hier komt mijn moeder het vaakste langs (1x per week) de andere opa's en oma's iets minder vaak. Ik ben niet zo familieerig dus als ze nu opeens heel vaak zouden komen zou ik dat niet fijn vinden, zo is het prima. ze zijn supertrots op Emma
Mijn moeder komt meestal een of twee keer in de week langs even naar haar kleinkinderen toe. Lekker knuffelen luier verschonen of flesje geven. En vind dat helemaal prima. En me zoon daar neemt ze vaak wat lekkers voor mee. Als ik bij haar opbezoek kom is het standaard opa ben bak fricandellen zie gewoon de kleinkinderen glunderen. Van plezier. Persoonlijke aandacht van mensen die vaak net zo veel van je kind houden dan je zelf. schoonouders heb ik niet die zijn overleden. En zo jammer mijn kinderen zullen ze nooit leren kennen, Denk daar maar eens aan als er weer eens geklaagd word over schoonouders pas als je ze niet meer hebt dan weet je wat je mist. Maar zo steken wij mensen in elkaar. Moet me toch van het hart wat zijn sommige hart voor hun schoonouders ouders. Bah. Dat is mijn mening. Het moet op jullie manier blablabla. Laat het los. Gun ze hun kleinkinderen. Doe niet als of het monsters zijn. Zeg niet iedereen die hier tikt maar wel velen. Mode trent wij willen dat onze kinderen zo en zo opgevoed worden bah. Grr. Je kind is wel van jou maar niet je eigen dom. Zo zie ik het. Tuurlijk moeten er grensen zijn maar leg niet op elke slak zout.
Ik vind het jammer dat je mensen die je niet kent en waarvan je niet weet hoe de situatie zo veroordeelt. Je reactie komt heel ongebalanceerd over. (zo zou ik vroeger ook gereageerd kunnen hebben hoor, dus begrijp me niet verkeerd.) Ik kan het daarom niet laten om wat balans aan te brengen. Mede omdat ik weet hoe het is om mijn moeder te missen en ik daarom veel te veel heb toegelaten bij mijn schoonvader . Een kleinkind is geen eigendom van opa en oma. Opa en oma hebben niet alleen recht op een goed contact met hun kinderen en daarbij ook hun kleinkinderen, zij zullen zich daar ook zelf voor moeten inspannen. Keihard werken aan een goede relatie met kind en schoonzoon/dochter is daarvoor wel een vereiste in een niet goed lopende relatie. (geldt natuurlijk ook voor de zoon en dochter) Zij hebben niet het recht om een scheiding te forceren tussen de ouders van hun kleinkind of hun zo te gedragen dat hun gedrag de relatie van hun kind en kleinkind in gevaar brengt. (zeer uitzonderlijke situaties daar gelaten.) Sommige mensen kunnen zich helaas monsterlijk gedragen, ook opa's en oma's. Mensen die alleen maar veroordelen en/of geen liefde kunnen geven (of ontvangen) maken een relatie erg moeilijk. Bijvoorbeeld: mijn schoonmoeder geeft ons alle kans om ons ons kind aan haar te geven of hem zelf naar haar te laten lopen. Dat geeft mij de kans te laten zien dat ik van haar houd en dat ik het fijn vind dat ze een goede band hebben. Dat doet mij veel, heerlijk. Waarom zou een oma dat gebaar van liefde onmogelijk moeten mogen maken? Helaas bestaat er een mode trend onder sommige opa's en oma's om te eisen dat zij overal recht op hebben en dat zij de opvoeding mogen dicteren. Oppas dagen opeisen etc. Waarom? Ik weet het niet. Mijn schoonmoeder doet wel eens een zeer vriendelijke suggestie zoals 'ik kom graag oppassen als jullie weer een weekendje of dagje met zijn tweeen weg willen.' Ik waardeer dat heel erg. Het initiatief ligt bij ons, wij kunnen iets samen (met haar) plannen en alle vier hebben we een heerlijk weekend. Het geeis door opa's en oma's is dus helemaal niet nodig. Daar kunnen ze vooral veel mee kapot maken. Ieder mens is uniek, daar heb je in relaties rekening mee te houden. Je doet er als ouder en als opa/oma goed aan om elkaar de kans te geven om een eigen unieke band op te bouwen. Dwangmatige "copy paste", omdat het bij X zo goed werkte vind ik erg ongepast. Als opa's en oma's nu eens wat meer geduld zouden hebben, zouden leren luisteren (mijn schoonvader is bij wijze van spreken zeer slechthorend en oostindisch doof) zouden begrijpen dat het initiatief nu niet (altijd) meer bij hun ligt en dat de verhoudingen in diverse opzichten omgedraaid zijn en hun verwoording van hun wensen zouden aanpassen. Dat zou ook een heleboel ellende voorkomen. Het ligt bijna altijd aan beide kanten. Er wordt vaak pas zout op slakken gelegd als er zoveel slakken zijn dat er geen plant meer over is. Dus om alleen bah tegen de moeders te zeggen... , dan denk ik jammer. Maar je mag daar natuurlijk een andere mening over hebben.
