Hoi Dames, ik wil graag even mijn verhaal doen... Half januari heb ik mijn ontrekkingsbloeding gehad, daarna werd ik zwanger. Bij 5+4 heb ik een miskraam gehad (Bij 5+2 was mijn hcg 17 en twee dagen later ben ik enorm veel bloed verloren). Op een echo die 1,5 week later plaats vond was niets meer te zien (alleen tekenen van een nieuwe cyclus) en de kv test was helemaal spierwit. Zelfs in de verste verte geen streepje te bekennen. Vorige week zaterdag testte ik heeeeel licht positief, een absolute twijfeltest. Zondag werd ik ongesteld, dus niet zwanger. Echter was het minder en anders en deed ik woensdag een test: Licht streepje. 'S middags weer een streep en deze was al stuk donkerder. De clear blue digital gaf donderdag aan: zwanger. en de kv test van vrijdag was nog donkerder. Hcg is donderdag geprikt (vanwege bloed verlies) en die was 48 en pastte exact bij de termijn dat ik zwanger zou zijn. Sinds zaterdag veel pijn in schouders en tintelingen in mijn armen. Daarop belde de verloskundige zondag middag terug dat ik toch maar langs moest komen voor een echo. Dit gedaan: niets te zien, alleen vocht buiten de baarmoeder (in de buikholte). Daarop naar de Eerste hulp in het ziekenhuis gegaan: bloed geprikt en gezien door de gyn. De hcg waarde was 44. Dus was licht gedaald, maar kon ook te maken hebben dat het in een ander labratorium was onderzocht (al leek ons een verschil van 100 nogal veel, aangezien ik inmiddels rond de 150 zou moeten zitten). Maar de gyn gaf ook al aan dat er niets te zien was en dat ik er vanuit moest gaan dat het niet goed was... Vocht was niet bijzonder genoeg. Gisteren weer terug naar de gyn: Hcg was nog steeds 44 (nu dus wel 2 keer in hetzelfde labratorium geprikt) dus het is inderdaad geen goede zwangerschap. De gyn zei: "Je bent zwanger, maar we weten niet waar het zit" Vocht was niet veranderd, de rest zag er goed uit en voor zover zag ze niets bijzonders. De gyn denkt dat het wellicht nog van de 1e zwangerschap is, omdat ze daarna geen bloed hebben geprikt om te checken of het 0 was... en ze gaf aan dat de kans groot is dat mijn lichaam het zelf afstoot.... Maar: Als het inderdaad van de vorige zwangerschap is, dan heb ik twee keer een heftige bloeding gehad (Een keer 4 en een keer 3 dagen) en als het dan niet los is gekomen, dan is de kans toch klein dat het nu wel gebeurd?? Wij denken zelf echter dat het toch een nieuwe bevruchting is geweest en dat maakt me wel bang voor de toekomst: Als het twee keer zo snel mis gaat, kan ik dan wel gewoon zwanger worden?? Ik weet het even niet meer, baal van mijn eigen lichaam en het voelt nu als falen... Wordt gelukkig wel goed in de gaten gehouden door de gyn, dat is een geruststelling.
Hey. We kennen ondertussen wel elkaar he... eerst in vreugde en nu in mineur... Je situatie is nog erger dan mij... Ik weet waar ik sta, maar bij jou is er nog onzekerheid. Ben wel blij dat je heel goed wordt opgevolgd door gyn... Ik voel me op dit moment ook heel onzeker... Het is al 2 keer misgelopen en heb het gevoel van dat een 3e keer ook geen uitzondering zou zijn... Weet dat je er niet alleen voor staat... en praten kan deugd doen... (spreek weer eens zelf uit ervaring... Heb bij mijn 1e miskraam 3 weken mijn gevoelens voor mijzelf gehouden en opeens is de bom ontploft... ) Een hele dikke knuffel en vooral de moed niet opgeven.
