Ik wist het omdat het vanaf minuut 1 zo goed voelde, het ging allemaal heel vanzelf. We kunnen dagenlang op elkaars lip zitten zonder dat het misgaat, en ik ben echt niet de meest vredelievend persoon op aarde We zijn heel snel gaan samen wonen en alsof het normaal was hadden we het al heel vroeg over trouwen en kinderen krijgen. Niet als in plannen, maar wel als in: als we dan getrouwd zijn, als we dan een kindje hebben... Op de een of andere manier wisten we gewoon dat het zover zou komen. Tuurlijk heeft hij z'n tekortkomingen, maar he die heb ik ook. Belangrijkste is dat we er samen een feestje van bouwen. We kennen elkaar door en door, kunnen echt op het zelfde moment het zelfde zeggen. Soms als hij ergens staat te praten en ik kijk toe dan voel ik mezelf helemaal warm worden van trots, dat is verdorie míjn vent die daar staat, hoe mooi wil je het hebben?!
Wij waren collega's (bijbaantje horeca) Hij zag mij wel zitten ik hem nog niet echt. Pas twee jaar later sprong bij mij de vonk over. We konden samen lachen is lief enz. Hij neemt zo als ik ben staat altijd achter of naast me. En we kunnen nog altijd super met elkaar lachen. Als ik aan hem denk dan verschijnt er een lach op mijn gezicht.
wij hebben elkaar via een chatsite leren kennen niet dat ik op zoek was maar ik chatte daar voor de grap en hij kwam een prive bericht plaatsen Na 3 maanden heen en weer smsen en msnen enz zijn we gaan daten Toen we ong 6 maanden verkering hadden was hij bij ons thuis en me zusje had een vriendin op bezoek met haar babytje en ik had dat kindje in mijn armen en uit het niet vroeg hij of hij haar ook even mocht vast houden en toen wist ik het hij moet de vader van mijn kinderen worden en die wens is toen 9 jaar later uitgekomen . En na de komst van onze dochter is mijn liefde alleen maar gegroeid wat ik in hem waardeer is dat hij niet jaloers is en dat ik vrij ben om te gaan en te staan waar ik wil
Mijn vriend en ik hebben samen op de kleuterschool gezeten, verder dezelfde basisschool. We kwamen elkaar in de loop der jaren steeds tegen, durfden niks te zeggen, maar vonden elkaar wel leuk blijkt achteraf. Toen ik in de winkel werkte, kwam hij elke keer wat kopen Maar nog steeds niks mee gedaan, tot hij in de flat kwam wonen, recht tegenover het huis van mijn ouders Elkaar tegen gekomen op de hoek van de straat, ik ben langsgegaan bij hem en vanaf dat moment; DE GROTE KLIK! Alsof het nooit anders is geweest, we waren en zijn vanaf dat moment elke dag bij elkaar, na 2 maanden samen gaan wonen, na een paar jaar samen een huis gekocht, zoontje erbij, het voelt nog steeds alsof het altijd zo heeft moeten zijn. Vanaf het moment dat we dat eerste echte praatje maakten, kreeg ik het gevoel van dit is het! En zo is het nog steeds na bijna 7 jaar Als we eerder wat hadden afgesproken had het nu al veel langer geweest.
ik weet voor 100 procent dat ik met hem oud wil worden. ik ben nog nooit zo gelukkig in een relatie geweest als dat hij mij maakt. het geeft je iets bijzonders. na een paar maanden besloten we al samen te gaan wonen, ik ben gestopt met de pil en ik draag al zijn achternaam dit allemaal in het 1e jaar. we zijn nu 2 jaar samen. hij maakt me elke dag weer aan het lachen dat vind ik belangrijk. als ik aan hem denk voel ik me echt trots *kwijl kwijl* hahaha
ik geloof niet in de ware..omdat niemand perfect is (en ook niet hoeft te zijn)denk ik dat er meerdere dekseltjes op het potje passen. * bah wat nuchter he *
Ik was 16 en had net een half jaar verkering met hem. Toen riep ik al tegen een nichtje vAn mij dat ik met hem kinderen zou krijgen en met hem wilde trouwen want hij is de ware Zo grappig als ik nu terugdenk. En alhoewel we behoorlijk wat shit hebben mee moeten maken met elkaar en we soms nog tegenover moeilijke problemen staan is hij voor mij echt de ware omdat we er altijd sterker uitkomen. We voelen elkaar feilloos aan en hebben ontzettend veel lol met elkaar. Dit gevoel had ik nooit met exen, alhoewel ik wel heel jong was toen, maar ik wist wel wat ik wilde. Ook hoe we elkaar hebben leren kennen was just ment to be! Echt na bijna 6 en een half jaar ben ik nog steeds zo ontzettend gek op hem en iedere dag kijk ik naar hem en denk ik wauw! Je bent van mij !!!