Peetje: Dat is inderdaad een heel verhaal en deels heb je groot gelijk maar er zijn ook genoeg gevallen waar de schoonmoeder echt zo slecht niet is maar de schoondochter gewoon heel moeilijk en dwars doet. Dit is vaak zo als de band tussen deze twee vrouwen voor de geboorte van het kindje ook al niet goed was. Het is natuurlijk onzin dat alleen de oma keihard moet vechten voor deze relatie, dit moet net zo goed van de kant van de moeder komen en ik geloof dat het net zo vaak de moeder is die dit niet doet. Het gevolg is dan echter wel dat de moeder (met al haar macht) er dan voor zorgt dat de oma geen normale relatie op kan bouwen met het kind omdat ze klaarblijkelijk met zichzelf en anderen in de knoop zit. Ik vind dat ook moeders hun ego en persoonlijke frustraties wel eens een beetje opzij mogen zetten en aan het kindje en de oma/opa mogen denken. Natuurlijk hoeven ze niet toe te staan dat er dingen gebeuren die zij pertinent niet willen hebben, maar je moet af en toe ook een beetje flexibel zijn hoor. Zie er nou niet meteen het kwade en het slechte in als je schoonmoeder je kindje enthousiast oppakt en wil knuffelen, ze is gewoon blij hem/haar te zien en bedoelt het echt niet slecht hoor. Ze doet het ook echt niet om jou dwars te zitten. Het moet van beide kanten komen en van beide kanten zal er aan de relatie moeten worden gewerkt. Maar het moet niet zo zijn dat de schoonouders gekort worden in hun omgang met hun kleinkind omdat de moeder moeilijke kuren heeft, dan mag moeders ook wel een beetje versoepelen.
Ik heb niet alles gelzen hoor.. Hier vinden wij de rol(len) van opa en oma heel erg belangrijk. Na papa en mama het belangrijkste. Gelukkig heeft onze meid er dan ook 4. Al tijdens de zwangerschap hebben we hen er al heel erg bij betrokken (meegenomen naar echo's, winkelen voor de baby). Het is voor allemaal hun eerste kleinkind en voor hen is er ook een hoop veranderd. Na de bevalling hebben we dan ook meteen onze ouders gebeld. Toen onze meid een uurtje of 3 oud was zijn ze allemaal midden in de nacht langsgekomen. Heel bijzonder. Op het moment gaat onze dochter 1 dag in de week naar mijn schoonmoeder en blijft daar vanwege onze werktijden ook regelmatig logeren. Dat gaat prima, maar idd wel anders dan thuis. Logisch, want mijn schoonmoeder is een ander type dan ik. Ze verwend onze dochter met heel veel aandacht en krijgt snel haar zin. Als ze bv tijdens de boterham vraagt om pap, dan krijgt ze dat. Ze is geen grote snoeperd, maar anders zou ze dat bij oma ook wel sneller krijgen dan thuis. Logisch lijkt me, en ook iets om rekening mee te houden als oma een vaste oppas is. Mijn ouders ziet onze meid ongeveer 2x in de week. Mijn moeder komet regelmatig overdag onverwacht langs. Gezellig toch. Dan komt ze ook vooral voor haar kleinkind, want die is nu heel belangrijk, net als voor ons. Ze heeft ook heus wel interesse in ons leven hoor.. Samenvattend dus.. Ik vind dat een opa en oma heel belangrijk moeten zijn in het leven van hun kleinkind. Bij opa en oma mag gewoon net iets meer, worden ze meer verwend. Een kind wordt daardoor echt niet verpest, ze hebben het snel genoeg door dat het bij opa en oma anders is dan bij papa en mama. Ik vind het ook belangrijk dat onze meid opa en oma regelmatig (minimaal 1x in de week) ziet.
