Gewoon aangeven dat dat niet aan hun is om te bepalen of dat verkeerd is. Duidelijk aangeven jou gezin jou grenzen en als ze dat niet respecteren zegt dat meer over dan over jou moet je maar denken. Niet te onzeker zijn meid jou grenzen liggen volgens mij helemaal niet zo verkeerd , je lijkt er alles aan te doen om hun de ruimte te geven om een leuke opa en oma te zijn en dat mag je ze best eens vertellen.
@ KnuffieQ : Wat bedoel je daar dan juist mee dat ze nauw betrokken zijn? Hoe doe je dat juist en hoe geef je dan duidelijk je grenzen aan? Ikzelf ben nogal op mezelf. Zit graag thuis, wat te rommelen. Als ik dan zin heb om iemand te horen of te zien, dan doe ik dat ook. Ik ben gewoon niet zo voor dat constante bij elkaar gaan kruipen... Met mijn schoonfamilie gaat dit goed, we zien elkaar om de zoveel weken, komen we gezellig samen en is altijd heel leuk. Met mijn ouders compleet anders, die willen constant bij elkaar kruipen. Het klinkt misschien heel grof, maar ik hoef die echt niet wekelijks te zien. Ze bellen nu zo vaak en komen zo vaak af, dat je op den duur gewoon niks meer te vertellen hebt aan elkaar. Ze komen dan naar hier en blijven hier uren plakken, ik kan gewoon constant de koffie en koekjes aanvullen en ondertussen gaat mijn dag ook voorbij. Maar ja, zoals ik al zei, IK heb daar geen behoefte aan. Maar ja, durf dit ook moeilijk aan hen te zeggen, want dit gaat niet in dank afgenomen worden.
hier een hele duidelijke regel ik ben de moeder en mijn ex is de vader daar komt geen opa of oma te pas in de opvoeding van onze kinderen dat doen wij hun mogen opa en oma zijn en daar blijft het voor mij dan ook bij willen ze zich bemoeien met de opvoeding misschien heel hard maar dan zeg ik er ook wat van hun hebben hun tijd gehad met hun kinderen nu is het de tijd van mij en mijn ex voor onze kinderen heb ik een keertje geen tijd dan zeg ik dat ook of als ik er eens geen zin in heb heb ook gewoon mijn eigen leven samen met de kinderen wil niet elke dag opa en oma op visite dan ga ik me denk ik heel erg irriteren
Kans is idd groot dat ze je dat niet in dank afnemen, maar het is jouw leven meid! Jouw gezin! Daar hebben zij zich ook bij neer te leggen.. Houd ze eens een spiegel voor.. Dus vraag hoe zij t zouden vinden als Kees en Truus meerdere keren pw langskomen en met hun kinderen op vakantie willen etc etc.. Draai de rollen gewoon om! Kunnen ze het echt NIET accepteren/respecteren, tja... Dan zal je toch wat harder moeten zijn en die tijd voor je eigen gezin gewoon opeisen... Sterkte!
@ mv3hartediefjes: Durf jij dat echt zeggen als het je niet uitkomt? En luisteren ze daar dan naar? Hier lukt dat echt niet. Vorige week had mijn ventje een superlastige nacht gehad, constant krampen, zowel hij als ik hadden zo goed als niet geslapen. Die morgen gaat weer de telefoon, ze willen weer langskomen. Ik probeer rustig uit te leggen dat ik een zware nacht gehad had en supermoe was en eigenlijk gewoon wou slapen. Wat was hun antwoord? Nou wij komen toch gewoon af hoor, als je wil slapen doe dat maar, zorgen wij wel voor je beeb. Had echt geen zin er tegen in te gaan. Ze zijn dan toch maar afgekomen en was die dag dan maar compleet uigeput. Maar omdat ik wakker was gebleven heeft beeb toch kunnen slapen. En ik weet het, achteraf gezien totaal niet de beste aanpak, maar had die dag echt geen zin in ruzie en discussie...