He meis, Wat een triest verhaal zeg.. Ik ben het absoluut niet met de gyn eens dat het nog van de eerste zwangerschap kan zijn. Als jij tussendoor getest hebt en spierwitte testen hebt gehad dan was je HCG absoluut verdwenen. Bij nu een HCG van 44 reageren bijna alle testen alweer en dus mag je er wel vanuit gaan dat het een nieuwe zwangerschap was deze keer. Voor de rest kan ik niks anders zeggen dan dat ik hoop dat het de volgende keer wel goed gaat! Er zijn genoeg voorbeelden bij wie dat zo is, al ben ik er zelf helaas geen van. Wel is mijn ervaring dat het makkelijker wordt als het vaker misgaat. Je kunt ten eerste meer aan dan je denkt (what doesn't kill you makes you stronger) en ten tweede zet je je al schrap bij een volgende zwangerschap zodat je niet zo hard meer valt als het weer niet lukt... Dat helpt een beetje... Heel veel sterkte meis en ik hoop dat je HCG gauw op 0 staat en je weer aan een volgende ronde mag beginnen! Liefs BB
Wat verdrietig voor je.. Maar probeer niet het vertrouwen in je lichaam te verliezen, al kan ik heel goed begrijpen dat je dat misschien wel zo voelt. Toen mijn partner en ik de wens voor een kindje kregen was ik meteen in verwachting (bij de eerste 2 kids was het ook meteen raak maar die zijn van een andere papa) bij een week of 7 kreeg ik ook bloedverlies, op de echo was een leeg vruchtzakje te zien, 2 dagen later een miskraam (op mijn verjaardag ). Ik ben me enorm kappotgeschrokken, ik verloor het hele vruchtzakje ik 1 keer, en had de avond daarvoor echt een soort weeën. Ik was er ondersteboven van. 2 weken later testte ik negatief, 2 x over, dus alle zwangerschapshormonen waren weg. 2 weken later toen ik weer ongesteld moest worden, testte ik weer positief, maar toch een week later weer verloren. (toen had ik nog geen echo gehad) Maar ik neem aan dat ik toch zwanger was aangezien er na de miskraam 2 negatieve testen waren. Ik zat echt ik zak en as, zag een kindje van ons samen niet meer komen.. Gek eigenlijk dat je zo snel zo negatief kunt voelen.. De maand erop was het weer raak Ik mocht vd verloskundige met 6 of 7 weken al een echo laten maken, omdat ik zo bang was dat het een leeg vruchtzakje was. Maar het zag er goed uit, kloppend hartje! Toch heeft het zeker nog tot de 12de week geduurd dat ik echt voorzichtig durfde te genieten van het zwanger zijn. Elke keer als ik moest plassen keek ik automatisch in mijn slipje omdat ik bloed verwachtte.. Maar het is gelukkig helemaal goed gegaan. Hoe moeilijk het ook is, probeer toch het gevoel te houden dat het goed gaat komen! Ik duim voor je
@siriel: als ik het goed begrijp ben je dus 3x achter elkaar zwanger geraakt en nu gaat dat goed? Wat fijn zeg, zoals je kan zien heb ik nu 2x achter elkaar een miskraam gekregen en ben ik redelijk bang en onzeker om gelijk weer verder te gaan. Toch gaan we het proberen en door jou verhaal maakt het me weer ietsje blij! En ja, de 2e keer kon ik de klap al beter verwerken.. Maar een vreugde-zwangerschap zal het nooit meer zijn.. Ik denk pas vanaf dat je het kindje voelt ofzo? @danielle86: wat naar voor je! Je verwacht het gewoon niet! Ja je bent er bang voor maar waarom jij! Niet eerlijk! Het maakt je onzeker! En alle golven van emoties zijn heftig! Eerst heeeel blij, dan uiterst verdrietig.. Dan weer hoop, weer ontzettend blij en vervolgens word je weer keihard van die wolk geschopt! Mij hielp het afsluiten door de controle echo te zien, daar zag ik nieuwe eitjes klaar liggen en hield ik weer een beetje meer van mn lichaam.. Ontzettend veel sterkte alvast! En ik moet even zeggen dat je ontzettend sterk bent en teots mag zijn op jezelf na wat je allemaal wel niet mee hebt gemaakt in korte tijd.. Respect voor jou! Liefs
Lieve Daan & Noushis Even een dikke knuffel van mij! vind het zo klote voor jullie! weet hoeveel pijn het doet! probeer moed te houden hoe moeilijk het ook is...
Echt rot voor jullie... Helaas kan ik er ook over mee praten. Probeer de moed niet op te geven en blijf vertrouwen op je lichaam. Al is het heel erg moeilijk.Heel veel sterkte...
Dankjullie wel! Jullie woorden doen me enorm goed! Ik hoop maar dat mijn lichaam snel weer schoon en leeg is en dat ik me dan beter kan voelen.