@Mumtob, ik moest wel heel erg lachen om je punten. Al ervaar ik ze hier als minder belastend, toch gaat het precies hetzelfde als bij jou. In het begin dacht ik dan, rrrrrr ik ga er wat van zeggen. Nu denk ik, ach ze zien ze hem maar af en toe. En ik vind het eerlijk gezegd nu ook lekker om even mijn handen vrij te hebben als we bij opa's en oma's zijn. Een vaste oppasrol zit er voor beide niet in. Dit is een bewuste keuze geweest van mijzelf, al hadden ze van beide kanten graag gewild. Ach, ik ben blij dat ze zo gek op hem zijn. En als het me te ver gaat of als hij op verkeerde momenten uit mijn handen wordt gegrist en zeg ik. Doe nu maar even niet! Zo makkelijk is dat. Boze gezichten krijg je dan toch! Ook dat is een klassieke reactie haha
Lelianne, goed dat je inziet dat het ook deels aan jezelf ligt. Dat heb ik dus ook. Vandaar dat ik vaak maar op mijn knokkels bijt. Mijn kind alleen laten bij schoonouders, dat heb ik nog niet gedaan. Bij mijn ouders wel en zelfs dan heb ik er moeite mee. Vooral omdat mijn stiefvader hem de hele paralympics laat ervaren, waardoor hij standaard overstuur raakt en vervolgens opa zegt, HUILEN HUILEN HUILEN, JA HARDER. In de volle overtuiging dat hij daarvan stil wordt. Ik heb het maar eens een keer laten gebeuren en dacht je komt er vanzelf achter. Na 1 dag en nacht met Juliën op te hebben gescheept waren ze toch wel erg blij dat ze weer wat rust hadden. En sindsdien wordt hij ook steeds vaker weer teruggegeven aan mij zo van, o hij huilt, doe jij maar....
In zekere zin is dit ook heel onredelijk van mijn kant uit, maar dat krijg je dus als constant de irritaties de kop op steken. dan worden dit soort kleine dingen anders opgevat. En het klopt ook dat de band van te voren al niet goed was. Ook sta ik totaal niet achter hun manier van opvoeden als ik kijk hoe ze omgaan met hun andere kleinkinderen. Ik vind als een kind aangeeft dat het niet vast gepakt of opgepakt wil worden, dat je ze dan met rust moet laten, hun niet. Ik vind het niet normaal als opa met zijn kleinzoon in de douche gaat en wil dat met mijn kind dus niet hebben, hun vinden dat onzin, ik vind het niet nodig en niet normaal. Met eten geven, je geeft wat de moeder heeft mee gegeven en je gaat niet zijn eerste fruithapje zelf snel geven en er foto's van maken en laten zien aan je dochter van kijk eens. Geloof me heb haar dochter nog nooit zien huilen, maar toen wel. En dan blijven al die irritaties maar opstapelen en op een gegeven moment kun je niet reeel meer zien dat ze het niet altijd kwaad bedoelen maar je kunt op een gegeven oment je gevoel niet meer opzij zetten.
Ik vind het heel leuk dat mijn moeder goed mijn met dochter kan. Ze neemt haar het liefst overal mee naar toe, heeft een mapje foto's wat op elke verjaardag wordt geshowd en ze geniet met volle teugen! Ook mijn vader is gek met haar! Mijn schoonouders hebben wel een andere band met haar. Ze zien haar minder vaak, en Julia kent ze ook nog niet zo goed. Daardoor vind ik het moeilijker om haar bij hen te laten, maar eigenlijk gaat dat ook wel prima. Ze zijn iets minder showerig met haar (is ook hun 2e kleinkind van de 3), maar niet minder trots! Het is gewoon anders, en dat vinden we allemaal ook prima geloof ik. Logeren vind ik wel lastig, maar tot nu toe zijn alle opa's en oma's heel voorzichtig en luisteren ze erg goed naar hoe ik zeg dat het "moet". Mijn manier van doen is dus ook hoe zij het doen, anders is het te moeilijk voor Juul. Natuurlijk gebeurd er wel eens iets anders dan hoe ik het doe, maar ze doen in ieder geval hun best om dezelfde regelmaat aan te houden dan wat ik doe!! Vind ik ook meer dan normaal!
