Iedereen vind mij altijd zo sterk... ik vind mezelf niet sterk. Maar snap op zich wel dat mensen dat denken.
Ik heb het afgelopen jaar een paar nieuwe collega's gekregen en die gaven stuk voor stuk aan dat hun eerste indruk van mij erg goed is, open, gastvrij, behulpzaam, vriendelijk en ze voelden zich snel prettig bij mij en durven daardoor om hulp te vragen. Ook heb ik laatst geholpen bij een hardloop evenement van onze plaatselijke loop vereniging, mijn eerste taak was bij het parkeren, mensen vriendelijk ontvangen naar de juiste parkeerplaats sturen. Toen ik bij het clubgebouw kwam kreeg ik meteen te horen dat verschillende deelnemers hadden gezegd dat ze zo hartelijk waren ontvangen. Dat vond ik leuk om te horen, vooral omdat ik denk dat ik hier een paar jaar geleden niet zelfzeker genoeg voor was en dat nu wel ben. Daar ben ik best trots op, ik was altijd wat meer afwachtend.
Rustig, nuchter en georganiseerd. Klopt wel aardig, al is dat laatste soms schijn. Maar ben blij dat ik zo overkom, haha.
Ik hoor het meeste dat mensen mij over vinden komen als een bitch. Ik snap wel dat mensen mij gauw over vinden komen als een kreng. Ik heb een hele hoge muur om mijzelf heen en voor de buitenwereld ben ik heel stug. Ik accepteer geen bullshit en kan heel hard zijn. Als je mij kent, en beter leert kennen, kom je steeds een schil dichterbij mij als persoon. Er zijn er maar bijzonder weinig die mij echt kennen. Die mensen omschrijven mij ook niet als "krachtig" of "bitchy" want zij weten dat ik ergens diep van binnen ongelooflijk zachtaardig ben, en dat mn grote mond alleen maar een masker is om te zorgen dat je niet dichtbij genoeg komt om mij te kwetsen.
Ik hoor vaak dat collega's me afstandelijk en arrogant vinden en mijn studenten noemen me streng en hard. Gestructureerd hoor ik ook heel vaak en direct. In eerste instantie klopt dat ook redelijk, maar de arrogantie is eigenlijk verlegenheid maar blijkbaar komt dat niet zo over. Ik weet in groepen mensen nooit mijn plekje te vinden (behalve als ik ervoor sta) en ik ben ook streng en hard tot mijn studenten zich aan de regels houden. Als ze me langer kennen, noemen ze me juist gezellig. Gestructureerd ben ik qua werk en direct ben ik bijna altijd. Ik ben daarnaast overbezorgd naar mn dochter en niet zo zorgzaam verder. Dat schat nooit iemand zo in. Verder ben ik best slim maar zo word ik niet ingeschat omdat ik discussies niet aan ga met de mensen waarmee ik werk. Mijn vrienden weten dat dan juist weer wel en die zouden me ook niet arrogant noemen. Wel een beetje socially awkward.
Een hele poos geleden op mijn werk vertelde een collega, tijdens de koffiepauze, aan een andere (nieuwe) collega dat hij zo nerveus was geworden voor zijn sollicitatiegesprek omdat in de brief stond dat ik daarbij aanwezig was... Toen vroeg ik me oprecht af hoe ik dan bekend sta in huis (werk in een ziekenhuis) Tijdens mijn laatste jaargesprek vertelde mijn teamleider dat mijn collega`s altijd blij zijn als ik er ben (en dat is niet zo vaak) omdat ze blind varen op mijn kennis en ik altijd zo rustig blijf tijdens heftige situaties of drukke diensten... Ergens snap ik het eerste wel, want ik hoor na 15 jaar onderhand bij het meubilair en de rest van mijn collega`s zijn er gewoon nog niet zolang, hoewel er verschillende toch ook echt al heel wat jaren zijn. Maar blind varen op mijn kennis... ik doe vaak intuitief iets en voor het digitale dossier heb ik echt mijn jonge collega`s nodig om me steeds opnieuw uit te leggen hoe het ook alweer werkt...
Enthousiast en positief, vrolijk en met gevoel voor humor. Maar ook driftig, recht door zee, op het botte af soms, rechtlijnig en eigenwijs. Als een doorzetter en als iemand die weet wat er in de wereld te koop is. Zelfstandig en zelfverzekerd. De meeste dingen kloppen wel maar mensen zien niet dat ik wat melancholiek en zwaar op de hand kan zijn en soms een wat negatieve kijk op het leven heb. Dat ik echt niet zo zelfverzekerd ben als het lijkt, al ben ik wel wat minder gaan geven om wat anderen denken. Ik heb gewoon een wat donker randje dat mensen niet snel zien.
