Het is gewoon een gevoel.Ik had best zo nu en dan een vriendje maar dan weet je gewoon dit is maar voor even en dat is dan ook prima.Je hebt het leuk met elkaar en slaapt met elkaar maar die echte vonk is er niet.Bij mijn huidige echtgenoot was dit gevoel er wel direct en gelukkig wederzijds.We kennen elkaar al bijna 18 jaar en zijn bijna 12,5 jaar getrouwd en 3 kinderen rijker en nog steeds gelukkig en kunnen elkaar lezen en schrijven.Ik denk het en hij zegt het en omgekeerd haha.
ehm al eigenlijk de eerste dat we eens samen afspraken haha zonder ons gezamelijke vrienden en na de date ging ik naar huis en hij pakt me vast en gaf me een zoen .. toen kreeg ik zo,n vlinder gevoel heb ik nog steeds hihi als tie me zoent,, en dacht ja dit is de ware nu bijna anderhalf jaar verder met ups en downs en nog steeds ben ik gek op hem samen hebbe we dingen meegemaakt,, waar van ik denk jaa jij bent echt mijn man <3 mijn ware hihi
Ik heb hem leren kennen op een feestje van een gezamenlijke vriendin... Hij kwam bij ons aan tafel staan en was super spontaan en erg leuk! Na het feestje zijn we (samen met mijn zus) nog verder gaan stappen... Hele leuke avond gehad waarbij ik ontzettend met hem kon lachen! Daarna een paar dagen heel veel berichten over en weer gestuurd en toen de eerste echte date... Nog nooit zo'n leuke date gehad waarbij geen ongemakkelijke stiltes vielen. We bleken veel overeenkomsten te hebben en sinds die date was ik toch al redelijk verliefd (hij gelukkig ook!). Waarom hij mijn ware is? Omdat hij super lief en spontaan is en er altijd voor me is! Altijd gezegd dat ik nooit wilde trouwen, nu ben ik toch al bijna een jaar gelukkig getrouwd en verwachten we een kindje.. ! Heerlijk hoe het leven soms kan gaan!!!
Ik was 11 toen mijn 19 jarige stiefbroer binnenstapte. Samen met een vriendin stiekem gluren vanaf de trap. Dat was voor mij genoeg. Mijn hele puberteit stapel geweest op hem. Rond mijn 15de gaf hij toe dat hij verliefd op mij was, maar ja rond die leeftijd met een leeftijdsverschil van 8 jaar is dat gedoemd om te mislukken. Hij wou meer en ik vond een kus al heftig haha. Hij ging vreemd en mijn wereld stortte in. Ontdekte kroegen en jongens, maar geen 1 was zoals hij. Uiteindelijk werd hij de verboden liefde, want mijn moeder moest er niks van weten. Tot mijn 20ste hadden we stiekem een relatie. Toen leerde ik mijn ex kennen... 4 jaar drama, maar wel een prachtige dochter. April 2011 mijn ex verlaten, omdat ik mijn grote liefde niet kon vergeten. Inmiddels heeeeel gelukkig getrouwd en zwanger van mijn jeugdliefde!! Ik denk toch dat er geen ware bestaat... Het is een keuze die je maakt. Speel je op veilig of durf je het risico te nemen om naar je gevoel te luisteren?
Ik was 15, hij 17 en we werkte in dezelfde supermarkt. Jongens waren mij nog nooit opgevallen totdat hij voorbij liep. Ik was betovert!!!!! Wat een lekkerding dacht ik!! Maar hij was nogal een player dus ik viel niet heel direct op. Uiteindelijk wel en kregen we verkering. Alleen dit duurde niet lang. Het aantal keren dat het uit ging weet ik niet meer, kan ze niet op 2 handen tellen! Maar was er keer op keer kapot van, echt kapot. Het botste nogal vaak tussen ons. Toen ik 20 was gingen we samen wonen in een klein appartementje. Dit duurde 6 maanden toen gingen we weer uit elkaar. Wij waren echt zon stel: niet met maar ook zeker niet zonder!! Na een half jaartje gingen we het weer proberen en zo is het gelukkig gebleven. We wonen nu 4 jaar samen en er is een kleine opkomst. Ik ben nu 28 en voor mij is er nooit een ander geweest. Echt nooooit. Ondanks onze knipperlicht relatie. Hij heeft tussendoor ook nooit een andere relatie gehad, wel losse flodders uiteraard. Ik niet... Nooit behoefte aan gehad en nog steeds niet. Hihi erg he?? Dus tot nu toe is hij nog steeds de ware voor mij!!! In de toekomst kunnen we gelukkig niet kijken, dat doet er ook niet toe. Ik leef liever in het nu.
