Om 5 uur s nachts moest ik naar de wc, op de wc kreeg ik krampen en om 8 uur was mijn zoon er daarvoor geen tekenen!
Bij de eerste weeën die steeds sneller achter elkaar kwamen. Bij de 2e schrok ik wakker, direct in een weeenstorm, een uur en een kwartier later was ze er.
Ik werd wakker van het gevoel dat ik een beetje had geplast in bed, dacht dat uk op mn blaas duwde en wat druppels had laten lopen dus ging plassen en weer verder slapen. Toen gebeurde hetzelfde en voelde ik me ineens minder slaperig en bedacht me dat dit mijn vliezen konden zijn, en inderdaad.
Bij de eerste braken m’n vliezen spontaan rond half 12 ‘s ochtends. Rond een uur of 3 begonnen de weeën. Ze is rond half 6 de volgende ochtend geboren.
Eerste gebroken vliezen midden in de nacht net nadat ik naar het toilet was geweest. Tweede af en toe een beetje pijn, niet noemenswaardig, vermoeden gebroken vliezen, maar toen de vk kwam dacht zij van niet (niet ingedaald kindje, dus ze kwam even checken). Paar uur later was dochter er, en tijdens bevalling geen vliezen gebroken, dus waarschijnlijk ook bij haar toch begonnen met gebroken vliezen (maar niet direct hele stromen zeg maar ) Derde 1 flinke wee, daarna gebroken vliezen
Omdat ik best wel heftige buikpijn/kramp (overigens boven in mijn buik, niet onderin) had die 1minuut aan hield om de minuut. (Kwam er pas bij 8/9 cm achter dat de bevalling begonnen was, ik dacht dat ik gewoon een slechte dag had, buikgriep oid) Achteraf gezien waren de symptomen; Voorweeen en harde buiken gedurende 1 week Lozing van maag + darmen op de dag zelf Verlies (deel)slijmprop 2 a 3 dagen voor de bevalling Baarmoedermond was terug naar voren gedraaid en zacht
Onze tweede was een inleiding. Maar bij alle andere kinderen had ik onregelmatige weeën waarvan ik instinctief wist dat het niet zou stoppen voor de baby eruit was. Die onregelmatige weeen zijn op de een of andere manier anders dan andere voorweeen...
Bij beide dochters begon het met gebroken vliezen (bij de oudste met 36+6, bij de jongste met 37+6), bij zoon ben ik op afspraak ingeleid met 41+0. Bij dochter en zoon ingeleid, bij de jongste een keizersnede gehad ivm dwarsligging.
Op donderdag vroeg naar bed omdat het eten slecht was gevallen (dacht ik) snachts vaak wakker en moest dan meteen naar de wc. Rond 5 uur snachts werd ik wakker van een kramp. Om 8 uur weer wakker en toen wist ik het gewoon Het waren weeën. Meteen gaan douche en de weeën bleven aanhouden. Heb tot half 2 smiddags muziek op de mp3 gezet, buikfotos gemaakt en de bedankjes in elkaar gezet voor de visite. Toen heb ik de vk gebeld en bleek 3 cm ontsluiting te hebben. Om 17.00 uur naar het ziekenhuis maar de ontsluiting zette maar niet door terwijl de weeën wel erger/pijnlijker werden. Om 00.15 vliezen laten breken en aan de morfinepomp gegaan. 04.02 persweeën en om 04.22 was onze zoon geboren .
Bij de oudste kreeg ik wat krampen maar dacht dat ik iets van buikgriep zou krijgen. Maar later op de dag begonnen de echte weeën en dat verschil merkte ik meteen.
Eerste middenin de nacht gebroken vliezen. 16 uur later was die er. Tweede al een ruime week redelijk veel helderrood bloedverlies en veel slijmverlies met onregelmatige voorweeën. Toen na een week gestript. Die avond geen zin in avondeten en tegen half elf begonnen de weeën. Drie kwartier later was de kleine er al.
