Mijn eerste kraamdag kwam heel onverwacht al 's avonds om 20.20 uur, toen werd onze zoon met een spoedkeizersnede gehaald. Na een uurtje heb ik zelf onze twee grote zoons gebeld, die echt van niets wisten. We dachten namelijk dat het nog een paar dagen zou duren, maar opeens moest het patsboem gebeuren. Ze waren heel blij verrast, het was zo leuk! Ze waren heel blij met hun broertje. Daarna m'n moeder en zus gebeld. M'n moeder zei een beetje bits dat ze al wel gedacht had dat het die dag zou komen, ze dacht dat we haar voor de gek hadden willen houden. Nouja... M'n zus reageerde wel heel blij en verrast. 's Avonds om elf uur zijn ze nog naar het ziekenhuis gekomen om naar ons te kijken, 't was wel een korte maar fijne eerste kraamdag. De volgende dag kwam gewoon de hele bups weer, en eigenlijk zie ik dat meer als m'n eerste kraamdag. Wel jammer als je in het ziekenhuis bent, dan ben je toch wat minder vrij dan thuis.
Mijn zoontje is om 14.37 geboren in het ziekenhuis en lag al 4 dagen in het zh wegens inleiden, maar niemand wist dat dat het zaterdag echt ging gebeuren dus na ongeveer 15 min mn ouders gebeld en gezegd dat het er een jongentje was geboren!!! En toen mn man zijn ouders gebeld! Toen mochten we met Roan rond 18.30 naar huis toe! Eenmaal thuis snel kraamhulp bellen en die zouden die avond nog komen om wat dingen uit te leggen! Toen kwamen mn ouders/schoonouder/broers/zussen en mn beste vriendinnetje even kijken naar onze kleine man. ik weet er niet heel veel meer van want ik was ondertussen al dik 48 uur wakker....dus ik zat te tollen in bed, heb ook niks mee gekregen van wat de kraamhulp allemaal uit legde. Dit heeft ze dus allemaal aan mn man uitgelegd! De visite ging gelukkig snel weer weg want ik kon niet meer uit mn ogen kijken....haha Dus mijn 1e kraamuren waren een beetje vaag...hihi S'nachts heb ik mn eigen maar heel rustig gehouden want ik had er kraamkoorts bij gekregen! Maar goed de dag erna was helemaal leuk!!! Echt genieten joh superrrr! Zou t zo weer willen, waren echt de mooiste dagen van mn leven als ik eraan terug denk!!!!
Mijn zoontje is 's morgens rond half 6 geboren maar omdat het druk was in het ziekenhuis en omdat mn placenta niet los wilde komen, ben ik uiteindelijk pas rond half 8 gehecht. Rond half 9 werd ik naar mijn kamer gebracht (gelukkig een 1persoonskamer!), waar m'n man en ik een ontbijtje kregen. Vlak daarna is mn man naar huis gegaan om wat uurtjes bij te slapen want het was nogal een lange bevalling geweest. Ik heb urenlang naar onze zoon liggen kijken en wat foto's gemaakt en tv gekeken. Hoewel ik erg moe was kon ik echt niet slapen. Ik heb alleen tussen 13 en 14 even een uurtje liggen dutten. Bezoek mocht pas na 14.30 uur komen. Om 14.30 uur stond mn moeder naast mn bed en rond 16.00 uur is mijn man terug gekomen, uitgeslapen en wel. Rond 17 uur kwam mn vader en daarna ook mn broer en schoonzus. We moesten nog een nachtje in het ziekenhuis blijven dus ik heb het die dag heerlijk relaxed gehad, er werd goed voor me gezorgd en ik hoefde maar te bellen en er stond een verpleegster naast mn bed. M'n man mocht tot 22 uur blijven en moest toen naar huis, dat was wel even moeilijk. Ik heb geprobeerd te slapen maar zoonlief was erg onrustig dus dat kwam er niet van. De volgende ochtend mochten we naar huis en 's middags kwam de kraamhulp.