Hier passen opa en oma 4x in de week op ( schoonouders ) ze zijn nauw betrokken en als mijn kleine daar is, zijn hun regels.Ze houden zich wel aan de regels niet te veel snoep, goed eten, maar verder wat ze toestaan in hun huis is helemaal hun zaak. We gaan iedere dag wel even langs en we bespreken eigenlijk alles als de kleine ziek is, het is immers hun kleinkind en daar houden ze net zoveel of zelfs nog meer van als hun eigen kind, wie ben ik om dat te verstoren? Zo lang ze er nog zijn mogen ze ervan genieten.
hey meid ja ik zeg het echt als ik bv een slechte nacht heb gehad zeg ik het ook en ik liever heb ze n andere dag komen soms moet je echt naar jezelf kijken als jij gebroken bent moeten hun zich daar maar aanpassen misschien hard soms maar je hebt ook je eigen leven en ik vind dat ik toch echt niet naar hun pijpen hoef te dansen
klinken als mijn schoonouders. Hele lieve, betrokken mensen. Maar die wilden ook teveel. Wij hebben dan ook echt onze grenzen afgebakend. 1x per week zien ze haar sowieso. Ene week wij daar heen, andere week zij hier. ergens in het weekend van vrijdag tot zondag, dus geen vaste dag. Eerst ff belletje van tevoren, want we wonen een half uur van elkaar en is zonde als ze voor dichte deur staan, of als wij net op het punt staan weg te gaan. Onze dochter is nu 21 maand en komt beter voor zichzelf op, wil bijv. niet de hele tijd op schoot en maakt dit heel duidelijk. Dus nu mag ze 1x per 3 weken ongeveer (opa is dan vrij, oudedagsregeltje ofzo) een middag naar opa en oma om daar te spelen en te eten. Ze is nu op een leeftijd dat ze dit echt leuk vind. Eerder vond ik niet nodig. Ze maakten haar veel te druk. Moeten ze in de buurt zijn, mogen ze langs komen. Geen probleem. Maar mijn eigen plannen/afspraken gaan wel door. Als ik de ramen wil lappen dan doe ik dat. Willen ze dochter dan ff meenemen naar buiten voor een wandeling is dat handig, heb ik mijn handen vrij. Maar ik heb geen behoefte aan elke dag contact en ik ga ze niet voor elke scheet van dochter bellen. Ik stuur ze elke week een paar foto's. Maar ook weleens een week niet. Alleen op vakantie met onze dochter gebeurt niet, Als ze een jaar of 8/9 is en dan een weekendje kamperen prima, maar nu nog niet. Maar we gaan in dezelfde periode op vakantie en als ze dan in de buurt staan, trekken we wel een paar dagen samen op. Het is bij ons dus een middenweg, van mij mag het wel minder, maar daar zou ik mijn dochter en haar opa en oma mee tekort doen. Dus dan zo. En mijn schoonouders vinden het nu ook goed, vooral omdat ze van vrienden altijd horen dat ze jaloers zijn omdat die kleinkids ver weg wonen, of het contact slecht is. En hier ook geen oppasdag.
heel simpel Mijn ouders zijn gek op mn dochter, ook omdat we een jaar daar in huis hebben gewoond. Mijn zusje is ook echt een hele lieve tante en ze zijn hier altijd welkom maar kom meestal naar hun. mijn kind, mijn beslissing kwa alles! Opbouwende krietiek mag altijd maar ik bepaal... punt...
Amai nijntje1983, dat heb je echt mooi opgelost, hoop dat het hier ook ooit zo vlotjes zal verlopen. Hier zitten we nog met een heel jong beebje, dus of die er echt al zo veel aan heeft aan die bezoekjes, laat ik hier nog even in het midden. Ik vind het vooral zwaar omdat ik 's nachts nog zeker 2 keer kan opstaan om hem eten te geven of voor iets anders, en dan ook graag overdag wat bijslaap. Heel moeilijk met zo'n ouders. Is het niet dat ze langs komen, dan bellen ze me wel weer wakker voor de update van die dag. Voel me soms de oppasdienst van HUN kind. Ook horen ze hier heel wat af van anderen en hun kleinkinderen, maar spijtig genoeg, (als ik hen moet geloven) zien die hun kleinkinderen allemaal heel veel, gaan die wel samen op uitstap, wel samen op vakantie,... Ik doe hen dus serieus te kort als je hen zo bezig hoort.
