Hallo iedereen, Ik zie dat er al veel onderwerpen zijn waar ik vast veel info uit kan halen, maar op dit moment ben ik zo bang en verward ook, dat ik maar even een nieuw topic begin. Met hopelijk wat meiden die me wat actuele info kunnen geven. Jeetje, ik kan alleen maar huilen. We hebben het hartje zien kloppen bij 6 wk 1 dag en gisteren 8 weken echo was hartje al gestopt. Een grote schok. Ik liep gisteren de kamer uit bij de gynaecoloog, verdoofd en in tranen natuurlijk, met tabletten en een folder. En iedereen keek me aan en beon te fluidteren en je kon gewoon zien dat ze blij waren dat het hen bespaard was gebleven, maar het voelde toch een beetje vernederend oid. Maar goed, dat is een bijzaak. Ik heb weinig tijd het te verwerken van alles omdat ik nu alweer bezig moet met het verwijderen en dat brengt voor mij best wel wat angsten mee. Dus hierbij mijn vraag. Ik heb meegekregen mifepriston (abortuspil) en 4 keer misoprostol (ook wel cytotec) en ook naproxen tegen de pijn wat ik mag mixen met paracetamol. Ik heb de abortuspil geslikt en morgenochtend moet ik de 4 misoprostol vaginaal inbrengen voor de weeën. Mijn hemel, ik ben zo ontzettend bang voor die weeën en het idee dat er een kans is daarn alsnog gecurreteerd te moeten worden. Waat ik ook heel en vind. Ik zie het allemaal even niet meer zitten. En al die percentages van zoveel procent dit en zoveel procent dat...ik zat ook net bij de verkeerde percentages van zo'n dood vruchtje. Ik weet het even niet meer...Zouden jullie ajb wat ervaringen willen noteren zodat ik een beetje weet hoe en wat? HEEL erg bedankt!
Heel veel sterkte met dit verdriet. Je moet je niet vernedert voelen je hebt niets verkeerds gedaan. Mijn ervaring met cytotec was inderdaad dat ik er erg heftige weeën van kreeg. Aangezien ik al een bevalling had meegemaakt, wist ik wel een beetje wat er gebeurde en ging gebeuren en kon ik het handelen. Als ik je een advies mag geven: bel een verloskundige in de buurt en leg uit wat er is gebeurd. Vraag dan als je morgen de pillen hebt genomen en de weeën beginnen dat je ze mag bellen en of er wellicht iemand even bij je wil komen. Zij kunnen dan advies geven, je ondersteunen in het opvangen van de pijn en ze kunnen je steunen als je je alleen voelt. Zorg dat je wat kraamverband of groter/zwaarder maandverband in huis hebt voor het bloedverlies. Dat kan in korte tijd hevig zijn. Er is trouwens ook een kans dat er niets gebeurt ondanks de pillen.
Jeetje Stess, wat een ellende en verdriet! Allereerst een ontzettend dikke knuffel voor jou. Ik vind dit echt vreselijk voor je! Wat Marjol al zegt: voel je niet vernederd! Het is eerder heel onbeleefd om zo te fluisteren, terwijl jij op je diepste punt zit en zo kwetsbaar bent. Wat betreft morgen: het is inderdaad een goed idee om even een VK te bellen, daar heb ik verder niets aan toe te voegen. Is er daarnaast ook iemand die bij jou kan zijn? Iemand waar je je goed bij voelt, en waar je je kunt laten gaan? Iemand die je kan troosten? Ik herken de cytotec krampen niet, maar alleen de natuurlijke"krampen, die op zich ook al heel hevig kunnen zijn. De cytotec heb ik maar deels meegemaakt omdat ik ze voor mijn curettage kreeg. Wat ik nog weet van de "natuurlijke"krampen is dat de pijnstilling erg prettig was, en dat het ( hoe tegennatuurlijk ook) best goed voelde om te lopen. Rondjes door de kamer ofzo. Een fles wijn met een vriendin die avond deed ook wonderen. Probeer niet bang te zijn. Probeer rustig door te ademen en even stap voor stap vooruit te kijken. Alles komt tegelijk op je af, en je moet even beslissen wat het belangrijkst is. Vandaag is het alleen maar belangrijk dat je langzaam tot je door laat dringen wat er gebeurd is. Morgen is het belangrijk dat je goed voor jezelf zorgt en niets anders doet dan dat. Wat er overmorgen allemaal gebeurt is een zorg voor dan. Ben niet bang voor problemen die nog niet aan de orde zijn, anders word je langzaam helemaal gek en verlies je jezelf. Dan maak je kans dat je aan jezelf voorbij loopt, en dat is niet goed. De kans is heel groot dat je niet gecuretteerd hoeft te worden, en dat jouw lichaam het allemaal zelf opknapt. En mocht het wel zo zijn, dan is dat een volgend probleem waar je je nu even niet druk over moet maken. Probeer stap voor stap te denken. Dat is ontzettend lastig - zeker als je je zo vreselijk voelt als nu - maar wel de allerbeste tip die ik je kan geven. Dit gaat psychisch allemaal heel erg verdrietig zijn. Maar je komt er doorheen, al lijkt het nu anders. Misschien niet vandaag, morgen of overmorgen, en misschien ook nog niet volgende week, maar over een aantal weken ga je rustig weer inzien dat het leven weer mooi kan zijn. Ook dan zul je je bij vlagen nog heel erg rot voelen, maar is het alweer wat meer hanteerbaar. Op dit moment even niet. Op dit moment is niets te overzien, en is alles even ellendig. Accepteer dat. En gebruik dit forum om je te uiten. Om je verhaal te doen, je angsten te uiten en zo vaak en veel mogelijk te schreeuwen en huilen als je wil. Daar zijn we voor. Sterkte........