Ik weet er niet zo veel meer van om 23:27 is mike geboren (na 14 uur bevalling) via een spoedks. Ongeveer een uur later kreeg ik hem voor het eerst op de arm. (in de verkoeverkamer mocht hij niet bij me) Ik moest echter nog aan de ruggeprik blijven en kreeg morfine, waardoor ik echt mn best heb moeten doen om een beetje mentaal bij te blijven. Ik was wel wakker, maar alles ging een beetje aan me voorbij en had moeite met vertellen wat ik bedoelde. Die nacht heb ik helemaal niet geslapen. Smorgens bij het bezoekuur kwam uiteraard iedereen langs, maar ik weet niet meer zo goed hoe/wat.. Wat ik daar nog van weet is wat mensen me verteld hebben aan de hand van foto's en een paar onsamenhangende herinneringen. Gelukkig kan ik me zijn mooie slapende snoetie van midden in de nacht nog wel herinneren. Overigens heb ik in totaal zo de eerste 3 dagen nog aan de ruggeprik met morfine gelegen.. Daarna weet ik wel wat meer. Dag 5 mocht ik pas naar huis
pff mijn 1e kraamdag moet ik weer even goed denken heb zo'n slecht geheugen... werd om 07:45u gehaald voor de ks om 08:39u is mitchell geboren toen 1 uur in de verkoever gelegen en toen mocht ik naar de afdeling daar nog even geknuffeld en gekeken wat een wondertje daarna is mijn man onze dochter van school gaan halen ook geweldig om haar reactie te zien smiddags zijn mijn schoonouders geweest en savonds mijn schoonbroer met vrouw en kids wat een drukke maar geweldige dag wat doodop toen mijn man savonds om 23:30u naar huis toe ging ondanks dat ik heel moe was heb ik maar heel weinig geslapen snachts... en de volgende morgen besefte ik nog niet goed dat ik weer moeder was geworden, terwijl ons ventje naast mijn bed stond
om 11.36 dochterlief geboren en om half 3 waren we thuis ben toen me bed ingedoken en dochterlief lag ook lekker teslapen savond kwamen mijn ouders hier dus lekker rustig gebleven
De mijne was niet geweldig Ik had een zware bevalling die onverwacht op medische indicatie in het zh plaatsvond. In het ziekenhuis is door een vraag van mij over de gezondheid van het kindje een misverstand ontstaan. Opeens allerlei dokters aan ons bed die mij juist meer ongerust maakten ipv ontspannen. Onze dochter is KERNgezond, maar mijn eerste kraamdag is verpest geweest door het gedoe om dat misverstand. Thuis geniet ik veel meer (maar ook met de nodige kraamtranen, maar daar gaat dit topic niet over )
ik ben bevallen om 4:20 s'nachts, het is allemaal erg snel gegaan, voor mij iets te snel, ik mocht om 4 uur gaan persen en 20 min. later lag ons knappe kereltje op mijn buik, volgens de vk was mijn reactie erg extreem, heb me echt helemaal laten gaan, wel 10 keer tegen mijn vriend geschreeuwd hoeveel ik van hem hou, mijn eerste kraam dag was erg emotioneel moest veel huilen, soms allemaal nog erg onwerkelijk, tijdens de bevalling kwam ik in een weeén storm terecht, wat erg veel inpact op me heeft gehad, en heel erg vermoeiend, ook was ik best veel ingescheurd en 6 hectingen en veel bloed verloren, ben nu nog steeds erg emo, mijn vriend kwam vrijdag avond met een ketting thuis, met daarop de naam van onze kleine en op de achter kant zijn geboorte datum, ik had het niet meer, en weer liet ik me helemaal gaan, dus mijn eerste kraamdag was huilen, huilen en nog eens huilen.
