Ik geloof niet in de ware. Op ieder moment in je leven dat je een bepaald persoon ben wat is ontwikkeld door je levenservaring is er wel iemand die bij je past. Die persoon moet ook met je meegroeien als dat niet meer is en je gaat uitelkaar kom je altijd nog wel iemand tegen waar je een relatie meekrijgt. De ware weet je gewoon nooit in mijn ogen je kan altijd uit elkaar gaan als het even slecht gaat ligt er maar net aan hoeveel moeite je erin steekt en hoe sterk je in je schoenen staat.
Ja, ik wist het wel. Vooral omdat verder alles tegenzat (had hem beter twee maanden later tegen kunnen komen, zogezegd). Maar mijn gevoel was echt sterker. We zijn vrij snel gaan samenwonen en ook snel zwanger geworden en ouders geworden. En mijn gevoel, dat we goed passen, is nog altijd zo sterk. Vandaar dat ik erg vertrouw op mijn intuïtie haha.
Ik weet dat mijn man de ware is omdat het een overweldigend gevoel is van binnen uit mijn hart, mijn buik en van kruin tot teen is die tegen mij zegt hoe gek ik van hem ben, hoeveel ik van hem hou en wat ik voor hem voel. De ware hoeft overigens niet wederzijds te zijn, al hoop ik van ganshart dat het voor mijn man toch ook het geval is. Dan hebben we toch ook wel heel erg geluk dat we "elkaar" gevonden hebben in het leven!
Ja, je maakt de ware, en als het dan ook echt de ware is, dan veranderd hij ( en jij voor hem ) ook mee binnen je relatie. Want een relatie is niet vanzelfsprekend, en alleen de ware zijn is ook niet genoeg. Maar dat neemt niet weg dat de ware niet bestaat, want die maak je immers zelf Ik verlang er ook naar om steeds maar weer de ware te zijn voor mijn man. Zodat hij ook gelukkig is binnen de relatie. En andersom verwacht ik dat ook.
Ik vind de 'ware' een groot woord. Mijn vriend zie ik nu als de ware, maar ik ben wel zo realistisch dat dit met de jaren zo zou kunnen veranderen. Bij mijn vriend voelde ik me vanaf het begin vertrouwd en op de een of andere manier beschermd. Het voelde gelijk zo goed, warm en liefdevol.
Er kan altijd iemand gevoelens krijgen voor een ander, want na jaren heb je echt geen verliefd gevoel meer maar is het meer houden van. Daarbij is het nu ook zo dat mensen als ze een scheet voelen aankomen uit elkaar gaan. Vroeger was dat niet en moest je altijd samen blijven. Zelfs dat noem ik niet eens de ware want dat is mensen opgelegd omdat ze een belofte aan god maakte. Maar wat was hun werkelijke gevoel erbij?
Ik geloof ook niet in 'de ware'.. Ik denk dat er meerdere personen op de wereld rondlopen waar ik gelukkig mee zou kunnen zijn. Alleen mijn man is degene die ik 9 jaar geleden tegen ben gekomen, en wij passen goed bij elkaar, kunnen alles bij elkaar kwijt, zijn naast partners ook hele goede vrienden, en laten elkaar ook vrij. En respect vind ik ook erg belangrijk, dat zie ik soms nog wel eens missen in relaties om ons heen.. Ondanks ups en downs houden we zielsveel van elkaar en zijn we bereid voor onze relatie te vechten als dat nodig is. Ik denk dat je op een gegeven moment voor elkaar kiest en voor elkaar gaat. Is dus een keuze en niet iets bovennatuurlijks ofzo
ik wist het meteen... waarom weet ik niet.. gewoon een overweldigend gevoel van beide kanten was het.... heeft 8 maand geduurd voordat we eraan toegaven... ondertussen spraken we best vaak af om samen te lunchen, biosje en dat soort dingen... pas n die 8 maand hebben we gezoend en dat soort dingen... was heeel spannend die tijd... geweldig!
Wij passen gewoon bij elkaar, 100%. Voelde me ook al heel snel helemaal vertrouwd met hem. Toen ik hem voor het eerst zag dacht ik trouwens, "oh nee, dat wordt nooit iets tussen ons". Ik vond hem lopen op zo'n manier van "kijk mij nou". Maar hij bleek gewoon een apart loopje te hebben!
