Woensdag had ik heel licht bloedverlies, donderdag ietsje meer. Maar ik was gerustgesteld door de verloskundige want ik was 9 weken en had het hartje al zien kloppen. Bloedverlies kan allerlei oorzaken hebben. Maar toch voelde het niet goed. Vrijdag werd het bloedverlies meer en vrijdagmiddag zaten er zelfs stolsels bij. Ik heb toen weer de verloskundige gebeld maar omdat het al na werktijd was en de weekeind dienst was begonnen konden ze niks voor me doen, het is geen spoed dat is het pas als je te veel bloed verliest. Gelukkig is mijn schoonmoeder ook verloskundige, ik had ook al een paar keer contact met haar gehad en zij wilde zaterdagmiddag wel even kijken met het echo apparaat. Dan konden we tenminste zien of er nog beweging was. We hebben heel lang gekeken maar konden echt geen teken van leven meer vinden, er was ook niks meer te horen. Toen wisten we het zeker. De buikpijn viel wel mee en het zag er naar uit dat het nog wel een paar dagen zou duren voordat mijn lichaam het vruchtje zou afstoten. Ik had het dan ook totaal niet verwacht toen zaterdagavond plotseling het vruchtje al in de wc lag. Ik ben zo geschrokken, het is allemaal zo snel ineens. Hopelijk kan ik het langzaam gaan bevatten maar nu is het nog zo onwerkelijk. Het ene moment ben je gelukkig zwanger en het andere moment is dat allemaal over, zomaar zonder aantoonbare reden. En waarom? Een foutje in de aanleg? Gelukkig heeft weet ik wel dat het aan mij niet heeft gelegen, dat is een schrale troost.
Meid, ik leef met je mee. Je hebt echt tijd nodig om het te verwerken dus doe gewoon lekker rustig aan en denk aan jezelf! Onthoud dat je lichaam het niet voor niks afstoot, dat is even moeilijk om het op die manier te bekijken, maar toch doet de natuur zijn werk. Hopelijk mogen jullie snel weer een positieve test in handen houden liefs