Ik ken mijn vriend nu ruim 2.5 jaar. Zomer 2010 vonden wij elkaar ook erg interessant, maar beide een relatie dus toen niets mee gedaan. De relatie met mijn ex strandde begin september 2012. 30 september kwam ik hem bij toeval tegen in een andere stad. We vlogen op elkaar af en hebben wel 10minuten staan knuffelen. Sindsdien ben ik elke week wel bij hem geweest en sinds eind november echt een relatie. Het is te kort om te zeggen dat hij de ware is, daar geloof ik ook niet zo in. Maar het warme, liefdevolle gevoel dat hij me geeft.. Nee, dat heb ik nooit eerder gevoelt. Wat mij betreft word ik oud met hem en gelukkig denkt hij daar ook zo over
Ik en hij zijn nog nooit zo verliefd geweest. En na 9 jaar zijn we nog steeds verliefd. Hij is de enige die ik 24/7 graag om me heb. (En straks onze liefdesbaby natuurlijk ) we wisten vanaf het eerste moment dat we de ware voor elkaar waren. Mega roze wolk, mega verliefd, liefde op t eerste gezicht. We passen mega goed bij elkaar, zijn altijd lief voor elkaar. En maandag gaan we trouwen
Toen ik hem leerde kennen was ik 24 en toen we een relatie kregen 26. We zijn alweer 11 jaar samen waarvan bijna 5 getrouwd!
Heel raar was dat. Ik had een lange relatie met mishandeling ed achter de rug en ging verplicht op date (had een weddenschap verloren, vandaar verplicht) Tijdens die eerste date klikte het zo goed, het was volkomen duidelijk dat wij oud gingen worden samen, was gewoon ons gevoel. Na die date belde ik mijn moeder en vroeg of je zo snel kon weten dat iemand de ware was, en zij antwoordde dat ze dat bij mijn vader ook direct wist! (Zijn nog steeds gelukkig getrouwd) Tweede date vond ik lastig, ik wilde nog geen nieuwe relatie door mijn ervaringen, maar we konden er gewoon niet omheen. Nu zijn we getrouwd en hebben twee kinderen en onze relatie is altijd super geweest, bijna te mooi om waar te zijn.
Bij ons geen romantisch verhaal. Wij vonden elkaar erg leuk, hadden lol met elkaar en zouden wel zien wat daaruit voortkwam. Hij zei al snel dat hij van me hield, dat vond ik behoorlijk eng, twijfelde enorm over mijn gevoelens. Was dit nou wel echt verliefdheid? Maar hij leek het waard om voor te vechten. We hebben het dus geprobeerd, elkaar goed leren kennen, elkaars eigenaardigheden geaccepteerd. Inmiddels weet ik het zeker. Het onzekere verliefde gevoel werd steeds duidelijker en ik ben na 8 jaar nog steeds verliefd! Hij is de ware! Waaraan ik dat merk? Het gevoel in mijn buik als ik hem na een dag werken weer zie. De kinderlijk stralende lach die ik dan op mijn gezicht krijg is er een van ultiem geluk!
