Hoe wst jij dat je bevalling op het punt stond om te beginne

hoi hoi

bij mijn eerste 2 bevallingen heb ik niets bijzonders gemerkt alleen tja toen het vruchtwater brak was het wel duidelijk dat ik ging bevallen

bij de derde ben ik ingeleid met 38 weken dus ja daar was ook niets van te voren aan te merken alleen dat ik al ruim van te voren wist wanneer ik ingeleid zou worden

bij de jongste had ik zelfs alleen maar krampjes niet eens door dat ik dus echte weeen had en uiteindelijk bij me moeder thuis ineens rare persdrang kreeg en ik met spoed naar het ziekenhuis moest daaraangekomen binnen 5 minuten bevallen ook met 38 weken niets gemerkt van te voren

groetjes nathalie

 

Bij beide kids begon het met zeer heftige beenweeen die niet te houden waren
Bij deze ben ik benieuwd of het anders is

 

Nou niet.

Om 02.30 braken m'n vliezen, maar Florine was al ingedaald en diende dus als stop.
Ik wist wel dat ik vruchtwater verloor en ik heb ook de vk gebeld. Die is geweest, heeft gekeken, maar dacht aan een scheurtje in de vliezen, zou vanzelf wel dichten.

Om 04.00 uur begonnen de weeën, maar dat leek heel erg op een goede buikgriep of een urineweginfectie. Dat laatste had ik halverwege m'n zwangerschap eens en toen had ik gezegd dat het wel een bevalling leek. Iedereen lachte me toen uit en zei dat ze me nog wel zouden spreken als ik echt bevallen was.
Dus ja, ik dacht er niet zoveel van.

Pas toen de verloskundige om 10.00u weer kwam en inwendig onderzoek deed (en dat deed ze, vertelde ze later, alleen maar omdat ik onrustig was, want verder waren er geen tekenen dat dit al echt de bevalling was) en erachter kwam dat ik 3 cm ontsluiting had, toen wist ik dat het begonnen was.

11.58 was Florine er.

Superbevalling, dat doe ik zo weer.

Linda

 

Totaal onverwachts , want ik had s'middags nog aan de ctg gelegen en toen was er totaal geen weeenactiviteit ... en sávonds ging ik naar bed toe en toen kreeg ik ineens buikpijn en toen dat aan bleef houden moest ik weer naar het ziekenhuis en daar vertelde ze mij dat ik bezig was en 2 centimeter ontsluiting had , ik was helemaal in shock hahaha ...

 

Hier ook geen idee dat het zou gaan beginnen.
Ja toen snachts om 2 uur me water brak.
Maar verder niks gevoeld, gedaan of anders.

 

Achteraf gezien was ik al de hele dag aan het "voorbereiden". Ik heb nog even wat rekeningen betaald die ik nog niet hoefde te betalen. Grote pan macaroni gemaakt, want dat is makkelijk voor morgen, hoeven we het restje alleen maar op te warmen.. Matras (als verhoging voor het waterbed) naar boven gesleept met manlief, want als je moet bevallen is het wel handig als het er staat. De hele boel opgeruimd, zelfs nog achter de bank gestofzuigd.

En nog veel meer van die kleine dingen die ik nu al niet meer weet. Ook heb ik flink diaree gehad. Toen ik met het eten begon had ik wat lichte kramp, maar ik dacht dat het wel over zou gaan. Na het eten kwamen ze toch wat regelmatiger en zei manlief: Zal ik dan maar niet gaan werken vanavond? Ik vond het nog wel meevallen, maar ik ben blij dat hij gebleven is.. Een uur later liep ik al door de kamer te zuchten en te steunen..

Om 10 uur had ik 5 cm ontsluiting, en om 1 uur 's nachts is Jelle geboren....

 

Ik had in de dagen ervoor wel het gevoel dat het niet lang meer ging duren zonder duidelijke reden waarom.
Maar toen mijn vliezen braken kon ik er niet meer omheen haha

 

Het begon mij vlak voordat ik ging slapen

om 24 uur deden wij het licht uit waarop ik krampjes in mijn buik kreeg.
Ze bleven komen maar waren niet heel heftig. Ik hield het op oefenweeen.
Ik was inmiddels al bijna 42 weken zwanger en de afspraak met de GYN stond al.
Dus ik nam 2 paracetamolletjes en probeerde te gaan slapen.

Om 2 uur maakte ik mijn man wakker want de krampjes werden heftiger en kamen volgens mij regelmatig...

Ik heb die dag verder niks gevoeld, gemerkt of gedacht.
Het kwam dus behoorlijk onverwacht

 

Intussen is Ts met de bevalling bezig. Dus deze zet ik op slot.

http://www.zwangerschapspagina.nl/viewtopic.php?t=68595

Kwebbel