Wat een prachtig cadeau van je vriend! Heb ik met de kerst ook van mijn vriend gekregen, en zijn naam staat er ook bij. Super blij mee! Dat emotionele zal nog wel even blijven (bij mij wel tenminste) Ik kan overal nog om huilen en ben nog erg veel met de bevalling/kraamtijd bezig. Lekker laten lopen die tranen, je hebt zo'n heftige tijd achter de rug, toch niet raar dat dat zo'n impact heeft.
Bij de 1e bevalling niet zo leuk. Moest ingeleid worden en manolito is uiteindelijk om 04.32 geboren ,maar omdat ik kraamkoorts had, moest hij aan de ab en dus op de afd. neonatologie. Toen mochten we na 3 dagen pas naar huis. Bij de 2e bevalling was het wel leuk, ben toen om 13.00 bevallen en was om 15.00 alweer thuis. En toen lekker genoten van mijn dochtertje
mijn eerste kraamdag was erg kort. Om 19.50 is mijn mannetje eindelijk na ong 25 uur geboren via een keizersnede. op dat moment was ik al zeker 40 uur wakker. Vanaf het moment dat hij er was is alles geheel langs me heen gegaan. In de avond hebben we nog even visite gehad en toen wilde ik alleen maar slapen... Erg jammer want ik had graag willen genieten van mijn mannetje maar ik was gewoon te moe en had teveel medicijnen gehad. Die nacht is hij ook niet bij me geweest en achteraf vind ik dit wel heel erg maar op dat moment had ik er geen behoefte aan De volgende dag was erg vreemd want daar lag mijn kindje... Ik had nog niet het gevoel dat hij ECHT van mij was. Mijn eerste echte kraamdag was eigenlijk pas toen ik 4 dagen later naar huis mocht en deze was helemaal geweldig. Mijn vriend had alles mooi versierd en mijn schoonmoeder stond ons met een mooie bos bloemen koffie en beschuit op te wachten Die hele dag hebben we heerlijk genoten met zijn drietjes. Eindelijk!!
Mijn eerste kraamdag was in het ziekenhuis. Julia is om 15.45 geboren en we woonden in Duitsland, dus niemand kon langskomen. We hebben rond een uur of 6 onze ouders gebeld en 's avonds kreeg ik een kamer. Julia lag de hele tijd bij me op bed, af en toe een beetje tiet-sabbelen en vooral heel veel, heel zachtjes knuffelen. Om 22 uur 's avonds moest mijn man naar huis, en die heeft toen de geboortekaartjes zitten maken en foto's op internet gezet Ik weet nog hoe mooi, intiem en bijzonder die eerste nacht was! Ik heb geen oog dichtgedaan (en de nacht daarvoor ook maar 2 uurtjes geslapen), maar het was zo mooi met z'n tweetjes. Om een uur of 4 waren we allebei erg moe, maar had ze natuurlijk nog amper een paar druppels melk uit mijn tieten gekregen. Toen kwam er een zuster die heeft haar even meegenomen en een slokje warme thee gegeven uit een flesje. Na twee slokken is ze als een blok in slaap gevallen en hebben we allebei (zij bij de zusters, ik op de kamer) tot 6 uur geslapen. Toen werd ik wakker en heb ik gebeld of ze haar weer konden brengen. Toen heeft ze weer "gedronken" en om 9 uur was mijn man er weer. We hebben er zo van genoten en 's middags kwam toen de eerste visite, mijn ouders en mijn zusje. Ohh, ik was zo trots dat zij echt van ons was!! Pas toen heb ik ook goed (met de zuster en mijn moeder) geoefend met de BV, want dat konden we natuurlijk voor geen meter! Dat lukte toen ook beter en de dag daarna kwam dat ook echt goed op gang (AU!). Ik weet er nog heel veel van, want ik heb die nacht ook alles opgeschreven en elke paar uur weer opgeschreven wat er gebeurde. Heel erg fijn om te doen! Alleen alle HUGE kraamverbanden, de nare douche en sommige vervelende zusters, die ben ik expres vergeten
In het ziekenhuis jammer genoeg. Niet alles was goed gegaan dus ik moest blijven. En ik was zoooo moe (heb 3 dagen liggen bevallen) dus heb er weinig van meegekregen