Nadat ik me had aangemeld in het zh en ze begonnen met inleiden hihi maar de andere zs: krampen die met vaste intervallen kwamen (heel lichte) en die na een nachtelijk uurtje in het bad niet stopten. slijmprop kwam er ook uit dat moment. 2-3tal uurtjes aangekeken en getwijfeld, en toen toch zh gebeld dat we eraan kwamen
wat grappig dat je nog snel even een paar uur hebt geslapen. Ik had mijn eerste nachtelijke kramp ooit en was vanaf 2 of 3u klaarwakker tot na de bevalling om 11u. ging no way terug kunnen slapen hebben door de adrenaline
Ik werd om half 6 wakker van een wat zeurend gevoel in mn buik. Manlief sliep nog dus ik ben gaan douchen, daarna mega aan de race dus ik dacht dat het darmkrampen waren. Daarna moest ik weer naar de wc en had ik wat bloedverlies (had de vk al aangegeven dat dat kon dus geen paniek). Manlief wakker gemaakt en een heerlijke dag gehad. Gooische vrouwen zitten kijken en nog giechelend mensen gebeld die we graag op de hoogte wilden brengen. Om 13:00 kwam de vk maar die zag mij er nog zo fris en fruitig er bij zitten dat ze een beetje moest lachen. Terecht, had pas 3cm. Ze waarschuwde mn man dat hij het echt wel door zou krijgen als het serieus werd. Ze was de deur nog niet uit en ik kreeg een weeen storm, mn vliezen braken en om half 5 kreeg ik persdrang en ze was er nog niet (toen wel lichtelijk paniek bij mij). Mocht persen toen ze er was maar helaas kwam mn dochter nog langs het geboortekanaal en moest ik (stromend van vruchtwater bij iedere wee en persweeen) met de lift naar beneden en de auto in om naar het zkh te gaan. Dat was gelukkig maar 5 min rijden dus ambu bellen en lagen komen had langer geduurd. Uiteindelijk is ze kwart voor 7 in de avond geboren.
Bij de 1e had ik vanaf dat ik wakker werd continu harde buiken. Die gingen over in lichte weeën en daarna zwaardere weeën tot een weeënstorm. Bij de 2e braken mn vliezen en kwamen daarna al snel de weeën
Bij eerste: toen die heel pijnlijke kramp in mijn buik, opeens weer weg was en 5 min later opeens weer terugkwam en ik me realiseerde dat dit dus weeën waren. En dat die darmkrampen, diarree en spugen van de 5 uren ervoor dus geen buikgriep was maar voorbereidend werk. Bij tweede: werd ik wakker van een wee, herkende het gevoel meteen. Was erg onregelmatig en ik dacht, dit zet toch niet door. Na 2-3 weeën bleef het weer uren helemaal rustig. Gaan slapen in de middag, rustig wakker geworden en toen weer weeën. Na een 4-tal viel er een kwartje dat ze regelmatig waren en ben dus gaan timen. Vanaf dat moment kwamen ze veel sneller, om de 3-4 min, dus het echte werk. Bij derde: 'plaste' ik opeens in mijn broek terwijl ik naast bed van mijn zoon stond. Bij iedere stap naar de badkamer kwam er een nieuwe scheut, dus realiseerde ik me dat het vruchtwater was. Na een uurtje kreeg ik menstruatiepijn, dat daarna langzaam overging in steeds sterker wordende regelmatige weeën. (geen verdere voortekenen overigens, alle dagen leken op elkaar op het einde...)
Ik werd wakker van lichte weeën dus toen ben ik heel blij uit bed gesprongen en gelukkig zetten ze door
Leuk topic! Hier pas echt get geloof bij de eerste controle (had toen al 7cm). Maar door de weeenstorm waar ik al direct in zat en het feit dat ik mij afsloot van de buiten wereld had mij natuurlijk achteraf wel duidelijk moeten zijn dat het begonnen was altijd fijn zelfbescherming. Hopelijk nu weer maar dat zal wel niet. Ontkennen wordt lastiger wanneer je het al eens gevoeld hebt
Hier duurde het wel een poos voor het echt opgang kwam, maar had veel voortekenen. Eerst mijn slijmprop verloren. Druppelsgewijs vruchtwater verloren en 2 dagen last gehad van voorweeen en weeën die niet doorbraken. Na het volledig breken (Spontaan) van mijn water verliep het als een trein (had toen 2cm). Toen begonnen de Ontsluitingsweeën. Na 40 min weeënstorm doorstaan mocht ik naar de verloskamer... die echte weeën zal je wel kunnen onderscheiden van de rest. Gelukkig was ik al in het ZH (wegens vruchtwaterverlies) de rit er naartoe zou nipt geweest zijn ivm de persweeen.