doorslapen

Als ze bij jullie in bed wel slaapt zou ik dat lekker doen. Veel fijner voor je eigen slaap.

 

Is ze zeker gezond heb je oren laten nakijken?
Hier deed zoontje dit ook ten einde raad alles geprobeerd tot we na 2 maanden naar de huisarts gingen bleek het kind dubbele oorntsteking.. overdag niks aan het handje maar snachts kwam de duivel in hem naar boven en krijste hij alles bij elkaar. Logisch met zoveel pijn

 

Ik zou even een stapje terug doen want zo doorgaan heeft ook geen zin. Bvb toch bij jullie in bed, in haar ledikant op jullie kamer of één van jullie bij haar slapen. Als dit goed gaat weer oefenen met op haar eigen kamer slapen en er wel om de 10 minuten naartoe (lijkt me sowieso veel beter) Geef haar eerst een stukje veiligheid terug voordat ze echt niet meer wil slapen. Je hebt ook veel kans dat het een fase is en dat het vanzelf over gaat

 

Ik zou als je haar perse niet in jullie bed wil hebben voor een middenweg gaan. Laten huilen vind ik persoonlijk ook weer zielig. Ze mag dan wel ondeugend zijn maar ze is pad 1 jaar hè. Als je zeker weet dat het alleen voor de aandacht is en ze heeft geen pijn of is niet bang, zou ik haar laten weten dat mama er wel voor haar is, maar ben ook duidelijk wat je van haar verwacht.

 

Mijn zoon zit momenteel ook in zo'n periode. Is gewoon een fase, sprong zeg maar. Altijd tussen 2 en 4 uur ergens wakker. Gaat vanzelf weer over. Ook rond 1e verjaardag last van gehad.

 

Buiten dat ik geen voorstander ben van eindeloos laten huilen, heeft het in jouw geval ook weinig zin want dan slaapt blijkbaar niemand. Ik zou kijken op welke manier jullie allemaal het beste slapen. Niemand is erbij gebaat dat iedereen de hele nacht naar het plafond ligt te staren. Je weet ook niet hoe lang deze fase gaat duren. Bij ons gaan de nachten met vallen en opstaan. Een keer eruit is een normale nacht, vier keer of meer een slechte. Ik moet wel zeggen dat er dan steeds wat aan de hand was: ziek, een sprongetje (ook hangerig overdag), oorpijn, toe aan meer eten overdag, dorst. Ik denk altijd maar dat als je kindje stopt met huilen als jij er bent, je blijkbaar iets biedt dat nodig is. Dat hoeft niet per se te zijn dat je kindje jou nodig heeft, maar misschien wel je troost voor iets waar je zelf nog niet achter bent gekomen. Je kindje wordt echt niet zonder reden wakker, zeker niet als voorheen de hele nacht wordt doorgeslapen.

 

Hier zit ze soms ook in zo een fase. Als ik haar in slaap wieg en slapend wegleg, gaat het meestal over. Ze heeft dan precies even wat geborgenheid van mij nodig..
Ik zou ze nooit laten huilen.. Ik zou ze ofwel troosten in bed, ofwel bij je op de schoot nemen ofwel bij je in bed leggen.. Of misschien een matras op haar kamer leggen en er enkele nachten bij slapen en dat zo weer afbouwen?

 

Door de kno ? Of door de huisarts ?

Onze tweede dochter ( derde kindje ) sliep altijd Door, tot 8 maanden, toen was af en toe wakker en dat ging steeds meer naar de hele nacht door krijsen,


Laten huilen op advies van het cb hebben we gedaan, we hadden immers nog twee kinderen, maar na een paar weken werd me dit te zwaar en vond het echt onwijs sneu, toen zagen we herkenning in onze oudste dochter ( tweede kindje ) die had dit ook en zij bleek keel neus en oor ontsteking te hebben. Dus we hebben de huisarts gebeld,

Nee hoor geen keel neus en oorontsteking te zien, toch waren wij er zeker van, dit was iets voor de kno ! Dus heel dringend toch vriendelijk om een verwijzing gevraagd, en gekregen.... De assistent wou er niet aan, als de huisarts al had gekeken was er niets aan de hand, ik wou toch dat er gekeken werd en ik kreeg een afspraak voor twee maanden later want onder de leeftijd van twee doen ze toch sowieso al niets,

Ik kwam daar twee maand later toen onze dochter 13 maanden was, de kno heeft gekeken en mocht gelijk de week erop terug komen voor buisjes en neusamandel eruit want de oren waren flink ontstoken en de neusamandel ook, keel amandelen waren geïrriteerd maar niet dusdanig dat ze vonden dat het er meteen uit moest, deze deden ze liever als ze twee was, nu is ze net twee en volgende maand gaan haar keel amandelen eruit.

Mijn punt is, Een kno is niet voor niets een specialisme. Die zien dingen eerder dan een huisarts op dat gebied,


Overigens was ik tegen maar ben ik nu voor lekker bij je nemen, als je op die manier wel aan je rust toe Komt... En je kindje ook.....

 

Ik ben zelf groot tegenstander van laten huilen. Heel slecht voor de ontwikkeling van het neurologisch deel van het stresssysteem.
5-10 min inslaaphuiltje, ok, maar meer niet. Vreselijk dat CB dat crying-out advies nog steeds geeft!

Geloof zelf dat een kind altijd huilt met een behoefte. Maar voor ouders is dat soms lastig (tijdstip, maatschappelijke verwachting, eigen beschikbaarheid).
Wij nemen onze uk eigenlijk altijd bij ons (inslaaphuil uitgezonderd). Hij kalmeert dan altijd binnen een minuut. En soms kan hij dan weer in bed inslapen en soms niet en gaat hij mee naar ons bed.

Rond z'n verjaardag hadden we ook een week dat hij om 23 em 1u al wakker was en na 1u niet alleen wilde zijn. Na paar nachten in ons bed was hij weer in z'n gewone slaapritme.
Had ons ook echt nodig snachts merkte ik (hand op m'n gezicht, vinger willen vasthouden, tegen ons aan willen liggen). Waarom niet bieden wat een kind wil.
Dat je dan een verwend onzelfstandig mormel krijgt is zo'n onzin. Je biedt op zoveel andere momenten wel grenzen! Onze zoon is eigenlijk altijd blij, kan goed alleen spelen en nooit eenkennig tot nu toe.
Kortom als t huilen niet werkt, kies lekker iets anders!!

 

Helemaal mee eens! Nergens op de wereld huilen baby's/dreumes zoveel als in het westen trouwens. Hier moeten ze al zo snel onafhankelijk worden.

 

Lees even wat over verlatingsangst in deze periode (tussen ong 11mnd en 1,5jaar)...

 

Ze zoekt misschien geborgenheid? Mijn dl van 14 maanden heeft nog nooit doorgeslapen. Met 7 maanden naar eigen kamer maar het werd nog slechter..nu slaapt ze in een cosleeper..ideaal!! Sinds ze in een slaapzak slaapt met lange mouwen komt ze twee keer per nacht maar anders wel 5-6 keer! Succes...je moet even de goede weg vinden. Laten huilen zou voor mij geen optie zijn. Je moet er toch niet aan denken: lig je in je bed, je kan niks, donker, huilen om hulp(of aandacht zoals sommige het noemen).. en mama komt maar niet terwijl je haar nodig hebt.