Ik ben die ochtend naar het ziekenhuis gewandeld met mijn man, omdat we een geplande keizersnede kregen. Na de keizersnede mocht ik Finn even bij me houden en toen ging hij met papa mee. Ik ging naar de uitslaapkamer waar papa en Finn na een halfuurtje ook naar toe kwamen. (Best raar want er lagen allemaal mensen die niet zo'n leuke operaties gehad hadden, en dan ga jij genieten van je kindje) Daar is ie voor het eerst aan de borst geweest. Toen mochten we naar de afdeling. De hele directe familie van mijn man was uit Gelderland gekomen (wij woonde toen in Limburg) en natuurlijk was mijn familie er ook. Eerst de opa's en oma's en broers en zussen erbij. Later die dag ook mijn eigen opa en oma en ooms en tantes. Het was enorm druk in dat kleine kamertje maar we hebben echt genoten van de 1ste kennismaking. Ik moest natuurlijk een paar dagen blijven en daar had mijn man het 's avonds toch wel moeilijk mee. Gelukkig was zijn broer en moeder gebleven om hem op te vangen. Hij ging een beetje met lege handen naar huis. En ik had het weer moeilijk om mijn man zo te zien. Finn heeft veel geslapen die dag, lekker tegen mij aan.
Hallo Ik ben om 8 uur s'avonds in het ziekenhuis bevallen. Tegen de tijd dat ik schoon en wel op de kamer lag was het tijd om te gaan slapen. De volgende dag was leuk. Familie kwam langs en ik heb rustig aan gedaan. Rustig aan gedouched, gelunched en in bed gelegen (in ziekenhuis). Was wel helemaal beurs van onderen en kon nog niet goed lopen. Maar ik was helemaal niet moe
onze kraamdag was ook niet zo'n succes.. s'avonds braken de vliezen rond half 10.. en na 3 uur en een kwartier volledige ontsluiting.. ik moest sowieso in het zh bevallen.. toen ik eindelijk 10 cm had bleven de perweeen uit.. en heb toen tot smorgens half 7 moeten wachten.. toen kreeg ik weeenopwekkers welke niet gingen helpen.. om kwart over 8 smorgens anderhalf uur gaan persen zonder persweeen en toen de kleine er nog steeds niet uit kon, ivm sterrenkijkertje hebben ze hem met de tang gehaald.. alsof dat niet al genoeg was, moest ons mannetje na 2 uur met spoed naar het academisch zh met mijn man.. hij moest worden geopereerd.. en daar lag ik dan.. eerst alleen op de verloskamers terwijl ik nog gehecht werd.. omdat mijn mannetje moest worden onderzocht en mijn man natuurlijk meeging.. en later waren ze al weg, omdat het met spoed wasen mijn ambulance kwam pas veel later... en toen ik eindelijk in het andere zh aankwam kon ik nog niet naar ze toe omdat ik nog niet kon opstaan.. s'avonds om 6 uur is ons mannetje dan ook geopereerd en het was zo'n vage dag.. mijn man rende van baby naar mij op en neer.. en ik lag daar maar wat te liggen.. omdat we ook niet wisten hoe of wat., geen bezoek gehad van opa's en oma's.. s'avonds om 11 uur mocht ik mijn mannetje weer even zien en hem 15 minuten kunnen knuffelen.. de dag erna ging het super met hem.. en alles is nu helemaal goed.. ik ga ook liever niet op de operatie in.. maar ik heb het echt als hel beleefd.. ik had het me wel anders voorgesteld.. ook bij thuiskomst was het nog niet zo'n succes, kregen we een kraamzorg in opleiding..... en we zaten met een jongetje die net een operatie had gehad en waarbij ouders echt wel wat ondersteuning konden gebruiken.. gelukkig hebben we dat maar 2 dagen aangekeken en haar toen de deur gewezen sindsdien zijn we zo aan het genieten van ons mannetje.. en zijn we zo trots op hem.. maar kraamdag.. dan vraag ik me af, welke kraamdag... maar zo kan het dus ook gaan... en van te voren weet je toch nooit hoe het gaat worden.. voor iedereen die nog moet bevallen, heel veel succes en vooral genieten!