Wij leerden elkaar kennen via een forum maar spraken voor de eerste keer af op het station. De regen viel met bakken uit de hemel. Ik was zo stom om alcohol te nemen toen hij voorstelde wat te drinken. We gingen even wandelen (het zeikte nog steeds keihard!) en toen kuste ik hem. Hij had daar helemaal nog geen zin in Ik was smoorverliefd en nu nog steeds. En hij gelukkig ook hoor
de allereerste keer dat wij elkaar zagen waren we op slag verliefd en helemaal van de kaart... we hebben maanden lang om elkaar heen gedraaid en na 8 maand hebben we eraan toegegeven.. in die tussentijd deden we heel veel leuke dingen samen en kwam hij steeds vaker bij me eten en gingen we lekker op een terrasje zitten en dat soort dingen... pas na 8 maand hebben we voor het eerst gezoend en meer gedaan... dat is nu bijna 10 jr geleden... ik voelde me zo raar, had nog nooit zoiets gevoeld en wist gewoon dat hij het was! andersom dus ook... nu zijn we dus 10 jr verder en hebben we 2 dochters samen en zijn we nog steeds dol op elkaar...
Ik denk dat ik weet waarom mijn vriend de ware is, als ik er over nadenk dat wij geen stel meer zouden zijn krijg ik al kippevel. En ik kan me er geen voorstelling van maken om zonder hem te leven. Daarom denk ik dat hij de ware is Beetje apart dus
Mn man is de beste vriend van mijn broer. Hij kwam al over de vloer toen ik 8 was...maar voor mij was het altijd de vriend van...Tot ik 18 was en hij gek op mij werd en moeite voor me ging doen. Om maar van het gezeur af te komen heb ik met hem afgesproken en toen kwam de vonk... Wanneer ik wist dat hij het was... heel erg stom..maar op het moment dat ik een scheet in bed liet en het dekbed over hem heen trok.. Ik voelde me zo op mn gemak en mezelf bij hem..dat ik dat gewoon deed ( bij exvriendjes nooit) en nu zijn we getrouwd en hebben een dochter...Ik kan me niet voorstellen dat hij er niet zal zijn in mijn leven
Mmmm...Mijn vriend hebben elkaar 11 jaar geleden op vakantie ontmoet. (beide NL) Ik 17, hij 27. Voor mij was het meteen serieus, voor hem duurde het een tijdje. Nu zijn we de dikste maatjes. Hij is mijn beste vriend en we delen alles. Ik schaam me totaal nergens voor bij hem en andersom ook niet. Anderen vinden ons altijd zo'n leuk stel. Wat het precies is weet ik niet maar we houden gewoon veel van elkaar en we kunnen super goed praten!
Toen ik hem de eerste keer zag wist ik, dit is em!! Hij had nog een andere vriendin maar ik heb toch met hem geflirt Na veel praten en met elkaar omgaan wist hij dat zijn relatie over was en hadden wij na 3 weken officieel wat. Dat is nu 9 jaar geleden
Mijn vriend heb ik via hyves leren kennen. Uren op msn gepraat. Op een gegeven moment vroeg hij wat voor muziek ik graag luister dus ik geef antwoord. Daarbij zeg ik ook dat ik graag na liedjes luister van een bepaald artiest maar zijn naam niet noem om maar niet dom over te komen (Clouseau!). En op dat moment zegt hij oh dat heb ik ook, vindt sommige liedjes van Clouseau leuk. Nou op dat moment wist ik het . Ohja en toen ik hem zag wist ik het helemaal zeker ... Bijna 4 jaar samen (L)
ik geloof niet in de ware MAar mijn man wilde mij.. en toen had ik al een relatie.. Hij is gewoon een tijdje blijven wachten en toen mijn relatie over was sloeg hij toe Ik houd gewoon veel van hem en wij hebben de nodige stormen al meegemaakt, maar zijn toch nog samen. Daardoor weet ik dat er heel wat moet gebeuren voor we uit elkaar zouden gaan. Wil gewoon graag met hem oud worden en hij met mij. We zijn niet zo'n klef stel.. eigenlijk vrij nuchter..MAar wel goede maatjes, lachen veel om en met elkaar en kunnen van elkaar aan..