ik was 14 toen ik mn vriend ontmoette.. via onze moeders die gingen met elkaar om al jarenlang.. als kind zijnde schijnen we samen gespeeld te hebben en zomers samen in t zwembadje in d e tuin al kunnen we dat beide niet herinneren... op een dag was mn moeder daar en ik ging haar ophalen samen met mn stiefvader.. toen zag ik em en dacht wooow die wil ik hebben hha liefde.op t eerste gezicht van beide kanten en na 6 jaar nog steeds samen .. of t de ware is ja dat gevoel heb ik nu wel maar of t echt de ware is zal moeten blijken over 50 jaar ofzo hah
We waren 15 en 17 toen we elkaar ontmoeten, dus wisten we dat niet. We hebben elkaar via internet leren kennen, ik woonde in noord-holland en hij in friesland dus best ver weg. Toch wist ik wel dat het een speciale jongen was toen, heel zachtaardig, lief, meelevend en staat voor iedereen klaar. Dit is iets wat ik niet vaak in jongens zag. Toen we elkaar zagen was het liefde op het eerste gezicht en het deed zo'n zeer als we weer naar huis moesten. We zagen elkaar in het begin 1x in de maand, later toen hij 18 werd om het weekend en toen ik 18 werd (lang leve de ov-studentenkaart) gingen we elk weekend om en om naar elkaar toe. We zijn elkaars eerste, dus we weten niet hoe het is met een ander en hebben daar ook geen behoefte aan. We hebben zware en moeilijke dingen meegemaakt, maar hebben elkaar daar samen uit geholpen en daar is onze band alleen maar sterker van geworden. We hebben gewoon zoveel meegemaakt met zijn 2e! We waren 7 jaar bij elkaar toen we trouwde en zijn nu aan ons 11de jaar samen bezig. We houden nog net zoveel van elkaar als in het begin, en zijn soms nog echt verliefd. Als kroon op de taart hebben we nu 2 prachtige kinderen en we zijn zielsgelukkig met elkaar! Ik denk wel dat hij de ware is ja!
Ik had zo'n 10 jaar geleden verkering met een vriend van mijn huidige vriend (M). Toen dat na 3 maanden uit ging, vond ik M al leuk, maar hij zag mij totaal niet staan. Was toen helemaal niet bezig met meiden... 5 jaar geleden kwamen wij elkaar (M.) weer tegen met het opstap gaan. Ik was toen eigenlijk met een andere jongen (G.) aan het scharrelen, maar die wilde geen verkering en ik dacht, maak G. mooi jalours door met M te kussen. Helaas werkte dit helemaal niet zo.. G helemaal over de zeik en was nooit meer iets geworden. 2 maanden later kwamen M en ik elkaar weer tegen, weer gekust en een maand later hadden we verkering. Na een half jaar heb ik al tegen mij vrienden gezegd dat het wel eens een blijvertje kon worden. En ja dat is dus ook!! We wonen alweer 2 jaar samen en zijn nu bezig om zwanger te worden Ik heb iemand nodig die tegengas durft te geven aan mij en dat doet M. Het grappige is alleen dat hij dat alleen bij mij doet en dus heel mijn omgeving denkt dat hij soms over zich heen laat lopen door mij. Maar dat is dus echt totaal niet!! Maar als ik dat dan zeg tegen anderen, geloven ze mij niet.. HAHA
Vanaf het eerste moment. Hij begreep me, accepteerde me, kon m'n woorden en zinnen afmaken, voelde me perfect aan, konden diepgaande gesprekken voeren en enorm lachen met elkaar. Ik wist direct, hij is het, hij is m'n ware en soulmate. Zo iemand zal ik ook nooit meer vinden, je hebt er maar 1 van. En dan overlijdt hij ineens, ben er elke dag nog kapot van! M'n veilige anker, m'n alles is er niet meer. Maar zoiets voel je!
Wat grappig!!!! Hier exact hetzelfde verhaal!!!! Ik zag hem en was meteen verkocht. Niet eens omdat hij zo knap is, maar ik zag gewoon dat hij helemaal het type was, wat bij mij past. En zo denk ik er nu nog over.
Nog elke ochtend als ik naast hem wakker wordt en hij me goede morgen kust weet ik dat hij mijn andere helft is... We zijn nu 7,5 jaar onafscheidelijk en eigenlijk wisten we allebij vanaf het begin dat dit het is...dit is ware liefde! Natuurlijk met alle ups en downs die daarbij horen, met alle geluk, verdriet en ruzies... Ik voelde het gewoon....zoet en cliché he...
Mijn man en ik kregen verkering toen ik 15 was (hij 17) en het was liefde op het eerste gezicht. Het voelde gewoon goed. We hebben samen veel meegemaakt, voor- en tegenspoed. En na 14,5 jaar samen zijn we nog steeds gelukkig met elkaar. Hij weet nog steeds een lach op mijn gezicht te toveren. Je weet nooit wat de toekomst gaat brengen, maar ik geloof erin dat hij mijn ware liefde is.
Ik wist het gewoon, het was een gevoel... En dat gevoel heb ik nog steeds! Na 7 jaar zijn we nog steeds heel erg happy samen, ooit zeiden we: samen staan we sterk! En dat staan we nog steeds, na alle ellende, waarbij diverse relaties zouden stuk gaan, staan we nog steeds saampjes heel sterk. Of hij de rest van mijn leven 'de ware' is? Geen idee! Maar ik hoop het wel!
Hier ook... Bij de eerste keer dat ik hem zag, dacht ik ja! hij is het voor mij. een geschenk uit de hemel. Ik zie hem wel als mijn ware. en ik hoop voor heeeéél lang.