hier was de eerste kraamdag helaas niet hoe het zou moeten zijn. Ik wilde dolgraag thuis bevallen maar belandde in het zh (ik ving de weeen niet goed op en later bleek dat Emma in het vruchtwater gepoept had). Toen ik ging persen gebeurde er niks..al met al er is een vacuum an te pas gekomen en een knip. ik heb veel pijn gehad. ik kon niet goed plassen en heb een katheter gekregen wat ook niet hielp, die kwam tegen de wond aan. Emma is met Erbse parese geboren (zenuwaandoening aan de arm). Ze had een flinke klasp gekregen van de zware bevalling en ze moest op de ka blijven. Kon ik dus ook niet gelijk bij haar zijn. Ik jeb de eerste dag en nog een aantal dagen in het zh doorgebracht zonder mijn kind bij me. Ik kon naar de kinderafdeling toe om haar te zien. Zo stel je het zeker niet voor! Mijn man is een hele steun geweest en ook al hebben we nu nog zorgen om Emma gelukkiger als dit had ik niet kunenn zijn met onze kleine prinses!
Mijn man is ook echt een ontzettend grote steun geweest tijdens de bevalling. Ik had alleen maar rugweeën en vond het heerlijk als er een warme kruik tegen zat. Ik kon alleen staand de weeën goed opvangen dus mijn vriend heeft de gehele bevalling (32uur) achter me gestaan met de kruik tegen mijn rug . Tijdens het persen riep hij ook steeds: "Komop, je kunt het!" Echt geweldig hoe hij het hefet gedaan. En vooral zijn tranen na de bevalling vond ik geweldig. Hij veegde ze wel steeds snel weg, maar had het toch mooi wel gezien ! Zie wel veel vrouwen hier schrijven dat ze veel lawaai maakte tijdens de bevalling. Ik heb echt geen kik gegeven. En niet omdat ik stoer wilde zijn ofzo hoor. Heb aan het einde de verpleegster gesméékt om pijnstilling. Die ze me niet gaven omdat ik al 9.5cm ontsluiting had. Toen ze zei dat ik geen pijnstilling kreeg zei ik gewoon "nou, dan ga ik gewoon persen hoor, heb er nu genoeg van!". De gynaecoloog moest er wel om lachen. "Lekker rebels" zei ze nog . En vond het hechten idd ook een hel. Liever 3 keer bevallen dan 1 keer hechten (beetje overdreven misschien). Maar dat deed echt zeer. Mijn vriend zegt dat ze het verdoofd hadden, maar daar heb ik niets van gemerkt.
Mijn eerste kraamdag was 's ochtends in het ziekenhuis. Irem is om 3.41 geboren, dus eerst even een paar uur bijgekomen, wat gegeten, Irem aangelegd. Poging gedaan op te staan, gedoucht met veel ondersteuning en hulp , plassen, nog wat eten, mijn moeder is even langsgeweest, nog wat geprobeerd te slapen, wat mensen gebeld. Nadat de kinderarts en de verloskundige waren langsgeweest mochten we om 13.00 uur naar huis, na een half uur was de kraamhulp ook daar en hebben we de rest van de middag niet veel meer gedaan, gezeten, Irem gevoed, beschuit met muisjes gegeten.... Ik voelde me ook echt ontzettend wankel, vooral bij opstaan erg duizelig enzo dus was blij dat ik niet veel meer hoefde dan met Irem op de bank te zitten!