Ik wist het doordat mijn relatie met hem gewoon vanzelf ging! En nog steeds eigenlijk... Het voelt nooit moeizaam of ingewikkeld - we zijn er gewoon voor elkaar en het klopt. We denken en zeggen vaak precies hetzelfde op hetzelfde moment, maar verrassen elkaar ook nog heel vaak met verhalen of opmerkingen enz., waardoor het ook niet saai wordt. Ik kwam toen ik V leerde kennen net uit een 'relatie' van 3 jaar waar alles moeilijk was en gedoe gaf en waarin ik me gewoon nooit goed genoeg kon uitdrukken om te laten weten wat ik voelde. Dat is zó'n wereld van verschil!
Vanaf het begin was het gewoon anders met hem... Ik voelde me (net als de anderen hiero) zo op mijn gemak met hem, er vielen geen lange stiltes en we konden ook zo samen lachen. Zo zou het moeten zijn, jezelf kunnen zijn, samen lachen, kletsen en ook samen huilen... Want ook dat hebben we gedaan. Wij zijn voor eeuwig samen, geen twijfel over!
Tsja... ik dacht ook 'de ware' te hebben gevonden... en wie weet blijkt hij het over een aantal jaren alsnog te zijn, maar nu even niet Bij ons is alles ook vooral te snel gegaan denk ik. We ontmoetten elkaar toen we beiden nogal 'fout' bezig waren, ik had foute vriendjes, deed niet echt goeie dingen.. en hij hing alleen maar een beetje doelloos rond op straat. We zagen elkaar... hadden elkaar wel vaker even gezien en gesproken, maar nooit verder nagedacht. Tot ie naar me toe kwam en ik in z'n ogen z'n verdriet en z'n goede karakter zag.. Hij had echt hele lieve ogen, daar ben ik op gevallen... We spraken diezelfde avond wat af (heel vaag, hij had geen telefoon, dus gewoon een tijd+plek) en we hebben echt letterlijk de hele nacht gepraat.... We hebben samen zitten lachen en samen zitten huilen. Er was zo'n klik en ook zo'n begrip naar elkaar.. dat hadden we beiden nog nooit meegemaakt. De volgende dag heb ik hem meegenomen naar mijn huis in een hele andere stad.. We moesten beiden weg waar we waren om te stoppen met al die andere dingen... Hierna is hij ook nooit meer weggegaan! Vanaf dag 1 onze oude levens achter ons gelaten en we zijn gaan werken aan de toekomst, hij is bij me ingetrokken en heeft meteen werk gezocht. Een half jaar later was ik zwanger. Misschien niet heel verstandig, het was ook nog niet echt de planning, maar we hebben echt zo'n geweldig zoontje.. Die is ook echt wel grotendeels de reden geweest dat het met ons beiden goed is blijven gaan en ook altijd goed zal blijven gaan. Dus voor elkaar waren we echt wel de 'ware'.. alleen hij heeft nog lang niet al z'n eigen problemen in de tussentijd op kunnen lossen, daar zijn we wat naief in geweest. We zijn nu dus wel uit elkaar..
wij hebben elkaar leren kennen via internet. De dag dat we de eerste date hadden was 17-07-2007. Dus dit jaar alweer 4 jaar saampies! Bij de eerste blik en gesprekken had ik al een goed gevoel, en dacht, mm dit bevalt me wel. En zo zijn we steeds naar elkaar toe gegroeid. En ook als we woorden hebben, praten we het altid uit. Hij is gewoon de ware voor mij, en hij zegt ik voor hem. hihi... En ik zou niet weten wat ik zonder hem zou moeten, me kind en me vriend zijn mijn ALLES!