Hii niet gezien..lijkt me maar niets..haha loopt alles door..en kus je je kindje heeft die direct make-up op
Haha ja hoor dat is ook zo..maar in mijn ogen is het als je t voor jezelf doet wat anders dan wanneer je je haast verplicht voelt om het voor de visite te doen
Ja, mijn moeder! Die keek eerst naar mij en daarna pas naar mijn zoontje! Die had zoiets van wat hebben ze met mijn kind gedaan! Ik heb me trouwens ook niet opgemaakt na de bevalling. Was wel heel blij dat ik kon douchen (mijn vriend heeft me gedoucht) en een schone pyama aan kon trekken. Maar had echt de energie niet om langer dan nodig te staan.
Tja, ik zag er al niet meer uit geloof ik toen ik naar het ziekenhuis moest, na uren weeën en geen enkel effect. Ben in mijn nachthemd met een rok over het parkeerterrein naar de verloskunde afdeling gelopen. Heb vanalles en iedereen ondergekotst, maar het kon me geen moer schelen. Bovendien leek ik wel een hamster, want ik hield viel vocht vast. Had 3 onderkinnen en die gingen pas na een paar dagen weer weg. Had geloof ik ook geen make-up bij me, geen seconde aan gedacht. Wat ik wel fijn vond was lekker wassen, schone kleren en een schoon bedje...heerlijk. Ach, je moet gewoon doen waar jij je goed bij voelt, neem het lekker mee zou ik zeggen en dan zie je wel of het er van komt of niet.
SBS als in op de tv? Tja.. misschien zou ik me dan ook wel ondersmeren als er camera's op m'n hoofd staan. Publieke aandacht doet dat met me
Haha! Ja, nou niemand ziet er op z'n voordeligst uit op t.v. tijdens een bevalling, ik zou er niet van moeten dromen om al gillend, kotsend en puffend op t.v. te komen. Bovendien zouden ze bij mij alles door piepjes moeten hebben vervangen, want er kwamen niet echt veel mooie woorden mijn mond uitgerold.
Hahahaha, dat zou een mooie zijn geweest *piep* *piep* *piep* En even off-topic: Ik ben zooooooooooo *piep*-ing moeeee!
Jeeeeeeeeeeeeeemig.... Ik zag er na de bevalling echt niet uit en het kon me geen zier schelen! Ik was uitgeput. Was dan welliswaar een supersnelle bevalling van 3 uur, maar ik had 2000 cc bloedverlies. Je kunt je voorstellen dat ik er uitzag als een lijk en me amper kon bewegen omdat ik geen kracht in mijn lijf had. In het ziekenhuis heeft een verpleegkundige mij op bed gewassen nadat ik gehecht was. Denk je nu echt dat ik haar nog even heb gevraagd om mij op te maken? of om mijn haren te wassen en te kammen? Ik was blij dat ik mijn kindje eruit had en dat ik bloed bijgezet kreeg. Boeien dat ik er niet uitzag, dat is echt wel het laatste waar je mee bezig bent op zo een moment.
Ik vind dit een normale vraag, ik moest de dag na de bevalling er ook niet aandenken.Heb iets moois geleverd wie maar ook de moeite doet om naar mij te kijken mist wat moois. (haha) De 2e dag toen de schoonfamilie kwam heb ik mij wel opgemaakt en iets leuks aangetrokken.
Tja, dat vind ik dan niet raar. Tenminste, ligt eraan. Misschien begon haar bevalling overdag en was ze al opgemaakt. Kan me voorstellen dat je dan niet eerst alles eraf gaat poetsen. Toen mijn vliezen gebroken waren, heb ik ook gedaan wat ik altijd deed, dus ook opgemaakt (in mijn geval alleen mascara, dus valt mee ).
Hihi humor..piep * piep* piep*...k zie het al helemaal voor me. Heb mn man nu al gezegd: lieverd als ik je helemaal kapot ga schelden dan meen ik er niets van hoor!
Ik heb helemaal niet gescholden tijdens de bevalling, het ergste wat ik heb gezegd is: 'hier hier!' (gebarend met mijn handen omhoog, ik hing aan mijn vriend tijdens de weeen en hij liep wel eens weg, om iets voor de verloskundige ofzo te halen). En: 'die druk is zo erg, alsof ik heel erg moet poepen' (laatste centimeters) en 'wanneer mag ik persen?' (nogal wanhopig) Bescheiden he?
Hihih ja inderdaad das nog heel netjes! Ben benieuwd wat ik ga doen..hahah..wil thuis bevallen hihi dus ik hoop dat ik netjes blijf, want dan hebben de buren niets om van mee te genieten
Ik heb gezegd dat ik naar huis ging en geen baby meer hoefde te hebben en geroepen dat ik niet begreep dat mijn moeder nog van me hield. Tegen mijn vriend gezegd dat het allemaal zijn schuld was, want dat hij niet met condooms kon omgaan.. Als hij iets zei gezegd dat hij het de volgende keer maar moest doen. Iedereen afgeraden ooit aan kinderen te beginnen en gezegd dat ik niet meer wist of ik nog wel van mijn vriend hield..
Ik ging ook echt nie me opmaken als er bezoek kwam.. mocht pas om half 6 douche en was om half 4 smiddags bevallen.. En om half 7 was er bezoek uur.. Dus ga me dan echt nie ook nog es opmaken.. Was ook nie het eerste waar ik nu aan dacht.. Dag later ging ik naar buiten had wel toen zoiets van tegen me vriend van kon je nie effe wat make up mee nemen.. Moest naar ziekenhuis maar we hadden me tas nog nie klaar gemaakt en had me vriend gedaan dus heb die gauw effe wat spullen gepakt.. Verder heb ik helemaal nie geschreewd was vrij rustig.. Had smiddags om half 2/2 uur pas weeen.. en om 15.00 begonnen de persweeen en om 15.15 mocht ik persen en om 15.25 was Damiano er al.. En me vriend dacht juist dat ik ging schelden maar was juist heeeel rustig
Na de bevalling had ik geloof ik een lijkbleek hoofd, ontploft haar en ik liep krom van de pijn in mijn stuitje... Een dag later heb ik een tshirt je aangedaan ipv een hemdje en een bh, heb m'n haar gewassen en in een staartje gedaan. Vond ik wel weer goed . Wat ik heb gezegd tijdens de bevalling? 'oohw... daar is weer een wee!' (om me heen grijpend naar een hand) 'ik KAN HET NIET! IK KAN HET NIET IK KAN DIT ECHT NIET!' 'mag ik deze wee nog wegpuffen?' (mocht al persen maar durfde niet) 'AUWAUWAUW HET DOET ZOOOOO ZEER!' En toen m'n ventje op m'n buik werd gelegd; 'ooowh.. het is een baby! een ECHTE baby!' haha... achteraf was 't wel wat genant.
Ik hb het dus heel anders ervaren de bevalling zelf dan.. Ik zei na de bevalling direct al van ik doe dit nog 20x over.. Bij persen had ik geen pijn namelijk washeel blij en gaf ook alles wat ik had.. En met 10 min was die er