Je kunt ook niet opnemen als je ziet dat ze bellen. En ja ik zou dus ook gewoon zeggen het komt mij nu niet uit, morgen weer....
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar ik herken het. Niet zozeer bij mijn (schoon)ouders (op wat kleine dingen na), maar over het algemeen vind ook ik dat opa's en oma's dingen doen en willen die hun ouders vroeger ook niet deden. Mijn ouders wilden bijvoorbeeld alleen op vliegvakantie met hun kleinkind. Inmiddels hebben ze er zoveel dat ze het niet meer in hun hoofd halen , maar ik vind dat absurd. Afvezien van praktische zaken (wat doe je bij heimwee?) zijn dat ook dingen die ik als ouder zou willen doen. Hier in de omgeving heeft er zelfs een oma een rechtszaak van gemaakt om haar kleinkind te kunnen zien. Heel af en toe eisen (schoon)moeders hier ook 'rechten' op waarvan ik denk dat ze die niet hebben. En idd: ik weet zeker dat ze die zelf ook niet aan hun ouders gaven. Bv schoonmoeder wil per se feestdagen met ons vieren (iets dat wij trouwens met plezier doen), maar ging vroeger NOOIT naar haar eigen schoonouders. Soms irriteer ik me dus ook wel aan die veeleisendheid...
Onze ouders hebben geen vaste oppas-dagen. Hier hebben wij (zowel wij als ouders als zij als grootouders) heel bewust voor gekozen. We willen namelijk allemaal niet dat er sprake is van een 'verplichting' en ook niet dat zij echt een rol hebben als opvoeder. Natuurlijk betekent dit niet dat ze helemaal niet opvoeden. In principe gelden in hun huis hun regels. (Zolang die niet keihard botsen met die van ons.) En dat betekent natuurlijk ook dat ze geregeld afspraken maken met onze zoon en hem dus ook corrigeren als dit nodig is. (Als wij erbij zijn doen we dit meestal zelf. Maar als we het een keer niet in de gaten hebben of als we er niet bij zijn, doen de grootouders dat ook wel gewoon.) De grootouders van onze zoon geven hem héél veel liefde en zijn geweldige 'speelkameraadjes'. Waar papa en mama soms wel moeten zeggen "Nu even niet" zijn de grootouders altijd bereid om met hem te spelen of een boekje te lezen. Het is duidelijk dat ze dol op hem zijn en hij op hun. Het is altijd een feest als we daarheen gaan of zij bij ons komen. Onze zoon is helemaal enthousiast als hij weet dat hij naar opa en oma of naar pake en beppe gaat. Wij hebben, buiten de vaste dagen dat hij naar de gastouder gaat, best vaak nog 'extra' oppas nodig. (We werken beiden in het onderwijs, dus vaak studie/werk op 'vrije' dagen.) Onze ouders zijn dan, misschien juist wel doordat ze geen 'vaste' dagen hebben, altijd bereid om op te passen. Wij zijn ze daar heel dankbaar voor. En tegelijk zijn zij ons vreselijk dankbaar als ze weer een dagje lekker kunnen genieten van hun kleinzoon. (En hem waarschijnlijk nèt een beetje meer verwennen dan wij goed zouden vinden als we er bij waren .) Onze ouders zien onze zoon ongeveer 1x per week. We weten dat zij hem missen als ze hem (veel) langer niet zien. En aangezien ze ook veel voor ons doen als we bijvoorbeeld oppas nodig hebben, vind ik het niet meer dan normaal dat we daar rekening mee houden. Meestal gaat het trouwens vanzelf en heel spontaan hoor. Maar zelfs als het eigenlijk een keer niet zo goed uitkomt, zorgen we er wel voor dat er nooit meer dan 1 tot 1,5 week overheen gaat dat ze hem weer zien. (Vakantie daargelaten.) Overigens vraagt onze zoon er zelf ook wel naar, als hij één of meer grootouders al een tijdje niet gezien heeft. Dan zegt hij zelf wel dat hij ze wil zien. Of hij probeert (zoals gisterochtend) m'n telefoon te 'pikken' als ik op de wc zit om ze te skypen. Mijn eigen grootouders zag ik door de afstand veel minder. Ik ben erg blij dat wij wel de luxe hebben dat we allemaal in 1 stad wonen en elkaar heel geregeld zien.