hier is het heel verschillend met opa's en oma's. Mijn vader en zijn vrouw, zien onze zoon heel vaak. zo'n 2x per week dus Damian voelt zich daar heel thuis. Ik vertrouw mijn vader en stiefmoeder helemaal met hoe zij Damian aanpakken. Hier dus weinig commentaar over. Mijn eigen moeder ziet Damian zelden. Dit omdat ze gewoon te ver weg woont. Áls we bij mn moeder zijn wacht ze af tot ik Damian bij haar op schoot zet(hij huilt meestal omdat ie haar niet echt 'kent') Mijn schoonmoeder idem. Beide moeders hebben ook hun eigen kijk wat betreft opvoeding. Dan ben ik weer te streng, dan krijg ik weer nutteloos advies hoe ik mijn kind moet opvoeden. Nee hier ben ik niet echt van gedient. Vind het dus ook niet zo heel vreselijk dat Damian daar zelden over de vloer komt (beide oma's komen ook zelden hier over de vloer) Mijn schoonvader is weer net ff anders. Die pakt m meteen op zodra we in zicht zijn. Ik ben regelmatig letterlijk aan de kant geduwt omdat opa met kinderwagen wilt lopen, of Damian wilt troosten terwijl ik al bezig ben zeg maar. Ik vind dit echt vreselijk! (verder is hij geweldig met Damian hoor) 1x was ik het helemaal zat toen we over kerstmarkt liepen. Kinderwagen uit auto gehaald, Damian erin gezet en ik wilde gaan lopen. Schoonvader stond tegen me aan te duwen en ik viel bijna op de grond. Heb me flink aan de kidnerwagen vastgeklemd en duidelij'k gezegt: Nee! je kan het ook gewoon netjes vragen!' Hier schrok hij van (gelukkig) en sinds dien is hij iets minder duwerig. Hij flikt het nog steeds hoor maar dan zeg ik gewoon: Hoe vragen we dat?" eerste 5min denkt ie dat ik een grap maak maar als ik het vol hou dan snapt ie m en dan vraagt hij het. Manlief zag het probleem nooit en gaf altijd toe. Totdat ik er genoeg van had. Nu zegt hij er ook wat van. Bij mijn vader en stiefmoeder(waar Damian dus regelmatig is) slaapt hij ook 1x per maand. Ze gaan ook vaak even de markt op met hem of als Damian daar weekendje is, nemen ze m ook mee naar waar ze op visite gaan. Tuurlijk mag dit van mij, maar vind het wel lief dat ze altijd vragen of hij dan wel mee mag Mijn stiefmoeder heeft nog wel eens de neiging om het voortouw te nemen en dingen te beslissen voor Damian als ik erbij ben, maar dan verbeterd zij zichzelf en voelt zich dan wel schuldig. Ze bedoelen het allemaal goed
Gelukkig wel (de meesten dan). En dat moeten de meeste papa's en mama's onthouden dat het dan ooit net wat anders gaat dan thuis.. En daarbij ligt het er ook aan je je als ouders met opa/oma omgaat. Zo zou ik bijvoorbeeld het juist helemaal niet erg vinden als opa of oma met de kinderwagen wil lopen. Ik zou juist meteen aanbieden wie de kinderwagen wil duwen, ik kan het elke dag.. Maar als jou zoiets steekt (of de manier waarop) kun je dat idd beter zeggen, voordat je je overal aan gaat ergeren. Wat betreft vasthouden, opa's en oma's doen toch niks liever, zodra we binnen komen dan gaat ze meteen naar opa of oma. Onze meid laat het meteen merken als ze het niet wil. Soms moeten ouders beseffen dat het voor opa en oma misschien nog wel bijzonderder (is dat een woord?) is om grootouder te worden dan papa en mama.. En dat ze net zo goed helemaal vol kunnen zijn van hun kleinkind als papa en mama..