Heel erg bedankt voor jullie reacties. Ik ben vooral bang voor het opwekken van de weeën en vraag me af of ik niet gewoon voor een curettage moet gaan? Ik denk niet dat ik de cytotec nog durf te nemen eigenlijk...Zeker niet als het geen garantie geeft dat alles weg is. Liever de curretage en er maar gelijk vanaf dan dubbelop ellende.. Ik heb tot morgenochtend om te beslissen. Pfffff Wat vrouwen niet allemaal moeten meemaken soms..
Wil je niet bang maken, maar het is eigenlijk het natuurlijkst (als je het psychisch aankan) om je miskraam af te wachten. Dit geeft de minste risico's en ik vond de pijn beter te handlen als met de pillen. Een curretage is natuurlijk wel een operatie onder narcose en je loopt een (klein) risico op het syndroom van asherman wat het zwanger worden weer moeilijker maakt. Bel echt even met een verloskundige. Mijn ervaring is dat zij iets beter in kunnen leven in je situatie als dat de gyn dat kan. Heel veel sterkte met beslissen wat je gaat doen.
Hoi, wat verdrietig! Ik heb in november 2012 een missed abortion gehad en de miskraam is opgewekt met Cytotec. De andere pil die je noemt ken ik niet. Mijn ervaring is 'positief', al klinkt dat heel gek in deze situatie. Rond 14.00u tabletten ingebracht en op bed gaan liggen. Uren later, rond een uur of tien, begonnen de eerste krampen. Daarna vrij snel beetje bloed. 's Nachts ben ik het vruchtje verloren. Toen waren de krampen ook meteen weg en werd alles rustig. Lichamelijk viel het mij allemaal erg mee. Had geen spijt van mijn keuze om tabletten te gebruiken. Later bij controle-echo bleek alles goed schoon. Heel veel sterkte!!!
Dankje Lappie voor je berichtje, dat gaf me net even dat extra zetje wat iknodig had... Ik heb inmiddels alle tabletten ingenomen/ingebracht en veel krampen en ook wat bloed en stolsels verloren maar het loopt niet echt vaart. Alleen als ik op het toilet zit komt het er wat uit maar in mijn maandverband zit geen druppel... Ik vraag me af of bij mij alles wel eruit gaat komen maar ikwacht het nog maar af. Iedereen heeft het over heel veel bloedverlies maar kan het ook zijn dat t langzaam op gang komt? Jeetje wat n toestand zeg.. Ik voel me door mijn lichaam goed belazerd. De dag dat het hartje stopte met kloppen zijn mijn zwangerschapsklachten juist heel erg toegenomen en was ik heel beroerd. Juist daardoor dacht ik dat alles wel goed was. Vervelend dat mijn lichaam dat dan niet heeft opgemerkt. Nou hopelijk ben ik hier snel vanaf!
Wat ontzettend vervelend dat het hartje gestopt is met kloppen Het gevoel van dat je lichaam je belazerd ken ik helaas ook. Ik heb toen nog 3 weken gewacht of het vanzelf zou komen en ik bleef me maar zwanger voelen. Mijn ervaring met cytotec is dat er na de 1e 4 tabletten alleen wat bloed en stolsels kwamen, maar niet het vruchtje zelf. De ochtend erna heb ik weer 4 tabletten ingebracht en na een half uurtje kreeg ik een soort weeën/krampen. Toen ben ik ook heel snel het vruchtzakje verloren. Paar minuten later weer krampen en toen kwam er weer wat uit, wat nog groter was (placenta?). Daarna was meteen alle pijn verdwenen. Het viel me heel erg mee vergeleken met een spontane miskraam. Veel bloedverlies had ik alleen op het moment zelf. Toevallig stond ik toen ook net onder de douche, dus alles spoelde meteen weg. Bloedverlies was daarna niet veel meer. Heel veel sterkte!!!!