Op mijn 22ste kreeg ik net na drie jaar samenwonen een leuk huisje aangeboden met een nog leukere buurman We zijn een paar keer gaan dagen en toen vond ik hem eigenlijk niet leuk genoeg, misschien wel, maar ik wilde wat meer van de 'wereld' zien! Was nog nooit echt wezen stappen, of single geweest dus ik was heel erg toe aan een paar 'wilde jaren', nam een baan achter de bar, haha! Hij kreeg een vriendin voor zo'n 8 jaar. Op de tennisbaan liep hij langs me, knipoogde naar me en liep door... En toen smolt ik gewoon! Zag hoe mooi hij is en zijn ogen, hmmm, zwijmel! En toen wist ik het! Mijn leven veranderde, na een week was ik bij hem ingetrokken, na een half jaar verhuisde we naar een grote ernsgezinswoning en nu vijf jaar later hebben we een mooie dochter!
Ik weet niet of hij de 'ware' is... Ik vind het altijd zo lastig om dat woord te definiƫren. Wel denk ik dat we echte maatjes zijn en genoeg verschillend en hetzelfde zijn om heel lang gelukkig te blijven. Wij hebben echt een balans kunnen vinden tussen wat we voor onszelf belangrijk vinden ( eigen meningen, opvattingen etc ) en als twee-eenheid ( wat maakt ons samen sterk )... En ik denk dat dat bij heel veel andere kerels niet had gelukt. Dus in dat opzicht zou ik zeggen dat hij daarin de 'ware' voor mij is...
Mijn verhaal is misschien ook niet zo romantisch, maar wel het delen waard vind ik. Ik geloof niet meer zo in 'de ware'. Ik was 19 toen ik mijn ex leerde kennen. Was nog een jonge, naieve studente, hij was toen 27, een man van de wereld met een succesvol bedrijf en alle vrouwen aan zijn voeten (ja heel erg fifty shades ). Hij viel als een blok voor mij vanaf de eerste keer dat hij mij zag, ik vond hem een engerd Pas na een jaar achter me aanlopen zag ik hem staan en toen hebben we na een tijdje mailen een (stomme) impulsieve beslissing gemaakt om samen op vakantie te gaan, zonder ooit een date te hebben gehad. Achja je bent jong, hebt geen cent te makken en word gratis op vakantie gevraagd door een rijke knappe man Het was een grote ramp, daarna hebben we minstens 3 maanden geen contact gehad. Uiteindelijk toch weer contact via internet gekregen, want echt wegblijven bij elkaar konden we ook niet, en dit keer sloeg de vonk wel direct over. Ik werd al snel dolverliefd op hem. Binnen een paar weken woonde ik al praktisch bij hem in en het was emotioneel echt een achtbaan. Met hem heb ik zulke fantastische tijden gekend, ik heb nog nooit zo sterk iets gevoeld als voor hem. In bed was het een en al passie, er stond altijd wel een feest, een vakantie, of iets anders avontuurlijks op de planning. Tegelijkertijd waren onze dalen zo diep, dat we op die momenten beiden niet meer wisten wat we met elkaar of met onszelf aanmoesten. Na 1,5 jaar (het was kort maar heel heftig) ben ik degene geweest die de knoop doorhakte en ben vertrokken. We waren veel te verschillend, zowel in karakter als opvoeding/omgeving, om samen te kunnen zijn, ondanks dat we het beiden wel graag wilden, maar we wisten gewoon dat we elkaar naar de vernieling zouden helpen op den duur. Daarna heb ik 2 weken lang alleen maar in bed liggen huilen, zo erg vond ik het. Ik had het gevoel dat mijn hart uit mijn lijf gerukt was, dat mijn leven voorbij was op mijn 21e. Na een tijdje ging het beter, ik vertrok als au pair 3 maanden naar Frankrijk en wilde absoluut niks van mannen hebben, maar warempel liep ik daar mijn huidige vriend tegen het lijf. In het begin vond ik er niks aan, hij deed een beetje macho en het was het tegenovergestelde van mijn ex, had geen goedbetaalde