mijn schoonouders wonen hier ver vandaan dus zo heel vaak komen ze niet... maar als ze komen is het altijd gezellig en maakt het mij echt niet uit dat ze mn dochters graag op schoot heeft of als ze bij haar logeren dat ze met mijn dochters showen.. is toch mooi!! ze zijn supertrots en houden van hun kleindochters... ik doe daar niet zo moeilijk om hoor....
ja is zeker bijzonderder() voor grootouders. Hier is Damian het eerste kleinkind dus helemaal bijzonder natuurlijk. Ik vind het ook helemaal niet erg als opa of oma met kinderwagen wilt lopen, maar moet wel inderdaad op een normale manier gaan. Verder ben ik meer dan tevreden over onze families.
Ja, en jij hebt er ook wat van gezegd. Lijkt me ook wel het beste, anders ga je je op een gegeven moment aan elk klein ingetje irriteren...
ja je gaat je er flink aan ergeren na een tijdje. Hij had het al vaker gedaan maar ik dacht: ach hijs zó blij dat hij eindelijk opa is (hij rende als een klein kindje gillend door het huis toen ie hoorde dat ik zwanger was) Dus heb t een tijdje door de vingers gezien. Maar toen ik bijna op de grond lag(en nog een voorval die zelfde avond) ja toen was het genoeg voor mij. Meiden tip voor iedereen: als iets je irriteerd... zég het meteen! Het was een enorme opluchting toen ik mijn schoonvader vertelde dat ik er niet van gedient was en dat het best op een vriendelijkere manier kon. Het is jóuw kind, jij heb t eerste én het laatste woord remember that
als opa en oma oppassen gaat niet, wij varen dus bijna nooit zo dicht in de buurt. al weet ik wel heel goed hou ik het wil vind het wel lastig om tegen schoonmoeder te zeggen - als daniel in box of wieg ligt: eerst vragen of ze hem mogen pakken - logeren: eerste jaren niet tenzij uiterst noodzaak - borst of fles is MIJN besluit en ik wil ook niet horen dat ik best nog langer borst had kunnen geven (nu alleen nog de ochtendvoeding op bed, maar ga vd week helemaal over op fles), meer doorzettings vermogen moet hebben -eten geven: eerst vragen - wel of niet slapen: geeft daniel toch aan wanneer wel/niet en hoelang/hoevaak? ("je moet hem gewoon op bed leggen, hij valt vanzelf in slaap". Klopt, na uur krijsen gaat hij wel slapen ja, maar dat vind ik niet fijn) - je hoeft niet voor ruisje naar kinderarts, zn neefje en nichtje hebben het ook en die zijn ook niet geweest. (als de huisarts het nodig vind om kinderarts te laten kijken doe ik dat) -op de buik slapen is niet goed (elke nacht om het half uur en kwartier wakker is niet goed voor mij en daniel rust dan ook niet uit) - mocht niet beneden borst geven want mn nichtje van 3 was er en die doet toch al raar (lichaam ontdekken) Ik wel beneden gevoedt, ze komt er bij zitten, kijkt even, "daniel is koekjes aan het eten" en toen speelde ze weer verder -inenten is niet nodig (vanwege geloof) zit in dezelfde kerk, maar heb er andere visie op meeste dingen komen bij mn schoonmoeder vandaan, vaak in de trant van "vroeger" ja dat was vroeger
Ik heb niet alles gelezen maar ik heb van de week een heel stuk getikt over alle frustraties en verdriet ik heb gehad over hoe alles met mn schoonmoeder gelopen is. Ik ben geen prater wat dat betreft dus wilde alles op 'papier' zetten. Ik heb haar gezegd dat ik iets wilde sturen en of ze dat goed vindt, heb haar globaal verteld waar het over gaat en dat ik gewoon wil dat de lucht een keer gezuiverd wordt. Ook over het oma zijn enz, dus misschien is dat voor sommige van jullie ook een idee. Je zit er toch de rest van je leven aan vast
