Hier ook, ik zag mijn man voor het eerst toen ik 15 jaar was en op vakantie was in Salou, zelfde hotel als hij.Hij was 17. Voor beide was het liefde op het eerste gezicht. Na 4 jaar op en neer pendelen tussen de provincies zijn we samen gaan wonen. Nu 12 jaar verder, getrouwd, twee kinderen en twee honden zijn we nog steeds gelukkig én verliefd.
Ik hou van niemand zoveel als van hem (en nu ook onze kindjes), dat zegt mij genoeg. Onze relatie houd al 9 jaar stand en we zijn gelukkig getrouwd.
Ik ontmoette hem op donderdag en op vrijdag viel het kwartje toen ik met 2 vriendinnen in de sauna zat. Ik geloof niet in de ware, maar wel in de liefde. En dat laatste zit goed tussen ons.
Ik krijg steeds een brok in mijn keel als ik jouw berichtjes of onderschrift lees. Dat wens je je ergste vijand niet toe. Veel sterkte.
hmmm tja toen ik vl leerde kennen wist ik niet dat hij zoveel voor mij zou gaan betekenen hij was gewoon het jongere broertje van mijn beste vriendin ,ik zat op dat moment in nogal rotte relatie drugs geen eigenwaarde . op het moment dat die relatie over was en ik serieus bang voor mijn ex was (typetje driftige driftkikker/verslaafde) had ik veel steun aan hem maar nog kwam de gedachte nog niet bij op me dat hij het was voor mij ik 29 hij 19 toendertijd , tot we heel erg naar elkaat toe groeide hij kreeg een sleutel van min appartement onder het mom van das makkellijker hoef ik niet te hele tijd op te staan dit ging een aantal weekjes door ondertussen mee een weekendje Maastricht naar zijn stiefbroer . 2 weken later viel het me op dat hij het niet kon hebben als ik aandacht van andere mannen kreeg ,stuurde hem sávonds een berichtje van"als er iets is de deur staat open "geen reaktie ochtend daarna stuurde hij me een appje "ik vind je leuk leuk "ik was helemaal overrompeld voelde hetzelfde maar zat met het leeftijdsverschil in mijn maag tot een vriend zei "meid je hebt zoveel ellende gehad hij is een goeie kerel en knettergek op je wat maakt dat verschil dan uit ?"toen heb ik al mijn twijfels opzij gezet en ervoor gegaan . hij is het beste wat me is overkomen en dat leeftijdsverschil merken we niet eens nu krijgen we in maart ons 1e kindje en zijn we 2 jaar samen ,met hem wil ik oud worden en zelfs trouwen terwijl ik altijd zei dat dat niet hoefde voor mij
Bij ons begon alles eigenlijk met een geintje: We zaten op een forum (niks met dating, katten) hij was een van de weinige mannen daar (en zo'n beetje de enige die zowel vrijgezel als hetero was) en een aantal soapminnende dames daar hadden besloten dat hij toch echt aan de vrouw moest, dus plaatsten ze (met zijn toestemming hoor) een 'contact advertentie' in de koffiehoek van het forum. Iedereen vond dat wel grappig natuurlijk en ik was een van de mensen die in het topic reageerde. Onder druk van de soapminnende dames zijn we in de chatbox van het forum gaan kletsen, onder het motto: ze willen soap, we geven ze soap. Maar goed, het klikte dus eigenlijk meteen al heel goed en terwijl de dames nog steeds dachten dat het een geintje was zaten wij op msn halve nachten te kletsen, foto's uit te wisselen etc. En hebben we, hoe eng ook toch maar een ontmoeting geregeld (dat wisten wel 1 of 2 van de dames) om te zien of het irl ook zo zou klikken. Dat was doodeng maar nooit een seconde spijt van gehad: het klikte, binnen een half jaar hadden we het koopcontract van een in aanbouw zijnd huis getekend. Tot het huis klaar was hebben we heen en weer gependeld tussen de ene kant van het land en de andere en na een jaar konden we eindelijk verhuizen. Dit jaar kennen we elkaar 6 jaar, zijn we 5 jaar getrouwd, wordt onze dochter 4 en de tweeling 1. 6 jaar geleden hadden we dit nooit kunnen denken. We zijn allebei geen types die ondoordacht of hals over kop dingen doen, maar dit voelde zo goed, het klopte gewoon. Ik wist: met deze man wil ik oud worden, kan ik oud worden ook al lukt het niet om kindjes te krijgen, wij horen bij elkaar. Het duurde trouwens wel even voordat bij de soapminnende dames het muntje viel dat het geen geintje meer was. Pas toen we samen op een meeting verschenen viel voor echt iedereen het kwartje
Bij hem durfde ik een grote boodschap op de wc te doen, in mn neus te pulken en windjes te laten hahahahahahhaa tis wel zo....maar het was natuurlijk het alles bij elkaar goede gevoel.....nooit eerder heb ik me zo beschermd en veilig en mezelf gevoeld als bij hem. We kunnen over alle onderwerpen praten, het voelde als thuiskomen bij hem en alsof ik een stuk van mezelf heb gevonden......We begonnen als goede vrienden, en nu 8 jaar later getrouwd en een zoontje Maar het belangrijkste: hij accepteert mij helemaal zoals ik ben!
