al bijna volledige ontsluiting gehad en hoewel ik niet geperst heb heeft mijn lichaam in dat uur toch zachtjes aan geperst. Paniek dus: Ik moest persen! Pompje uit en ik persen! Moest daarvoor op mijn rug gaan liggen wat even heel erg pijn deed (hield tijdens het bevallen niet van een andere houding aannemen haha) maar persen was fijn! Bij de tweede keer persen werd een kleine knip gezet en 13.07 lag mijn ventje op mn buik! Al met al heeft het dus vijf en een half uur geduurd waarvan ik maar een uur echt zwaar vond! En hoewel ik het ziekenhuis niet als naar heb ervaren hoop ik bij mijn volgende kindje toch lekker weer op een thuis bevalling Want ik vond dat laatste uur erg pittig maar als ik thuis was geweest was de vk waarschijnlijk het laatste stukje bij me gebleven en had ze gewoon gezien dat ik mocht persen ipv dat ik een uur lang pers weeen moest liggen opvangen. Heel veel succes met je bevalling meid! En probeer inderdaad op je ademhaling te letten!! Dat heeft mij enorm geholpen door de hele bevalling
Nog iemand die dit heeft meegemaakt dus.. Perweeen wegpuffen is inderdaad echt verschrikkelijk en een uurlang is bijna niet te doen!! Dus mijn tip: als je het gevoel hebt dat je moet poepen en als de pijn opeens van flinke pijn maar te doen over gaan in niet te verdragen pijn: Blijf op het knopje drukken en roepen dat er iemand moet komen ipv dat je maar blijft liggen pijnlijden zoals ik heb gedaan! Want als jij denkt dat je persweeen hebt dan heb je persweeen! Ook als je volgens het schema nog geen volledige ontsluiting hebt.. ik heb de laatste vier cm achteraf dus ook in een kwartiertje gedaan terwijl ik vier en een half uur gedaan heb over van 3 naar 5,5..
Waarschijnlijk voelde ik door de ruggeprik de aandrang voor poepen niet? Een ruggeprik kunnen ze trouwens niet altijd zetten, bijv. als ze met anderen bezig zijn is er niet altijd een anestesist beschikbaar.... Zo te lezen, ik heb niet alle verhalen gelezen, heb jij het ook meegemaakt. Heb jij een klacht ingediend? Ik nog niet, maar twijfel nog steeds of ik dat niet zou moeten doen.
Indy toch niet helemaal mee eens..... Ik moest ook een paar uur, ja een paar uur, het gevoel van persweeen wegpuffen. Het waren geen echte persweeen maar voelde precies zo aan. Dat kwam doordat mijn meisjes sterrenkijkers waren, dus het is niet altijd zo dat persweeen....persweeeen zijn
Nee klopt het is inderdaad niet altjid zo.. maar ze kunnen wat mij betreft op zn minst even kijken wat er aan de hand is als je zegt dat je persdrang hebt.. En niet pas na een uur en tien minuten. Want mijn mannetje was letterlijk al met zn koppie er half uit (neusje zagen ze al) toen er voor het eerst iemand kwam kijken, en omdat ie toen al zo lang daar zat begon zn hartje weg te vallen en was het meteen paniek, knip en rats baby eruit. Dus ik baal wel dat er zolang niemand de moeite nam om even te kijken hoe het ging want ik heb er meerdere keren om gevraagd.. Maar ik zou inderdaad niet willen zeggen dat je moet persen als je persdrang hebt, want er zijn inderdaad situaties waarbij je zelfs met 4cm al persdrang kan krijgen (en dan is persen zeker geen aanrader!!). Maar ik zou een volgende keer bij persdrang er wel op staan dat iemand op zn minst even komt checken waar die persdrang door veroorzaakt wordt.
Even in het kort anders wordt het een lang verhaal. 30 november uitgerekende datum. 4 december rond 23.00 begon het langzaam te rommelen. Rond 04.30 toch even naar 't ziekenhuis. Geen ontsluiting, prima ctg, wel weeenactiviteit, maar minimaal. Terug naar huis. 5 december nog steeds weeen. Kwamen om de 6 minuten, goed weg te puffen. Ondertussen wel doodmoe door weinig slaap. Die nacht weer naar 't ziekenhuis, maar geen vordering. Terug naar huis. 6 december controle gyn en heb gesmeekt om een inleiding. Ik was doodmoe, twee dagen weinig tot niet geslapen. Ik mocht me 7 december rond half 7 melden om mij in te laden leiden. Die nacht is zette het door. Rug en been weeen! Vreselijk!! Rond half 6 naar 't ziekenhuis. Drie cm ontsluiting. Met 5 cm kreeg ik persdrang. Zoontje was een sterrekijker. Op handen en knieen de weeen opgevangen en hopen dat hij nog zou draaien. Rond 14.00 volledige ontsluiting en hij had zich goed gedraait. Om 14.56 na een knip is hij geboren.