ik heb niet echt veel te klagen, omdat ik eerst bij mijn ouders aan huis werkte, was ze daar eigenlijk elke dag, mijn vader heeft een groot deel haar ook opgevoed. ze ziet opa meer dan haar papa. mijn vader doet alles zoals ik het graag wil, nooit problemen mee, mijn moeder tja koppighied soms, ze bedoeld het heel goed, maar soms moeten we het 2 keer zeggen, mijn vader kan dan echt boos worden op haar. mijn moeder showt ook graag, dus dan neemt ze haar mee op de fiets of boodschappen doen. ze is geloof ik ook al eens mee geweest met hun naar mijn broer en haar neefjes. geen problemen mee. omdat ze daar overdag (nog) best veel slaap en heeft geslapen heeft ze nog maar 1 keer echt gelogeerd, we wonen ook in dezelfde stad, en vaak eten we daar of zijn ze hier overdag. mijn schoonouders daarin tegen zein we heel weinig (misschien ook beetje door houding van mijn vriend) mijn dochter moet ook nog steeds huilen als hun komen, zolang ze dat doet kan ik haar net laten logeren, ik doe dan geen oog dicht. Mijn schoonvader vind dat ze namelijk gelijk op schoot moet en gelijk leuk moet doen, maar dat werkt niet bij haar. haar nichtje die vind dat wel leuk, maar zij niet, en daar wordt ze elke keer mee vergeleken, en omdat haar nichtje verst en lich gehandicapt is is die zielig (kind is hartstikke gelukkig in haar wereldje) dus daar gaan ze wel veel heen, en bij ons amper (wonen 5km hiervandaan) opzich wel sneu, ik had gehoopt dat anne wel 2 leuke grootouders zou hebben, omdat ik dat zelf niet heb gehad, ja 1 leuke opa.
Ik heb werkelijk niks te klagen als ik dit zo lees... Toevallig heb ik ook aan huis bij m'n ouders gewerkt tot dat Demi 6 maanden was en m'n vader gaf de flesjes en m'n moeder deed het spelen/verzorgen/wandelen als ik aan het werk was.. Ideaal !! Ze doen en mogen ook alles met d'r doen.. vanmiddag was ik bij m'n ouders was m'n moeder even met Demi naar het park gelopen... heeft d'r meegenomen naar mijn oma enzo... gaat allemaal zonder overleg maar inmiddels weten ze wel wat we wel en niet goed vinden.. Mijn vader heeft nogal de neiging om tegen mij in te gaan waar Demi bij is... "Nee Demi dat mag niet" "ah joh, laat 'r ff !!" daar heb ik voorzichtig wat van gezegd want ook al is ze bij hun thuis mama blijft de baas en als ze daar logeert mag ze laat opblijven en als ze niet kan slapen (lees: 1 x huilt) nemen ze d'r bij zich in bed... maar ach dat gebeurt 2-3 x per jaar dus vind ik dat niet erg.. Toen ik aan het bevallen was smste ze dat ze Demi mee naar huis hadden genomen (ze pastten bij ons thuis op) omdat ze maar bleef huilen... toen was ik echt ff niet blij want het was al 12 uur 's nachts en ik wist zeker dat ze voorlopig niet zou slapen daar maar de volgende dag zou ze haar broertje komen ontmoeten dus ik wilde dat ze fit was.... Achteraf bleek dat ze haar niet meer stil kregen (ws omdat papa en mama ineens wegwaren) maar hadden ze haar even 5 minuten laten huilen was ze weer gaan slapen... had ik ook even moeten zeggen Mijn schoonouders heb ik ook niks over te klagen.. ze luistert beter naar m'n schoonmoeder dan maar mij !! Die heeft d'r hele leven op de kinderopvang gewerkt en is dus wel wat gewend... Ze vragen altijd eerst voordat ze iets doen 'Zal ik haar op bed leggen? Mag ze een koekje? Mag ze mee naar buiten?' zulk soort dingen ... Ze weten ook dat Demi altijd even moet wennen als ze ergens binnenkomt dus laten ze haar lekker even met rust... Ideaal !!! Ik ga zelfs als mijn vriend moet werken naar m'n schoonouders toe zodat ze de kleinkids even kunnen kroelen ! En ze komen d'r ook graag even halen om de eendjes te voeren ofzo...