Ik had je verhaal al gelezen, maar elke keer als je ik je onderschrift zie voel ik weer tranen opkomen... Veel sterkte. Ik was bijna 21, geloofde absoluut niet in de ware of ander "romantisch gezwets", maar had wel het voorgevoel dat er iemand rondliep waar ik wat mee zou krijgen die helemaal voldeed aan de beschrijving van mijn man. Mijn man, net zo romantisch als ik , had om de een of andere reden toch ook een beeld van een meid in zijn hoofd. En inclusief mijn Belg en een stuk jonger zijn, voldeed ik helemaal aan dat beeld. Toen we elkaar voor het eerst zagen, was het dan ook een beetje schrikken en ondanks dat we normaal niet van het afwachtende type zijn, durfden we geen van beide echt contact zoeken. Mijn man heeft nadien toch maar de stoute schoenen aangetrokken en al snel hadden we een afspraakje, anderhalve week na dat eerste afspraakje woonden we samen. Ondertussen zijn we bijna 8,5 jaar verder en nog steeds ontzettend gelukkig met elkaar. We zijn nog steeds beide van mening dat we voor elkaar gemaakt zijn, zijn ook vrijwel altijd samen (zowel voor werk als privé), een paar uur zonder elkaar en het voelt als een echt gemis. Hij is de enige die mij helemaal begrijpt en door en door kent. Hij is mijn beste vriend en de meest (seksueel) aantrekkelijke man die ik ooit heb gezien. Hij is gewoon de enige man die ik naast me zou kunnen wensen, ik ben dan ook behoorlijk zeker dat "de ware" wel degelijk bestaat.
Ik zag hem, vond hem leuk maar reageerde verder niet totdat mijn vriendin na een avond stappen naar me toe kwam en zei dat ze met hem wilde zoenen. Toen voelde ik direct dat ik dat niet wilde... Later, voor mijn eigen gevoel de ultieme test, toen we al een relatie hadden kreeg ik de kans om vreemd te gaan met een hele leuke jongen en het was in het buitenland dus hij zou er nooit achterkomen. Op het moment dat het zou gaan gebeuren voelde ik dat ik dit niet wilde omdat ik hem in geen geval kwijt wilde! Inmiddels zijn we 13 jaar samen, 6 jaar getrouwd, 2 kinderen rijker, en nog steeds elkaars beste vrienden. Dat is volgens mij ook iets wat een relatie goed maakt! Ook echte vrienden van elkaar zijn, en alles bij elkaar kunnen neer leggen.
Tja, ik had geen moment waarop ik het opeens wist of zo. Ik voelde me gewoon vanaf het allereerste moment dat we elkaar ontmoeten bij hem op mijn gemak en vertrouwd, alsof we elkaar eigenlijk altijd al hebben gekend. We snappen er elkaar, kunnen met niemand anders zo lachen als elkaar en ik heb me vanaf het allereerste begin met hem nooit meer kunnen voorstellen dat ik ooit nog iemand anders dan hem zou willen hebben. Wij horen gewoon bij elkaar. Inmiddels 13 jaar verder en dat is nooit meer veranderd. Zoiets, beetje klef, maar ach
We kwamen al een tijd in dezelfde kroeg, maar hij was me nooit opgevallen. Met oud en nieuw kwam ik binnen en trok hij me de dansvloer op, om moeten lachen en voor mijn gevoel gewoon verder gegaan. Totdat ik hem bijna een week later weer zag, mezelf erop betrapte dat ik steeds naar hem keek en erachter kwam dat hij een vriendin had, dat viel me zooooo zwaar. Toen pas had ik in de gaten dat het echt liefde op het eerste gezicht was!