baan en was ook niet waanzinnig intelligent. Hij kwam net rond van het geld dat hij verdiende en gaf dat direct weer uit aan feesten. Ik vond hem een beetje te onnozel. Maar elke keer dat ik hem zag voelde ik me toch tot hem aangetrokken. Op een gegeven moment zijn we samen dingen gaan doen, en zo leerde ik hem kennen. Ik ontdekte dat hij een heel zachtaardige en slimme persoon is, en helemaal niet de onnozele macho die hij voordeed te zijn. Hij was klaar om zich te binden na jaren feesten, en aangeklooid te hebben met meisjes waar het niks mee werd. Langzaamaan begon ik hem leuker te vinden. Toen we al twee maanden daten, vroeg iemand aan me of ik verliefd op hem was en dat kon ik toen eigenlijk niet bevestigen. Nog eens een paar weken later vertrok ik bijna terug naar Nederland, en op dat moment besefte ik dat ik helemaal niet weg van hem wilde, dat ik met deze man best eens iets serieus op kon bouwen. Dat gevoel kwam heel plotseling, maar het was voor mij heel duidelijk. Ik heb toen ook de keus gemaakt om te blijven, en een maand later hebben we samen al besloten om de pil de deur uit te doen, we wilden allebei dezelfde dingen in het leven en dat schepte een band. Ik ben nog steeds heel gelukkig met mijn vriend, hij is iemand waar ik op kan bouwen, die er altijd voor zijn gezin zal zijn en altijd aandacht aan zijn vrouw weet te geven. Maar het is niet die overweldigende verliefdheid die ik voor mijn ex heb gehad, waar ik helemaal hoteldebotel van werd en niet meer na kon denken. Die al mijn diepste geheimen wist en mij beter kende dan ikzelf. Als het met hem een achtbaan was, met heftige ups en downs, is het met mijn huidige vriend eerder een fata morgana, af en toe een mooie verrassing maar niks schokkends. En met de tijd heb ik mezelf ook beter leren kennen en weet ook dat ik niet weggelegd ben voor het avontuur, ik ben veel gelukkiger als ik huisje boompje beestje mag spelen met mijn gezinnetje Dus tja, wat is ware liefde.. is dat het gevoel wat ik bij mijn ex had, waarbij je weet dat het nooit meer zal slijten maar waarbij het een vreselijk onrustig en onzeker leven is, of wat ik bij mijn huidige vriend heb, het idee dat we samen als gezin oud kunnen worden, ook al liggen we niet elke avond de sterren van de hemel te vrijen? Zeg het maar
mn vent kwam mee kroegen met een gezamenlijke vriend. Ik zag hem achterop de fiets zitten en dacht; "hey dies leuk!" De hele avond eigenlijk alleen maar zitten kletsen en direct de volgende ochtend (beetje vroeg na een avondje doorstappen) opnieuw afgesproken om naar het strand te gaan. Hij wilde al meteen zoenen maar ik wilde het langzaam aan doen, hij begreep het en was bereid mijn tempo te volgen toen dacht ik; "nou als sie dat volhoudt 3 maanden lang dan kan dit em wel eens zijn.." Hij rookte en ik knapte daar een beetje op af toen is hij gestopt toen wist ik het, dit is um! hahah Hij is later weer begonnen maar ach toe was ik al helemaal in love. Hij was ook bereid om het niet in mijn buurt te doen zodat ik er geen last van had, de schat Hij was ook heel serieus, werkte al had een auto. Ik had toen echt behoefte aan serieuze mensen om mij heen. Was zelf ook wat vroeger wijs dan mn vriendinnen dus vond het heel prettig. En zo zijn wij ons leven samen gestart. Inmiddels 7 en half jaar later zijn we nog dol op elkaar dit kan dus wel eens de ware zijn, al weet je dat natuurlijk pas als je oud en verlept naast elkaar op de bank zit met gebreken en je dan nog tegen elkaar kunt zeggen; ik vind jou de mooiste en liefste van de hele wereld!