39w6d 3:30 snachts wakker, dacht aan buikloop, dus naar de wc. 4:00 kreeg ik een helder moment dat het nog weleens weeën zouden kunnen zijn. 5:00 na uur timen en elke 5 min weeën vk en kv gebeld. Die stelden me gerust dat het m'n eerste was en nog wel uuuuuuuren ging duren 5:30 weer gebeld met weeën elke 2 minuten, vk en kv kwamen eraan. Kv is m'n buuf dus die was er zo. Man wakker gemaakt, beetje kv geholpen met spullen klaarzetten. 6:45 was de vk er. 9 cm ontsluiting, vliezen doorgeprikt en na 25 min persen was hij daar!! En nu: 35 weken en schijt 7 kleuren. Hoe stom.
Jaja 26 november 2010 zou ik ingeleid worden om 7 u 's ochtends! 25 november werd ik opgenomen. Ik voelde mij zooo raar en onrustig. Wou slapen maar dat ging niet. Om 22.35 voelde ik een bel ontstaan vanbinnen en plop daar gingen mijn vliezen! Gauw even plassen en direct weeën! Ik had al vanaf 33 weken ontsluiting en weeën en lag vanaf dat moment continu in het ziekenhuis. Rond 2.30 ruggenprik. Wist niet waar ik het zoeken moest haha. Toen heerlijk geslapen tot iets voor 6 uur! Tja en toen... wakker worden met pijnlijke persweeën is niet grappig na 23 minuten persen was ze daar spontaan met 37+4 weken! Mijn Luna Ariana <3 om 6.31 met 3745gram en 50 cm! Complete bevalling was rond de 8 uur. Kijk naar de bevalling zelf heel fijn terug. Als ik aan mijn laatste bevalling denk raak ik in paniek. Dus hoe ik nu voor de 3de keer moet bevallen weet ik nog niet...
13 juli was er niks aan de hand, we zijn nog even wat boodschapjes wezen doen. Ik had wel veel rugpijn en voelde me geïrriteerd in de winkel maargoed het was ook warm en druk, ruim 39 weken zwanger dus gooi je het daar maar op. Zaterdagavond nog Beethoven op tv zitten kijken, om 00.00 richting bed gegaan. Om 02.00 werd ik wakker van een helse rugpijn en ben ik maar uit bed gegaan. Ik wist niet waar ik het moest zoeken, heb over het balkon gehangen, over de box, kruipend op de grond en toen had ik zoiets van hee het is met tussenposes. Heb de weeentimer erbij gepakt en ja hoor ze kwamen om de 5 minuten. Alleen pijn in je rug? Kunnen dat weeën zijn? Ik heb uiteindelijk manlief om 04.00 geroepen en voorzichtig verteld dat ik dacht dat het begonnen was. Wat doet meneer? Hij zegt nee, en gooit z'n kop onder het dekbed Duurde gelukkig maar een paar seconden, ik vertelde hem rustig nog even koffie te kunnen drinken en een peukje te kunnen doen en dat ik dan het Ziekenhuis zou bellen. Om 05.00 tussen 2 weeën door het ziekenhuis gebeld en mocht langskomen om te kijken hoe het ervoor stond. Tussen de weeen door ben ik de trap afgestormd, snel de auto in, Manman wat zijn weeen in de auto rot zeg gelukkig was het maar 5 minuten rijden. We moesten binnen via de spoedeisendehulp. Aangekomen bij de triage wist ik niet waar ik het moest zoeken, heb over het bed gehangen, over een aanrecht, en voor m'n gevoel duurde het uren voordat de gyn kwam, dit was misschien 15 minuten. Hij kwam gelukkig binnen in een wee dus kon hij zien dat het serieus was. Hij toucheerde me om half 6 en ik had 2 cm en m'n baarmoedermond was zo goed als verstreken. Ik moest een half uur aan de CTG en dan zou hij 2 uur later weer komen. Ctg was goed.. En dan maar wachten wachten totdat hij weer kwam. 2 uur later had ik 3/4cm en kreeg ik de keus, of nog op de triage blijven of naar de verloskamer om lekker te douchen en daarna vastgeketend op bed te leggen aan de CTG. Ik heb eerst ruim een half uur gedoucht en daarna die helse rugweeen opgevangen op het bed, volgens vriendlief heb ik alleen maar continue gezegd: ik weet het niet meer, ik kan het niet meer Om half 1 had ik 6 cm, en vanaf daar wilde het niet meer vorderen. Hij heeft m'n vliezen toen gebroken en een elektrode op het bolletje