Ons verhaaltje Hoop niet dat ik reacties krijg van wat een goede basis haha maar we moeten altijd wel heel erg lachen van hoe we elkaar ontmoet hebben. Ik blowde veel met één vriendin vanaf m'n 16e/17e, we hadden twee vrienden leren kennen die nogal knullig waren maar die zo nu en dan een blow voor ons kochten. Wij wilden niet afhankelijk zijn van anderen en dus kwam mijn vriendin op het idee dat ik maar eens de coffeeshop in moest en me als een amerikaanse toerist moest gedragen (ben zelf ook amerikaans dus de accent is er) zodat ik zou vermijden dat ze naar mijn id zouden vragen (ik was toen net 17). Ik hartstikke nerveus, zag al voor me dat er een mannetje bij de deur zou staan die meteen mijn id zou vragen. Was natuurlijk niet zo, dus ik liep naar de 'balie' en zei op m'n leukste: HIII. Om de hoek kwam een hele vrolijke lachende jongen gelopen en ik vond hem meteen schattig (dacht nog bij mezelf, huh hij is blond hou ik normaal niet van!) dus ik babbelde wat en sindsdien kwam ik daar meerdere keren per week. Hij kan de 1e x dat ik kwam nog precies herinneren en zegt dat hij vanaf dat moment hoopte dat ik vaker zou komen, hij noemde mij het amerikaanse meisje bij zn vrienden en zei dat hij me toen al heel erg leuk vond). Na een maandje vroeg ik of hij me eens kon leren om zelf een blow te draaien, hij vroeg meteen of ik dan lekker achterin wilde komen zitten en een kopje thee lustte (jááh!). Toen voelde ik me voor het eerst wel echt verliefd, hij was heel erg verlegen en we zaten gezellig te babbelen, af&toe leek het alsof hij me wilde zoenen maar het niet durfde (blijkt dus ook zo te zijn geweest haha). Ik gaf hem mijn nr en toen hij mij die avond sms'te durfde ik niet terug te sms'en. Ik voelde me té lullig want dan zou ik nog dieper in de leugens moeten zitten aangezien ik nog steeds voor hem een amerikaanse toeriste was En dus bleef het stil. Hij heeft die hele avond om de 10 min zijn mobiel gecheckt en dacht dat ik hem niet leuk vond. Ik nam me voor dat zodra ik 18 werd ik alles zou vertellen. (Ben echt vreselijk in liegen en voel me dan zó schuldig!) 18e verjaardag ging voorbij en had het nog niet gezegd.. Één vrijdagavond kwam ik weer wat halen, hij vroeg wat ik zou gaan doen en ik zei dat ik met wat vrienden mee zou uitgaan (stond m'n vriendin dus buiten rustig op me te wachten). We gingen naar een café en hadden een rustig avondje, net toen ik van een trap af wilde lopen zag ik hem staan, schrok me dood en verstopte me achter een kapstok, terwijl ik m'n jas als een gek over me heen gooide en om het hoekje keek zwaaide hij vrolijk naar me, ik trok echt een oepsie gezicht en drapeerde mn sjaal over mn kop heen en net toen ik dus heel snel weg wilde rennen gaf hij me een grote knuffel, toen flapte ik er heel luid uit: OH SORRY IK KAN OOK NEDERLANDS PRATEN SORRY!!!! Hij moest alleen heel erg lachen en snapte er natuurlijk niks van. Daarna ging alles best snel, we kletsen die avond en zoende voor het eerst, hij was heel lief en zei dat hij me al heel lang leuk vond. Van de één op de andere dag ging het heel snel en woonden we ineens samen Sindsdien zijn we onafscheidelijk en we zien het niet gebeuren dat we ooit uit elkaar gaan, alsof ik m'n soulmate ontmoet heb! Oja en don't worry, dat blowen is natuurlijk allang helemaal gestopt! We wilden heel erg graag een kindje krijgen en daar horen dat soort dingen niet meer bij. Sorry! Héél lang verhaal geworden!
Geen romantische verhaal hier, eerste 3 jaren waren een drama! We hebben elkaar 1 januari 2005 leren kennen via internet, 5 januari 2005 afgesproken en waren smoorverliefd op elkaar! Maar meneer zat nog middenin zijn wilde puberleven en werd om de maand wel verliefd. Ik heb hem vanaf dag 1 niet uit mijn hoofd kunnen zetten en heb hem ook gezegd; als je er aan toe bent om te settelen, ik wacht op je! Af en toe spraken we af en begin 2008 had 'ie genoeg van zijn slecht gedrag! En sindsdien zijn we samen, hij is nog wel even de fout ingegaan, maar dat was al vrij snel afgelopen! Hij heeft me niet voorbeeldig behandeld, maar ach, je kunt niet alles hebben! Of 'ie de ware is? Time will tell! Maar hij is wel mijn beste vriend, vriendje en sinds een 3 maand zelfs mijn man!
Ik wist het toen ik een migraine aanval kreeg Ik word dan helemaal blind en kan niet meer praten (wartaal) en ben duizelig hoofdpijn enz. Mijn vriend is geen minuut weg gelopen hij is de hele dag bij mij blijven liggen en heeft steeds water voor me gepakt. Toen de dokter kwam heeft hij ze goed in de gaten gehouden. (hoe ik dit wist mijn moeder had hij gebeld en die was ook gekomen) super lief toch!!!!
Ik geloof niet in de ware (vond de trouw beambte maar raar) Denk dat je met meerdere mannen gelukkig kunt worden... Je eigen geluk moet je zelf maken door de kleine dingen in het leven te waarderen en niet alles te zwaar opvatten. Zal daarom ook nooit afhankelijk willen zijn van een man
Een enorme klik, zowel met mailen en chatten (in het begin) als toen we elkaar zagen. Het voelde als thuiskomen, ik vind hem geweldig, ik word door hem op handen gedragen, ik mag en kan mezelf zijn bij hem, we kunnen alles met elkaar delen en tegen elkaar zeggen, hij is mijn lover,vriend en maatje en nu hebben we samen ook nog een kindje! Ik voel me super door en met hem!!!
Dit had ik kunnen schrijven! Gelukkig heeft 'de mijne' er maar een half jaar over gedaan.. Ben nog steeds elke dag heel gelukkig met hem. Nog nooit heb ik me bij iemand zo fijn gevoeld en mezelf kunnen en mogen zijn.