phoe.. is hij de ware ? geen idee! Ik kan nu wel heel hard Ja roepen maar misschien kom ik ooit nog iemand tegen bij wie dat gevoel nog veel sterker is Het ene moment denk ik ja hij is het, en soms denk ik, er is meer. maarja is dat niet bij veel relaties zo Wij zijn 6 jaar samen,en ik zou hem voor geen goud willen missen en wil 100 worden met hem en ons gezinnetje, maar of dat gaat gebeuren ? we zullen zien
Ik wist dat hij de "ware" was (en dit gaat heel gek of belachelijk klinken denk ik), omdat ik gewoon in zijn bijzijn kon eten. HAHA! Bij vorige vriendjes (vriendjes, vriendjes, 2) kon ik gewoon nooit iets door m'n strot krijgen. Bij mijn nu man maakt het me geen moer uit of ik mezelf kapot vreet of een slaatje. Niet echt romantisch haha. Plus ik kan 100% mezelf zijn. Of ik mezelf nu voor schut zet of niet, bij hem voelt het altijd gewoon normaal. Dus ja, ik ben een romanticus en denk echt dat hij de "ware" is. Want wat er ook in de toekomst evt gebeurt, zo'n band zal ik denk ik nooit meer met iemand anders kunnen hebben.
Ik weet niet of ik geloof in DE ware.... Ik denk dat er meerdere mensen die positie kunnen opvullen en dat het echt een beetje plaats, tijd en situatiegebonden is. Niettemin ben ik met mijn man getrouwd omdat ik zeker weet dat ik met hem oud wil worden en dat het me geen **** interesseert onder welke omstandigheden dat zal gebeuren. We zijn vraag en antwoord, en horen dus bij elkaar Als we samen zijn, ben ik "thuis" en de andere omstandigheden, hoe belangrijk ook, doen er dan een stuk minder toe.
Ik was 11 hij was 15 toen we elkaar vh eerst zagen. Het was liefde op het eerste gezicht en voor mij was hij mijn eerste grote liefde.... We waren veel in elkaars buurt omdat dat goed voelde. Helaas na een jaar verhuisde hij naar het zuiden vh land. Ik was er kapot van. In die tijd nog geen mail, sms oid dus elkaar uit het oog verloren. Daarna diverse relaties gehad waaronder met mijn ex waarmee ik 3 dochters kreeg. Toch heb ik altijd in mijn relaties het gevoel gehad dat ik iets miste, maar kon niet echt zeggen wat het was... Na mijn scheiding ben ik via Hyves weer in contact gekomen met mijn eerste grote liefde en na wat heen en weer gemail hebben we een afspraak gemaakt. We hadden elkaar 24 jaar niet gezien.... Ik zal dat moment nooit meer vergeten: ik stapte uit de auto en we keken elkaar aan en wisten beide meteen dat het goed was. Bij hem voelt het compleet. En het gekke is dat zijn verhaal hetzelfde is, in al zijn relaties het gevoel dat het het net niet was.. Dus ja ik weet dat hij de ware voor mij is.... Nu zijn we getrouwd en hebben we samen een prachtig zoontje.
Ik wist het gewoon en nu tot op de dag van vandaag kan hij mij nog kriebels in mijn buik bezorgen. Hij laat onze relatie ook nooit versloffen. Als we een tijd niks hebben gedaan regelt hij oppas en gaan we uit eten o.i.d. Ook 1 keer per jaar gaan we samen even weg. Vorig jaar een weekend Barcelona dit jaar gaan we een midweek naar Frankrijk. Als ik me even niet zo lekker in mij vel voel zorgt hij er altijd voor dat ik mij weer beter voel. Nu na de zwangerschap zitten er nog een paar kilo te veel aan maar hij zorgt er voor dat ik mij mooi voel. Hij geeft vaak complimenten. De sex is bij ons ook dagelijks ik denk dat dat de binding ook houd. We zijn het ook vaak eens, als we een nieuw meubel of vebouwing doen. Of we kiezen een vakantie we hebben wat dat betreft dezelfde smaken. Er zijn echt zoveel dingen waar ik lof over heb! Hij helpt mee in het huishouden en draait nergens zijn hand voor om, hij is actief betrokken bij de kids. Ik kan zo wel ontzettend veel opschrijven. Wij hebben ook wel eens mot maar dat duurt nooit lang. Hij vult mij aan en ik hem zoals hij het noemt. Ik hou gewoon ontzettend veel van mijn vent!