Meestal als arrogant en bekakt Ik ben gelukkig geen van beiden. als mensen me beter leren kennen zeggen ze ook: Je bent zo anders als ik verwacht had. en pas noemde iemand mij naïef....Terwijl ik weet wat zij niet weet, waar ze ook totaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaal niet blij mee zullen zijn, maar ik hou me van de domme Ik hou me op de achtergrond, maar ben enorm gevaarlijk voor deze dame Maar daardoor denkt zij klaarblijkelijk dat ik naïef ben. Lekker laten denken, dat heeft ze in elk geval niet door dat het gevaar van mijn kant komt.... Maar om mezelf te omschrijven: ik ben scherp, diplomatiek, op de achtergrond en kan dus enorm gemeen en doortrapt zijn als je me voor de voeten loopt en mij of mijn kinderen een loer wil draaien Maar meestal ben ik wel aardig.
Ik heb wel eens gehoord dat mensen mij in het begin en bitch vonden, menig heeft de mening later bij gesteld. Vind het ook niet erg als anderen dat denken hoor. Ik ben namelijk wel een enorme flapuit, vrij impulsief en kan heel goed beledigingen in een grapje verpakken en wat een ander van mij vind zal me aan mijn derrière oxideren.
Iemand die eerlijk (soms tegen het randje van hard en ongenuanceerd), assertief, vol zelfvertrouwen is. En dat klopt wel, maar wel pas als ik de kat uit de boom heb gekeken en weet wie ik voor me heb. Ik heb onlangs een nieuwe baan en voel me daar nu al rete onzeker over. Nieuwe baan, zonder ervaring in dat werkveld, nieuwe collega's. Dat vind ik altijd erg spannend. Van nature ben ik een introvert persoon, maar kan wel heel extravert zijn. Al kost dat vreselijk veel energie. Een feestje, verjaardagen of andere drukke gelegenheden vreten echt energie.
Mensen vinden mij altijd zo rustig en stabiel maar soms vinden ze me ook erg zelfverzekerd overkomen en dat maakt mensen weleens onzeker. Die zelfverzekerdheid vat ik soms niet helemaal, ik ben dat naar mijn gevoel helemaal niet zo maar mogelijk straal ik dat wel uit. Doorgaans vinden mensen me erg aardig ( ben ik ook
Hmmm dat klinkt wel heel mysterieus. Wat weet je dan precies wat zij niet weet? Ons kun je dat toch wel vertellen?
Ik weet eigenlijk niet hoe anderen mij inschatten. Mensen heel dichtbij weten gewoon hoe ik ben. Mensen van wat verder af... tja .... dat worden aannames.
Mensen die ik voor het eerst zie denken vaak dat ik stil en verlegen ben. Ik snapte nooit hoe ze daarbij kwamen, tot ik hetzelfde zag in mijn zoontje. Hij is niet verlegen en stil, maar hij kijkt de eerste 10 minuten de kat uit de boom als hij op een nieuwe plek is. Dat doe ik dus ook. Mensen die mij iets beter kennen vinden mij vaak grappig, zorgzaam, hard en impulsief. Denk dat dat komt omdat die mensen geen prioriteit zijn. Het zijn kennissen en mijn gezin, familie en naaste vrienden gaan dan voor. Daarnaast kan ik mij ook zelden echt druk maken om iets en dat schijnt dus moeilijk te zijn om mee om te gaan voor mensen Het impulsieve komt dan omdat ik een paar uur van te voren iets kan afzeggen omdat mijn dag anders loopt of omdat geen zin meer heb. Ik zeg dat ook dan gewoon eerlijk. Maar de mensen die dichtbij mij staan zien hoe ik echt ben. Ik ga door het vuur voor ze dag en nacht, maar eenmaal iets doen wat mij kwetst en het is klaar.
Heel open, vriendelijk, behulpzaam en heel zelfverzekerd. Alleen mijn meest naasten weten dat ik eigenlijk heel onzeker en snel gekwetst ben. Ook zien zij mijn zorgzame kant. Ik kan heel goed praatjes maken met mensen, maar er zijn er maar weinig die echt tot mijn kern door dringen.
@mamabri, de omschrijving die je van jezelf geeft, maakt me bang en nieuwsgierig tegelijkertijd. Mijn nieuwsgierigheid wint het van mijn angst, dus ik durf je te vragen: waarom ben jij zo gevaarlijk voor deze vrouw? Wat weet jij dat zij niet weet? (Als jouw antwoord het daglicht van een openbaar forum niet kan verdragen, mag het ook wel via pb hoor. )
Oh herkenbaar! Ik weet nooit of ik introvert of extravert ben haha. Ik ben dol op alleen zijn, je kan me gerust een week lang in m'n uppie thuis laten zitten. Feestjes e.d. heb ik nooit zin om heen te gaan. Na een feestje of een werkdag moet ik eerst altijd opladen, ik word doodmoe van het zijn bij veel mensen. Maar andersom... Op werk of op feestjes heb ik wél altijd het hoogste woord. Ik praat honderduit, maak grapjes die eigenlijk net niet kunnen tegen mensen die ik niet ken, neem snel de leiding als er wat gedaan moet worden en heb altijd overal een antwoord op. Ik kan die twee verschillende persoonlijkheden nog steeds niet plaatsen haha.