Zelf zou ik een leuke oma willen zijn die een vaste oppasdag heeft, waarbij de kinderen met plezier langs komen en komen logeren. Die me in vertrouwen durven te nemen en die ik een tikje zou kunnen verwennen. Had dit ook graag voor mijn eigen kinderen gezien maar dat is helaas anders gelopen.Sinds Levi een half jaar is heb ik geen contact meer met mijn ouders. Zij zien de kinderen ook niet. Schoonouders heb ik wel contact mee. Schoonmoeder is gek met de kinderen en past standaard de woensdag op. Gaat ook gezellig dagjes mee uit etc. Gewoon genieten als oma dus. Schoonvader is al jaren depri. Past maandag middag en donderdag middag een paar uurtjes op.Zien dit liever anders maar door financiele middelen niet veel keus. Vanaf a.s. april gaan we voor de donderdag iig een betaalde oppas nemen. De eerste twee jaar van Levi zijn leven kwam schoonmoeder idd met " goedbedoelde" opvoed adviezen. Ene oor in andere oor uit, tot het me te veel werd en toen heb ik er iets van gezegd. Kleine dingetjes als dat ik hem te koud zou aankleden etc.( of als ze bv op vakantie tegen Levi zei dat mama zijn toet schoon moest maken liet ik hem lekker nog een uurtje lopen haha ). Inmiddels weet ze dat het geen zin heeft en dat wij bepalen wat en hoe we het doen dus zegt ze er niets meer van. Vind dat de opvoeding bij de ouders ligt, en als je advies wil kan je het altijd vragen toch
Haha! Mijn man heeft caller-ID aangevraagd op onze telefoon, net om die reden! Nu is het dus vaak zo dat als ik zie dat ze bellen, dit wel eens compleet genegeerd kan worden!
Wat jij omschrijft vind ik ook vrij ver gaan (het is ons kleinkind en we doen het is toch, met hem op vakantie willen, enzv). Mijn ouders passen 1 dag in de week op ons zoontje en zijn op die dag dus naast opa en oma ook opvoeder. Maar bij ons is de verhouding wel heel duidelijk: zodra mijn man of ik er zijn dan zijn wij dat weer en zijn opa en oma 'gewoon' opa en oma. Gelukkig is dit iets wat zij zelf ook vinden, dus is dit nooit een punt van discussie. Hier is het heel duidelijk: het is ons kind en wij bepalen dus wat er gebeurt. Dat gezegd hebbende: ze zijn wel ongelofelijk dol op hem, zien hem het liefste zo vaak mogelijk, willen alles weten en van alle leuke foto's een kopie . Maar dat vind ik allemaal alleen maar leuk, juist omdat ze zo keurig uit zichzelf onze grenzen respecteren. In ruil daarvoor probeer ik hen ook zoveel mogelijk tegemoet te komen in hun wensen.
Ik wil geen vaste oppasdagen voor de opa en oma's. Als ze n keer willen oppassen prima,maar het moeten gewoon geen vaste dagen worden. Mijn ouders wonen wat verder weg dus dat gaat het sowieso niet worden en de ouders van mijn vriend wonen bijna om de hoek. Maar ook van hun weet ik nu al dat ze geen vaste oppas oma of opa willen zijn. Heb er zelf nog geen ervaring mee, maar heb het wel een beetje van mijn zus afgekeken en zie ook dat mijn zus soms moeite heeft met mijn moeder omdat ze net iets meer toelaat mbt de regels dan mijn zus. Mijj zus zegt er wel wat van en moeder luisterd daar ook naar ook al is ze er niet mee eens