van de kleine geplaatst omdat zijn hartslag leek te dippen, wat gelukkig niet zo was. Ik moest aan de wee opwekkers maar de weeen waren al zo heftig dus heb ik om pijnstilling gevraagd. Ik kreeg een infuus voor vocht, en een morfinespuit in m'n been. Nou wat een spul zeg, die weeen namen toe door de opwekkers, deden nog net zo veel pijn!! Als voor de spuit.. Het enigste wat het deed is dat ik vreemd ging praten volgens omstanders, alsof ik flink had zitten pimpelen. De gyn kwam een uur later weer controleren en nog steeds 6 cm ik moest van hem voor een ruggeprik omdat ik anders de bevalling niet meer aanzit kunnen. Er was een spoedgeval op de OK en maar 1 anesthesist dus de ruggeprik is in de weeën gezet, 1x mis geprikt, ze werdt nog boos op me dat ik me moest ontspannen.. Uh ja probeer jij dat maar eens met helse weeën!! Ze bood later nog wel haar excuus aan. Toen ik om 3 uur weer naar de verloskamers mocht kwam de gyn gelijk toucheren, en ja hoor 10 cm.. Hij vroeg of ik ze nog kon weg puffen, dat ging nog wel.. Ik heb ze 1,5 uur weggepufd zodat de kleine nog dieper in kon zakken. Om 16.30 mocht ik mee persen, en om 17.05 is onze kleine man geboren. Mee persen vond ik heerlijk, alleen toen het hoofdje half stond, moest ik even puffen omdat ik anders geknipt moest worden, best pijnlijk haha! Toen de placenta nog, die wilde niet en is uiteindelijk na 3 kwartier met grof geweld m'n buik uit geduwd. Uiteindelijk nog gehecht, had wat scheurtjes binnen en buitenwaards. Toen was het tijd om te plassen, wat niet lukte, vind je het gek met een flamoes die 6 keer zo dik is als normaal haha.. Veel gedronken en uiteindelijk gelukkig geplast! Een helse bevalling, vond ik, op het persen na, maar wat je er voor terug krijgt heerlijk!!
38+3 11 nov. 2010 08.00 de eerste wee 08.30 ziekenhuis 09.30 controle 4 cm ontsluiting, even lekker douche 10.15 paniek in de douche 10 cm ontsluiting! 10.26 vliezen gebroken 10.34 Esmée geboren! Een verkorte versie Ik zou het zo weer overdoen!
39+8 het rommelt wat, af en toe een kramp, die de ene keer wat langer duurt als de andere keer. Lekker loom dagje, wat rommelen in huis, wat dutten, cupcakes maken etc. Tegen 15.00 film kijken langzaam aan word het wat heftiger en moet ik me echt even concentreren tijdens een wee. ( want dat waren de krampen toch duidelijk wel.) Paar uur ontspannen in bad gelegen. Besloten verloskundige te bellen, deze is er rond 18.00 komt ze langs. BMM is verstreken. om 19.30 breken mijn vliezen, helaas meconium houdend, dus naar ziekenhuis. Daar rond 21.00 en ruim 4 cm uitsluiting. uit eindelijk iets voor 03.00 na 5 minuten persen J. geboren! Ik vond het een bevalling uit het boekje, tuurlijk het was pittig maar zou het zo weer overdoen!
Ik ben met 38.0 ingeleid. Ze hadden twee dagen eerder nog gekeken of er ontsluiting was. Niets. Zou dus eerst een ballonnetje krijgen. Toen ik kwam in het ziekenhuis bleek ik toch al 3 cm te hebben. Om half 11 hebben ze mijn vliezen gebroken en aan de weeen opwekkers. Vond het super spannend. Alleen een beetje menstruatie achtige krampen en vroeg me af hoelang we nog in die kale kamer zouden moeten zitten. Tegen 4 uur werd het iets pijnlijker, wist geen prettige houding meer te vinden maar echt pijn wil ik niet zeggen. Ik had gelijk een soort persdrang. Ze gingen kijken en zat op 5 cm. Dacht dat het nog uuuuren zou gaan duren. Maar voor ik wist zat ik op 10 cm en mocht ik mee persen. dat persen duurde 13 minuten. Ik vond het echt een geweldige ervaring. van mij geen horror verhalen. Om 17:38 is ze geboren dus 7 uurtjes ongeveer. Waarvan anderhalf uur echt bezig ben geweest voor mijn gevoel. Ik gun iedereen zo'n bevalling. Al is het natuurlijk wel anders omdat ik ben ingeleid!