Aah, heel veel sterkte. Ik weet precies hoe je je nu voelt. Wij hebben 3 weken geleden met 8,5 week ook een slechte echo gehad. Terwijl alles met 6 weken zo mooi was, hartje klopte al. Ik heb gewoon niks gemerkt dat het hartje was gestopt. Ik ben ook voor de pillen gegaan, maar deze pillen deden bij mij helemaal niks. Uiteindelijk 5 aug voor een curettage gegaan.
Ik ben heel erg blij met jullie reacties, heel erg bedankt daarvoor. Zo fijn met ervaringsdeskundigen te kunnen praten, dat is een goede ondersteuning. Tja.. Ik heb nog steeds krampen af en aan en ben denk ik nog lang niet alles verloren. Morgen de gynaecoloog bellen of ik weer 4 tabletjes mag of horen wat zij ervan vinden. Ik hoor natuurlijk weer bij die 5% waarbij het niet werkt natuurlijk... Daarom durf ik ook geen curretage, want strx ben ik weer die 0,2 % die verklevingen krijgt. Ok, ik bedoel dit natuurlijk sarcastisch maar ik ben ook gewoon even wat vertrouwen kwijt. Ik vind het zo knap van vrouwen die er met hun schouders eronder weer tegen aan gaan na zoiets. Dit was mijn eerste zwangerschap en vind het tot nu toe maar schrikken en een rot ervaring. Ik heb enorme zware misselijkheid gehad de laatste weken en pijn linksonderin mijn buik constant, waardoor ze nog dachten aan een bbz. Steeds weer ziekenhuisonderzoeken en slapeloze nachten. Dan ben je zo blij als je uiteindelijk n goeie echo met hartje ziet.. Ondertussen zat ik braaf mijn prenatale vitamines te slikken en misselijk op bed te liggen met steeds de gedachte: Het is voor een goed doel. Maar dit alles dus voor Jan met de korte achternaam want het leefde allang niet meer. Sorry maar er gieren nog hormonen door me heen en ik ben zo teleurgesteld. Ik wou dat er meer vrouwen open waren over miskramen in t dagelijks leven. Ik wist niet dat je bijv. weken (!) bezig kan zijn met een miskraam. Afwachten, tabletten, wel of geen curretage en dagenlang bloedverlies na een miskraam. Ik ging er altijd vanuit dat t lichaam dat zelf zou oplossen wat ik heel graag had gewild. Maar hier nog weken mee rondlopen was geen optie, de zwangerschapssymptomen waren echt te zwaar en te confronterend. Ik hoop hoop hoop dat alles er de komende dagen uit komt zodat mijn lichaam en geest weer wat rust krijgen. Ik wou dat ik kon zeggen Wake me up when it's all over. Lieve meiden, nogmaals bedankt voor jullie reacties!
He wat verdrietig allemaal.. Ik heb vorige maand een miskraam opgewekt met alleen Cytotec.( was 12 weken zwanger en hartje ook gestopt met 8 weken) Zal even kort omschrijven hoe het verlopen is omdat dat bij iedereen anders is. Heb 4 Cytotec ingebracht en pas 10 uur later kreeg ik weeën, bloed en stolselverlies wat 6 uur aangehouden heeft. Pijnlijk maar wel goed te doen. 24 uur na het innemen van de eerste 4 Cytotecs heb ik er weer vier moeten inbrengen en deze ben ik na drie uur verloren en hebben dus ook niets gedaan. Was ook bang dan ik tot dat percentage zou horen die nagecurreteerd moesten worden. Had voor een week later een afspraak staan bij de gyn en de avond ervoor, zes dagen na het innemen van de eerste dosis Cytotec, verloor ik de vrucht (zonder pijn of krampen) Heb in de tussenliggende dagen geen pijn gehad en maar weinig bloedverlies overigens. De volgende dag werd vastgesteld bij de gyn dmv een echo dat mijn baarmoeder leeg was op een klein stolseltje na <8mm en dat ik niet gecurreteerd hoefde te worden. Nog een paar weekjes héél licht bloedverlies gehad en toen was het over. Mijn ervaring met Cytotec is dus positief omdat het voor mij meer natuurlijk is dan een curretage. Ik wens je heel veel sterkte met je verlies en hoop dat alles maar snel achter de rug mag zijn.